Now hope seems so far away,Am I the

Now hope seems so far away,
Am I the coward you became?
I am hollow and it shows,
And I swear that I’m not coming home.

Distance fills the space between,
Our fingers used to fit so perfect,
But I have cuts on my hands,
And I don’t want to remember you as you are now to me.

I can only hope, and swear that I’m not coming home.

The feel, of the water reminds me,
Your tears don’t taste of salt.
Your bitter soul.
The fear in your eyes is blinding,
It cuts through the cracks in your soul.

I waited, just in case you walked by,
I could have caught your eye,
That evening. The snow, the snow fell hard that day,
But I couldn’t care if I tried,
I won’t forget that.

I won’t, forget…

I swear that it’s so, I pray that I don’t make it home,
I swear that I wont make it home, I won’t forget that.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนนี้ความหวังดูเหมือนมากฉันขลาดคุณเป็น ผมกลวง และ แสดง และผมขอสาบานว่า ผม/ดิฉันไม่มาภายในบ้านระยะเติมช่องว่างระหว่างนิ้วมือของเราใช้พอดีสมบูรณ์แบบแต่มีตัดในมือของฉัน และไม่อยากจำเป็นขณะนี้คุณอยู่กับฉันฉันสามารถเพียงหวัง และสาบานว่า ผม/ดิฉันไม่มาภายในบ้านได้ความรู้สึก น้ำนึกถึง น้ำตาของคุณไม่รสชาติของเกลือจิตใจของขมBlinding กลัวสายตาของคุณมันตัดผ่านรอยแตกในจิตใจของคุณฉันรอ ในกรณีที่คุณเดินตาม ฉันสามารถติดตาของคุณ คืนนั้น หิมะ หิมะตกหนักวันนั้นแต่ฉันไม่ดูแลถ้าพยายามฉันจะไม่ลืมที่ฉันจะไม่ ลืม...ผมขอสาบานว่า มี อธิษฐานว่า ผมไม่ทำให้หน้าแรก ผมขอสาบานว่า จะไม่ทำการโฮ ฉันจะไม่ลืม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนนี้หวังว่าดูเหมือนว่าเพื่อให้ห่างไกลออกไปฉันเป็นคนขี้ขลาดที่คุณกลายเป็น? ผมกลวงและมันแสดงให้เห็น, และผมสาบานได้ว่าผมไม่ได้มาที่บ้าน. ระยะทางเติมช่องว่างระหว่าง, นิ้วมือของเราใช้เพื่อให้พอดีกับที่สมบูรณ์แบบเช่นนั้นแต่ก็ต้องตัด ในมือของฉันและฉันไม่อยากจะจดจำคุณในขณะที่คุณอยู่ในขณะนี้ให้ฉัน. ฉันได้ แต่หวังและสาบานว่าฉันไม่ได้มาที่บ้าน. ความรู้สึกที่ของน้ำทำให้ผมนึกถึง, น้ำตาของคุณไม่ได้ลิ้มรส เกลือ. จิตวิญญาณของคุณขม. ความกลัวในสายตาของคุณจะทำให้ไม่เห็นมันตัดผ่านรอยแตกในจิตวิญญาณของคุณ. the ฉันรอเพียงในกรณีที่คุณเดินตามฉันจะได้สบตาของคุณเย็นวันนั้น หิมะหิมะตกอย่างหนักในวันนั้นแต่ฉันไม่สามารถดูแลถ้าฉันพยายามฉันจะไม่ลืมว่า. ฉันจะไม่ลืม ... ฉันสาบานว่ามันเป็นเช่นนั้นผมขออธิษฐานว่าผมไม่ได้ทำมันที่บ้าน , ฉันสาบานได้ว่าผมเคยทำให้มันบ้านฉันจะไม่ลืมว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนนี้ความหวังเหมือนห่างไกล
ฉันขี้ขลาดคุณกลายเป็น ?
ผมกลวงและมันแสดงให้เห็น
และฉันสาบานว่าฉันจะไม่กลับบ้าน

ระยะทางเติมช่องว่างระหว่างนิ้วของเราใช้พอดี

แต่ที่สมบูรณ์แบบ ฉันมีรอยบาดบนมือของฉัน
และฉันไม่ต้องการที่จะจำที่คุณเป็นคุณตอนนี้นะ

ฉันได้แต่หวัง และสาบานว่าผมจะไม่กลับบ้าน

ความรู้สึกของน้ำเตือนฉัน
น้ำตาของเธอก็รสชาติไม่เค็ม .
จิตวิญญาณของคุณขม .
ความกลัวในสายตาของคุณตาบอด
ตัดผ่านรอยแตกในจิตวิญญาณของคุณ .

ผมรอ เผื่อคุณเดินโดย
ฉันน่าจะจับสายตาของคุณ
ตอนเย็น ๆ หิมะ หิมะ ตกอย่างหนัก วันนั้น
แต่ฉันก็ไม่สนใจ ถ้าผมพยายาม ผมจะไม่ลืมเลย


ผมจะไม่ ลืม . . . . . . .

ฉันสาบานว่ามันเป็นอย่างนั้น ขอให้ผมอย่าให้บ้าน
ฉันสาบานว่า ฉันจะไม่ทำมันที่บ้าน ผมจะไม่ลืมเลย