Claire was a bit puzzled. Based on

Claire was a bit puzzled. Based on Cliff’s character, normally he wouldn’t care about the outside world and wouldn’t attend this kind of boring banquet, but now he brought up this topic himself. How could it not be weird? Then Claire saw Cliff’s evil grin, and her intuition told her that nothing good would come out of this.

“Master, did anyone ever tell you your smile is very obscene?” Claire frowned at Cliff, who was still laughing evilly.

“Really? Really?” Cliff immediately became serious and asked frowning.

“What is your purpose?” Claire didn’t trust her vulgar Master’s words. The more serious he was, the more suspicious.

“It’s nothing, haha, ahaha~” Cliff laughed so hard he couldn’t close his mouth. “Haha, it’s just that that old man will also go. Ahaha~~”

Claire looked at Cliff skeptically, curious about who the old man he was talking about was.

“Well well, darling disciple, wait for me to finish this experiment and then I’ll go find you. In Duke Hill’s castle, right?” Cliff laughed, obviously in a really, really good mood.

“Yes.” Claire nodded and didn’t ask anything. In any case, she would find out which old guy it was that her master mentioned on that day.

“Remember, you must go early to the palace.” Cliff mentioned again just in case. Even if the princess didn’t invite Claire, Claire still would have gone as Cliff’s disciple, a status to which no one could object.

“I know.” Claire responded. Suddenly she remembered something. “Master, do you have any special wands or anything?”

“What kind do you want?” Cliff blinked as he asked.

“I want to give the princess a gift, but I haven’t thought of anything suitable. She must already have many jewels and whatnot.” Claire didn’t show the slightest trace of modesty when revealing her intention.

Cliff glanced around, thought for a moment, and then suddenly a gorgeous wand appeared in his hand. It was exquisite, with many clear and beautiful jewels inlaid on it, reflecting the light perfectly, looking so pretty and useful. The antique designs on the wand made it look even more mysterious.

“This really isn’t anything precious, but it’s enough to cajole a young girl who likes pretty things.” Cliff handed the wand to Claire.

Although Cliff said this, the wand was not a cheap thing. It was just that in Cliff’s eyes, it wasn’t much. After taking it, Claire frowned slightly. She was thinking about how to trick this perverted master into giving her some of his treasures.

“Yes. Good, I’ll continue on with my stupid experiment.” After sending Claire off, Cliff went up again and immersed himself in an experiment.

Claire and Jean left the Magician Council and went on the carriage. Claire leaned on the side of the carriage in the back with her eyes closed to rest.

After the carriage traveled for a while, Claire suddenly opened her eyes.

Claire looked towards Jean, a flash of coldness in her eyes. Jean’s eyes were also icy.

The coachman wasn’t going on the right path.

It wasn’t the path back to the Hill castle! Coachmen had to go through a rigorous selection, and were absolutely loyal to the Hill clan. So who else could have commanded the coachman?

An imperceptible callous smile emerged on Claire’s lips.

That over-pampered, silly girl, seems like the previous beating wasn’t enough for her to learn her lesson.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แคลร์ก็งงนิด ๆ ตามอักขระของ Cliff ปกติเขาจะไม่สนใจโลกภายนอก และไม่เข้าร่วมจัดเลี้ยงที่น่าเบื่อแบบนี้ แต่ตอนนี้ เขานำหัวข้อนี้เอง วิธีอาจจะไม่เป็นแปลก แล้ว แคลร์เห็นยิ้มชั่วร้ายของ Cliff และสัญชาตญาณของเธอบอกเธอว่า อะไรดีจะมาจาก"หลัก ไม่ใครเคยบอกคุณรอยยิ้มของคุณคือเปรต" แคลร์ frowned ที่หน้าผา ที่ยังคงถูกหัวเราะ evilly"จริง ๆ จริง ๆ หรือ" คลิฟทันทีกลายเป็นร้ายแรง และถาม frowning"วัตถุประสงค์ของคุณคืออะไร" แคลร์ไม่เชื่อถือคำพูดหยาบคายโทของเธอ ยิ่งร้ายแรงเขาก็ สงสัยมาก"ก็ไม่มีอะไร ฮาฮา ahaha ~ " หน้าผาหัวเราะยากคงไม่สามารถปิดปากของเขา "ฮาฮา มันเป็นเพียงแค่ว่าคนเก่าก็จะไป Ahaha ~ ~ "แคลร์มองหน้าผา skeptically อยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับคนเก่าที่เขาพูดถึงคือใคร"ดีดี ศิษย์รัก รอให้เสร็จสิ้นนี้ ทดลอง แล้วฉันจะไปหา ในดยุคฮิลล์ปราสาท ขวา" คลิฟหัวเราะ เห็นได้ชัดในแบบจริง ๆ อารมณ์ดี"ใช่" แคลร์เลยต้อง และก็ไม่ได้ถามอะไร ในกรณีใด ๆ เธอจะหาชายใดก็ว่า หลักของเธอที่กล่าวถึงในวันนั้น"จดจำ ต้องไปช่วงต้นวัง" คลิฟกล่าวถึงอีกครั้งในกรณีที่ แม้ว่าเจ้าหญิงไม่เชิญแคลร์ แคลร์ยังจะได้ไปเป็นศิษย์ของ Cliff สถานะที่ไม่มีใครสามารถ object"ฉันรู้" แคลร์ตอบสนอง ทันใดนั้นเธอจำบางสิ่งบางอย่าง "หลัก มีไม้เท้าพิเศษใด ๆ หรืออะไรไหม""อะไรไหม" ผาคันนั้นกะพริบ ตามที่เขาถาม"ฉันต้องการให้เจ้าหญิงเป็นของขวัญ แต่ไม่ได้นึกถึงอะไรที่เหมาะ เธอต้องได้เพชรมากมายและมัน" แคลร์ไม่ได้แสดงการสืบค้นกลับน้อยที่สุดของอิสลามเมื่อเผยให้เห็นความตั้งใจของเธอคลิฟ glanced รอบ คิดครู่ แล้ว ก็ไม้กายสิทธิ์งดงามปรากฏในมือของเขา ก็สวยงาม มีมากมายชัดเจน และสวยงามอัญมณีฝังมัน สะท้อนแสงสมบูรณ์แบบ กำลังสวย และมีประโยชน์ดังนั้น ลวดลายโบราณบนไม้เรียวทำให้มันดูลึกลับมากยิ่งขึ้น"นี้จริง ๆ ไม่ใช่สิ่งที่มีค่า แต่ก็พอที่จะ cajole เด็กสาวที่ชอบสิ่งที่สวยงาม" คลิฟมอบไม้เรียวให้แคลร์แม้ว่าหน้าผากล่าวนี้ ไม้กายสิทธิ์ไม่ใช่สิ่งราคาถูก มันเป็นเพียงแค่ว่า ในสายตาของคลิฟ มันไม่ได้มาก หลังจากมัน แคลร์ frowned เล็กน้อย เธอคิดว่า เกี่ยวกับวิธีการหลักนี้ในทางที่ผิดหลอกให้เธอบางส่วนของสมบัติของเขา"ใช่ ดี ฉันจะไปบนกับการทดลองของฉันโง่" หลังจากส่งแคลร์ หน้าผาไปขึ้นอีกครั้ง และแช่ตัวเองในการทดลองแคลร์และฌองซ้ายสภานักมายากล และไปในการขนส่ง แคลร์พิงด้านข้างของการขนส่งในด้านหลังกับดวงตาของเธอปิดส่วนที่เหลือหลังจากการขนส่งเดินทางครู่ แคลร์ก็เปิดดวงตาของเธอแคลร์มองไปทาง Jean แฟลชของความหนาวเย็นในดวงตาของเธอ ตาของ Jean ก็เป็นน้ำแข็งชแมนไม่ไปในทางถูกต้องเส้นทางกลับไปยังปราสาทฮิลล์ไม่ Coachmen ต้องไปผ่านการคัดสรรอย่างเข้มงวด และจงรักภักดีอย่างกองทัพของเขา ดังนั้น ใครสามารถบัญชาชแมนยิ้มไม่รู้สึกผิดเล็กน้อยโผล่ออกมาจากริมฝีปากของ Claireที่ผ่อนคลายมากกว่าโง่ สาว ดูเหมือนเต้นก่อนหน้าไม่เพียงพอสำหรับเธอที่จะเรียนรู้บทเรียนของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แคลร์เป็นบิตงงงวย ขึ้นอยู่กับตัวละครของ Cliff ปกติเขาจะไม่สนใจเกี่ยวกับโลกภายนอกและจะไม่เข้าร่วมการประชุมที่จัดเลี้ยงชนิดของน่าเบื่อนี้ แต่ตอนนี้เขานำขึ้นหัวข้อนี้ตัวเอง มันอาจจะเป็นวิธีที่จะไม่แปลก? แล้วแคลร์เห็นรอยยิ้มชั่วร้ายคลิฟและสัญชาตญาณของเธอบอกเธอว่าไม่มีอะไรที่ดีก็จะออกมาในครั้งนี้.

"นายไม่ใครเคยบอกคุณรอยยิ้มของคุณเป็นลามกอนาจารมาก?" แคลร์ขมวดคิ้วที่คลิฟซึ่งยังคงหัวเราะชั่ว.

"จริงเหรอ? จริงเหรอ? "หน้าผาทันทีกลายเป็นที่ร้ายแรงและถามมุ่ย.

" คืออะไรจุดประสงค์ของคุณ? "แคลร์ไม่ไว้ใจเธอหยาบคายคำโท รุนแรงมากขึ้นเขาเป็นที่น่าสงสัยมากขึ้น.

"มันเป็นอะไรฮ่า ๆ ฮ่า ๆ ๆ ~" คลิฟหัวเราะอย่างหนักเพื่อที่เขาไม่สามารถปิดปากของเขา "ฮ่า ๆ ก็เพียงว่าชายชรายังจะไป ฮ่า ๆ ๆ ~~ "

แคลร์มองไปที่คลิฟสงสัยอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับการที่คนเก่าเขาพูดเกี่ยวกับเป็น.

" ดีดีที่รักศิษย์รอสำหรับผมที่จะเสร็จสิ้นการทดลองนี้แล้วฉันจะไปหาคุณ ในปราสาทดยุคของเขาใช่มั้ย? "คลิฟหัวเราะอย่างเห็นได้ชัดในอารมณ์จริงๆดีจริงๆ.

" ใช่. "แคลร์พยักหน้าและไม่ได้ถามอะไร ในกรณีใด ๆ เธอจะหาที่ผู้ชายคนเก่ามันเป็นว่าเจ้านายของเธอกล่าวถึงในวันนั้น.

"จำไว้ว่าคุณต้องไปต้นไปยังพระราชวัง." คลิฟเอ่ยถึงอีกครั้งในกรณีที่ แม้ว่าเจ้าหญิงไม่ได้เชิญแคลแคลร์ยังจะได้ไปเป็นศิษย์ของ Cliff สถานะที่ไม่มีใครสามารถวัตถุ.

"ฉันรู้ว่า." แคลร์ตอบ ทันใดนั้นเธอจำบางสิ่งบางอย่าง "เจ้านายคุณมีไม้กายสิทธิ์พิเศษใด ๆ หรืออะไร?"

"คุณทำอะไรชนิดต้องการได้หรือไม่" คลิฟกระพริบตาในขณะที่เขาถาม.

"ผมต้องการที่จะให้เจ้าหญิงของขวัญ แต่ฉันไม่ได้คิดอะไรที่เหมาะสม เธอต้องมีหลายอัญมณีและ whatnot. "แคลร์ไม่ได้แสดงร่องรอยน้อยที่สุดของความพอประมาณเมื่อเผยให้เห็นความตั้งใจของเธอ.

คลิฟชำเลืองมองไปรอบ ๆ คิดสักครู่แล้วก็เป็นคันที่งดงามปรากฏอยู่ในมือของเขา มันเป็นประณีตด้วยอัญมณีที่ชัดเจนและสวยงามมากฝังที่มันสะท้อนแสงได้อย่างสมบูรณ์แบบเพื่อให้มองที่สวยและมีประโยชน์ การออกแบบโบราณในดินแดนที่ทำให้มันดูดียิ่งลึกลับ.

"นี่คือเรื่องจริงไม่ได้เป็นอะไรที่มีค่า แต่ก็พอที่จะหว่านล้อมเด็กสาวคนหนึ่งที่ชอบสิ่งสวย." คลิฟส่งไม้กายสิทธิ์แคลร์.

แม้ว่าคลิฟฟ์กล่าวนี้ไม้กายสิทธิ์ ไม่ได้เป็นสิ่งที่ราคาถูก มันเป็นเพียงแค่ว่าในสายตาของคลิฟมันก็ไม่มาก หลังจากที่ใช้มันแคลร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอเป็นคนที่คิดเกี่ยวกับวิธีที่จะหลอกลวงต้นแบบในทางที่ผิดนี้ไปให้เธอบางส่วนของสมบัติของเขา.

"ใช่ ดีฉันจะต่อเมื่อมีการทดสอบโง่ของฉัน. "หลังจากที่ส่งออกแคลร์, คลิฟไปขึ้นอีกครั้งและหมกมุ่นกับตัวเองในการทดสอบ.

แคลร์และฌองซ้ายหมอผีสภาและเดินขึ้นไปบนสายการบิน แคลร์พิงบนด้านข้างของสายการบินในการกลับมาพร้อมกับดวงตาของเธอปิดในส่วนที่เหลือ.

หลังจากที่สายการบินเดินทางในขณะที่แคลร์จู่ ๆ ก็เปิดตาของเธอ.

แคลร์มองต่อไป Jean, แฟลชของความเย็นในดวงตาของเธอ ดวงตาของฌองก็มีน้ำแข็ง.

The Coachman ไม่ได้ไปบนเส้นทางที่ถูกต้อง.

มันไม่ได้เป็นเส้นทางกลับไปที่ปราสาทฮิลล์! Coachmen ต้องไปผ่านการคัดเลือกอย่างเข้มงวดแล้วก็อย่างที่จงรักภักดีต่อตระกูลฮิลล์ ดังนั้นผู้อื่นจะได้รับคำสั่งคนขับรถม้า?

รอยยิ้มใจแข็งมองไม่เห็นโผล่ออกมาบนริมฝีปากของแคลร์.

นั่นมากกว่าเอาใจสาวโง่ดูเหมือนเต้นก่อนหน้านี้ก็ไม่มากพอสำหรับเธอที่จะเรียนรู้บทเรียนของเธอ