Ending[edit]The book ends indetermi

Ending[edit]
The book ends indeterminately. Fowles received many letters from readers wanting to know which of the two apparently possible outcomes occur; but he refused to answer the question conclusively, sometimes changing his answer to suit the reader. The novel ends quoting the refrain of the Pervigilium Veneris, an anonymous work of fourth-century Latin poetry, which has been taken as indicating the possible preferred resolution of the ending's ambiguity.[6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[แก้] การสิ้นสุดหนังสือสิ้นสุด indeterminately Fowles ได้รับจดหมายมากมายจากผู้อ่านที่อยากรู้ซึ่งทั้งสองได้เกิดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แต่เขาปฏิเสธการตอบคำถามแน่ชัด บางครั้งการเปลี่ยนคำตอบของเขาให้เหมาะสมกับผู้อ่าน นวนิยายจบอ้างละเว้นของ Pervigilium Veneris การทำงานแบบไม่ระบุชื่อของสี่ศตวรรษละติกวีนิพนธ์ ซึ่งได้รับเป็นการแสดงความละเอียดเป็นไปได้ของความคลุมเครือของการสิ้นสุด [6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิ้นสุดวันที่ [แก้ไข]
หนังสือเล่มนี้จบ indeterminately Fowles ได้รับจดหมายจากผู้อ่านจำนวนมากที่ต้องการทราบที่ของทั้งสองผลลัพธ์ที่เป็นไปเห็นได้ชัดว่าเกิดขึ้น; แต่เขาปฏิเสธที่จะตอบคำถามที่แน่ชัดบางครั้งการเปลี่ยนคำตอบของเขาเพื่อให้เหมาะกับผู้อ่าน นวนิยายเรื่องนี้จบลง quoting บทของ Pervigilium Veneris การทำงานที่ไม่ระบุชื่อของศตวรรษที่สี่ละตินบทกวีซึ่งได้รับนำมาเป็นแสดงให้เห็นความละเอียดที่แนะนำเป็นไปได้ของความคลุมเครือจบฯ . [6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิ้นสุด [ แก้ไข ]หนังสือเล่มนี้จบลง indeterminately . เฟาเอลส์ได้รับจดหมายจากผู้อ่านอยากทราบที่ของทั้งสองเป็นไปได้ว่าผลที่เกิดขึ้น แต่เขาปฏิเสธที่จะตอบคำถาม ซึ่งบางครั้งการเปลี่ยนคำตอบให้เหมาะสมกับผู้อ่าน นวนิยายจบลงมาอ้างละเว้นของ pervigilium เวเนอริส , ทำงานจากสี่ศตวรรษบทกวีละตินซึ่งได้รับการถ่ายโดยระบุความละเอียดที่ต้องการที่สุดของจบความคลุมเครือ [ 6 ]