In the current study, the vibration

In the current study, the vibration-induced increase of postural sway complexity (at both 70 and 85 % of sensory threshold) correlated with the amount of vibration-induced improvement in TUG performance. In other words, the degree of increase in the physiologic complexity of postural sway was directly correlated with improved functionality. In contrast, no such relationship was observed between changes in the traditional parameters of postural sway speed and area and changes in TUG performance. Together, these results suggest that traditional metrics, which reflect standing postural control system dynamics on only a single temporospatial scale, are not necessarily reflective of one’s ability to complete dynamic tasks such as the TUG [5, 21]. The complexity of standing postural sway fluctuations, on the other hand, appears to sensitively capture the unique multi-scale regulation that enables such functionality.

It is of note that sub-sensory vibratory noise was applied to the feet while participants were standing on the force plate. The addition of this noise may have therefore directly influenced acquisition of the postural sway (i.e., center-of-pressure) time series. Costa et al. [22] showed previously that the complexity of uncorrelated white noise as measured by MSE is significantly lower than other kinds of noise, such as correlated (1/f) noise. Moreover, that study demonstrated the direct superposition of a white noise signal on a non-linear biological or physiological signal either had no effect or decreased the complexity of those signals. The observed increase in postural sway complexity with the addition of sub-sensory noise is thus notable and likely not a measurement artifact. Instead, it more likely stems from the stochastic resonance phenomenon and a related enhancement of sensory input from the foot soles to the postural control system. Specifically, it is believed that this type of the vibratory noise partially depolarizes mechanoreceptor membranes within the foot soles, thus increasing their likelihood of firing [23] [24]. Consequently, vibration-induced facilitation of neuronal excitability enables the affected neurons to fire in response to relatively smaller external stimuli, thereby enhancing the amount of meaningful input to the system.

In the present study, vibration-induced increases in postural sway complexity were only observed in the ML direction, and not the AP direction. This result suggests that the dynamics of ML sway are particularly sensitive to changes of foot sole somatosensation. This observation is supported by previous findings that chronic impairment of foot-sole sensation, such as that associated with diabetic peripheral neuropathy, is particularly disruptive to postural control in the ML direction during both standing [25] and walking [26]. Moreover, Bernard-Demanze et al. [27] demonstrated that the acute alteration of somatosensation, as induced by a tactile plantar stimulation of 5 Hz over sensory threshold, reduced the magnitude of sway, but only in ML direction, in older adults with foot sole sensory impairment. Moreover, the observed improvements in the control of posture within the ML plane may be particularly meaningful, as a loss of lateral stability is particularly associated with falling [28].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษาปัจจุบัน การสั่นสะเทือนเพิ่มขึ้นของความซับซ้อนแกว่งทรงตัว (ที่ 70 และ 85% ของขีดจำกัดทางประสาทสัมผัส) มีความสัมพันธ์กับจำนวนสั่นสะเทือนปรับปรุงประสิทธิภาพการทำงานลากจูง ในคำอื่น ๆ ระดับการเพิ่มขึ้นของความซับซ้อนทางสรีรวิทยาของแกว่งทรงตัวได้โดยตรงมีความสัมพันธ์กับฟังก์ชันการทำงานดีขึ้น ตรงกันข้าม ไม่มีความสัมพันธ์ดังกล่าวถูกตรวจสอบระหว่างการเปลี่ยนแปลงในพารามิเตอร์แบบแกว่งทรงตัวความเร็ว และพื้นที่และการเปลี่ยนแปลงในประสิทธิภาพการทำงานลากจูง ร่วมกัน ผลลัพธ์เหล่านี้แนะนำว่า เมตริกแบบดั้งเดิม การยืน dynamics ระบบควบคุมการทรงตัวในระดับ temporospatial ที่เดียวเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องสะท้อนความสามารถในการทำงานแบบไดนามิกเช่นลากจูง [5, 21] ความซับซ้อนของการยืนทรงตัวแกว่งผันผวน คง ปรากฏการ น้ำจับระเบียบหลายขนาดเฉพาะที่เปิดใช้งานฟังก์ชันดังกล่าวIt is of note that sub-sensory vibratory noise was applied to the feet while participants were standing on the force plate. The addition of this noise may have therefore directly influenced acquisition of the postural sway (i.e., center-of-pressure) time series. Costa et al. [22] showed previously that the complexity of uncorrelated white noise as measured by MSE is significantly lower than other kinds of noise, such as correlated (1/f) noise. Moreover, that study demonstrated the direct superposition of a white noise signal on a non-linear biological or physiological signal either had no effect or decreased the complexity of those signals. The observed increase in postural sway complexity with the addition of sub-sensory noise is thus notable and likely not a measurement artifact. Instead, it more likely stems from the stochastic resonance phenomenon and a related enhancement of sensory input from the foot soles to the postural control system. Specifically, it is believed that this type of the vibratory noise partially depolarizes mechanoreceptor membranes within the foot soles, thus increasing their likelihood of firing [23] [24]. Consequently, vibration-induced facilitation of neuronal excitability enables the affected neurons to fire in response to relatively smaller external stimuli, thereby enhancing the amount of meaningful input to the system.In the present study, vibration-induced increases in postural sway complexity were only observed in the ML direction, and not the AP direction. This result suggests that the dynamics of ML sway are particularly sensitive to changes of foot sole somatosensation. This observation is supported by previous findings that chronic impairment of foot-sole sensation, such as that associated with diabetic peripheral neuropathy, is particularly disruptive to postural control in the ML direction during both standing [25] and walking [26]. Moreover, Bernard-Demanze et al. [27] demonstrated that the acute alteration of somatosensation, as induced by a tactile plantar stimulation of 5 Hz over sensory threshold, reduced the magnitude of sway, but only in ML direction, in older adults with foot sole sensory impairment. Moreover, the observed improvements in the control of posture within the ML plane may be particularly meaningful, as a loss of lateral stability is particularly associated with falling [28].

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการศึกษาในปัจจุบันที่เพิ่มขึ้นการสั่นสะเทือนที่เกิดขึ้นของความซับซ้อนแกว่งไปแกว่งทรงตัว (ทั้ง 70 และ 85% ของเกณฑ์ประสาทสัมผัส) มีความสัมพันธ์กับปริมาณของการปรับปรุงการสั่นสะเทือนที่เกิดขึ้นในการทำงานลากจูง ในคำอื่น ๆ ระดับของการเพิ่มขึ้นของความซับซ้อนทางสรีรวิทยาของการแกว่งทรงตัวมีความสัมพันธ์โดยตรงกับการทำงานที่ดีขึ้น ในทางตรงกันข้ามไม่มีความสัมพันธ์ดังกล่าวถูกพบระหว่างการเปลี่ยนแปลงในพารามิเตอร์แบบดั้งเดิมของความเร็วแกว่งไปแกว่งทรงตัวและพื้นที่และการเปลี่ยนแปลงในการทำงานลากจูง ร่วมกันผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าตัวชี้วัดแบบดั้งเดิมซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงการควบคุมการทรงตัวยืนระบบพลศาสตร์เพียงขนาด temporospatial เดียวไม่จำเป็นต้องมีการสะท้อนแสงของความสามารถในการดำเนินงานแบบไดนามิกเช่นลากจูง [5, 21] ความซับซ้อนของการยืนผันผวนแกว่งไปแกว่งทรงตัวบนมืออื่น ๆ ที่ดูเหมือนจะละม่อมจับระเบียบหลายขนาดที่ไม่ซ้ำกันที่ช่วยให้การทำงานดังกล่าว. มันเป็นจดหมายที่ย่อยประสาทสัมผัสเสียงสั่นสะเทือนถูกนำไปใช้เท้าในขณะที่ผู้เข้าร่วมได้รับการยืนอยู่บนแรง จาน นอกเหนือจากเสียงนี้จึงอาจจะมีผลโดยตรงต่อการเข้าซื้อกิจการของการแกว่งทรงตัว (เช่นศูนย์ของแรงดัน) อนุกรมเวลา คอสตา, et al [22] แสดงให้เห็นว่าก่อนหน้านี้ว่าความซับซ้อนของเสียงสีขาวไม่มีความเป็นวัดโดย MSE อย่างมีนัยสำคัญต่ำกว่าชนิดอื่น ๆ ของเสียงเช่นความสัมพันธ์ (1 / f) เสียง นอกจากนี้ยังมีการศึกษาที่แสดงให้เห็นถึงการทับซ้อนโดยตรงของสัญญาณเสียงสีขาวบนสัญญาณทางชีวภาพหรือทางสรีรวิทยาที่ไม่ใช่เชิงเส้นทั้งไม่มีผลกระทบหรือลดความซับซ้อนของสัญญาณเหล่านั้น เพิ่มขึ้นสังเกตในความซับซ้อนแกว่งไปแกว่งทรงตัวด้วยนอกเหนือจากเสียงย่อยประสาทสัมผัสเป็นเรื่องน่าทึ่งและมีแนวโน้มที่จึงไม่ได้เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่วัด แต่มันมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นจากปรากฏการณ์สุ่มเสียงและการเพิ่มประสิทธิภาพที่เกี่ยวข้องกับประสาทจากพื้นเท้าไปยังระบบควบคุมการทรงตัว โดยเฉพาะมันเป็นที่เชื่อกันว่าประเภทของเสียงสั่นสะเทือนนี้บางส่วน depolarizes เยื่อ mechanoreceptor ภายในฝ่าเท้าเท้าซึ่งจะเป็นการเพิ่มโอกาสของพวกเขาในการยิง [23] [24] ดังนั้นการอำนวยความสะดวกการสั่นสะเทือนที่เกิดจากเส้นประสาทถูกปลุกปั่นช่วยให้เซลล์ประสาทได้รับผลกระทบที่จะยิงในการตอบสนองต่อสิ่งเร้าภายนอกที่ค่อนข้างมีขนาดเล็กจึงเพิ่มปริมาณของการป้อนข้อมูลที่มีความหมายกับระบบได้. ในการศึกษาปัจจุบันการเพิ่มขึ้นของการสั่นสะเทือนที่เกิดขึ้นในความซับซ้อนแกว่งไปแกว่งทรงตัวถูกตั้งข้อสังเกตเท่านั้น ในทิศทาง ML และไม่ทิศทาง AP ผลที่ได้นี้แสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงของ ML แกว่งไปแกว่งมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งไวต่อการเปลี่ยนแปลงของ somatosensation แต่เพียงผู้เดียวเท้า ข้อสังเกตนี้ได้รับการสนับสนุนโดยผลการวิจัยก่อนหน้านี้ที่ด้อยค่าเรื้อรังของความรู้สึกที่เท้า แต่เพียงผู้เดียวเช่นที่เกี่ยวข้องกับปลายประสาทอักเสบโรคเบาหวานโดยเฉพาะอย่างยิ่งก่อกวนเพื่อควบคุมการทรงตัวในทิศทาง ML ระหว่างทั้งสองยืน [25] และเดิน [26] นอกจากนี้เบอร์นาร์ด-Demanze et al, [27] แสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงเฉียบพลันของ somatosensation เป็นที่เกิดจากการกระตุ้นฝ่าเท้าสัมผัส 5 Hz ข้ามธรณีประตูประสาทลดขนาดของการแกว่งไปแกว่งมา แต่เพียงในทิศทาง ML ในผู้สูงอายุที่มีการเดินเท้าจากการด้อยค่าทางประสาทสัมผัส แต่เพียงผู้เดียว นอกจากนี้ยังมีการปรับปรุงการปฏิบัติในการควบคุมของท่าภายในเครื่องบิน ML อาจจะมีความหมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นความสูญเสียของความมั่นคงด้านข้างมีความเกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการตก [28]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการศึกษาปัจจุบัน การสั่นสะเทือนที่เกิด postural sway เพิ่มความซับซ้อน ( ทั้ง 70 และ 85 % ของประสาทธรณีประตู ) มีความสัมพันธ์กับปริมาณของการสั่นสะเทือนในการปรับปรุงประสิทธิภาพการง้าง ในคำอื่น ๆระดับเพิ่มขึ้นในความซับซ้อนทางสรีรวิทยาของร่างกายพลิ้วไหวอยู่ตรง มีความสัมพันธ์กับการปรับปรุงการทำงาน ในทางตรงกันข้ามไม่มีความสัมพันธ์พบว่าระหว่างการเปลี่ยนแปลงในพารามิเตอร์แบบดั้งเดิมของท่าทางความเร็วแกว่งและพื้นที่และการเปลี่ยนแปลงในการปฏิบัติงานง้าง เข้าด้วยกัน ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า ตัวชี้วัดแบบดั้งเดิม ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงพลวัตของระบบการควบคุมท่าทางยืนบนเดียว temporospatial ขนาด , ไม่จําเป็นต้องสะท้อนความสามารถเพื่อให้งานแบบไดนามิกเช่นลากจูง [ 5 / 21 ] ความซับซ้อนของการยืนท่าทางแกว่งผันผวน บนมืออื่น ๆที่ปรากฏคงที่ จับเฉพาะหลายมาตราส่วนระเบียบที่ให้ฟังก์ชันการทำงานเช่นมันเป็นบันทึกที่ซับความรู้สึกสั่นสะเทือนเสียงใช้กับเท้าในขณะที่ผู้ยืนอยู่บนแรงแผ่น นอกจากเสียงนี้ อาจจะมีผลต่อโดยตรงซื้อแกว่งท่าทาง ( เช่น ศูนย์กลางของแรงดัน ) อนุกรมเวลา คอสตา et al . [ 22 ] พบก่อนหน้านี้ที่ความซับซ้อนของ uncorrelated เสียงสีขาว , MSE เป็นน้อยกว่าชนิดอื่น ๆ ของ เสียง เช่น ความสัมพันธ์ ( 1 / f ) เสียง นอกจากนี้ การศึกษาที่แสดงการโดยตรงของสัญญาณเสียงสีขาวบนเส้นทางชีวภาพหรือทางสรีรวิทยาสัญญาณเหมือนกัน ไม่มีผล หรือลดความซับซ้อนของสัญญาณเหล่านั้น สังเกตที่เพิ่มขึ้นในความซับซ้อนแกว่งท่าทางด้วยการเพิ่ม Sub และเสียงจึงเด่นและไม่อาจวัดมาแล้ว แทน มันน่าจะเกิดจากปรากฏการณ์เรโซแนนซ์ Stochastic และเกี่ยวข้องกับการป้อนข้อมูลทางประสาทสัมผัสจากเท้าฝ่าเท้ากับระบบการควบคุมท่าทาง . โดยเฉพาะ เชื่อกันว่าเสียงสั่นสะเทือนของประเภทนี้บางส่วน depolarizes mechanoreceptor membranes ภายในเท้า ฝ่าเท้า ซึ่งจะเป็นการเพิ่มโอกาสของการยิง [ 23 ] [ 24 ] ดังนั้น การกำหนดลักษณะของการใช้ถ้อยคำการสั่นสะเทือนช่วยให้เซลล์ประสาทที่ไฟในการตอบสนองต่อสิ่งเร้าภายนอกที่ค่อนข้างเล็ก จึงเพิ่มปริมาณมีความหมายที่เข้าระบบในการศึกษาครั้งนี้ แรงสั่นสะเทือน สามารถเพิ่มความซับซ้อนให้แกว่งไปแกว่งมาเป็นเพียงการตรวจสอบในมล ทิศทาง และทิศทางของ AP ผลที่ได้นี้แสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงของมล แกว่งไปแกว่งมา จะยิ่งไวต่อการเปลี่ยนแปลงของเท้า แต่เพียงผู้เดียว somatosensation . การสำรวจครั้งนี้ ได้รับการสนับสนุน โดยค้นพบว่า ความเรื้อรังของเท้าอย่างเดียว ความรู้สึกก่อนหน้า เช่นที่เกี่ยวข้องกับเบาหวานโรคระบบประสาทอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ , โดยเฉพาะอย่างยิ่งก่อกวนเพื่อการควบคุมท่าทางใน ML ทิศทางระหว่างทั้งสองยืนอยู่ [ 25 ] และเดิน [ 26 ] นอกจากนี้ เบอร์นาร์ด demanze et al . [ 27 ] แสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงเฉียบพลันของ somatosensation เป็น induced โดยสัมผัสฝ่าเท้ากระตุ้น 5 Hz ผ่านเกณฑ์การลดขนาดของแกว่ง แต่เฉพาะในทิศทางมิลลิลิตร ในผู้สูงอายุด้วยเท้าอย่างเดียว ประสาทเสื่อม นอกจากนี้ ยังพบในการปรับปรุงการควบคุมท่าทางภายในมล เครื่องบินอาจเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มีความหมาย เช่น การสูญเสียเสถียรภาพด้านข้างเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับล้ม [ 28 ]