In 1963, Lichtenstein was parodying

In 1963, Lichtenstein was parodying various types of sources such as commercial illustrations, comic imagery and even modern masterpieces. The masterpieces represented what could have been dubbed the "canon" of art and was thought of as "high art," while the "low-art" subject matter included comic strip images. His masterworks sources included the likes of Cézanne , Mondrian and Picasso . During this time in his career, Lichtenstein noted that "the things that I have apparently parodied I actually admire." [ 21 ] At the time, Lichtenstein was exploring the theme of "industrialization of emotion". In Lichtenstein's obituary, Los Angeles Times critic Christopher Knight said the work was "a witty rejoinder to De Kooning 's famously brushy paintings of women". [ 22 ] His comic romances often depicted stereotypical representations of thwarted passions. [ 23 ] Although the Lichtenstein Foundation website claims that Lichtenstein did not begin using his opaque projector technique until the fall of 1963, [ 24 ] Lichtenstein described his process for producing comics based art, including Drowning Girl :

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 1963, Lichtenstein เป็น parodying แหล่งค้าภาพประกอบ ภาพการ์ตูน และผลงานมาสเตอร์พีซทำแม้ทันสมัยชนิดต่าง ๆ ผลงานมาสเตอร์พีซทำที่แสดงว่าสามารถได้รับฉายาว่า "สารบบ" ศิลปะ และถูกคิดว่า เป็น "สูงศิลปะ, " ขณะ "ต่ำศิลปะ" เรื่องรวมรูปภาพการ์ตูน เขา masterworks แหล่งรวมน้ำหน้า Cézanne ออกแบบและปิ ในช่วงเวลานี้ในอาชีพของเขา Lichtenstein กล่าวว่า "สิ่งที่ฉันเห็นได้ชัด parodied ฉันจริงชม" [21] ในเวลา Lichtenstein ได้สำรวจรูปแบบของ "ทวีความของอารมณ์รุนแรงมาก" ของ Lichtenstein obituary วิจารณ์ลอสแอนเจลิสไทมส์อัศวินคริสโตเฟอร์กล่าวว่า ทำงานถูก "ความเฉียบ rejoinder ไปภาพวาดซึ่ง brushy De Kooning ของผู้หญิง" [22] การ์ตูนของเขา romances มักแสดง stereotypical แทน thwarted หลงใหล [23] ถึงแม้ว่าเว็บไซต์มูลนิธิ Lichtenstein อ้างว่า Lichtenstein ไม่เริ่มใช้เทคนิคของเครื่องฉายภาพทึบแสงจนกว่าถึงฤดูใบไม้ร่วงของ 1963, Lichtenstein [24] อธิบายกระบวนการของเขาสำหรับการผลิตการ์ตูนตามศิลปะ รวมสาวจม:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1963 ได้รับการ Lichtenstein parodying หลายประเภทของแหล่งต่าง ๆ เช่นภาพในเชิงพาณิชย์, ภาพการ์ตูนและแม้กระทั่งผลงานชิ้นเอกที่ทันสมัย ผลงานชิ้นเอกที่เป็นตัวแทนสิ่งที่จะได้รับการขนานนามว่า "แคนนอน" ของศิลปะและคิดว่าเป็น "ศิลปะชั้นสูง" ในขณะที่ "ต่ำศิลปะ" เรื่องรวมถึงภาพการ์ตูน แหล่งที่มาของผลงานชิ้นเอกของเขารวมถึงชอบของCézanne, และมอนเดรียปิกัสโซ ในช่วงเวลานี้ในอาชีพของเขา Lichtenstein ระบุว่า "สิ่งที่ผมได้เห็นได้ชัดว่า parodied ที่จริงผมชื่นชม." [21] ในขณะที่กำลังสำรวจ Lichtenstein รูปแบบของ "การพัฒนาอุตสาหกรรมของอารมณ์ความรู้สึกที่" ในข่าวร้ายของ Lichtenstein, Los Angeles Times วิจารณ์คริสโตอัศวินกล่าวว่าการทำงานเป็น "ไหวพริบโต้ตอบกับ De อคูนของภาพวาดที่มีชื่อเสียงพวงของผู้หญิง" [22] รักการ์ตูนของเขาปรากฎมักจะแสดงความสนใจของโปรเฟสเซอร์ขัดขวาง [23] แม้ว่าเว็บไซต์ของมูลนิธิ Lichtenstein Lichtenstein อ้างว่าไม่ได้เริ่มต้นการใช้เทคนิคโปรเจ็กเตอร์ของเขาสีขาวขุ่นจนถึงฤดูใบไม้ร่วงของปี 1963 [24] Lichtenstein อธิบายกระบวนการของเขาในการผลิตการ์ตูนศิลปะซึ่งรวมถึงหญิงสาวที่จมน้ำ:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1963 , Lichtenstein คือ parodying ประเภทต่างๆของแหล่งที่มาเช่นภาพประกอบพาณิชย์ , ภาพการ์ตูนและทันสมัยชิ้นเอก ผลงานชิ้นเอกที่แสดงสิ่งที่จะได้รับการขนานนามว่า " แคนนอน " ศิลปะและคิดเป็นศิลปะ " สูง " และ " ศิลปะ " ต่ำเรื่องรวมหนังสือการ์ตูนภาพ แหล่งรวมผลงานชิ้นเอกของเขาชอบของเซซานน์ mondrian , และปิกัสโซ่ในช่วงเวลานี้ในอาชีพของเขา , ลิคเทนสไตน์ กล่าวว่า " สิ่งที่ผมเห็นได้ชัดว่ามีการล้อเลียนที่จริงผมชื่นชม " [ 21 ] ตอนนั้น ลิคเทนสไทน์คือการสำรวจหัวข้อ " อุตสาหกรรมของอารมณ์ " ใน Lichtenstein ของ obituary Los Angeles Times นักวิจารณ์คริสโตเฟอร์อัศวิน กล่าวว่า งาน " คำตอบไหวพริบในคูนนิ่ง ' s พวงที่มีชื่อเสียงภาพวาดของผู้หญิง "[ 22 ] เขามักจะแสดงความรักการ์ตูนภาพตัวแทนของขัดขวางอารมณ์ . [ 23 ] แม้ว่าเว็บไซต์มูลนิธิ Lichtenstein อ้างว่า ลิคเทนสไทน์ไม่ได้เริ่มต้นการทึบแสงโปรเจคเตอร์เทคนิคจนถึงฤดูใบไม้ร่วงปี 1963 [ 24 ] Lichtenstein อธิบายกระบวนการของเขาเพื่อผลิตการ์ตูนศิลปะที่ใช้ ได้แก่ จมน้ำผู้หญิง :