Just as Mr. Summers finally left of

Just as Mr. Summers finally left off talking and turned to the assembled villagers, Mrs. Hutchinson came hurriedly along the path to the square, her sweater thrown over her shoulders, and slid into place in the back of the crowd. “Clean forgot what day it was,” she said to Mrs. Delacroix, who stood next to her, and they both laughed softly. “Thought my old man was out back stacking wood,” Mrs. Hutchinson went on, “and then I looked out the window and the kids was gone, and then I remembered it was the twenty-seventh and came a-running. ” She dried her hands on her apron, and Mrs. Delacroix said, “You’re in time, though. They’re still talking away up there. “

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เหมือนนายฤดูสุดท้ายออกพูดคุย และเปิดให้ชาวบ้านประกอบ นาง Hutchinson มารีบตลอดเส้นสี่เหลี่ยม เสื้อกันหนาวของเธอขึ้นเหนือไหล่ของเธอ และฝ่อเข้าด้านหลังของฝูงชน "สะอาดลืมวันใดที่มันเป็น เธอกล่าวว่า นางไมเคิล ที่ยืนข้างเธอ และพวกเขาทั้งสองหัวเราะเบา ๆ "คิดว่าคนเก่าของฉันก็ออกมาหลังซ้อนไม้ นาง Hutchinson ไป "แล้ว ผมมองออกหน้าต่าง และเด็กหายไป และจากนั้น ฉันจำมันได้ยี่สิบเจ็ด และมาที่ทำงาน" เธอแห้งมือของเธอบนเรือของเธอ และนางไมเคิลกล่าว ว่า "คุณในเวลา ถึงแม้ว่าการ พวกเขากำลังยังคงพูดจากค่ามี “

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช่นเดียวกับนายซัมเมอร์สทิ้งไปในที่สุดการพูดคุยและชาวบ้านหันไปประกอบนางฮัทชินสันรีบมาตามเส้นทางไปที่ตาราง, เสื้อยืดของเธอโยนข้ามไหล่ของเธอและเลื่อนเข้าที่ด้านหลังของฝูงชน "Clean ลืมว่าวันที่มันเป็น" เธอกล่าวกับนาง Delacroix ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอและพวกเขาทั้งสองหัวเราะเบา ๆ "คิดว่าคนเก่าของฉันก็ออกมากลับไม้ซ้อน" นางฮัทชินสันไป "และจากนั้นผมมองออกไปนอกหน้าต่างและเด็ก ๆ ก็หายไปและจากนั้นผมจำได้ว่ามันเป็นยี่สิบเจ็ดและมาวิ่ง "เธอแห้งมือของเธอบนผ้ากันเปื้อนของเธอและนาง Delacroix กล่าวว่า" คุณอยู่ในเวลานี้แม้ว่า พวกเขายังคงพูดออกไปขึ้นที่นั่น "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างที่คุณซัมเมอร์สุดท้ายเลิกพูดและหันไปประกอบชาวบ้าน คุณนายฮัตมาก็รีบไปตามเส้นทางไปยังตาราง เสื้อกันหนาวของเธอโยนข้ามไหล่ของเธอ และเลื่อนเข้าไปในสถานที่ในด้านหลังของฝูงชน " สะอาดลืมว่าวันนั้นคือ " เธอพูดกับคุณนายเดอลากรัวใครยืนข้างๆเธอ ทั้งสองหัวเราะเบาๆ " คิดว่าพ่อฉันกลับมาเรียงไม้" คุณนายฮัตไป " แล้วมองออกไปที่หน้าต่าง และเด็ก ๆ ไป และก็จำได้ว่ามันเป็นยี่สิบเจ็ดและมา a-running . " เธอแห้งมือของเธอผ้ากันเปื้อน และนางเดอลากรัวกล่าวว่า " คุณกำลังอยู่ในเวลา แม้ว่า พวกเขายังคงพูดออกไปนั้น "