Father Gonzaga arrived before seven

Father Gonzaga arrived before seven o’clock, alarmed at the strange news. By that time onlookers less frivolous than those at dawn had already arrived and they were making all kinds of conjectures concerning the captive’s future. The simplest among them thought that he should be named mayor of the world. Others of sterner mind felt that he should be promoted to the rank of five-star general in order to win all wars. Some visionaries hoped that he could be put to stud in order to implant the earth a race of winged wise men who could take charge of the universe. But Father Gonzaga, before becoming a priest, had been a robust woodcutter. Standing by the wire, he reviewed his catechism in an instant and asked them to open the door so that he could take a close look at that pitiful man who looked more like a huge decrepit hen among the fascinated chickens. He was lying in the corner drying his open wings in the sunlight among the fruit peels and breakfast leftovers that the early risers had thrown him. Alien to the impertinences of the world, he only lifted his antiquarian eyes and murmured something in his dialect when Father Gonzaga went into the chicken coop and said good morning to him in Latin. The parish priest had his first suspicion of an imposter when he saw that he did not understand the language of God or know how to greet His ministers. Then he noticed that seen close up he was much too human: he had an unbearable smell of the outdoors, the back side of his wings was strewn with parasites and his main feathers had been mistreated by terrestrial winds, and nothing about him measured up to the proud dignity of angels. Then he came out of the chicken coop and in a brief sermon warned the curious against the risks of being ingenuous. He reminded them that the devil had the bad habit of making use of carnival tricks in order to confuse the unwary. He argued that if wings were not the essential element in determining the different between a hawk and an airplane, they were even less so in the recognition of angels. Nevertheless, he promised to write a letter to his bishop so that the latter would write his primate so that the latter would write to the Supreme Pontiff in order to get the final verdict from the highest courts.

His prudence fell on sterile hearts. The news of the captive angel spread with such rapidity that after a few hours the courtyard had the bustle of a marketplace and they had to call in troops with fixed bayonets to disperse the mob that was about to knock the house down. Elisenda, her spine all twisted from sweeping up so much marketplace trash, then got the idea of fencing in the yard and charging five cents admission to see the angel.

The curious came from far away. A traveling carnival arrived with a flying acrobat who buzzed over the crowd several times, but no one paid any attention to him because his wings were not those of an angel but, rather, those of a sidereal bat. The most unfortunate invalids on earth came in search of health: a poor woman who since childhood has been counting her heartbeats and had run out of numbers; a Portuguese man who couldn’t sleep because the noise of the stars disturbed him; a sleepwalker who got up at night to undo the things he had done while awake; and many others with less serious ailments. In the midst of that shipwreck disorder that made the earth tremble, Pelayo and Elisenda were happy with fatigue, for in less than a week they had crammed their rooms with money and the line of pilgrims waiting their turn to enter still reached beyond the horizon.

The angel was the only one who took no part in his own act. He spent his time trying to get comfortable in his borrowed nest, befuddled by the hellish heat of the oil lamps and sacramental candles that had been placed along the wire. At first they tried to make him eat some mothballs, which, according to the wisdom of the wise neighbor woman, were the food prescribed for angels. But he turned them down, just as he turned down the papal lunches that the pentinents brought him, and they never found out whether it was because he was an angel or because he was an old man that in the end ate nothing but eggplant mush. His only supernatural virtue seemed to be patience. Especially during the first days, when the hens pecked at him, searching for the stellar parasites that proliferated in his wings, and the cripples pulled out feathers to touch their defective parts with, and even the most merciful threw stones at him, trying to get him to rise so they could see him standing. The only time they succeeded in arousing him was when they burned his side with an iron for branding steers, for he had been motionless for so many hours that they thought he was dead. He awoke with a start, ranting in his hermetic language and with tears in his eyes, and he flapped his wings a couple of times, which brought on a whirlwind of chicken dung and lunar dust and a gale of panic that did not seem to be of this world. A

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พ่อกอนซากามาถึงก่อนเจ็ดโมง ตกใจกับข่าวแปลก ที่ เมไม่สำคัญน้อยกว่าผู้ที่รุ่งอรุณมาถึงแล้วและพวกเขาได้ทำทุก conjectures เกี่ยวกับอนาคตของจำเลย ง่ายที่สุดในหมู่พวกเขาคิดว่า เขาควรชื่อนายกเทศมนตรีของโลก อื่น ๆ sterner ใจรู้สึกว่า เขาควรส่งเสริมในการจัดอันดับของห้าดาวทั่วไปเพื่อชนะสงครามทั้งหมด มีวิสัยทัศน์บางหวังว่า เขาอาจจะใส่สตั๊ดเพื่อเทียมโลกการแข่งขันของผู้ชายฉลาดมีปีกที่สามารถใช้ค่าธรรมเนียมของจักรวาล แต่พ่อกอนซากา ก่อนที่จะกลายเป็น พระสงฆ์ ได้รับ woodcutter ทนทาน พร้อมสาย เขาทานเขาปุจฉาวิสัชนาในทันที และถามพวกเขาเปิดประตูเพื่อให้เขาสามารถใช้คนที่น่าสงสารที่ดูเหมือนไก่ระหว่างไก่หลงโรงใหญ่ ใกล้ชิด เขากำลังนอนอยู่บนมุมแห้งปีกของเขาเปิดแดดเปลือกผลไม้และอาหารเช้าเหลือที่ในยามเช้าได้โยนเขา คนต่างด้าวเพื่อ impertinences ของโลกเขาเพียงยกตาเครื่องใช้สำนักงาน และ murmured บางสิ่งบางอย่างในภาษาของเขาเมื่อกอนซากาพ่อเข้าไปในเล้าไก่ และพูดดี ตอนเช้า เขาติ พระแพริชมีความสงสัยของเขาแรกของรอยเมื่อเขาเห็นว่า เขาไม่เข้าใจภาษาของพระเจ้า หรือรู้วิธีการทักทายรัฐมนตรีของเขา เขาสังเกตเห็นที่เห็นใกล้พระองค์มากเกินมนุษย์: เขานอกกลิ่นทนไม่ได้ ด้านหลังของปีกของเขาถูกโรย ด้วยปรสิต และขนของเขาหลักมีการใช้ผิดวิธี โดยลมบก และอะไรที่เกี่ยวกับเขาวัดค่าศักดิ์ศรีความภาคภูมิใจของเทวดา แล้วเขาออกมาจากเล้าไก่ และในเทศน์สั้น ๆ เตือนการอยากรู้อยากเห็นกับความเสี่ยงของการเป็น ingenuous เขาเตือนพวกเขาว่า มารมีนิสัยไม่ดีของใช้ของคาร์นิวัลเทคนิคสับสนที่ unwary เขาโต้เถียงว่า ถ้าปีกไม่ได้องค์ประกอบที่สำคัญในการพิจารณาแตกต่างกันระหว่างเครื่องบินและเหยี่ยวเป็น พวกเขามีน้อยกว่าดังนั้นในการรับรู้ของเทวดา อย่างไรก็ตาม เขาสัญญาว่า จะเขียนจดหมายถึงอธิการของเขาที่หลังเขียนเจ้าคณะของเขาเพื่อให้หลังจะเขียนถึง Supreme Pontiff เพื่อรับคำพิพากษาสุดท้ายจากศาลสูงสุดความรอบคอบของเขาลงบนหัวใจที่ผ่านการฆ่าเชื้อ ข่าวของเทวดาเชลยแพร่กระจาย ด้วย rapidity กล่าวว่า หลังจากชั่วโมง ลานมีความพลุกพล่านของตลาด และพวกเขาจะเรียกทหารด้วยปลายปืนถาวรจะสลายม็อบที่จะเคาะบ้านลง Elisenda สันหลังของเธอทั้งหมดบิดจากกวาดขึ้นมากตลาดขยะ แล้วได้รับความคิดของการฟันดาบในบ้าน และชาร์จเข้าห้าเซ็นต์เห็นสวรรค์มาที่อยากรู้อยากเห็นแต่ไกล คาร์นิวัลที่เดินทางมาถึง ด้วย acrobat บินที่ buzzed ฝูงหลายครั้ง แต่ไม่มีใครสนใจใด ๆ กับเขาเนื่องจากปีกของเขาไม่ได้ของเทวดาแต่ ของค้างคาว sidereal รทุนโชคร้ายมากที่สุดในโลกมาเพื่อสุขภาพ: ผู้หญิงไม่ดีที่ตั้งแต่วัยเด็กมีการนับหัวใจของเธอ และได้ใช้ตัวเลข คนโปรตุเกสที่ไม่หลับ เพราะเสียงของดาวรบกวนเขา ละเมอที่มีขึ้นในเวลากลางคืนการยกเลิกสิ่งที่เขา ทำขณะตื่น และอื่น ๆ อีกมากมาย ด้วยโรคร้ายแรงน้อยกว่า ในท่ามกลางที่พบความผิดปกติที่ทำ การโลกสั่น Pelayo และ Elisenda ได้มีความสุขกับความเมื่อยล้า สำหรับในน้อยกว่าหนึ่งสัปดาห์จะมีหนาตาพักเงินและบรรทัดของศาสนิกชน รอเปิดของพวกเขาใส่ยังได้รับถึงเกินขอบฟ้าแองเจิลเป็นหนึ่งเดียวที่ไม่มีส่วนในการกระทำของเขาเอง เขาใช้เวลาของเขาพยายามที่จะได้สะดวกในรังของเขาที่ยืม การสับสน โดยความร้อนนรกของตะเกียงน้ำมันและเทียนศักดิ์สิทธิ์ที่มีอยู่ไปในสาย ตอนแรกพวกเขาก็พยายามให้เขากินชื่อต้นของบางอย่าง ซึ่ง ตามภูมิปัญญาของผู้หญิงฉลาดบ้าน ได้อาหารที่กำหนดสำหรับเทวดา แต่เขาปิดพวกเขา เช่นเดียวกับที่เขาปิดกลางวันพระที่ pentinents การนำเขา และพวกเขาไม่เคยพบว่ามันเป็นเพราะเขาเทวดา หรือเพราะเขาเป็นคนเก่าที่ในสุดกินแต่มะเขือหนัก คุณธรรมของเขาเท่านั้นอภินิหารประจักษ์เป็น ความอดทน โดยเฉพาะในช่วงวันแรก เมื่อไก่ pecked ที่เขา ค้นหาดาวฤกษ์ปรสิต proliferated ในปีกของเขา และ cripples ที่ดึงขนสัมผัสของชิ้นส่วนที่บกพร่องด้วย และแม้กระทั่งลอฮโยนหินที่เขา พยายามให้เขาเพิ่มขึ้นเพื่อให้พวกเขาสามารถเห็นเขายืนอยู่ เวลาที่พวกเขาประสบความสำเร็จในการกระตุ้นความเขาได้เมื่อพวกเขาเขียนด้านข้างของเขา ด้วยเตาสำหรับตราสินค้าโค สำหรับเขาได้ไม่เคลื่อนที่สำหรับดังนั้นหลายชั่วโมงที่พวกเขาคิดว่า เขาตาย เขาตื่นขึ้น ด้วยการเริ่มต้น ranting ในภาษาของเขาสุญญากาศ และ มีน้ำตาในดวงตาของเขา และเขา flapped ปีกของเขาสองครั้ง ซึ่งนำลมขี้ไก่ และจันทรคติฝุ่นและลมแรงของที่ไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นของโลกนี้ A

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พ่อกอนซากามาถึงก่อนเวลา 7 โมง ตกใจที่ข่าวแปลกๆ โดยเวลาที่ผู้ชมน้อยไม่สำคัญกว่าที่รุ่งอรุณมาถึงแล้ว และพวกเขากำลังสร้างทุกชนิดของความคิดเห็นเกี่ยวกับเป็นเชลยในอนาคต ที่ง่ายที่สุดในหมู่พวกเขาคิดว่าเขาน่าจะชื่อนายกเทศมนตรีของโลก คนอื่นสเตอร์เนอร์จิตใจรู้สึกว่าเขาควรได้เลื่อนขั้นยศ 5 ดาวทั่วไปเพื่อเอาชนะในสงคราม มีวิสัยทัศน์หวังว่าเขาอาจจะใส่แกนเพื่อปลูกฝังโลกการแข่งขันของนักปราชญ์ ปีกที่สามารถใช้ค่าใช้จ่ายของจักรวาล แต่พ่อซะก่อนเป็นพระ , มีคนตัดไม้ที่แข็งแกร่ง ยืนโดยลวด เขาทบทวนคำสอนของเขาในทันที และถามพวกเขาเพื่อเปิดประตู เพื่อที่เขาจะใช้เวลามองใกล้ที่น่าสงสารผู้ชายที่ดูเหมือนมาก ไม่มีแรง แม่ไก่ของหลงไก่ เขานอนในมุมปีกเปิดการอบแห้งในแสงแดดของผลไม้เปลือกเหลืออาหารเช้า risers ต้นและที่ได้ทำให้เขา คนต่างด้าวนั้นจะ impertinences ของโลก เขายกสายตาของเขาพึมพำบางอย่างและโบราณวัตถุในภาษาถิ่นเมื่อพ่อกอนซากาเข้าไปในเล้าไก่ และกล่าวอรุณสวัสดิ์กับเขาในภาษาละติน ตำบลพระมีข้อสงสัยแรกของตัวปลอม เมื่อเขาเห็นว่าเขาไม่ได้เข้าใจภาษาของพระเจ้า หรือรู้จักวิธีการทักทายรัฐมนตรีของเขา แล้วเขาก็สังเกตเห็นว่า เห็นใกล้ชิดเขามากมนุษย์เหมือนกัน : เขามีกลิ่นเหลือทนของกลางแจ้ง ด้านหลังของปีกของเขาเต็มไปด้วยปรสิตและขนหลักของเขาถูกทารุณโดยทิศบก และไม่มีอะไรเกี่ยวกับเขาวัดได้ถึงศักดิ์ศรีความภาคภูมิใจของเทวดา แล้วเขาออกมาจากเล้าไก่ และเทศน์สั้นๆเตือนขี้สงสัยกับความเสี่ยงของการบริสุทธิ์ใจ . เขาเตือนพวกเขาว่า ปีศาจ มีนิสัยของการใช้งานเทคนิคเพื่อที่จะสับสนสุกเอาเผากิน เขาแย้งว่า ถ้าปีกไม่ได้เป็นองค์ประกอบสำคัญในการกำหนดความแตกต่างระหว่างเหยี่ยวและเครื่องบิน พวกเขาแม้แต่น้อย ดังนั้น ในการรับรู้ของเทวดา แต่เขาสัญญาว่าจะเขียนจดหมายถึงพระสังฆราชของเขาเพื่อที่หลังจะเขียนเจ้าคณะของเขาเพื่อที่หลังจะเขียนถึงสังฆราชองค์พระเพื่อจะได้คำตัดสินจากศาลสูงสุดความรอบคอบของเขาหล่นลงบนหัวใจที่เป็นหมัน ข่าวนางฟ้าเชลยแพร่กระจายด้วยความรวดเร็วเช่นที่หลังจากไม่กี่ชั่วโมงลานมีความวุ่นวายในตลาด และพวกเขาก็ต้องเรียกทหารเข้าสลายม็อบยึดปืนที่กำลังจะเคาะประตูบ้านลง elisenda กระดูกสันหลังของเธอบิดเบี้ยวจากกวาดขยะตลาดมาก แล้วความคิดของการฟันดาบในหลาและชาร์จ 5 เซ็นต์ เข้าไปเห็นเทวดาอยากรู้อยากเห็นจากมาไกล มีงานเทศกาลท่องเที่ยวมาถึงพร้อมกับบิน Acrobat ที่พึมพำผ่านฝูงชนหลายครั้ง แต่ไม่มีใครสนใจเขา เพราะปีกเขาเหล่านั้นไม่ใช่นางฟ้าแต่ , ค่อนข้าง , บรรดาค้างคาวดวงดาว . ที่พิการโชคร้ายที่สุดในโลกมา ในการค้นหาของสุขภาพ : ผู้หญิงน่าสงสารคนนึงตั้งแต่วัยเด็กได้นับการเต้นของหัวใจเธอ และได้วิ่งออกจากตัวเลข ; โปรตุเกสคนที่นอนไม่หลับเพราะเสียงของดาวรบกวนเขา ละเมอ ที่ตื่นในเวลากลางคืนเพื่อแก้ไขสิ่งที่เขาทำในขณะตื่น และ อื่นๆมากมายกับโรคภัยไข้เจ็บที่ร้ายแรงน้อยกว่า ในท่ามกลางของที่แตก โรคที่ทำให้สั่นโลก Pelayo elisenda และมีความสุขกับความเหนื่อยล้าในน้อยกว่าสัปดาห์ที่พวกเขาหนาตาห้องพักกับเงินและบรรทัดของผู้แสวงบุญที่รออยู่ก็เข้าไปยังถึงสุดขอบฟ้า .ทูตสวรรค์เป็นคนเดียวที่เอาส่วนหนึ่งในการกระทำของตัวเอง เขาใช้เวลาของเขาพยายามที่จะได้รับความสะดวกสบายในเขายืมรัง สับสน โดยความร้อนที่ชั่วร้ายของเทียนและตะเกียงน้ํามันศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกวางไว้ตามลวด ที่แรกที่พวกเขาพยายามที่จะทำให้เค้ากินลูกเหม็นซึ่งตามภูมิปัญญาของผู้หญิงเพื่อนบ้านปัญญา เป็นอาหารที่กำหนดไว้สำหรับเทวดา แต่เขาปฏิเสธ เช่นเดียวกับที่เขาปฏิเสธอาหารกลางวันของพระสันตะปาปาที่ pentinents นำเขา และไม่เคยพบว่ามันเป็นเพราะเขาเป็นเทวดา หรือ เพราะเขาเป็นตาแก่ที่ในที่สุดก็กินแต่มะเขือบด คุณธรรมเหนือธรรมชาติของเขาเท่านั้นที่ดูเหมือนจะใจเย็น โดยเฉพาะในช่วงวันแรกๆ เมื่อแม่ไก่จิกเขา ค้นหาดาวฤกษ์ปรสิตที่ proliferated ในปีกของเขาและ cripples ดึงออกขนนกสัมผัสของชิ้นส่วนที่บกพร่อง และยังเมตตาที่สุดขว้างหินใส่เขา พยายามให้เขาลุกขึ้น เพื่อที่พวกเขาจะได้เห็นเขายืนอยู่ เวลาเท่านั้นที่พวกเขาประสบความสำเร็จในงานเขาเมื่อพวกเขาเผาข้างเขาด้วยเหล็กเพื่อสร้างแบรนด์โค , เขาได้นิ่งหลายชั่วโมงเลยนะ พวกเขาคิดว่าเขาตายแล้ว เขาตื่นขึ้นพร้อมกับเริ่มโวยวายในภาษาของเขาลึกลับและน้ำตาในดวงตาของเขา และเขาเหินปีกของเขาสองสามครั้ง ซึ่งนำในลมกรดของมูลไก่และฝุ่นดวงจันทร์และเกลตกใจที่ไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นในการทำงานนี้