The second dimension reflects the b

The second dimension reflects the breadth of sources and beneficiaries of value created by the chain. While VCA originates in the management of operations, Shank and Govindarajan (1992) argue that value‐added is not just price recovered minus costs incurred, and, along with Dekker (2003), state that VCA should also look at activities as potential sources of differentiation, and so distinguish between VCA that focuses narrowly on efficiency and that which extends to effectiveness (Zokaei and Simons, 2006). This effectiveness traditionally concerns creating value for customers and consumers, which is considered first, but also needs to encompass shared value with the wider community.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มิติที่สองสะท้อนให้เห็นถึงขอบของแหล่งที่มาและผู้รับผลประโยชน์มูลค่าที่สร้างขึ้น โดยการ ในขณะที่ VCA มีต้นกำเนิดในการจัดการการดำเนินงาน จำพวกและ Govindarajan (1992) ทะเลาะ value‐added ที่ไม่เพียงราคากู้ลบ ด้วยต้นทุนที่เกิดขึ้น และ กับ Dekker (2003), รัฐที่ VCA ควรดูที่กิจกรรมเป็นอาจทำให้การสร้างความแตกต่าง และเพื่อ แยกแยะ VCA ที่เน้นท่ามกลางประสิทธิภาพและการขยายการประสิทธิผล (Zokaei และ Simons , 2006) ประสิทธิภาพนี้เกี่ยวข้องกับค่าสร้างประเพณีสำหรับลูกค้าและผู้บริโภค ซึ่งถือว่าเป็นครั้งแรก แต่ยัง ต้องการรอบค่าใช้ร่วมกันกับชุมชนมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มิติที่สองสะท้อนให้เห็นถึงความกว้างของแหล่งที่มาและได้รับผลประโยชน์ของค่าที่สร้างขึ้นโดยห่วงโซ่ ในขณะที่ VCA มาในการบริหารจัดการของการดำเนินงานที่หน้าแข้งและ Govi​​ndarajan (1992) ยืนยันว่ามีมูลค่าเพิ่มไม่ได้เป็นเพียงราคาที่กู้คืนค่าใช้จ่ายลบที่เกิดขึ้นและพร้อมกับ Dekker (2003) รัฐที่ VCA ควรดูที่กิจกรรมเป็นแหล่งที่มีศักยภาพของ ความแตกต่างและความแตกต่างระหว่าง VCA ที่มุ่งเน้นไปหวุดหวิดประสิทธิภาพและสิ่งที่จะขยายไปสู่​​ความมีประสิทธิผล (Zokaei และไซมอนส์, 2006) ประสิทธิภาพนี้เป็นประเพณีที่เกี่ยวข้องกับการสร้างมูลค่าให้กับลูกค้าและผู้บริโภคซึ่งถือว่าเป็นครั้งแรก แต่ยังต้องรวมไปถึงค่าใช้ร่วมกันกับชุมชนในวงกว้าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มิติที่สอง สะท้อนให้เห็นความกว้างของแหล่งที่มาและประโยชน์ของค่าสร้างขึ้นโดยโซ่ ในขณะที่ vca ที่มาในการจัดการการดำเนินงานและก้าน govindarajan ( 1992 ) ยืนยันว่า‐เพิ่มมูลค่าราคาไม่เพียงลบต้นทุนกู้และพร้อมกับเดกเกอร์ ( 2003 ) , สภาพที่ vca ควรดูที่กิจกรรมต่างๆ เป็นแหล่งที่มีศักยภาพของความแตกต่าง ,และเพื่อแยกความแตกต่างระหว่าง vca ที่มุ่งเน้นที่แคบในประสิทธิภาพและประสิทธิผล ( ซึ่งขยายและ zokaei Simons , 2006 ) ประสิทธิผลนี้ประเพณีเกี่ยวกับการสร้างคุณค่าให้แก่ลูกค้าและผู้บริโภค ซึ่งถือว่าเป็นครั้งแรก แต่ยังต้องการที่จะครอบคลุมค่าใช้ร่วมกันด้วยความกว้างของชุมชน