There was a poor but good little gi

There was a poor but good little girl who lived with her mother. They had nothing to eat. One day, the child went into the forest, and there an aged woman met her who was aware of her sorrow.
Sweet Porridge
She gifted her with a little pot, which when she said, "cook, little pot, cook", would cook good, sweet porridge, and when she said, "stop, little pot", it ceased to cook. The girl took the pot home to her mother, and soon they were freed from their poverty and hunger, and ate sweet porridge as often as they chose. Once on a time when the girl had gone out, her mother said, cook, little pot, cook. And it did cook and she ate till she was satisfied, and then she wanted the pot to stop cooking, but did not know the word. So it went on cooking and the porridge rose over the edge, and still it cooked on until the kitchen and whole house were full, and then the next house, and then the whole street, just as if it wanted to satisfy the hunger of the whole world, and there was the greatest distress, but no one knew how to stop it.

At last when only one single house remained, the child came home and just said, stop, little pot, and it stopped and gave up cooking, and whosoever wished to return to the town had to eat his way back!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีดี แต่ยากจนสาวน้อยที่อาศัยอยู่กับแม่ของเธอ พวกเขามีอะไรจะกิน วันหนึ่ง เด็กเดินเข้าไปในป่า และมีผู้หญิงมีอายุตามที่รู้ว่าความเสียใจของเธอเธอข้าวต้มหวาน เธอมีพรสวรรค์เธอ ด้วยหม้อเล็กน้อย ซึ่งเมื่อเธอกล่าวว่า "อาหาร หม้อน้อย ปรุงอาหาร" จะปรุงข้าวต้มหวาน ดี และเมื่อเขากล่าวว่า "หยุด หม้อน้อย" มันเพิ่มการปรุงอาหาร สาวเอาหม้อที่บ้านกับแม่ของเธอ และเร็ว ๆ นี้พวกเขาก็รอดจากความยากจนและความหิว กินข้าวต้มหวานบ่อยพวกเขาเลือก ครั้งเดียวในเวลาเมื่อเธอหายไปไหนหมด แม่ของเธอกล่าวว่า ปรุง อาหาร หม้อน้อย ปรุงอาหาร และมันไม่ได้ทำอาหาร และเขากินจนเธอพอใจ และจากนั้นเธอต้องหม้อเพื่อหยุดการทำอาหาร แต่ไม่รู้คำ เพื่อจะไป ทำอาหารและข้าวต้มกุหลาบเหนือขอบ และยังคง มันต้มในครัวและทั้งบ้านมีเต็ม แล้ว บ้านถัดไป และถนนทั้งหมด เพียงว่าอยากจะตอบสนองความหิวของโลกทั้งหมด และมีความทุกข์มากที่สุด แต่ไม่มีใครรู้วิธีการในที่สุด เมื่อบ้านเดี่ยวเดียว ยังคง เด็กมาบ้าน และกล่าว ว่าเพียง หยุด หม้อน้อย หยุด และให้ค่าอาหาร และผู้ทรงปรารถนากลับเมืองได้กินเขากลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีสาวน้อยที่น่าสงสาร แต่ดีที่อาศัยอยู่กับแม่ของเธอ พวกเขาไม่มีอะไรจะกิน วันหนึ่งเด็กที่เดินเข้าไปในป่าและมีหญิงอายุได้พบกับเธอที่ได้ตระหนักถึงความเศร้าโศกของเธอ.
หวานข้าวต้มเธอมีพรสวรรค์ของเธอกับหม้อเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งเมื่อเธอกล่าวว่า "ปรุงอาหารหม้อเล็ก ๆ น้อย ๆ ปรุงอาหาร" จะปรุงอาหาร ดี, โจ๊กหวานและเมื่อเธอกล่าวว่า "หยุดหม้อเล็ก ๆ น้อย ๆ " มันจะหยุดการปรุงอาหาร
หญิงสาวเอาหม้อที่บ้านกับแม่ของเธอและในไม่ช้าพวกเขาเป็นอิสระจากความยากจนและความหิวของพวกเขาและกินโจ๊กหวานได้บ่อยเท่าที่พวกเขาเลือก ครั้งเดียวในช่วงเวลาที่ผู้หญิงคนนั้นออกไปแล้วแม่ของเธอกล่าวว่าการปรุงอาหารหม้อเล็ก ๆ น้อย ๆ ปรุงอาหาร และมันก็ไม่ได้ปรุงอาหารและเธอกินจนเธอก็พอใจแล้วที่เธอต้องการที่จะหยุดหม้อปรุงอาหาร แต่ไม่รู้จักคำว่า ดังนั้นจึงเป็นไปในการปรุงอาหารและโจ๊กเพิ่มขึ้นเหนือขอบและยังคงสุกจนถึงห้องครัวและบ้านทั้งหมดได้เต็มรูปแบบแล้วบ้านต่อไปและจากนั้นถนนทั้งหมดเช่นเดียวกับถ้ามันอยากจะตอบสนองความหิวของ โลกทั้งโลกและมีความทุกข์มากที่สุด แต่ก็ไม่มีใครรู้วิธีที่จะหยุดมัน. ที่ผ่านมาเมื่อเพียงหนึ่งบ้านเดี่ยวยังคงเป็นเด็กมาที่บ้านและบอกว่าหยุดหม้อเล็ก ๆ น้อย ๆ และจะหยุดและเลิกทำอาหารและ ผู้ใดประสงค์ที่จะกลับไปยังเมืองที่มีจะกินทางของเขากลับมาแล้ว!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีคนจนแต่เด็กดีที่อาศัยอยู่กับแม่ของเธอ พวกเขาไม่มีอะไรจะกิน วันหนึ่ง ลูกเข้าไปในป่า และมีอายุผู้หญิงเจอเธอที่ตระหนักถึงความเศร้าโศกของเธอ เธอมีพรสวรรค์โจ๊ก

หวานของเธอกับหม้อใบเล็ก ซึ่งเมื่อเธอกล่าวว่า " กุ๊กเล็กหม้อปรุงอาหาร " จะทำข้าวต้มหวานดี และเมื่อเธอพูดว่า " หยุด , หม้อน้อย มันหยุดทำอาหารหญิงสาวเอาหม้อบ้านแม่ของเธอและเร็ว ๆนี้พวกเขาถูกปล่อยตัวจากความยากจนและความหิวโหย และกินโจ๊กหวานบ่อยเท่าที่พวกเขาเลือก เมื่อเวลาเมื่อหญิงสาวออกไป แม่ของเธอกล่าวว่า , ทำอาหาร , หม้อปรุงอาหารน้อย . และมันก็ทำอาหาร เธอกินจนพอใจแล้ว เธอต้องการหม้อเพื่อหยุดการปรุงอาหาร แต่ไม่รู้ว่าดังนั้นจึงไปทำอาหาร และข้าวต้ม กุหลาบบนขอบและยังปรุงมันในครัวและบ้านทั้งหลังจนเต็ม แล้วข้างบ้านแล้วทั้งถนน เหมือนกับมันต้องการที่จะตอบสนองความหิวของคนทั้งโลก และมีความทุกข์มากที่สุด แต่ก็ไม่มีใครรู้ วิธีการหยุด

เมื่อเดียว บ้านยังคงเด็กมาที่บ้านและบอกว่า หยุดหม้อเล็กๆ แล้วก็หยุดให้อาหารและผู้ที่ปรารถนาที่จะกลับเมืองกินระหว่างทางกลับ