Wayang kulit, or shadow puppets, ar

Wayang kulit, or shadow puppets, are without a doubt the best known of the Indonesian wayang. Kulit means skin, and refers to the leather construction of the puppets that are carefully chiselled with very fine tools and supported with carefully shaped buffalo horn handles and control rods. The stories are usually drawn from the Hindu epics the Ramayana, the Mahabharata or from the Serat Menak, (a story about the heroism of Amir Hamza[5]).
There is a family of characters in Javanese wayang called Punakawan; they are sometimes referred to as "clown-servants" because they normally are associated with the story's hero, and provide humorous and philosophical interludes. Semar is the father of Gareng (oldest son), Petruk, and Bagong (youngest son). These characters did not originate in the Hindu epics, but were added later.[6] They provide something akin to a political cabaret, dealing with gossip and contemporary affairs.
The puppet figures themselves vary from place to place. In Central Java the city of Surakarta(Solo) and city of Yogyakarta are most famous and the most commonly imitated style of puppets. Regional styles of shadow puppets can also be found in Temanggung, West Java, Banyumas, Cirebon,Semarang, and East Java. Bali produces more compact and naturalistic figures, and Lombok has figures representing real people. Often modern-world objects as bicycles, automobiles, airplanes and ships will be added for comic effect, but for the most part the traditional puppet designs have changed little in the last 300 years.
Historically, the performance consisted of shadows cast on a cotton screen and an oil lamp. Today, the source of light used in wayang performance in Java is most often a halogen electric light. Some modern forms of wayang such as Wayang Sandosa created in the Art Academy at Surakarta (STSI) has employed spotlights, colored lights and other innovations.
The handwork involved in making a wayang kulit figure that is suitable for a performance takes several weeks, with the artists working together in groups. They start from master models (typically on paper) which are traced out onto skin or parchment, providing the figures with an outline and with indications of any holes that will need to be cut (such as for the mouth or eyes). The figures are then smoothed, usually with a glass bottle, and primed. The structure is inspected and eventually the details are worked through. A further smoothing follows before individual painting, which is undertaken by yet another craftsman. Finally, the movable parts (upper arms, lower arms with hands and the associated sticks for manipulation) mounted on the body, which has a central staff by which it is held. A crew makes up to ten figures at a time, typically completing that number over the course of a week. However, unfortunately there is not strong continuing demand for the top skills of wayang craftspersons and the relatively few experts still skilled at the art sometimes find it difficult to earn a satisfactory income.[7]
The painting of less expensive puppets is handled expediently with a spray technique, using templates, and with a different person handling each color. Less expensive puppets, often sold to children during performances, are sometimes made on cardboard instead of leather.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทกา Wayang หรือเป็ตส์ จะเด็ดรู้จักกันดีของ wayang อินโดนีเซีย ทกาหมายถึง ผิวหนัง และหมายถึงการสร้างหนังหุ่นกระบอกที่รอบคอบ chiselled ด้วยเครื่องมือที่ดี และสนับสนุนกับจับฮอร์นควายรูปอย่างระมัดระวังและก้านควบคุม เรื่องมักจะออก จากฮินดู epics รามายณะ ภารการ หรือ Serat Menak, (เรื่องราวเกี่ยวกับวีรบุรุษของ Amir Hamza[5])มีครอบครัวของอักขระใน wayang ชวาที่เรียกว่า Punakawan พวกเขาเป็นบางครั้งเรียกว่าเป็น "ตัวตลกข้าราชการ" เนื่องจากปกติมีสัมพันธ์กับพระเอกของเรื่อง และมีอารมณ์ขัน และปรัชญา interludes Semar เป็นพ่อของ Gareng (ลูกชาย), Petruk และช่วย (ลูกชายคนเล็ก) ตัวอักษรเหล่านี้ไม่ได้มาใน epics ฮินดู แต่มีเพิ่มในภายหลัง [6] จะให้บางสิ่งบางอย่างเหมือนกับเมืองคาบาเรต์ กับบาร์เซโลนาและกิจการร่วมสมัยตัวเลขหุ่นตัวเองจากสถานที่แตกต่างกันไป ในชวากลาง เมือง Surakarta(Solo) และเมืองยอร์กยาการ์ตามีชื่อเสียงมากที่สุด และมักจะเลียนแบบลักษณะของหุ่นกระบอก นอกจากนี้ยังสามารถพบลักษณะภูมิภาคของปัปเป็ตส์ Temanggung ชวาตะวันตก ใน เซียบอน รัง และ ชวาตะวันออก บาหลีผลิตขึ้นรูปขนาดกะทัดรัด และ naturalistic และลอมบอกมีตัวเลขที่แสดงถึงผู้คน วัตถุในโลกสมัยใหม่มักจะเป็นรถจักรยาน รถยนต์ เครื่องบิน และเรือจะสามารถเพิ่มลักษณะพิเศษการ์ตูน แต่ส่วนใหญ่ออกแบบนวดมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในช่วง 300 ปีประวัติ ประสิทธิภาพ consisted ของเงาโยนบนจอผ้าฝ้ายและมีตะเกียง วันนี้ แหล่งที่มาของแสงที่ใช้ประสิทธิภาพ wayang ในจาวาได้บ่อยที่สุดแบบฮาโลเจนโคมไฟ บางรูปแบบที่ทันสมัยของ wayang เช่น Wayang Sandosa สร้างขึ้นในสถานศึกษาที่โซโล (STSI) มีการว่าจ้าง spotlights ไฟสี และนวัตกรรมอื่น ๆHandwork ที่เกี่ยวข้องในการทำให้ตัวเลขทกา wayang ที่เหมาะสำหรับการทำงานใช้เวลาหลายสัปดาห์ กับศิลปินที่ทำงานร่วมกันในกลุ่ม พวกเขาเริ่มต้นจากรูปแบบหลัก (โดยทั่วไปบนกระดาษ) ที่ติดตามออกไปยังผิวหรือ parchment ให้ตัวเลขเค้าร่าง และบ่งชี้ของทุกหลุมที่จะต้องมีบาดแผล (เช่นส่วนปากหรือตา) ตัวเลข แล้วจะ โค้ง มักจะ มีขวดแก้ว และงเยีย เป็นการตรวจสอบโครงสร้าง และรายละเอียดจะทำงานผ่านในที่สุด ราบเรียบไปตามก่อนที่จะทาสีแต่ละ ซึ่งดำเนินการ โดยช่างฝีมือดีอีก สุดท้าย ส่วนที่สามารถเคลื่อนย้าย (แขน แขนมือ และไม้เชื่อมโยงการบริหารจัดการ) ติดบนร่างกาย การมีพนักงานเซ็นทรัลที่จัด ลูกเรือทำให้ตัวเลขสิบครั้ง กรอกเลขที่โดยทั่วไปในช่วงสัปดาห์ อย่างไรก็ตาม แต่ไม่แข็งแรงต่อความต้องการทักษะด้านบนของ wayang craftspersons และค่อนข้างบางผู้เชี่ยวชาญยังมีฝีมือในศิลปะบางครั้งพบว่ามันยากที่จะหารายได้ที่น่าพอใจ [7]จัดการภาพของหุ่นกระบอกไม่แพง expediently กับ เทคนิคสเปรย์ แม่แบบ การใช้ และจัดการสีแต่ละบุคคลแตกต่างกัน บางครั้งจะแพงหุ่นกระบอก มักจะขายเด็กในระหว่างการแสดง บนกระดาษแข็งแทนหนัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Wayang Kulit หรือหุ่นเงาโดยไม่ต้องสงสัยที่รู้จักกันดีของ Wayang อินโดนีเซีย Kulit หมายถึงผิวหนังและหมายถึงการก่อสร้างของหนังหุ่นที่มีการสกัดอย่างระมัดระวังด้วยเครื่องมือที่ดีมากและได้รับการสนับสนุนที่มีรูปอย่างระมัดระวังจับเขาควายและแท่งควบคุม เรื่องราวจะวาดมักจะมาจากมหากาพย์รามายณะในศาสนาฮินดูที่มหาภารตะหรือจาก Serat menak (เรื่องราวเกี่ยวกับความกล้าหาญของอาเมียร์ Hamza [5] ก).
มีครอบครัวของตัวละครใน Wayang ชวาเรียกว่า Punakawan คือ; บางครั้งพวกเขาจะเรียกว่า "ตัวตลกคนรับใช้" เพราะปกติแล้วพวกเขามีความสัมพันธ์กับพระเอกของเรื่องและให้หูอารมณ์ขันและปรัชญา Semar เป็นพ่อของ Gareng (ลูกชายคนโต) Petruk และบากอง (ลูกชายคนสุดท้อง) ตัวละครเหล่านี้ไม่ได้เกิดในมหากาพย์ฮินดู แต่ถูกเพิ่มในภายหลัง. [6] พวกเขาให้บางสิ่งบางอย่างที่คล้ายกับการแสดงบนเวทีทางการเมืองที่เกี่ยวข้องกับการนินทาและกิจการร่วมสมัย.
ตัวเลขหุ่นตัวเองแตกต่างกันไปจากสถานที่ที่ ในเมืองชวากลางของโล (Solo) และเมืองยอกยาการ์ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดและรูปแบบที่ลอกเลียนแบบมากที่สุดโดยทั่วไปของหุ่น รูปแบบของภูมิภาคหุ่นเงายังสามารถพบได้ใน Temanggung, ชวาตะวันตก, Banyumas, Cirebon เซมารังและชวาตะวันออก บาหลีผลิตตัวเลขที่มีขนาดกะทัดรัดมากขึ้นและธรรมชาติและลอมบ็อคมีตัวเลขที่เป็นตัวแทนของคนจริง บ่อยครั้งที่วัตถุที่ทันสมัยของโลกจักรยาน, รถยนต์, เครื่องบินและเรือจะถูกเพิ่มสำหรับการ์ตูนผล แต่ส่วนใหญ่การออกแบบหุ่นแบบดั้งเดิมที่มีการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ ในช่วง 300 ปี.
ในอดีตการทำงานที่ประกอบไปด้วยเงาโยนบนหน้าจอผ้าฝ้าย และตะเกียงน้ำมัน วันนี้แหล่งที่มาของแสงที่ใช้ในการปฏิบัติงานใน Wayang Java เป็นส่วนใหญ่มักจะเป็นหลอดไฟฮาโลเจน บางรูปแบบที่ทันสมัยของ Wayang เช่น Wayang Sandosa สร้างขึ้นในสถาบันศิลปะที่ Surakarta (STSI) ได้ไฟสปอร์ตไลท์ลูกจ้างไฟสีและนวัตกรรมอื่น ๆ .
ฝีมือมีส่วนร่วมในการทำ Wayang รูป Kulit ที่เหมาะสำหรับการทำงานจะใช้เวลาหลายสัปดาห์ที่ผ่านมาด้วย ศิลปินที่ทำงานร่วมกันในกลุ่ม พวกเขาเริ่มต้นจากรุ่นต้นแบบ (ปกติบนกระดาษ) ซึ่งได้รับการตรวจสอบออกมาบนผิวหนังหรือกระดาษให้ตัวเลขที่มีเค้าร่างและมีข้อบ่งชี้ของหลุมใด ๆ ที่จะต้องมีการตัด (เช่นปากหรือตา) ตัวเลขจะเรียบแล้วมักจะมีขวดแก้วและลงสีพื้น โครงสร้างมีการตรวจสอบรายละเอียดและในที่สุดก็จะทำงานผ่าน เรียบต่อไปดังต่อไปนี้ก่อนที่จะวาดภาพของแต่ละบุคคลซึ่งจะดำเนินการโดยช่างฝีมือยังอีก สุดท้ายในส่วนที่สามารถเคลื่อนย้าย (แขนแขนที่ต่ำกว่าด้วยมือและไม้ที่เกี่ยวข้องสำหรับการจัดการ) ติดตั้งอยู่บนร่างกายซึ่งมีพนักงานที่กลางโดยที่มันจะจัดขึ้น ทำให้ลูกเรือถึงสิบตัวเลขในช่วงเวลาที่มักจะจบตัวเลขที่มากกว่าหลักสูตรของสัปดาห์ แต่น่าเสียดายที่มีไม่ได้เป็นความต้องการอย่างต่อเนื่องที่แข็งแกร่งสำหรับทักษะด้านบนของ craftspersons Wayang และผู้เชี่ยวชาญค่อนข้างน้อยยังคงมีฝีมือในงานศิลปะบางครั้งพบว่ามันยากที่จะได้รับรายได้ที่น่าพอใจ. [7]
ภาพวาดของหุ่นที่ราคาไม่แพงถูกจัดการสะดวกด้วย เทคนิคการสเปรย์โดยใช้แม่แบบและกับคนที่แตกต่างกันในการจัดการแต่ละสี หุ่นแพงมักจะขายให้กับเด็ก ๆ ในระหว่างการแสดงที่ทำบางครั้งลงบนกระดาษแข็งแทนหนัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สุตรา หรือหุ่นเงาเป็นโดยไม่ต้องสงสัยที่ดีที่สุดที่รู้จักของวายัง ของอินโดนีเซีย . การประชุม หมายถึง ผิว และหมายถึงการสร้างหนังของหุ่นที่ chiselled อย่างระมัดระวังด้วยเครื่องมือที่ดีมากและได้รับการสนับสนุนที่มีรูปร่างอย่างควายจับฮอร์นและควบคุมนิวเคลียร์ เรื่องราวมักจะมาจากฮินดูมหากาพย์รามายณะ มหาภารตะ , หรือจาก menak serat ,( เรื่องเกี่ยวกับวีรกรรมของมีร์ ฮัมซะฮ์ [ 5 ] )
มีครอบครัวของตัวอักษรในชวารวมทั้งเรียก punakawan พวกเขาบางครั้งจะเรียกว่าเป็น " คนรับใช้ " ตัวตลก เพราะพวกเขามักเกี่ยวข้องกับเรื่องราวของพระเอก และให้อารมณ์ขันและปรัชญา interludes . semar เป็นพ่อของ gareng ( ลูกชายคนโต ) , petruk และใหม่ ( ลูกชายคนเล็ก )อักษรเหล่านี้ไม่ได้มาจากฮินดูมหากาพย์ แต่เพิ่มในภายหลัง . [ 6 ] พวกเขาให้สิ่งที่คล้ายกับคาบาเร่ต์ทางการเมืองที่เกี่ยวข้องกับนินทาและกิจการร่วมสมัย
หุ่นร่างตัวเองแตกต่างกันไปจากสถานที่ที่ . ในเกาะชวากลางเมืองสุราการ์ตา ( เดี่ยว ) และเมืองยอกยาการ์ตา มีชื่อเสียงมากที่สุด และมักเลียนแบบสไตล์ของหุ่นรูปแบบของภูมิภาคหุ่นเงายังสามารถพบได้ในเตมังกุง , West Java , Banyumas Cirebon , เซมารัง , ตะวันออก , และ Java บาหลีผลิตตัวเลขที่กระชับมากขึ้น และในสภาพธรรมชาติและลอมบอกมีตัวเลขตัวแทนของประชาชนที่แท้จริง บ่อยครั้งที่โลกสมัยใหม่วัตถุเป็น จักรยาน รถยนต์ เครื่องบิน และเรือจะถูกเพิ่มสำหรับการ์ตูนผลแต่ส่วนใหญ่ออกแบบหุ่นแบบดั้งเดิมมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในช่วง 300 ปี
ในอดีต การแสดงเป็นเงาทอดบนหน้าจอและฝ้าย น้ำมันตะเกียง วันนี้ ที่มาของแสงที่ใช้ในการแสดงวายัง จาวามักเป็น ฮาโลเจน ไฟรูปแบบสมัยใหม่ของวายังเช่นวายัง sandosa สร้างโรงเรียนศิลปะใน Surakarta ( STSI ) ได้ใช้ไฟสปอร์ตไลท์ , ไฟสีและนวัตกรรมอื่น ๆ .
ฝีมือมีส่วนร่วมในการทําสุตรารูปที่เหมาะสำหรับการแสดงใช้เวลาหลายสัปดาห์ กับศิลปินที่ร่วมงานกันในกลุ่มพวกเขาเริ่มจากรุ่นต้นแบบ ( โดยทั่วไป ในกระดาษ ) ซึ่งจะตรวจสอบออกลงบนผิวหรือหนังให้ตัวเลขกับเค้าร่าง และมีข้อบ่งชี้ของหลุมใด ๆที่จะต้องถูกตัด ( เช่น ปาก หรือ ตา ) ตัวเลขจะเรียบปกติ กับ ขวดแก้ว และพร้อมแล้ว โครงสร้างการตรวจสอบ และในที่สุด รายละเอียดจะทำงานผ่านเพิ่มเติมเรียบดังนี้ก่อนที่จะวาดภาพบุคคล ซึ่งดำเนินการโดยยังช่างอื่น ในที่สุด ส่วนที่เคลื่อนย้ายได้ ( ต้นแขน , ลดแขนกับมือและไม้สำหรับงานที่ติดบนร่างกาย ซึ่งมีเจ้าหน้าที่จากส่วนกลางซึ่งจะจัดขึ้น ลูกเรือให้ขึ้นเลขสิบครั้ง มักจะจบที่เลขมากกว่าหลักสูตรของสัปดาห์ อย่างไรก็ตามแต่น่าเสียดายที่ไม่แข็งแรงต่อความต้องการทักษะด้านบนของวายัง craftspersons และค่อนข้างไม่กี่ ผู้เชี่ยวชาญยังมีทักษะในศิลปะบางครั้งอาจพบมันยากที่จะได้รับรายได้ที่น่าพอใจ [ 7 ]
ภาพวาดของหุ่นแพงน้อยคือการจัดการสะดวกด้วยเทคนิคพ่นโดยใช้แม่แบบและกับบุคคลอื่น การจัดการกับสีแต่ละสี หุ่นแพงน้อยมักจะขายให้เด็กๆในการแสดง บางครั้งก็ทำบนกระดาษแข็ง
แทนหนัง