Properties of cooked parboiled rice

Properties of cooked parboiled rice
6.1. Texture of cooked grain
Texture of the rice grain after cooking is the principal quality
attribute dictating the consumer acceptability and palatability
which is expressed in terms of hardness or firmness and stickiness
or adhesiveness as well as moistness to touch (Ramesh et al.,
2000).
The texture of the cooked rice grain is mainly affected by the genetic variability (variety), storage duration (ageing) and parboiling.
The major varietal factor that controls the texture of cooked rice is
amylose content. The high-amylose rice becomes flaky and dry
upon cooking whereas low-amylose rice is sticky and moist (Juliano et al., 1981). The freshly harvested rice cooks sticky and lumpy
as compared to the aged samples of the same variety. Cooked parboiled rice is more fluffy, non-sticky and free-flowing than nonparboiled counterpart. The gelatinisation, thermal breakdown of
starch and the recrystallisation (retrogradation) of the starch with
some lipid–amylose inclusion complexes are the major factors that
cause the texture change in parboiled rice (Mahanta et al., 1989;
Ramesh et al., 1999, 2000). The type of starch polymorphs (as discussed formerly) formed during particular parboiling process are
important in determining the final texture of cooked parboiled rice
(Ong and Blanshard, 1995a).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณสมบัติของข้าวนึ่ง6.1 เนื้อสัมผัสของข้าวสุกเนื้อของเมล็ดข้าวหลังจากทำอาหาร คุณภาพหลักแอตทริบิวต์ที่ต้องการบอกผู้บริโภค acceptability และ palatabilityที่แสดงความแข็ง หรือไอซ์ และ stickinessหรือ adhesiveness เป็น moistness สัมผัส (Ramesh et al.,2000)พื้นผิวของเมล็ดข้าวส่วนใหญ่ได้รับผลกระทบจากความแปรผันทางพันธุกรรม (หลากหลาย), ระยะเวลาการเก็บ (สูงอายุ) และทำการตัวคูณพันธุ์หลักที่ควบคุมเนื้อสัมผัสของข้าวคือเนื้อหาและ ข้าวปริมาณแอมิโลสสูงจะไม่สม่ำเสมอ และแห้งเมื่อหุงเป็นข้าวปริมาณแอมิโลสต่ำเหนียว และชุ่มชื่น (Juliano et al., 1981) พ่อครัว harvested สดข้าวเหนียว และเป็นก้อนเมื่อเทียบกับตัวอย่างอายุหลากหลายเหมือนกัน ข้าวนึ่งเป็นยิ่งนุ่ม ไม่เหนียว และฟรีไหลกว่ากัน nonparboiled Gelatinisation การแบ่งความร้อนแป้งและ recrystallisation (retrogradation) ของแป้งด้วยบางไขมัน – และรวมสิ่งอำนวยความสะดวกเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงพื้นผิวข้าวนึ่ง (Mahanta et al., 1989Ramesh et al., 1999, 2000) แป้ง polymorphs (ตามที่อธิบายไว้เดิม) ก่อตั้งขึ้นระหว่างการทำจะสำคัญในการกำหนดพื้นผิวขั้นสุดท้ายของข้าวนึ่ง(อ๋องและ Blanshard, 1995a)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณสมบัติของข้าวนึ่งสุก
6.1 พื้นผิวของเมล็ดสุกเนื้อของเมล็ดข้าวหลังการปรุงอาหารที่มีคุณภาพเป็นหลักแอตทริบิวต์เขียนรายงานการยอมรับของผู้บริโภคและความอร่อยซึ่งจะแสดงในแง่ของความแข็งหรือความแน่นและเหนียวหรือเหนียวแน่นเช่นเดียวกับความชื้นสัมผัส(Ramesh et al., 2000) พื้นผิวของเมล็ดข้าวได้รับผลกระทบส่วนใหญ่โดยความแปรปรวนทางพันธุกรรม (หลากหลาย) ระยะเวลาการจัดเก็บข้อมูล (aging) และสุก. ปัจจัยพันธุ์ที่สำคัญที่ควบคุมพื้นผิวของข้าวสุกที่มีปริมาณอะไมโล ข้าวอะมิโลสสูงกลายเป็นขุยและแห้งเมื่อปรุงอาหารในขณะที่ข้าวอะมิโลสต่ำเหนียวและชุ่มชื้น (Juliano et al., 1981) หุงข้าวเก็บเกี่ยวสดใหม่และเป็นก้อนเหนียวเมื่อเทียบกับตัวอย่างของความหลากหลายวัยเดียวกัน ปรุงข้าวนึ่งเป็นปุยมากขึ้นไม่เหนียวเหนอะหนะและฟรีไหลกว่าคู่ nonparboiled gelatinisation เสียความร้อนของแป้งและrecrystallisation นี้ (retrogradation) ของแป้งกับบางคอมเพล็กซ์รวมไขมันอะไมโลสเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงพื้นผิวในข้าวนึ่ง(Mahanta et al, 1989;.. ราเมษ et al, 1999 2000) ประเภทของโพลิมอแป้ง (ตามที่กล่าวไว้ก่อน) ที่เกิดขึ้นในระหว่างกระบวนการทำข้าวนึ่งโดยเฉพาะมีความสำคัญในการกำหนดเนื้อสุดท้ายของข้าวนึ่งสุก(องค์และ Blanshard, 1995a)