field one summer's day a grasshoppe

field one summer's day a grasshopper was hopping about, chirping and singing to its heart's content. A group of ants walked by, grunting as they struggled to carry plump kernels of corn.

"Where are you going with those heavy things?" asked the grasshopper.

Without stopping, the first ant replied, "To our ant hill. This is the third kernel I've delivered today."

"Why not come and sing with me," teased the grasshopper, "instead of working so hard?"

"We are helping to store food for the winter," said the ant, "and think you should do the same."

"Winter is far away and it is a glorious day to play," sang the grasshopper.

But the ants went on their way and continued their hard work.

The weather soon turned cold. All the food lying in the field was covered with a thick white blanket of snow that even the grasshopper could not dig through. Soon the grasshopper found itself dying of hunger.

He staggered to the ants' hill and saw them handing out corn from the stores they had collected in the summer. He begged them for something to eat.

"What!" cried the ants in surprise, "haven't you stored anything away for the winter? What in the world were you doing all last summer?"

"I didn't have time to store any food," complained the grasshopper; "I was so busy playing music that before I knew it the summer was gone."

The ants shook their heads in disgust, turned their backs on the grasshopper and went on with their work.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฟิลด์หนึ่งวันของฤดูร้อนเป็นตั๊กแตนเที่ยวเกี่ยวกับ เขา และร้องเพลงกับเนื้อหาของห้องพัก กลุ่มของมดที่เดินตาม grunting เป็นพวกเขาต่อสู้เพื่อเมล็ดอวบของข้าวโพด"คุณจะไปไหนกับสิ่งที่หนักหรือไม่" ถามตั๊กแตนโดยไม่หยุด มดแรกตอบกลับ, "เขามดของเรา นี้เป็นเคอร์เนลที่สามผมได้จัดส่งในวันนี้""ทำไมไม่มา และร้องเพลงกับฉัน teased ตั๊กแตน "แทนการทำงานจึงยาก" "เราจะช่วยให้เก็บอาหารสำหรับฤดูหนาว มดกล่าวว่า, " และคิดว่า คุณควรทำเหมือนกัน" "หนาวอยู่ไกล และเป็นวันอันสวยงามในการเล่น ซางตั๊กแตนแต่มดไปในทางของพวกเขา และยังคงทำงานหนักของพวกเขาอากาศเร็วเปิดเย็น นอกจากนี้ทั้งอาหารที่อยู่ในฟิลด์ถูกปกคลุม ด้วยผ้าห่มหนาสีขาวของหิมะที่ตั๊กแตนไม่สามารถขุดผ่าน เร็ว ๆ นี้ พบตั๊กแตนตัวเองตายความหิวเขาเหลื่อมกันกับมดของเขา และเห็นพวกเขา handing ออกข้าวโพดจากร้านค้าที่มีเก็บในฤดูร้อน เขาขอร้องพวกเขาสำหรับสิ่งที่กินมดในแปลกใจร้อง "อะไร" "ไม่คุณเก็บอะไรเก็บในฤดูหนาว อะไรในโลก ทำทั้งหมดล่าสุดร้อน""ผมไม่ได้มีเวลาในการเก็บอาหาร แนะนำตั๊กแตน "ฉันไม่ว่างให้เล่นเพลงที่ว่า ก่อนผมรู้ว่า ฤดูร้อนหายไป"มดจับศีรษะของพวกเขาชัง เปิดหลังของพวกเขาในตั๊กแตน และไปกับการทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อมูลวันหนึ่งในฤดูร้อนของตั๊กแตนถูกกระโดดเกี่ยวกับเจี๊ยบและร้องเพลงไปที่เนื้อหาหัวใจของมัน กลุ่มของมดเดินผ่าน, คำรามขณะที่พวกเขาพยายามที่จะดำเนินการเมล็ดอวบของข้าวโพด. "คุณจะไปไหนกับสิ่งที่หนักเหล่านั้นหรือไม่" ถามตั๊กแตน. โดยไม่ต้องหยุดมดแรกตอบว่า "ฮิลล์มดของเรา. นี้เป็นเคอร์เนลสามแล้วที่ผมส่งวันนี้." "ทำไมไม่มาและร้องเพลงกับฉัน" แกล้งตั๊กแตน "แทนการทำงานอย่างหนัก ? " "เราจะช่วยให้การจัดเก็บอาหารสำหรับฤดูหนาว" มดกล่าวว่า "และคิดว่าคุณควรจะทำเช่นเดียวกัน." "ฤดูหนาวอยู่ไกลออกไปและมันเป็นวันอันรุ่งโรจน์ที่จะเล่น" ร้องเพลงตั๊กแตน. แต่มด ไปในทางของพวกเขาและยังคงทำงานอย่างหนักของพวกเขา. อากาศเย็นเร็ว ๆ นี้หัน ทั้งหมดอาหารนอนอยู่ในสนามถูกปกคลุมด้วยผ้าห่มสีขาวหนาของหิมะว่าแม้ตั๊กแตนไม่สามารถขุดผ่าน เร็ว ๆ นี้ตั๊กแตนพบว่าตัวเองกำลังจะตายจากความหิว. เขาได้ถูกย้ายไปยังเนินเขามด 'และเห็นพวกเขายื่นออกข้าวโพดจากร้านค้าที่พวกเขาได้เก็บรวบรวมในช่วงฤดูร้อน เขาขอร้องให้พวกเขาสำหรับสิ่งที่จะกิน. "อะไร!" "? คุณยังไม่ได้อะไรไปเก็บไว้สำหรับฤดูหนาวอะไรในโลกคุณกำลังทำทุกฤดูร้อนครั้งล่าสุด" มดร้องไห้ด้วยความประหลาดใจ, "ผมไม่ได้มีเวลาที่จะเก็บอาหารใด ๆ " บ่นตั๊กแตน; "ผมเล่นเพลงยุ่งมากว่าก่อนที่ผมรู้ว่ามันฤดูร้อนก็หายไป." มดส่ายหัวของพวกเขาด้วยความขยะแขยงหันหลังให้กับตั๊กแตนและไปกับการทำงานของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันหนึ่งในฤดูร้อนทุ่งตั๊กแตนก็กระโดดแล้วร้องและร้องไปที่เนื้อหาหัวใจของของ กลุ่มของมดเดินมา เช่นที่พวกเขาต่อสู้เพื่อดําเนินอวบ . . . . . เมล็ดของข้าวโพด

" เธอจะหนักขนาดนั้น ? " ขอตั๊กแตน

โดยไม่หยุด มดก่อนตอบว่า " จอมปลวกของเรา นี้เป็นที่สามในวันนี้ผมส่ง "

" ทำไมไม่ได้มาร้องกับผม" แกล้งตั๊กแตน " แทนที่จะทำงานหนัก ?

" เราช่วยเก็บอาหารไว้สำหรับฤดูหนาว " มด " และคิดว่าเธอควรจะทำเหมือนกัน "

" ฤดูหนาวจะไกล และมันคือวันแห่งชัยชนะในการเล่น " ซังตั๊กแตน

แต่มดไปในทางของพวกเขาและยังคงทำงานอย่างหนักของพวกเขา

อากาศแล้วทำให้เย็นอาหารทั้งหมดอยู่ในเขตถูกคลุมด้วยผ้าห่มหนาสีขาวของหิมะที่แม้แต่เจ้าตั๊กแตนไม่สามารถขุดผ่าน ในไม่ช้าตั๊กแตนพบว่าตัวเองกำลังจะตายเพราะความหิว

เขาซวนเซไปมดเนินและเห็นพวกเขาแจกข้าวโพดจากร้านค้าที่พวกเขาได้เก็บรวบรวมในฤดูร้อน เขาขอร้องให้อะไรกิน

" อะไร ! " มดร้องอย่างประหลาดใจ" คุณไม่ได้เก็บอะไรไว้สำหรับฤดูหนาว อะไรที่คุณทำทั้งหมดฤดูร้อนครั้งล่าสุด ?

" ผมไม่ได้มีเวลาที่จะเก็บอาหาร " บ่นตั๊กแตน ; " ฉันยุ่ง เล่นเพลงที่ก่อนที่ผมจะรู้ว่ามันฤดูร้อนแล้ว "

มดสั่นศีรษะของพวกเขาด้วยความขยะแขยงหันหลังตั๊กแตนและไปในงานของพวกเขา