proposes that people need privacy.

proposes that people need privacy. Privacy, in concert with other
needs, helps us to adjust emotionally to day-to-day interpersonal interactions.
For Westin, privacy is both a dynamic process (i.e., over time, we regulate privacy
so it is sufficient for serving momentary needs and role requirements) and a nonmonotonic
function (i.e., people can have too little, sufficient, or too much privacy).
Westin specifically limits his theory to Western democracies because privacy is
consistent with the sociopolitical values of these democracies. For Westin, privacy
is neither self-sufficient nor an end in itself, but a means for achieving the overall
end of self-realization.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสนอว่า คนต้องการความเป็นส่วนตัว ส่วน คอนเสิร์ตกันต้องการ ช่วยให้เราปรับอารมณ์มนุษยสัมพันธ์โต้ประจำวันเวสติน ความเป็นส่วนตัวมีทั้งกระบวนการแบบไดนามิก (เช่น ช่วงเวลา เราควบคุมความเป็นส่วนตัวดังนั้นจึงเพียงพอสำหรับความต้องการชั่วขณะและบทบาทความต้องการ) และการ nonmonotonicฟังก์ชัน (เช่น คนได้น้อย เพียงพอ หรือความเป็นส่วนตัวมากเกินไป)เวสตินจำกัดทฤษฎีของเขาจะเหมือน ๆ ตะวันตกให้โดยเฉพาะเนื่องจากมีความเป็นส่วนตัวสอดคล้องกับค่า sociopolitical ของเหล่านี้เหมือน ๆ สำหรับเวสติน ความเป็นส่วนตัวคือไม่บาง หรือ ที่สิ้นสุดในตัวเอง แต่หมายถึงการบรรลุเป้าหมายโดยรวมจุดสิ้นสุดของ self-realization

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เสนอว่า คนต้องการความเป็นส่วนตัว ความเป็นส่วนตัวในคอนเสิร์ตกับความต้องการอื่น ๆ
, ช่วยให้เราสามารถปรับอารมณ์ในแต่ละวันมีปฏิสัมพันธ์ .
สำหรับประเด็นความเป็นส่วนตัวทั้งกระบวนการแบบไดนามิก ( เช่น เวลาผ่านไป เราควบคุมความเป็นส่วนตัว
ดังนั้นมันก็เพียงพอสำหรับให้บริการความต้องการชั่วขณะและความต้องการบทบาทและหน้าที่ nonmonotonic
( เช่น คนได้น้อยเกินไป ที่เพียงพอ หรือมากเกินไป
ความเป็นส่วนตัว )เวสทิน โดยเฉพาะ จำกัด ทฤษฎีของเขาเพื่อประชาธิปไตยตะวันตกเพราะความเป็นส่วนตัว
สอดคล้องกับค่านิยม sociopolitical ของประชาธิปไตยเหล่านี้ สำหรับประเด็นความเป็นส่วนตัว
ไม่ใช่พอเพียงหรือสิ้นสุดในตัวเอง แต่หมายถึงการสิ้นสุดรวม
สำนึกตนเอง