In focusing attention on the postmo

In focusing attention on the postmodern one of the central concerns has
been to raise the questions ‘Why this question?’ and ‘Why and how has
postmodernism become a central issue in cultural life today?’ If postmodernism
is from the point of view of modernism a sign and symptom of cultural
disorder, then modernism, with its increasingly popular associated
term modernity, is from the perspective of postmodernism a constant
which highlights images of order, unity and coherence. Both terms feed off
each other and often seem propelled by a binary logic of opposition which
sharpens the differentiation as the process of conceptualization runs ahead
of social and cultural realities. It has been argued that many of the characteristic
features listed under postmodernism can be found within the modern,
and indeed the premodern. The aestheticization of everyday life, the
tendency for a figural culture of shifting images and the controlled or playful
de-control of the emotions have all been discussed as examples. Given
this, how far can it be argued that what is labelled the postmodern’ has
always existed. and it is only now that we are granting it significance? And
if this is the case how far can we attempt to understand the social process
which led to this particular conceptional frame (1) becoming adopted
within particular institutional practices and by particular sets of cultural
specialists and (2) being proliferated and accepted by particular audiences
and publics?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เน้นความสนใจความกังวลกลางหนึ่งหลังสมัยใหม่มีการยกคำถาม ' ทำไมคำถามนี้?' และ ' ทำไม และอย่างไรได้postmodernism เป็นปัญหาใจกลางวัฒนธรรมวันนี้? " ถ้า postmodernismเป็นเครื่องหมายและอาการของวัฒนธรรมจากมุมมองสมัยโรค แล้วร่วมสมัย มีความนิยมมากขึ้นระยะความทันสมัย จากมุมมองของ postmodernism เป็นค่าคงซึ่งเน้นภาพสั่ง สามัคคี และศักยภาพ เงื่อนไขทั้งอาหารปิดกัน และมักจะดูเหมือนอใน โดยตรรกะแบบไบนารีของฝ่ายค้านซึ่งsharpens ที่สร้างความแตกต่างกับ conceptualization กระบวนการทำงานล่วงหน้าของความเป็นจริงทางสังคม และวัฒนธรรม มันมีการโต้เถียงหลายที่ของลักษณะคุณลักษณะที่แสดงภายใต้ postmodernism สามารถพบได้ภายในสมัยใหม่และแน่นอน premodern Aestheticization ชีวิต การแนวโน้มสำหรับวัฒนธรรม figural ภาพเลื่อนลอย และควบคุม หรือขี้เล่นยกเลิกควบคุมของอารมณ์มีทั้งการกล่าวถึงเป็นตัวอย่าง กำหนดให้สามารถนี้ การที่จะโต้เถียงได้ว่าอะไรถูก labelled ที่หลังสมัยใหม่ ' ได้อยู่เสมอ และเท่าที่เราจะให้นั้นสำคัญหรือไม่ และถ้าเป็นกรณีนี้ เท่าใดสามารถเราพยายามเข้าใจกระบวนการทางสังคมหรือไม่ซึ่งนำไปสู่นี้เฉพาะ conceptional เฟรม (1) เป็นนำภาย ในสถาบันปฏิบัติการ และชุดเฉพาะของวัฒนธรรมผู้เชี่ยวชาญ (2) มี proliferated และยอมรับของผู้ชมโดยเฉพาะand publics?

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการมุ่งเน้นความสนใจในหลังสมัยใหม่หนึ่งในความกังวลกลางได้รับการซักถามว่า 'ทำไมคำถามนี้? และทำไมและวิธีการที่มีแนวคิดหลังสมัยใหม่กลายเป็นปัญหาสำคัญในชีวิตทางวัฒนธรรมในวันนี้? หากลัทธิหลังสมัยใหม่คือจากมุมมองของสมัยเป็นสัญญาณและอาการของวัฒนธรรมความผิดปกติแล้วสมัยที่มีความนิยมมากขึ้นที่เกี่ยวข้องทันสมัยระยะคือจากมุมมองของลัทธิหลังสมัยใหม่คงที่ซึ่งไฮไลท์ของการสั่งซื้อภาพความสามัคคีและความเชื่อมโยงกัน เงื่อนไขทั้งสองกินอาหารแต่ละอื่น ๆ และมักจะดูเหมือนขับเคลื่อนด้วยตรรกะไบนารีของฝ่ายค้านที่คมชัดแตกต่างเป็นกระบวนการของแนวความคิดวิ่งไปข้างหน้าของความเป็นจริงทางสังคมและวัฒนธรรม จะได้รับการถกเถียงกันอยู่ว่าหลายลักษณะคุณสมบัติที่ระบุไว้ภายใต้แนวคิดหลังสมัยใหม่ที่สามารถพบได้ในที่ทันสมัยและแน่นอนpremodern aestheticization ของชีวิตประจำวันที่แนวโน้มวัฒนธรรมร่างของภาพขยับและควบคุมหรือขี้เล่นde-การควบคุมอารมณ์ที่ได้รับการกล่าวถึงทั้งหมดเป็นตัวอย่าง ได้รับนี้ไกลแค่ไหนก็สามารถจะแย้งว่าสิ่งที่จะติดป้ายหลังสมัยใหม่ได้อยู่ตลอดเวลา และมันเป็นเพียงตอนนี้ที่เราจะให้ความสำคัญมัน? และถ้าเป็นกรณีนี้ไกลแค่ไหนที่เราสามารถพยายามที่จะเข้าใจกระบวนการทางสังคมซึ่งนำไปสู่กรอบconceptional นี้โดยเฉพาะ (1) กลายเป็นนำมาใช้ภายในการปฏิบัติที่สถาบันโดยเฉพาะอย่างยิ่งและชุดเฉพาะของวัฒนธรรมผู้เชี่ยวชาญและ(2) มีการแพร่กระจายและเป็นที่ยอมรับจากผู้ชมโดยเฉพาะอย่างยิ่งและสาธารณชน?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการเน้นความสนใจในยุคหลังสมัยใหม่หนึ่งในความกังวลที่ส่วนกลางได้
ถูกยกคำถาม ' ทำไมคำถามนี้ ? ' ' ทำไมมี
หลังกลายเป็นประเด็นหลักในชีวิตทางวัฒนธรรมในวันนี้ ? ถ้าหลัง
คือจากมุมมองของสมัยใหม่เป็นสัญญาณและอาการของโรควัฒนธรรม
แล้วสมัยที่มีความนิยมมากขึ้นเกี่ยวข้อง
ศัพท์สมัยใหม่จากมุมมองของแนวคิดหลังสมัยใหม่ คง
ซึ่งไฮไลท์ภาพเพื่อความสามัคคีและสัมพันธ์กัน ทั้งในแง่ความรู้สึก
แต่ละอื่น ๆและมักจะดูเหมือนจะขับเคลื่อนโดยตรรกะเลขฐานสองของฝ่ายค้านซึ่ง
มีความแตกต่างเป็นกระบวนการของแนวความคิดวิ่งข้างหน้า
ความเป็นจริงของสังคมและวัฒนธรรม จะได้รับการถกเถียงกันอยู่ว่าหลายลักษณะ
คุณลักษณะที่แสดงภายใต้แนวคิดหลังสมัยใหม่ที่สามารถพบได้ภายในที่ทันสมัย
และแน่นอน premodern . การ aestheticization ชีวิตประจำวัน
แนวโน้มวัฒนธรรมร่างขยับภาพและควบคุมหรือขี้เล่น
de ควบคุมอารมณ์ได้กล่าวถึงเป็นตัวอย่าง ให้
นี้ว่ามันสามารถจะแย้งว่าอะไรคือว่ายุคหลังสมัยใหม่มี
มักจะมีอยู่และมันเป็นเพียงตอนนี้ที่เรามีให้มันสำคัญไหม
และถ้าเป็นกรณีนี้ว่าเราสามารถพยายามที่จะเข้าใจกระบวนการทางสังคม
ซึ่งนำไปสู่กรอบการตั้งครรภ์นี้โดยเฉพาะ ( 1 ) เป็นลูกบุญธรรม
ภายในการปฏิบัติสถาบันโดยเฉพาะและโดยชุดเฉพาะของผู้เชี่ยวชาญทางวัฒนธรรม
( 2 ) ถูกพัฒนาและได้รับการยอมรับโดย
ผู้ชมเฉพาะและสาธารณชน ?