I came from a poor family. When I w

I came from a poor family. When I was a child, we barely made ends meet. Mother had to work hard but received little pay. Some days, all we can afford is a little bowl of rice. Mother handed the bowl to me and said "eat all your food, my little child. You need to grow up and I am not hungry.". But, mother, how can you not be hungry? You worked hard all day but hasn't eaten a thing. Mother did not reply. She tenderly stroked my hair and smile. "I love you more than anything in the world", she said.
My father passed away when I was nine. Without him, we were in financial hardship more than ever before. My mother was very sad. I could tell that she missed him so much. Soon after, mother had to sell her wedding ring to pay for my food and school tuition. My mother often took out that ring to admire but she told me she didn't like the ring after all. "It's just too ordinary for me", she said. But, mother, if you don't like that ring, why are you crying?. "I cry because I am so happy. I am the luckiest woman in this world to have you as my daughter.", she replied.
Without father's support, mother had to take up a second night-shift job as a construction worker. She came home late at night after I went to sleep. I only saw her in the morning when I woke up in her arms. She made me breakfast and kept my dinner in the cupboard. Then, she had to go to work. I made an offer to go to help her at work because she seems very tired but she refused. "You need to go to school so that when you grows up, you don't have to work like I do", she said.
Mother worked so hard to save money for my college. She eventually fall to the illness and had to lay in bed. She was so thin and feeble. I wanted to call the doctor but she refused. "Don't worry, I will be just fine. I just have to rest for a few hours.", she said. She tried to smile though it was obvious that she was in pain. She didn't even want me to buy medicines for her.

แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 54 08:08:44

แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 54 04:06:08

แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 54 03:50:51

แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 54 03:38:47
จากคุณ : Tisco fan
เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 54 03:16:38

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมมาจากครอบครัวยากจน เมื่อเด็ก เราแทบไม่ได้สิ้นสุดที่ตรงกับ แม่ทำงานหนัก แต่รับน้อยจ่ายได้ บางวัน ทั้งหมดที่เราสามารถเป็นชามเล็ก ๆ ของข้าว แม่มอบถ้วยให้ฉัน และกล่าวว่า "กินอาหารทั้งหมดของคุณ เด็กน้อย ต้องเติบโตขึ้น และฉันไม่หิว " แต่ ย่า คุณไม่จะหิวหรือไม่ คุณทำงานหนักทุกวัน แต่ไม่กินสิ่ง ไม่ได้ตอบแม่ นางละม่อมแบบขีดลงผมและรอยยิ้มของฉัน "ฉันรักคุณยิ่งกว่าอะไรในโลก" เธอกล่าวพ่อสวรรคตเมื่อ 9 ไม่ เราได้ในความยากลำบากทางการเงินมากขึ้นกว่าเดิม แม่เศร้ามากขึ้น ผมสามารถบอกได้ว่า เธอพลาดเขามาก เร็ว ๆ นี้ หลังจาก แม่ได้ขายแหวนแต่งงานของเธอเพื่อชำระค่าเล่าเรียนของฉันอาหารและโรงเรียน แม่มักจะเอาออกแหวนที่ชอบ แต่เธอบอกฉันเธอไม่ชอบแหวนหลังจากทั้งหมด "ก็ธรรมดาเพียงเกินไปสำหรับฉัน" เธอกล่าว แต่ ย่า ถ้าคุณไม่ชอบแหวนนั้น เหตุคุณร้องไห้ "ฉันร้องไห้ เพราะฉันมีความสุข ฉันผู้หญิง luckiest ในโลกนี้ มีคุณเป็นลูกสาวของฉัน เธอตอบกลับโดยการสนับสนุนของพ่อ แม่มีการใช้งานกะกลางคืนที่สองเป็นช่างก่อสร้าง เธอมาบ้านดึกหลังจากที่ผมไปนอน เพียงเห็นเธอในตอนเช้าเมื่อตื่นขึ้นในอ้อมแขนของเธอ เธอทำให้ฉันอาหารเช้า และเก็บอาหารของฉันธรรมดา หลังจากนั้น เธอก็จะไปทำงาน ฉันได้ยื่นข้อเสนอไปช่วยเธอในการทำงาน เพราะเธอดูเหมือนว่าเหนื่อยมาก แต่เธอปฏิเสธ "คุณต้องไปโรงเรียนเพื่อที่เมื่อคุณเติบโตขึ้น คุณจะทำงานเหมือนทำ" เธอกล่าวแม่ทำงานหนักดังนั้นเพื่อประหยัดค่าใช้จ่ายสำหรับวิทยาลัยของฉัน เธอก็ตกต่อการเจ็บป่วย และมีการวางเตียง เธอจึงบาง และเบา อยากจะเรียกหมอ แต่เธอปฏิเสธ "ไม่ต้องกังวล ฉันจะได้ เพียงมีที่เหลือสำหรับไม่กี่ชั่วโมง เธอกล่าว เธอพยายามยิ้มแต่ก็เห็นได้ชัดว่า เธอมีอาการเจ็บปวด เธอไม่ได้ต้องให้ซื้อยาสำหรับเธอแก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 54 08:08:44แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 54 04:06:08แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 54 03:50:51แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 54 03:38:47จากคุณ: แฟนทิสโก้ เขียนเมื่อ: 30 ก.ค. 54 03:16:38

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมมาจากครอบครัวที่ยากจน เมื่อตอนที่ผมยังเป็นเด็กเราแทบจะไม่ทำให้จบตรง แม่ต้องทำงานหนัก แต่ได้รับการจ่ายเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ บางวันทั้งหมดที่เราสามารถจ่ายเป็นชามเล็ก ๆ น้อย ๆ ของข้าว แม่ส่งชามกับผมและพูดว่า "กินอาหารของคุณเด็กน้อยของฉัน. คุณต้องการที่จะเติบโตขึ้นและฉันไม่หิว." แต่แม่ของวิธีการที่คุณไม่สามารถจะหิว? คุณทำงานอย่างหนักตลอดทั้งวัน แต่ยังไม่ได้กินสิ่งที่ แม่ไม่ได้ตอบ เธอละม่อมลูบผมและรอยยิ้ม "ผมรักคุณมากกว่าสิ่งใดในโลก" เธอกล่าว.
พ่อของฉันผ่านไปเมื่อฉันอายุเก้าขวบ โดยไม่มีเขาเราอยู่ในความยากลำบากทางการเงินมากขึ้นกว่าเดิม แม่ของฉันเป็นที่น่าเศร้ามาก ผมบอกได้เลยว่าเธอคิดถึงเขามาก ไม่นานหลังจากนั้นแม่ต้องขายแหวนแต่งงานของเธอที่จะจ่ายสำหรับการเรียนการสอนอาหารและโรงเรียนของฉัน แม่ของฉันมักจะหยิบเอาแหวนที่จะชื่นชม แต่เธอบอกผมว่าเธอไม่ชอบแหวนหลังจากทั้งหมด "มันก็แค่ธรรมดาเกินไปสำหรับฉัน" เธอกล่าวว่า แต่แม่ถ้าคุณไม่ชอบแหวนว่าทำไมคุณร้องไห้ ?. "ผมร้องไห้เพราะผมมีความสุขมาก. ฉันเป็นผู้หญิงคนที่โชคดีที่สุดในโลกนี้ที่จะมีคุณเป็นลูกสาวของฉัน." เธอตอบ.
โดยการสนับสนุนของพ่อแม่จะต้องใช้เวลาในการทำงานกะกลางคืนที่สองเป็นคนงานก่อสร้าง เธอมาที่บ้านตอนดึกหลังจากที่ผมไปนอน ฉันเห็นเธอในตอนเช้าเมื่อฉันตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของเธอ เธอทำให้ฉันอาหารเช้าและอาหารค่ำของฉันเก็บไว้ในตู้ จากนั้นเธอต้องไปทำงาน ฉันทำข้อเสนอที่จะไปช่วยในการทำงานของเธอเพราะเธอดูเหมือนว่าเหนื่อยมาก แต่เธอปฏิเสธ "คุณจำเป็นต้องไปโรงเรียนเพื่อที่ว่าเมื่อคุณเติบโตขึ้นคุณจะได้ไม่ต้องทำงานเหมือนที่ฉันทำ" เธอกล่าว.
แม่ทำงานอย่างหนักเพื่อที่จะประหยัดเงินสำหรับวิทยาลัยของฉัน ในที่สุดเธอก็ตกอยู่กับความเจ็บป่วยและต้องนอนอยู่บนเตียง เธอจึงบางและอ่อนแอ ผมอยากจะเรียกหมอ แต่เธอปฏิเสธ "ไม่ต้องห่วงผมจะได้ดี. ฉันเพียงแค่มีส่วนที่เหลือไม่กี่ชั่วโมง." เธอกล่าวว่า เธอพยายามที่จะยิ้ม แต่มันก็เห็นได้ชัดว่าเธออยู่ในความเจ็บปวด เธอไม่ได้ต้องการให้ฉันไปซื้อยาสำหรับเธอ. แก้ไขเมื่อวันที่ 30 ก.ค. 54 08:08:44 แก้ไขเมื่อวันที่ 30 ก.ค. 54 04:06:08 แก้ไขเมื่อวันที่ 30 ก.ค. 54 03:50:51 แก้ไขเมื่อวันที่ 30 ก.ค. 54 03:38:47 จากคุณ: ทิสโก้แฟนเขียนเมื่อ: 30 ก.ค. 54 03:16:38

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

trip.
trip.
trip.
trip.
trip.
trip.