Test 3. Relatively more female para

Test 3. Relatively more female parasitoids (range =3–11%) were observed on (Wd-Pus)3 than those on(Pa-Pus)3 (Figure 3). However, variation in the numberof responding females was not sufficiently large to be significantly different between treatments (P = 0:115). Nonetheless, (Wd-Pus)3 had significantly more larvae (39%) parasitized by D. longicaudata than host larvae dissected in (Pa-Pus)3 (Table 1). Moreover, mean parasitoid progeny that developed in (Wd-Pus)3 was
significantly higher than that obtained in (Pa-Pus)3. Discussion Insectary-colonized D. longicaudata showed a diminished
preference for B. dorsalis larvae other than those that developed on semi-synthetic wheat diet formulation.Our results indicated that routine propagation of
D. longicaudata on wheat diet-reared fruit fly larvae
had modified parasitization behavior of female parasitoids.
Regardless of the substrates (pureed papaya or
wheat diet) with which larval hosts were exposed to
D. longicaudata (tests 2 and 3), more female parasitoids
responded to the stinging unit which contained
wheat diet rather than papaya-reared fruit fly larvae.
Moreover, the preference of D. longicaudata for wheat
ento1508.tex; 13/05/1997; 12:55; v.7; p.4
217
Figure 3. TEST 3: Proportion of D. longicaudata females that
responded to papaya (Pa) or wheat diet-reared (Wd)B. dorsalislarvae
when both were exposed concurrently to parasitoids in papaya puree
(-Pus) substrate only. Overall means between treatments with same
letter are not significantly different by Student’s t-test, P > 0:05.
diet-reared fruit fly larvae was consistent with heavy
parasitization of B. dorsalis larvae and higher parasitoid
progeny yields.
Some discrepancy in our results, however, was
obtained in test 1. The host seeking response exhibited
by gravid D. longicaudata was more intense in
(Pa-Pus)1 rather than in (Wd-Wds)1. Surprisingly, said
female behavior did not result in significantly higher
percentage of parasitized fruit fly larvae and parasitoid
progeny yield. In fact, relatively more host larvae were
parasitized or parasitoid yield was slightly better in
(Wd-Wds)1 than those in (Pa-Pus)1. Variation between
treatments may not be statistically significant, but our
findings confirmed previous observations that female
D. longicaudata has a predilection for natural fruit odor
stimuli, in this case, papaya puree used as substrate in
the exposure of papaya-reared fruit fly larvae (Messing
& Jang, 1992; Greany et al., 1977a; Purcell et al.,
1994). And, that the host seeking response elicited
by female parasitoids in (Pa-Pus)1 did not necessarily
indicate successful oviposition. Apparently, rather
than laying eggs, female parasitoids spent considerable
time probing and searching for more acceptable hosts
(Lawrence, 1978), most likely, with the aid of sense
organs associated with their ovipositors. These organs
serve as receptors for oviposition inducing stimuli that
emanate from the hosts (Greany et al., 1977b).
We could not ascertain the mechanism that may
have influenced D. longicaudata’s preference for
wheat diet-reared fruit fly larvae although several
investigators have suggested that the behavioral
response of some parasitoids at the adult stage may be
modified before or during emergence through a chemical
legacy by parasitoid immatures which developed
on artificially produced insect hosts (Vet, 1983, 1985a;
Corbet, 1985; Herard et al., 1988). Likewise, our data
could not substantiate if prior experience of D. longicaudata
[as preimago] on wheat diet-reared B. dorsalis
larvae and subsequent female behavior may have been
selected for by their progenitors during many generations
of adaptation to laboratory conditions. Nonetheless,
our findings can not preclude these possibilities
considering that D. longicaudata has been produced
routinely on wheat diet-reared B. dorsalis for > 160
successive generations.
The suboptimum performance of D. longicaudata
when assayed against B. dorsalis in previous field or
laboratory tests may have been a product of a change
in host seeking and parasitization behavior of female
parasitoids. We do not know if this behavioral switch
is permanent or transitory (= plasticity of trait) in
nature. Nevertheless, within the context of fruit fly
pest management and, considering that host preference
of D. longicaudata for fruit flies varies with different
fruit varieties (Leyva et al., 1991), this phenomenon
may have detrimental consequences in parasitoid
release programmes.
Large scale production of insects at minimal costs,
space, and man-hours is the paramount goal of any
insect mass-rearing program (Finney & Fisher, 1964;
Knipling, 1966). However, insect numbers must not
compromise the quality of insects produced, particularly
their behavioral traits (Huettel, 1976). We can
not overlook the importance of basic research concerning
the behavior of laboratory-reared insect populations.
Based on our findings, we suggest incorporating
procedures in insectary rearing which would
enable researchers to assess field quality and behavior
of D. longicaudata and other insectary-propagated
fruit fly parasitoids.
Acknowledgments
We thank Clifford Y. L. Lee, Pamela Tom and Christopher
Matsuo (USDA-ARS, Honolulu) for their technical
assistance in the conduct of the experiment; John
Spencer and Noburo Mochizuki (Insect Rearing Unit,
USDA-ARS, Honolulu) for providing the test insects.
We are grateful to T. Nishida (Department of Entomology,
University of Hawaii), D. McInnis (USDA-ARS,
ento1508.tex; 13/05/1997; 12:55; v.7; p.5
218
Honolulu) and M. Purcell (USDA-ARS, Hilo) for their
valuable comments and suggestions on an early version
of the manuscript.
References
Corbet, S. A., 1985. Insect chemosensory responses: ch

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3. ทดสอบเบียนค่อนข้างเพศหญิงมากขึ้น (= ช่วง 3-11%) ถูกตั้งข้อสังเกตเกี่ยวกับ (WD-หนอง) 3 กว่าผู้ที่อยู่ใน (Pa-หนอง) 3 (รูปที่ 3) อย่างไรก็ตามการเปลี่ยนแปลงในจํานวนการตอบสนองหญิงไม่ได้มีขนาดใหญ่พอที่จะมีความหมายที่แตกต่างกันระหว่างการรักษา (P = 0: 115) อย่างไรก็ตาม (WD-หนอง) มี 3 ตัวอ่อนอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้น (39%) โดยเบียน D. longicaudata กว่าตัวอ่อนเป็นเจ้าภาพในการชำแหละ (Pa-หนอง) 3 (ตารางที่ 1) นอกจากนี้ยังหมายถึงลูกหลานเบียนที่พัฒนาใน (WD-หนอง) 3
สูงกว่าที่ได้รับใน (Pa-หนอง) 3 คำอธิบาย Insectary-อาณานิคม D. longicaudata
ลดลงแสดงให้เห็นว่าการตั้งค่าสำหรับตัวอ่อนdorsalis บีอื่นนอกเหนือจากที่ได้รับการพัฒนาในอาหารข้าวสาลีกึ่งสังเคราะห์ผลการ formulation.Our
ชี้ให้เห็นว่าการขยายพันธุ์ตามปกติของดี longicaudata
ผลไม้อาหารเลี้ยงตัวอ่อนข้าวสาลีบินได้มีการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของparasitization เบียนเพศหญิง.
โดยไม่คำนึงถึงพื้นผิว (มะละกอ pureed
หรืออาหารข้าวสาลี)
ที่โฮสต์ตัวอ่อนได้สัมผัสกับดี longicaudata (การทดสอบที่ 2 และ 3) แตนเบียนเพศหญิงมากขึ้นตอบสนองต่อหน่วยแสบที่มีอาหารมากกว่าข้าวสาลีมะละกอ-เลี้ยงตัวอ่อนแมลงวันผลไม้. นอกจากนี้ยังมีการตั้งค่าของ D. longicaudata ข้าวสาลีento1508.tex; 13/05/1997; 00:55; v.7; p.4 217 รูปที่ 3 การทดสอบที่ 3: สัดส่วนของหญิง D. longicaudata ที่ตอบสนองต่อการมะละกอ(PA) หรือข้าวสาลีอาหารเลี้ยง (Wd) B dorsalislarvae เมื่อทั้งสองได้สัมผัสพร้อมกันไปในน้ำซุปข้นเบียนมะละกอ(-Pus) พื้นผิวเท่านั้น วิธีการโดยรวมระหว่างการรักษาแบบเดียวกับตัวอักษรที่มีไม่แตกต่างกันโดยนักเรียน t-test, P> 00:05. ผลไม้อาหารเลี้ยงหนอนแมลงวันสอดคล้องกับหนักparasitization ของตัวอ่อน dorsalis บีเบียนและสูงกว่าอัตราผลตอบแทนลูกหลาน. ความแตกต่างบางอย่างในผลของเรา แต่ได้รับการได้รับในการทดสอบ1. โฮสต์ที่กำลังมองหาการตอบสนองแสดงโดยตั้งครรภ์D. longicaudata เป็นรุนแรงมากขึ้นใน(Pa-หนอง) 1 มากกว่า (WD-Wds) 1 น่าแปลกที่กล่าวว่าพฤติกรรมของผู้หญิงไม่ได้ส่งผลอย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นในอัตราร้อยละของผลไม้เบียนหนอนแมลงวันและแมลงเบียนผลผลิตลูกหลาน ในความเป็นจริงตัวอ่อนเจ้าภาพค่อนข้างมากขึ้นเบียนเบียนหรืออัตราผลตอบแทนที่ดีกว่าเล็กน้อยใน(WD-Wds) 1 กว่า (Pa-หนอง) 1 แตกต่างระหว่างการรักษาอาจจะไม่เป็นอย่างมีนัยสำคัญแต่เราค้นพบได้รับการยืนยันข้อสังเกตก่อนหน้านี้ที่หญิงดี longicaudata มีชอบกลิ่นผลไม้ธรรมชาติสิ่งเร้าในกรณีนี้น้ำซุปข้นมะละกอใช้เป็นสารตั้งต้นในการแสดงผลของมะละกอ-เลี้ยงตัวอ่อนแมลงวันผลไม้(ที่ยุ่งและจาง, 1992; Greany, et al, 1977a.. เพอร์เซลล์, et al, 1994) . และการตอบสนองที่แสวงหาเจ้าภาพออกมาโดยหญิงในตัวเบียน (Pa-หนอง) 1 ไม่จำเป็นต้องแสดงให้เห็นวางไข่ที่ประสบความสำเร็จ เห็นได้ชัดว่าค่อนข้างกว่าไข่วางเบียนเพศหญิงใช้เวลามากเวลาที่ละเอียดและการค้นหาสำหรับโฮสต์ที่ยอมรับมากขึ้น(อเรนซ์ 1978) มากที่สุดด้วยความช่วยเหลือของความรู้สึกอวัยวะที่เกี่ยวข้องกับovipositors ของพวกเขา อวัยวะเหล่านี้ทำหน้าที่เป็นตัวรับสำหรับการวางไข่การกระตุ้นให้เกิดสิ่งเร้าที่ออกมาจากครอบครัว(Greany et al., 1977b). เราไม่สามารถตรวจสอบให้แน่ใจกลไกที่อาจมีอิทธิพลต่อการตั้งค่า longicaudata ดีสำหรับตัวอ่อนแมลงวันผลไม้เลี้ยงอาหารที่ข้าวสาลีแม้หลายนักวิจัยมีข้อเสนอแนะว่าพฤติกรรมการตอบสนองของตัวเบียนบางส่วนในขั้นตอนที่ผู้ใหญ่อาจจะมีการปรับเปลี่ยนก่อนหรือในระหว่างการเกิดขึ้นผ่านทางเคมีมรดกโดยimmatures เบียนซึ่งการพัฒนาในการผลิตเทียมเจ้าภาพแมลง(Vet 1983, 1985a; เบท, 1985. Herard, et al, 1988) . ในทำนองเดียวกันข้อมูลของเราไม่สามารถยืนยันถ้าประสบการณ์ก่อนของ D. longicaudata [เหมือน preimago] ในอาหารเลี้ยงข้าวสาลี dorsalis B. ตัวอ่อนและพฤติกรรมของเพศหญิงที่ตามมาอาจจะได้รับเลือกโดยบรรพบุรุษของพวกเขาในช่วงหลายชั่วอายุคนของการปรับตัวให้เข้ากับสภาพห้องปฏิบัติการ อย่างไรก็ตามผลการวิจัยของเราไม่สามารถดักคอไปได้เหล่านี้พิจารณาว่าD. longicaudata ได้รับการผลิตเป็นประจำในอาหารเลี้ยงข้าวสาลีdorsalis บีสำหรับ> 160 รุ่นต่อเนื่อง. ผลการดำเนินงานของ suboptimum D. longicaudata เมื่อ assayed กับ dorsalis บีในเขตก่อนหน้านี้หรือในห้องปฏิบัติการการทดสอบอาจได้รับผลิตภัณฑ์ของการเปลี่ยนแปลงในการแสวงหาโฮสต์และพฤติกรรมของหญิง parasitization เบียน เราไม่ทราบว่าสวิทช์พฤติกรรมนี้เป็นแบบถาวรหรือชั่วคราว (= ปั้นของลักษณะ) ในธรรมชาติ อย่างไรก็ตามในบริบทของแมลงวันผลไม้การจัดการศัตรูพืชและพิจารณาว่าการตั้งค่าโฮสต์ของD. longicaudata สำหรับแมลงวันผลไม้ที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ผลไม้(Leyva et al., 1991) ปรากฏการณ์นี้อาจจะมีผลกระทบที่เป็นอันตรายในเบียนโปรแกรมปล่อย. ขนาดใหญ่ การผลิตของแมลงที่ค่าใช้จ่ายน้อยที่สุดพื้นที่และเวลาที่มนุษย์เป็นเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ใดๆโปรแกรมมวลเลี้ยงแมลง (ฟินนีย์และฟิชเชอร์, 1964; Knipling, 1966) อย่างไรก็ตามตัวเลขแมลงต้องไม่ประนีประนอมคุณภาพของแมลงที่ผลิตโดยเฉพาะอย่างยิ่งลักษณะพฤติกรรมของพวกเขา(Huettel, 1976) เราสามารถไม่มองข้ามความสำคัญของการวิจัยพื้นฐานที่เกี่ยวข้องกับการทำงานของห้องปฏิบัติการเลี้ยงประชากรแมลง. จากผลการวิจัยของเราเราขอแนะนำให้ใช้มาตรการขั้นตอนในการเลี้ยง insectary ซึ่งจะช่วยให้นักวิจัยที่มีคุณภาพในการประเมินภาคสนามและพฤติกรรมของD. longicaudata และอื่น ๆ ที่ insectary-แพร่กระจายแมลงวันผลไม้เบียน. กิตติกรรมประกาศเราขอขอบคุณ Clifford YL ลีพาเมล่าทอมและคริสสึ(USDA-ARS โฮโนลูลู) สำหรับเทคนิคของพวกเขาให้ความช่วยเหลือในการดำเนินการทดลองนั้น จอห์นสเปนเซอร์และ Noburo Mochizuki (แมลงเลี้ยงหน่วย USDA-ARS โฮโนลูลู) สำหรับการให้แมลงทดสอบ. เราขอบคุณที่ทีนิชิดะ (ภาควิชากีฏวิทยา, มหาวิทยาลัยฮาวาย), D. McInnis (USDA-ARS, ento1508.tex ; 13/05/1997; 00:55; v.7; p.5 218 โฮโนลูลู) และเอ็มเพอร์เซลล์ (USDA-ARS, ฮิ) ของพวกเขาสำหรับการแสดงความคิดเห็นและข้อเสนอแนะที่มีคุณค่าในรุ่นแรก. ของต้นฉบับอ้างอิงเบท, SA 1985 การตอบสนองแมลง chemosensory: CH

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทดสอบ 3 ค่อนข้างมากกว่าหญิงตัวเบียน ( ช่วง = 3 – 11 % ) ที่พบบน ( WD หนอง ) 3 กว่า ( ป่าหนอง ) 3 ( รูปที่ 3 ) อย่างไรก็ตาม การเพิ่มการตอบสนองและไม่ใหญ่พอสมควรจะแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P = 0:115 ) กระนั้น , ( WD หนอง ) 3 ได้สูงกว่าตัวอ่อน ( 39% ) เป็นปรสิตโดยlongicaudata กว่าเจ้าภาพตัวอ่อนผ่า ( ป่าหนอง ) 3 ( ตารางที่ 1 ) นอกจากนี้ หมายถึง แมลงเบียน ลูกผสมที่พัฒนาขึ้นใน ( WD หนอง ) 3
สูงกว่าที่ได้รับใน ( ป่าหนอง ) 3 . insectary อภิปรายอาณานิคม D . longicaudata แสดงลดลง
) B . และตัวอ่อนนอกจากผู้ที่พัฒนาบนข้าวสาลีอาหารกึ่งสังเคราะห์สูตร .ผลของเราระบุว่า ตามปกติการ
d longicaudata ในข้าวสาลีอาหารเลี้ยงหนอนแมลงวันผลไม้
มีพฤติกรรมทำลายการแก้ไขของแตนเบียนหญิง
โดยไม่คำนึงถึงพื้นผิว ( บดมะละกอหรือ
ข้าวสาลีอาหาร ) ซึ่งตัวอ่อนโยธาเปิดรับ
d longicaudata ( ทดสอบ 2 และ 3 ) หญิงตัวเบียน
ตอบแสบ
หน่วยซึ่งมีข้าวสาลีอาหารมากกว่ามะละกอเลี้ยงหนอนแมลงวันผลไม้ .
นอกจากนี้ ความชอบ ของ ดี longicaudata ข้าวสาลี
ento1508.tex ; 13 / 05 / 1997 ; 12:55 v.7 p.4

; ; แต่รูปที่ 3 แบบทดสอบที่ 3 : D longicaudata สัดส่วนของเพศหญิง
ตอบมะละกอ ( PA ) หรือข้าวสาลีอาหารเลี้ยง ( WD ) dorsalislarvae
เมื่อทั้งสองได้สัมผัสทั้งตัวเบียนในมะละกอบด
( - หนอง ) แผ่นเดียวโดยรวมหมายถึง ระหว่างการรักษาด้วยอักษรเดียวกัน
ไม่แตกต่างกัน โดยกลุ่มนักเรียน , p > 0:05 .
อาหารเลี้ยงหนอนแมลงวันผลไม้ ซึ่งสอดคล้องกับ พ. และทำลายหนัก

ลูกหลานและแมลงเบียนหนอนสูงกว่าผลผลิต .
บางความแตกต่างในผลลัพธ์ของเรา แต่คือ
ได้ทดสอบ 1 . โฮสต์การตอบสนองโดยมี
longicaudata ตั้งครรภ์มากกว่าใน
d( ป่าหนอง ) 1 แทน ( WD WDS ) 1 จู่ ๆ กล่าวว่า พฤติกรรมหญิงไม่พบค่าสูงกว่า
เป็นปรสิตหนอนแมลงวันผลไม้และผลผลิตลูกหลานแมลงเบียน

ในความเป็นจริงค่อนข้างมากโฮสต์ ~ i )
เป็นปรสิตหรือผลผลิตแมลงเบียนเล็กน้อยดีกว่า
( WD WDS ) สูงกว่า ( ป่าหนอง ) ความผันแปรระหว่าง
การรักษาอาจไม่แตกต่างกัน แต่ของเรา
ผลการวิจัยยืนยันข้อสังเกตก่อนหน้านี้หญิง
d longicaudata มีการชื่นชอบสำหรับสิ่งเร้ากลิ่น
ผลไม้ธรรมชาติ ในกรณีนี้ มะละกอบดใช้เป็นสับสเตรทใน
แสงของมะละกอเลี้ยงหนอนแมลงวันผลไม้ ( ล้อเล่น
&จาง , 1992 ; greany et al . , 1977a ; เพอร์ et al . ,
1994 ) และที่โฮสต์การตอบสนองโดยใช้แตนเบียน
โดยหญิง ( ป่าหนอง ) ไม่จําเป็นต้อง
1แสดงที่ประสบความสำเร็จการวางไข่ . เห็นได้ชัดว่าค่อนข้าง
กว่าวางไข่ , แตนเบียนหญิงใช้เวลามาก
ละเอียดและค้นหาที่ยอมรับมากขึ้นโยธา
( Lawrence , 1978 ) มากที่สุด ด้วยความช่วยเหลือของอวัยวะรับความรู้สึก
ที่เกี่ยวข้องกับ ovipositors ของพวกเขา อวัยวะเหล่านี้
เป็นสิ่งเร้าที่กระตุ้นตัวรับวางไข่
emanate จากโฮสต์ ( greany et al . ,
1977b )เราไม่สามารถหากลไกที่อาจมีอิทธิพลต่อความพึงพอใจของ D .

longicaudata สำหรับข้าวสาลีอาหารเลี้ยงหนอนแมลงวันผลไม้ แม้ว่าพนักงานสอบสวน พบว่า มีพฤติกรรมหลาย

คำตอบของแตนเบียนที่ผู้ใหญ่บางเวทีอาจจะก่อนหรือในระหว่างการแก้ไข

มรดกทางเคมี โดย immatures แมลงเบียนซึ่งพัฒนา
บนเทียมผลิตแมลง โยธา ( สัตว์1983 1985a ;
คอร์เบ็ต , 1985 ; herard et al . , 1988 ) อนึ่ง ข้อมูลที่เราไม่อาจพิสูจน์
ถ้าประสบการณ์ของ D . longicaudata
[ preimago ] ในข้าวสาลีอาหารเลี้ยง B .
ตัวอ่อนและพฤติกรรมตามมาและหญิงอาจได้รับเลือกโดยตั้งต้นของพวกเขาในระหว่าง

หลายรุ่นของการปรับตัวให้เข้ากับสภาวะในห้องปฏิบัติการ โดย
ค้นพบของเราไม่สามารถขัดขวางความเป็นไปได้เหล่านี้
พิจารณาว่า ดี longicaudata ถูกผลิตในข้าวสาลีอาหารเลี้ยง B .
เป็นประจำและต่อเนื่องสำหรับ > 160

suboptimum รุ่น ประสิทธิภาพของ D . longicaudata
เมื่อซีรั่มกับบี และในเขตข้อมูลก่อนหน้าหรือ
ทดสอบในห้องปฏิบัติการอาจเป็นผลิตภัณฑ์ของการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมในการแสวงหาและทำลาย
โฮสต์ของแตนเบียนเพศเมีย

เราไม่รู้ว่าสลับ
พฤติกรรมเป็นแบบถาวรหรือชั่วคราว ( = ปั้นลักษณะ )
ธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม ในบริบทของการจัดการศัตรูพืชบิน
ผลไม้และพิจารณาว่าโฮสต์ตั้งค่า
D . longicaudata สำหรับแมลงวันผลไม้แตกต่างกันกับพันธุ์ผลไม้ต่าง ๆ
( leyva et al . , 1991 ) , ปรากฏการณ์นี้
อาจจะมีผลกระทบที่เป็นอันตรายในโครงการปล่อยแมลงเบียน
.
การผลิตขนาดใหญ่ของแมลงที่ค่าใช้จ่ายน้อยที่สุด
อวกาศ ,และชั่วโมงของมนุษย์เป็นเป้าหมายใด ๆมวลมหา
แมลงเลี้ยงดูโปรแกรม ( ฟินนี่&ฟิชเชอร์ , 1964 ;
knipling , 1966 ) อย่างไรก็ตาม ตัวเลขแมลงไม่ต้อง
ประนีประนอมคุณภาพของแมลงที่ผลิต โดยเฉพาะลักษณะของพฤติกรรม
( huettel , 1976 ) เราสามารถ
ไม่มองข้ามความสำคัญของการวิจัยเบื้องต้นเกี่ยวกับ
พฤติกรรมของปฏิบัติการเลี้ยงดูประชากรแมลง .
จากการศึกษาของเราเราขอแนะนำให้ท่าน
ขั้นตอนในการเลี้ยง ซึ่งจะ insectary
ให้นักวิจัยประเมินด้านคุณภาพและพฤติกรรม
D . longicaudata insectary อื่น ๆและแมลงบินไป

ขอบคุณ
ผลไม้ เราขอบคุณ คลิฟฟอร์ด วาย แอล อี พาเมล่า ทอม และ คริสโตเฟอร์ มัทซึโอะ (
usda-ars , Honolulu ) สำหรับความช่วยเหลือด้านเทคนิค
ในการดําเนินการทดลอง
; จอห์นสเปนเซอร์และโมจิซึกิ โนบุโระ ( การเลี้ยงแมลงหน่วย
usda-ars , Honolulu ) เพื่อให้แมลงทดสอบ .
เราขอบคุณที นิชิดะ ( ภาควิชากีฏวิทยา มหาวิทยาลัยฮาวาย
) d (
usda-ars McInnis , ento1508.tex ; 13 / 05 / 1997 ; 12:55 v.7

; ; ทาง 218 โฮโนลูลู ) และ เพอร์เซล ( usda-ars ฮิ
, ) สำหรับพวกเขาที่มีความคิดเห็นและข้อเสนอแนะเกี่ยวกับรุ่นแรกของ


อ้างอิงต้นฉบับ คอร์เบ็ต เอสA . 1985 แมลง chemosensory ตอบ : Ch