n the first letter, dated August 26

n the first letter, dated August 26, 17 — , Walton is now the narrator for the remainder of the story. Walton tells how Victor proves his tale by producing the letters of Felix and Safie. Victor tells Walton to learn from his mistakes, that knowledge for evil ends leads to disaster. Walton comforts Victor in his last days and the two pass the time discussing other topics, such as literature, when Walton notices that it has taken a full week for Victor to narrate this story. Victor tells Robert that he must carry on the mission to destroy the monster.

In the letter dated September 2, 17 — , Walton grieves at the fact that he has found a friend who seems on the verge of death and that his own mission to discover a northwest Arctic passage has failed. He writes to his sister to remember him fondly and to wish her family well.

In the letter dated September 5, 17 — , Walton writes that Victor is now dying, and Walton has a near mutiny aboard his ship. The crew wants the ship to return to warmer waters before the ship is crushed by the weight of the ice. Walton chides the crew for their lack of adventure, and they agree to rescind their demand to turn the ship southward to escape a certain death.

In the letter dated September 7, Walton is in deep despair, now far short of his goal. He informs the crew that they will return to England if they are not destroyed.

In the last letter of the book, dated September 12, Victor wants to remain in this inhospitable climate even if Walton's ship returns home. However, Walton cannot lead the men to their deaths. Victor will not return to Europe or England without confronting his enemy. Walton knows that Victor will die soon from exhaustion and exposure. In the end, Victor dies.

The monster breaks into the ship's cabin where Victor's body lies in state. Walton and the monster startle each other and the monster begins to tell his part of the story when he began his reign of terror.

The monster finds that he can gain no sympathy from man, so he pledges to remain in the frozen north until he dies. The monster tells that he has suffered along with Victor and made evil his version of good. The monster promises no harm to Walton or his crew and leaves the ship to live out his days in the frozen land of ice. To the monster, dying is his only consolation to relieve the pain he has endured since he was given that spark of life in Ingolstadt. He swears "I shall ascend my funeral pile triumphantly and exult in the agony of the torturing flames." With this statement, the monster leaps overboard from the ship and disappears in the mist.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อักษรตัวแรก n ลงวันที่ 26 สิงหาคม 17 —, วัลตันเป็นผู้บรรยายที่เหลือของเรื่อง วัลตันบอกว่า วิคเตอร์พิสูจน์เรื่องของเขา โดยการผลิตตัวอักษรของเฟลิกซ์และ Safie วิคเตอร์บอกวัลตันเพื่อเรียนรู้จากความผิดพลาดของเขา ให้ความรู้สำหรับสิ้นสุดชั่วร้ายนำไปสู่ภัยพิบัติ วัลตันสบายวิคเตอร์ในวันสุดท้ายของเขา และทั้งสองผ่านเวลาสนทนาหัวข้ออื่น ๆ เช่นวรรณคดี เมื่อสังเกตพบว่า วัลตันที่ ได้นำวิคเตอร์เล่าเรื่องนี้สัปดาห์เต็ม วิคเตอร์บอกโรเบิร์ตที่ เขาต้องดำเนินการในภารกิจทำลายมอนสเตอร์ในจดหมายลงวันที่ 2 กันยายน 17 —, วัลตันเสียพระทัยในความจริงที่เขาได้พบเพื่อนที่ดูเหมือนว่าหมิ่นของการเสียชีวิต และที่ล้มเหลวของเขาเองภารกิจเยือนตะวันตกเฉียงเหนือเส้นทางขั้วโลกเหนือ เขาเขียนให้น้องจำเขา fondly และหวังดีของครอบครัวในจดหมายลงวันที่ 5 กันยายน 17 —, วัลตันเขียนว่า ขณะนี้มีการตายวิคเตอร์ และวัลตันมี mutiny ใกล้บนเรือเรือของเขา เรือต้องส่งกลับน้ำอุ่นก่อนที่เรือจะบด โดยน้ำหนักของน้ำแข็ง วัลตัน chides เรือสำหรับการขาดของการผจญภัย และพวกเขาตกลงที่จะ rescind ความต้องการของพวกเขากลับ southward หนีตายแน่นอนในจดหมายลงวันที่ 7 กันยายน วัลตันอยู่ในความสิ้นหวังลึก ตอนนี้ระยะไกลของเป้าหมายของเขา เขาจะแจ้งลูกว่า พวกเขาจะกลับไปอังกฤษถ้าพวกเขาจะไม่ถูกทำลายในอักษรตัวสุดท้ายของหนังสือ ลงวันที่ 12 กันยายน วิคเตอร์ต้องยังคงอยู่ในสภาพนี้ต้องแม้ว่าเรือของวัลตันกลับบ้าน อย่างไรก็ตาม วัลตันไม่สามารถนำคนไปตายของพวกเขา วิคเตอร์กลับไปยุโรปหรืออังกฤษโดยไม่ต้องเผชิญศัตรูของเขา วัลตันรู้ว่า วิคเตอร์จะตายเร็ว ๆ นี้จุดประสงค์และความเสี่ยง ในสุด วิคเตอร์ตายมอนสเตอร์แบ่งเป็นกระท่อมของเรือที่ร่างกายของวิคเตอร์อยู่ในสถานะ วัลตันและมอนสเตอร์ startle แต่ละอื่น ๆ และมอนสเตอร์เริ่มบอกเรื่องหนึ่งของเขาเมื่อเขาเริ่มความหวาดกลัวของรัชกาลของพระองค์มอนสเตอร์พบว่า เขาสามารถได้รับไม่เห็นใจจากคน เพื่อเขาเองยังคงอยู่ในการแช่แข็งเหนือจนกระทั่งเขาตาย สัตว์ประหลาดบอกว่า เขาได้รับความเดือดร้อนพร้อมกับวิคเตอร์ และทำความชั่วร้ายของเขารุ่นดี มอนสเตอร์สัญญาอันตรายไม่วัลตันหรือลูกเรือของเขา และใบเรือก็ออกวันของเขาในแผ่นดินแช่น้ำแข็ง กับมอนสเตอร์ ตายเป็นการปลอบโยนเขาเพียงเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดที่เขาได้ทนเนื่องจากเขาได้รับที่จุดประกายชีวิตใน Ingolstadt เขาสาบานต่อสมัย "ฉันจะขึ้นไปกองศพของฉันประสบความสำเร็จ และกระหยิ่มความทุกข์ torturing เปลวไฟ" ด้วยคำสั่งนี้ มอนสเตอร์ leaps ถูกโยนลงทะเลจากเรือ และหายไปในม่านหมอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

n ตัวอักษรตัวแรกลงวันที่ 26 สิงหาคม 17 - วอลตันตอนนี้บรรยายสำหรับส่วนที่เหลือของเรื่อง วอลตันบอกว่าวิกเตอร์พิสูจน์เรื่องของเขาโดยการผลิตตัวอักษรของเฟลิกซ์และ SAFIE วิกเตอร์บอกวอลตันที่จะเรียนรู้จากความผิดพลาดของเขาสำหรับความรู้ที่นำไปสู่การสิ้นสุดความชั่วร้ายที่จะเกิดภัยพิบัติ วอลตันวิคเตอร์ความสะดวกสบายในวันสุดท้ายของเขาและทั้งสองผ่านเวลาอภิปรายหัวข้ออื่น ๆ เช่นวรรณกรรมเมื่อวอลตันสังเกตเห็นว่าได้ดำเนินการสัปดาห์เต็มสำหรับผู้ชนะเลิศที่จะเล่าเรื่องนี้ โรเบิร์ตวิคเตอร์บอกว่าเขาจะต้องดำเนินการในภารกิจที่จะทำลายมอนสเตอร์. ในจดหมายลงวันที่ 2 กันยายน 17 - วอลตันร่ำไห้ในความจริงที่ว่าเขาได้พบเพื่อนที่ดูเหมือนอยู่บนปากเหวของการเสียชีวิตและว่าภารกิจของเขาเองที่จะค้นพบ ทางตะวันตกเฉียงเหนืออาร์กติกล้มเหลว เขาเขียนจดหมายถึงน้องสาวของเขาจะจำเขาด้วยความรักและหวังว่าครอบครัวของเธอดี. ในจดหมายลงวันที่ 5 กันยายน 17 - วอลตันเขียนว่าวิคเตอร์อยู่ในขณะนี้ที่กำลังจะตายและวอลตันมีกบฏใกล้เรือของเขา ลูกเรือต้องการเรือเพื่อกลับไปยังน้ำอุ่นก่อนที่เรือบดโดยน้ำหนักของน้ำแข็ง วอลตัน chides ลูกเรือของพวกเขาขาดการผจญภัยและพวกเขาตกลงที่จะยกเลิกความต้องการของพวกเขาที่จะเปิดเรือไปทางทิศใต้ที่จะหลบหนีความตายบาง. ในจดหมายลงวันที่ 7 กันยายนวอลตันอยู่ในความสิ้นหวังลึกตอนนี้ห่างไกลจากเป้าหมายของเขา เขาบอกลูกเรือว่าพวกเขาจะกลับไปอังกฤษว่าพวกเขาจะไม่ถูกทำลาย. ในจดหมายฉบับสุดท้ายของหนังสือลงวันที่ 12 กันยายนวิกเตอร์ต้องการที่จะยังคงอยู่ในสภาพภูมิอากาศที่ไม่เอื้ออำนวยนี้แม้ว่าเรือวอลตันกลับบ้าน อย่างไรก็ตามวอลตันไม่สามารถนำคนไปสู่ความตายของพวกเขา วิคเตอร์จะไม่กลับไปยุโรปหรืออังกฤษโดยไม่ต้องเผชิญหน้ากับศัตรูของเขา วอลตันรู้ว่าวิคเตอร์จะตายเร็ว ๆ นี้จากความเหนื่อยล้าและการสัมผัส ในที่สุดวิคเตอร์ตาย. มอนสเตอร์แบ่งออกเป็นห้องโดยสารของเรือที่ร่างกายของวิกเตอร์ตั้งอยู่ในรัฐ วอลตันและมอนสเตอร์ตกใจแต่ละอื่น ๆ และมอนสเตอร์เริ่มต้นที่จะบอกเขามีส่วนร่วมของเรื่องเมื่อเขาเริ่มครองราชย์ของความหวาดกลัว. มอนสเตอร์พบว่าเขาสามารถได้รับความเห็นอกเห็นใจจากคนที่ไม่มีเขาจึงคำมั่นสัญญาว่าจะยังคงอยู่ในทิศตะวันตกเฉียงเหนือแช่แข็งจนกว่าเขาจะตาย . มอนสเตอร์บอกว่าเขาได้รับความเดือดร้อนพร้อมกับวิคเตอร์และทำให้ความชั่วร้ายรุ่นของเขาดี มอนสเตอร์สัญญาว่าไม่เป็นอันตรายต่อวอลตันหรือทีมงานของเขาและใบเรือจะมีชีวิตอยู่ออกวันของเขาในที่ดินแช่แข็งของน้ำแข็ง มอนสเตอร์ที่จะตายเป็นปลอบใจคนเดียวของเขาเพื่อบรรเทาอาการปวดที่เขาได้ทนนับตั้งแต่ที่เขาได้รับการจุดประกายของชีวิตว่าใน Ingolstadt เขาสาบานว่า "ฉันจะขึ้นไปกองศพของฉันชัยและปลาบปลื้มใจในความทุกข์ทรมานของเปลวไฟทรมาน." กับคำสั่งนี้, มอนสเตอร์กระโดดลงน้ำจากเรือและหายไปในหมอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

n แรกจดหมายลงวันที่ 26 สิงหาคม 17 , วอลตันเป็นผู้บรรยายสำหรับส่วนที่เหลือของเรื่อง วอลตันบอกว่า วิคเตอร์ พิสูจน์เรื่องราวของเขาโดยการผลิตตัวอักษรของเฟลิกซ์และ safie . วิคเตอร์บอก วอลตัน ที่จะเรียนรู้จากความผิดพลาดของเขา ความรู้สำหรับความชั่วร้ายจะนำไปสู่ความหายนะ วอลตัน สอยชนะในวันสุดท้ายของเขาและสองผ่านเวลาการอภิปรายหัวข้ออื่น ๆเช่น วรรณกรรมเมื่อวอลตัน สังเกตว่ามันมีหนึ่งสัปดาห์เต็ม วิคเตอร์ สาธยายเรื่องราวนี้ วิคเตอร์บอก โรเบิร์ต ที่เขาต้องสานต่อภารกิจที่จะทำลายมอนสเตอร์ .

ในจดหมายลงวันที่ 2 กันยายน 17 , วอลตัน กรีฟส์ ในความเป็นจริงที่เขาได้เจอเพื่อนที่ดูเหมือนจะย่างเข้าสู่ความตายและพันธกิจของตัวเอง ค้นพบเส้นทางอาร์กติกตะวันตกเฉียงเหนือ ล้มเหลวเขาเขียนถึงน้องสาวของเขาจดจำเขาด้วยความรักและปรารถนา ครอบครัวเธออย่างดี

ในจดหมายลงวันที่ 5 กันยายน 17 , วอลตัน เขียนว่า วิคเตอร์ ตอนนี้กำลังจะตาย และ วอลตันได้ใกล้กำเริบบนเรือของเขา ลูกเรือต้องการเรือเพื่อกลับไปยังผืนน้ำอุ่นก่อนที่เรือจะถูกบดโดยน้ำหนักของน้ำแข็ง วอลตัน chides ลูกเรือสำหรับการขาดของการผจญภัยและพวกเขาตกลงที่จะยกเลิกความต้องการของพวกเขาที่จะเปิดเรือใต้เพื่อหนีความตาย

ในจดหมายลงวันที่ 7 กันยายน วอลตัน คือ สิ้นหวังลึก ตอนนี้ห่างไกลจากเป้าหมายของเขา เขาแจ้งลูกเรือที่พวกเขาจะกลับไปที่อังกฤษ ถ้าพวกเขาจะไม่ทำลาย

ในตัวอักษรสุดท้ายของหนังสือ ลงวันที่ 12 กันยายนวิคเตอร์ อยากอยู่ในบรรยากาศสถานที่แบบนี้ แม้ว่าวอลตันของเรือกลับบ้าน อย่างไรก็ตาม วอลตัน ไม่สามารถนำคนไปตาย วิคเตอร์จะไม่กลับไปที่ยุโรปหรืออังกฤษโดยไม่ต้องเผชิญหน้ากับศัตรูของเขา วอลตันรู้ว่าวิคเตอร์จะตายจากความเหนื่อยล้าและการเปิดรับแสง ในที่สุดวิคเตอร์ตาย

มอนสเตอร์แบ่งเป็นเรือโดยสารที่ร่างของวิคเตอร์อยู่ในรัฐวอลตันและมอนสเตอร์ที่ทำให้ตกใจกัน และมอนสเตอร์เริ่มบอกส่วนหนึ่งของเรื่องราวเมื่อเขาเริ่มรัชสมัยของความหวาดกลัว .

มอนสเตอร์ที่พบว่าเขาสามารถได้รับความเห็นอกเห็นใจจากมนุษย์ เขาจึงปฏิญาณที่จะยังคงอยู่ในแช่แข็งเหนือจนกว่าเขาจะตาย มอนสเตอร์ที่บอกว่าเขาได้รับพร้อมกับวิคเตอร์และความชั่วร้ายของเขารุ่นดีมอนสเตอร์ที่ไม่มีสัญญาต่อ วอลตัน หรือลูกเรือของเขาและใบเรือใช้ชีวิตในแผ่นดินแช่แข็งในน้ำแข็ง กับมอนสเตอร์ตายก็เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เค้าสบายใจ เพื่อบรรเทาอาการปวด เขาอดทนเพราะเขาได้รับที่จุดประกายของชีวิตใน Ingolstadt . เขาสาบานว่า " ข้าจะขึ้นไปกองศพของฉันอย่างลิงโลด และดีใจในความทรมานของทรมานเปลวไฟ " กับคำกล่าวนี้มอนสเตอร์กระโดดตกจากเรือ และหายไปในหมอก