dissolved wax was shifted to the lo

dissolved wax was shifted to the lower region relative to
the raw wax. The peak intensities were normalized with
the maximum peak intensity species of C31H64 to investigate
the difference in the molecular weight distributions of
the raw and dissolved waxes in detail. Figs. 7 and 8 are the
relative molecular weight distributions of waxes dissolved
in the unfilled rubber samples using the wax solution and
molten wax, respectively. The relative intensities of the
lower molecular weight waxes in the dissolved waxes were
larger than those of the raw wax, while the relative
intensities of the higher molecular weight waxes in the
dissolved waxes are smaller than those of the raw wax, as
shown in Fig. 7. This implies that the lower molecular
weight waxes dissolved more in the rubber sample than
the higher ones. This may have been because of the
difference in the mobilities of n-alkanes according to their
size. This trend was more clearly shown in the NR sample.
The relative molecular weight distributions of the dissolved
waxes in the SBR and BR samples were nearly the same. As
for the dissolved waxes using the wax solution, the relative
molecular weight distributions of dissolved waxes using
the molten wax were different from the raw wax as shown
in Fig. 8. However, the difference in the molecular weight
distributions between the raw and dissolved waxes
declined. This can be explained by evaporation of waxes
with low molecular weights. Amounts of evaporated wax
increased as the wax size decreased and the temperature
increased [9]. Measurement of wax solubility using the
molten wax was carried out at 100 C.
4. Conclusions
The uncorrected wax solubilities (Swaxs) of the unfilled
samples were much higher than those of the filled ones.
The Swaxs of the NR vulcanizates were higher than those of
the SBR and BR ones. This may have been caused by solubility
parameters. The Swaxs were corrected with the
solvent swelling ratios and rubber fraction. The solvent
swell-corrected wax solubilities (Swaxswell) of the NR
vulcanizates were also larger than those of the SBR and BR
ones. The solvent swell and rubber fraction corrected wax
solubilities (Swaxswell-rubber) of the unfilled NR and SBR
samples were lower than the filled ones due to wax
adsorption by free filler. The Swaxswell-rubbers of the carbon
black-filled rubber vulcanizates were larger than those of
the silica-filled ones. The melt wax solubilities (Smeltwax)
were much higher than the wax solubilities (Swax) using the
wax solution in toluene. The Smeltwaxs of the silica-filled NR
and BR samples were higher than the carbon black-filled
ones because of the poor dispersion of silica. The lower
molecular weight waxes dissolved more in the rubber
samples than the higher ones because of the difference in
the mobilities of n-alkanes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขี้ผึ้งละลายถูกขยับไปที่ต่ำกว่าเมื่อเทียบกับภูมิภาค
ขี้ผึ้งดิบ ความเข้มสูงสุดถูกปกติที่มี
ความเข้มสูงสุดสูงสุดชนิด C31H64 ในการตรวจสอบ
ความแตกต่างในการกระจายน้ำหนักโมเลกุลของ
ไขดิบและเลือนหายไปในรายละเอียด มะเดื่อ 7 และ 8 เป็น
ญาติกระจายน้ำหนักโมเลกุลของแว็กซ์ที่ละลาย
ในตัวอย่างยางที่ไม่สำเร็จใช้วิธีขี้ผึ้งและ
ขี้ผึ้งหลอมละลายตามลำดับ ความเข้มญาติของ
ลดลงแว็กซ์น้ำหนักโมเลกุลในการแว็กซ์ที่ละลายในน้ำมี
ขนาดใหญ่กว่าของขี้ผึ้งดิบในขณะที่ญาติ
เข้มของน้ำหนักโมเลกุลสูงเที่ยงตรงใน
แว็กซ์ที่ละลายในน้ำมีขนาดเล็กกว่าของขี้ผึ้งดิบเป็น
ที่แสดงในรูป 7. นี่ก็หมายความว่าโมเลกุลต่ำ
น้ำหนักไขละลายมากขึ้นในกลุ่มตัวอย่างยางกว่า
คนที่สูงขึ้น นี้อาจจะเป็นเพราะความ
แตกต่างในการเคลื่อนที่ของ N-alkanes ตามของพวกเขา
ขนาด แนวโน้มเช่นนี้ก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนมากขึ้นในตัวอย่าง NR
ญาติกระจายน้ำหนักโมเลกุลของละลาย
ไขใน SBR BR และกลุ่มตัวอย่างเกือบเดียวกัน ในฐานะที่เป็น
สำหรับการแว็กซ์ที่ละลายในน้ำโดยใช้วิธีการแก้ปัญหาขี้ผึ้งญาติ
กระจายน้ำหนักโมเลกุลของแว็กซ์ที่ละลายในน้ำโดยใช้
ขี้ผึ้งหลอมละลายแตกต่างจากหุ่นขี้ผึ้งดิบตามที่แสดง
ในรูป 8. อย่างไรก็ตามความแตกต่างในน้ำหนักโมเลกุล
กระจายระหว่างไขดิบและละลาย
ลดลง นี้สามารถอธิบายได้ด้วยการระเหยของแว็กซ์
ที่มีน้ำหนักโมเลกุลต่ำ จำนวนของขี้ผึ้งระเหย
เพิ่มขึ้นตามขนาดขี้ผึ้งลดลงและอุณหภูมิ
ที่เพิ่มขึ้น [9] การวัดความสามารถในการละลายขี้ผึ้งใช้
ขี้ผึ้งหลอมละลายได้ดำเนินการที่ 100 องศาเซลเซียส
4. สรุป
แก้ไขละลายขี้ผึ้ง (Swaxs) ของที่ไม่สำเร็จ
ตัวอย่างได้มากสูงกว่าคนที่เต็มไปด้วย
Swaxs ของยางวัลคา NR สูงกว่าของ
SBR และคนที่ BR ซึ่งอาจมีสาเหตุมาจากการละลาย
พารามิเตอร์ Swaxs ได้รับการแก้ไขที่มี
อัตราส่วนการบวมตัวทำละลายและส่วนยาง ตัวทำละลาย
บวม-แก้ไขละลายขี้ผึ้ง (Swaxswell) ของยางธรรมชาติ
ยางวัลคาก็มีขนาดใหญ่กว่าของ SBR และ BR
คน ตัวทำละลายบวมและยางส่วนการแก้ไขขี้ผึ้ง
ละลาย (Swaxswell ยาง) ของที่ไม่สำเร็จและ NR SBR
ตัวอย่างต่ำกว่าคนที่เต็มไปด้วยเนื่องจากขี้ผึ้ง
ดูดซับโดยฟิลเลอร์ฟรี Swaxswell-ยางคาร์บอน
สีดำที่เต็มไปด้วยยางคงมีขนาดใหญ่กว่าของ
คนที่เต็มไปด้วยซิลิกา ละลายขี้ผึ้งละลาย (Smeltwax)
อยู่สูงกว่าละลายขี้ผึ้ง (Swax) โดยใช้
วิธีการแก้ปัญหาขี้ผึ้งในโทลูอีน Smeltwaxs ของซิลิกาที่เต็มไปด้วยยางธรรมชาติ
และ BR ตัวอย่างมีค่าสูงกว่าคาร์บอนสีดำที่เต็มไปด้วย
คนเพราะการกระจายตัวที่ดีของซิลิกา ที่ต่ำกว่า
น้ำหนักโมเลกุลไขละลายมากขึ้นในยาง
ตัวอย่างกว่าคนที่สูงขึ้นเพราะความแตกต่างใน
เคลื่อนที่ของ N-อัลเคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ละลายขี้ผึ้งถูกย้ายไปบริเวณล่างเทียบกับขี้ผึ้งดิบ ยอดความเข้มได้รูป กับสูงสุดความเข้มชนิด c31h64 เพื่อศึกษาความแตกต่างในการกระจายตัวของน้ำหนัก โมเลกุลไขดิบและละลายในรายละเอียด มะเดื่อ . 7 และ 8 คือการกระจายน้ำหนักโมเลกุลสัมพัทธ์ของขี้ผึ้งละลายในตัวอย่างยางที่กลวงใช้ขี้ผึ้งและโซลูชั่นหล่อขี้ผึ้ง ตามลำดับ ทางความเข้มสัมพัทธ์ของลดน้ำหนัก โมเลกุลในละลายไขไขคือขนาดใหญ่กว่าของขี้ผึ้งดิบ ขณะที่ญาติความเข้มของน้ำหนักโมเลกุลสูงไขในละลายขี้ผึ้งที่ขนาดเล็กกว่าของขี้ผึ้งดิบ เช่นแสดงในรูปที่ 7 เห็นว่าลดโมเลกุลน้ำหนักขี้ผึ้งละลายมากขึ้นในยางตัวอย่างมากกว่าคนที่สูงกว่า นี้อาจเป็นเพราะของความแตกต่างใน mobilities ของ n-alkanes ตามพวกเขาขนาด แนวโน้มนี้ชัดเจนมากขึ้น โดยแสดงในตัวอย่างการกระจายน้ำหนักโมเลกุลสัมพัทธ์ของละลายไขใน SBR และตัวอย่าง br เป็นเกือบเดียวกัน เป็นสำหรับการใช้ขี้ผึ้งละลายไขแก้ปัญหา , ญาติการกระจายของน้ำหนัก โมเลกุลที่ละลายไขใช้ขี้ผึ้งละลายแตกต่างจากขี้ผึ้งดิบ เช่น แสดงในรูปที่ 8 อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างในโมเลกุลการกระจายระหว่างไขดิบและละลายปฏิเสธ นี้สามารถอธิบายได้โดยการระเหยของไขกับน้ำหนักโมเลกุลต่ำ ปริมาณของน้ำตาลแว็กซ์เพิ่มขึ้นเป็นขี้ผึ้งขนาดลดลงและอุณหภูมิเพิ่ม [ 9 ] การวัดของขี้ผึ้งละลายโดยใช้หล่อขี้ผึ้งถูกหามออกจากที่ 100 C4 . สรุปส่วนภาวะไข uncorrected ( swaxs ) ของกลวงจำนวน มาก ขึ้น กว่า ที่ไปที่การ swaxs ของยางธรรมชาติยางสูงกว่าและ SBR BR ที่ นี้อาจเกิดจากการละลายพารามิเตอร์ การ swaxs ถูกแก้ไขด้วยอัตราส่วนการบวมตัวทำละลายและเศษยาง ตัวทำละลายภาวะบวม แก้ไข ( swaxswell ) ของยางธรรมชาติมีขนาดใหญ่กว่ายาง SBR BR และคน น้ำและตัวทำละลายยางส่วนแก้ไขไขภาวะ ( swaxswell ยาง ) ของยางกลวง และเอสบีอาร์จำนวนต่ำกว่าเต็มที่เนื่องจากขี้ผึ้งการดูดซับด้วยสารตัวเติมฟรี การ swaxswell ยางของคาร์บอนยางดำยางเติมมีขนาดใหญ่กว่าซิลิก้า เต็มที่ ละลายขี้ผึ้ง ( smeltwax ) ภาวะอยู่สูงกว่าภาวะ ( swax ) โดยใช้ขี้ผึ้งขี้ผึ้งโซลูชั่นในสารละลายโทลูอีน การ smeltwaxs ของซิลิกาเติมยางธรรมชาติและตัวอย่าง BR สูงกว่าเติมผงคาร์บอนดำอันเนื่องจากการกระจายตัวที่ดีของซิลิกา ล่างน้ำหนักโมเลกุลขี้ผึ้งละลายมากขึ้นในยางตัวอย่างกว่าคนที่สูงกว่า เนื่องจากความแตกต่างในการ mobilities ของ n-alkanes .