Ichabod spent a long time getting r

Ichabod spent a long time getting ready for the party. He had an old black suit of clothes. It was his only suit. He brushed it carefully. When Ichabod looked at himself in a mirror, he was very pleased.
“How handsome I look,” he thought. “Tonight, I’ll win Katrina’s love – I’m sure of that. But I must have a fine horse to ride to the party. Where can I get one? Perhaps I can borrow a horse from Hans Van Ripper.”
Hans Van Ripper owned the farm where Ichabod was staying this week. Ichabod asked to borrow a horse from him. The farmer decided to play a trick on the schoolmaster.
“Yes, you can borrow one of my horses, Ichabod,” he said. “I’ll lend you my best one.”
5
But when Ichabod saw the horse, he was very surprised. It was old and thin, and it had only one eye.
“Is this your best horse?” he asked the farmer.
“Yes,” replied Hans Van Ripper. “He’s very strong and he runs as fast as a bullet from a gun. His name is Gunpowder.”
Gunpowder did run fast. But he also had a very bad temper. Hans Van Ripper did not tell Ichabod about this. He pointed to the saddle on the horse’s back.
“This is my best saddle,” the farmer said. “Please take care of it.”
Ichabod climbed onto the expensive saddle, and he and Gunpowder started their journey to the Van Tassels’ party. Ichabod and the horse were both very thin and they looked very strange together! Ichabod was not a good horse rider. He sat uncomfortably on Gunpowder’s back. As he rode, he moved his long thin arms up and down, like a bird’s wings. His loose black coat flapped in the wind. He looked like a huge black bird.
It was a beautiful autumn afternoon. The leaves on the trees were red and gold. As Ichabod rode along, he heard the sounds of birds singing. He rode through fields of golden corn, and fields of apple trees. He began to feel hungry. He began to think about cakes and pies.
Al last, Ichabod arrived at the Van Tassel’s farmhouse. The party had already started and many of the farmers from the area were there with their families. Everybody was dressed in their best clothes. Their clothes were very colourful and bright.
The most beautiful girl at the party was Katrina. Everybody admired her. She was laughing and talking to the guests. Ichabod looked at her and he smiled.
But soon, the schoolmaster had an unpleasant surprise. Brom Bones was also at the party. He had come on his big black horse, Daredevil. Brom was standing in the middle of a group of his friends. He was telling stories in a loud voice. Everybody was laughing at his stories.
“Oh, no!” thought Ichabod. “Why is that man here?”
When Brom Bones saw Ichabod, his face became angry. Ichabod hurried away, into the dining room. And when he entered that room, he forgot about Brom Bones at once. He even forgot about Katrina!
In the dining room, a great table was covered with all kinds of wonderful food. There were dishes of cooked meat. There were plates of cakes and pies. Ichabod started eating at once. As he ate, he looked around the room and smiled.
“One day, all this will be mine,” he thought.
At that moment, Katrina’s father came towards him.
“Are you enjoying the party, Ichabod?” Van Tassel asked. “Please eat as much as you want. We have plenty of everything.”
After the meal, nearly everybody danced. Ichabod like dancing very much. When he danced, he moved his arms and legs very quickly. He looked very strange! But he did not know this.
“I’m a very good dancer,” he told himself.
Ichabod started dancing with Katrina. Soon, everybody in the room was staring at them. Some people began to laugh.
“How strange Ichabod looks,” they said to each other. “Why does he dance in that way?”
Brom Bones did not dance. He sat by himself in a corner. He stared angrily at Katrina.
“Brom is jealous because Katrina is dancing with me,” thought Ichabod. “That’s good.”
6
After the dancing had finished, Ichabod felt tired. He joined a group of people by the fire. They were telling stories to each other. Brom Bones was one of the group.
At first, the stories were about the war between Britain and its American colony. But then people started to tell ghost stories. Ichabod listened carefully. He was always very interested in ghost stories.
Several people from Sleepy Hollow were at the party. They started talking about the Headless Horseman.
“The Horseman is riding again,” said one man. “Nobody had seen him for a long time. But this month, several people have seen him. Every night now, he rides from the graveyard and he doesn’t come back until just before dawn.”
“Yes, that’s right,” said another man. “And did you hear about poor old Farmer Brouwer? He met the Headless Horseman on the road. The Horseman pulled Brouwer up onto his terrible black horse and he rode away with him. He rode until he got to the small bridge near the old church. Then the Horseman threw Farmer Brouwer into the river and he rode away, making a noise like thunder.”
Suddenly Brom Bones spoke.
“I’ve met the Horseman too,” he said. “But I wasn’t afraid of him. I’m a better horse rider than he is.”
“Did you really meet him?” someone asked excitedly. “How did you meet him? Tell us what happened.”
“I met him on the road one night,” replied Brom Bones. “I asked him to race with me. So we raced our horses to the old church. But my horse, Daredevil, was faster than his horse. I won the race easily. And when we got to the bridge near the church, the Horseman disappeared in a flash of fire.”
“You were very brave,” said someone.
Ichabod listened to Brom Bones’s story. Then he himself told a story, about evil spirits in the forest. But it was not as interesting as Brom’s story. Any nobody said, “You were very brave” to Ichabod.
At last, the party finished, and it was time to go home. Ichabod went to find Katrina. He wanted to spend a few minutes alone with her.
“You’re looking very beautiful tonight,” he told the young woman. “May I come to see you tomorrow afternoon? I want to speak to you about something very important. I want to ask you a question.”
But Katrina did not look very happy or friendly. She did not want to be alone with Ichabod.
“No, I’m sorry,” she said. “I won’t be at home tomorrow afternoon.”
Ichabod was surprised. “Oh!” he said. “May I come tomorrow evening then?”
“No, I won’t be here in the evening either,” Katrina replied.
“Well, can I come the next day?”
“No, I’ll be busy all this week,” said Katrina. “Now please excuse me. I have to say goodbye to our other guests.”
A few minutes later, Ichabod saw Katrina with Brom Bones. They were talking together and laughing quietly. Then Brom Bones held Katrina’s hand and kissed it. Katrina was looking very pleased and happy.
“What is happening?” Ichabod asked himself. “Does Katrina really like Brom Bones more than me? That’s not possible! I can’t believe it! Perhaps she wants to make me jealous.”
Ichabod did not say goodbye to Katrina. He left the party quickly. He felt very sad, and he felt very angry too. He went to the stable – the place where the horses were
7
kept – and he found Gunpowder. Gunpowder was asleep. But Ichabod kicked the horse and it quickly woke up.
Ichabod climbed onto Gunpowder’s back and he rode slowly away.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Ichabod ใช้เวลานานได้รับพร้อมสำหรับงานปาร์ตี้ เขามีชุดดำเก่าของเสื้อผ้า ก็เหมาะกับเขาเท่านั้น เขาขัดเงามันอย่างระมัดระวัง เมื่อ Ichabod มองตัวเองในกระจก เขาถูกหรรษา"วิธีหล่อขอดู เขาคิดว่า "คืนนี้ ฉันจะชนะความรักของแคทรีนาผมแน่ใจว่าของที่ แต่ต้องเป็นม้าดีขี่ไปงานปาร์ตี้ ที่ได้หนึ่ง บางทีฉันสามารถยืมม้าจากฮันส์แวน Ripper "ฮันส์แวน Ripper เป็นเจ้าของฟาร์มที่ Ichabod ได้อยู่สัปดาห์นี้ Ichabod ต้องขอยืมม้าจากเขา ชาวนาตัดสินใจเล่นไพ่ schoolmaster"ใช่ คุณสามารถยืมหนึ่งม้าของฉัน Ichabod เขากล่าวว่า "ฉันจะยืมคุณหนึ่งดีที่สุดของฉัน"5แต่เมื่อ Ichabod เห็นม้า เขาประหลาดใจมาก เก่า และบาง และมันมีตาเดียว"เป็นม้าที่ดีที่สุดของคุณ" เขาถามชาวนา"ใช่ ตอบกลับฮันส์แวน Ripper "กำลังแรงมาก และวิ่งความเร็วกระสุนจากปืน ชื่อของเขาคือ ดินปืน"ดินปืนทำงานได้อย่างรวดเร็ว แต่เขายังมีโทสะมาก ฮันส์แวนริปเปอร์ไม่ได้บอก Ichabod เกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาชี้ไปอานบนหลังม้า"นี่คืออานที่ดีที่สุดของฉัน ชาวนากล่าว "กรุณาดูแลมัน"Ichabod ปีนขึ้นบนอานราคาแพง และเขาและดินปืนเริ่มต้นเดินทางของ Tassels รถตู้บุคคล Ichabod และม้าได้ทั้งมาก และพวกเขาดูแปลก ๆ กัน Ichabod ไม่ได้เป็นผู้ขับขี่ม้าดี เขานั่ง uncomfortably บนหลังของดินปืน ขณะที่เขากำลัง เขาย้ายแขนยาวบาง ๆ ของเขาขึ้นและลง เช่นปีกของนก เสื้อสีดำเขาหลวม flapped ลม เขาดูเหมือนนกสีดำขนาดใหญ่ได้ความสวยงามยามบ่ายของฤดูใบไม้ร่วง ใบไม้บนต้นไม้มีสีแดง และทอง เป็น Ichabod หนีไป เขาได้ยินเสียงนกร้องเพลง เขาขี่ผ่านฟิลด์ของข้าวโพดทอง และฟิลด์ของแอปเปิ้ล เขาเริ่มรู้สึกหิว เขาเริ่มคิดถึงเค้กและพายอัลล่าสุด Ichabod ถึงคุณภาพของพู่แวน ฝ่ายที่ได้เริ่มต้นแล้ว และเกษตรกรจากพื้นที่จำนวนมากมากับครอบครัว ทุกคนแต่งตัวในเสื้อผ้าของพวกเขาดีที่สุด เสื้อผ้าของพวกเขามีสีสัน และสดใสมากสาวสวยที่สุดในฝ่ายถูกแคทรีนา ทุกคนชื่นชมเธอ เธอหัวเราะ และพูดคุยกับแขก Ichabod มองเธอ แล้วยิ้มแต่เร็ว ๆ นี้ schoolmaster ที่มีความแปลกใจไม่ Brom กระดูกยังอยู่ในพรรค เขามาบนม้าดำของเขาใหญ่ คนบ้าระห่ำ Brom ยืนระหว่างกลุ่มเพื่อนของเขา เขาได้บอกเรื่องราวในเสียง ทุกคนได้หัวเราะในเรื่องราวของเขา"โอ้ ไม่! " คิด Ichabod "ทำไมเป็นคนที่นี่"เมื่อกระดูก Brom เห็น Ichabod ใบหน้าของเขากลายเป็นโกรธ Ichabod รีบเข้าไปในห้องรับประทานอาหาร และเมื่อท่านได้เข้าที่พัก เขาลืมเกี่ยวกับกระดูก Brom ครั้ง เขาจะลืมเรื่องแคทรีนาห้องอาหาร ตารางดีครอบคลุมกับทุกชนิดของอาหาร อาหารเนื้อสุกได้ มีแผ่นเค้กและพาย Ichabod เริ่มต้นกินกัน เขากิน เขามองรอบ ๆ ห้อง และยิ้ม"วันหนึ่ง ทั้งหมดนี้จะเป็นฉัน ที่เขาคิดในขณะที่ แคทรีนาของพ่อมาต่อเขา"คุณเพลิดเพลินกับงานปาร์ตี้ Ichabod" ตู้เปียถาม "กรุณากินมากเท่าที่คุณต้องการ เรามีทุกอย่างมากมาย"หลังจากรับประทานอาหาร เกือบทุกคนเต้น Ichabod รำมาก เมื่อเขาเต้น เขาย้ายแขนและขาของเขาไว ๆ เขาดูแปลก ๆ แต่เขาไม่รู้จักนี้"ฉันเป็นนักเต้นที่ดี เขาบอกตัวเองIchabod เริ่มเต้นรำกับแคทรีนา เร็ว ๆ นี้ ทุกคนในห้องถูกจ้องมองพวกเขา บางคนเริ่มหัวเราะ"วิธี Ichabod แปลกดู พวกเขากล่าวกัน "ทำไมไม่เขาเต้นยังงั้น"ไม่ได้เต้น Brom กระดูก เขานั่ง ด้วยตัวเองในมุม เขาเริ่ม angrily ที่แคทรีนา"Brom ไม่อิจฉาเนื่องจากแคทรีนาจะเต้นรำกับฉัน ความคิด Ichabod "ก็ดี"6หลังจากเต้นรำได้เสร็จ Ichabod รู้สึกเหนื่อย เขาเข้าร่วมกลุ่มของคน ด้วยไฟ พวกเขาได้บอกเรื่องราวต่าง ๆ กระดูก Brom เป็นหนึ่งของกลุ่มตอนแรก เรื่องที่เกี่ยวกับสงครามระหว่างอังกฤษและอาณานิคมของสหรัฐอเมริกา แต่แล้ว คนเริ่มเล่าเรื่องผี ๆ Ichabod ฟังอย่างระมัดระวัง เขาจะมีความสนใจในเรื่องผี ๆจากสลีปปี้กลวงหลายคนในพรรคได้ พวกเขาเริ่มพูดถึง Horseman ถอดหัวปอก"Horseman จะขี่อีก กล่าวว่า ชายคนหนึ่ง "ไม่มีใครได้เห็นเขามานาน แต่เดือนนี้ หลายคนได้เห็นพระองค์ ทุกคืนตอนนี้ เขาขี่จากสุสาน และเขาไม่กลับมาจนกระทั่งก่อนรุ่งอรุณ""ใช่ ถูกต้อง กล่าวว่า คนอื่น "และคุณได้ยินเกี่ยวกับ Brouwer เกษตรกรเก่าดี เขาพบ Horseman ถอดหัวปอกบนถนน Horseman ที่ทำลาย Brouwer ขึ้นบนม้าดำน่ากลัวของเขา และเขากำลังไปกับเขา เขาขี่จนเขามีสะพานเล็ก ๆ ใกล้กับโบสถ์เก่า แล้ว Horseman โยน Brouwer ชาวนาเป็นแม่น้ำ และเขากำลังเก็บ ทำเสียงดังเหมือนฟ้าร้อง"ทันใดนั้นกระดูก Brom พูด"ฉันได้พบ Horseman มากเกินไป เขากล่าวว่า "แต่ฉันไม่ได้กลัวเขา ฉันขับขี่ม้าดีกว่าเขา""ไม่ได้คุณจริง ๆ ตรงกับเขา" คนถามขึ้ง "วิธีทำคุณพบเขา บอกสิ่งที่เกิดขึ้น""ผมเจอบนถนนกลางคืน ตอบกลับ Brom กระดูก "ฉันถามเขาแข่งกับฉัน ดังนั้น เรา raced ม้าของเราไปโบสถ์เก่า แต่ม้าของฉัน คนบ้าระห่ำ ถูกเร็วกว่าม้าของเขา ผมชนะการแข่งขันได้ และเมื่อเราได้ไปสะพานใกล้คริสตจักร Horseman ที่หายไปในพริบตาไฟ""คุณไม่กล้าหาญมาก กล่าวว่า คนIchabod ฟังเรื่อง Brom กระดูก แล้ว เขาเองเล่าเรื่อง วิญญาณชั่วร้ายในป่า แต่ไม่น่าสนใจที่เรื่องราวของ Brom Nobody ใด ๆ กล่าวว่า "คุณก็กล้ามาก" เพื่อ Ichabodในที่สุด เสร็จงานปาร์ตี้ และก็เวลากลับบ้าน Ichabod ไปหาแคทรีนา จะต้องใช้เวลากี่นาทีที่เดียวกับเธอ"คุณกำลังมองหาความสวยงามมากคืนนี้ เขาบอกหญิงสาว "อาจฉันมาดูช่วงบ่ายวันพรุ่งนี้ อยากจะพูดคุยกับคุณเกี่ยวกับสิ่งที่สำคัญมาก ฉันต้องการถามคำถามนี้"แต่แคทรีนาไม่ดูดี หรือมีความสุขมาก เธอไม่ต้องอยู่คนเดียวกับ Ichabod"ไม่ ฉันขอ เธอกล่าว "ฉันไม่ได้ที่บ้านวันพรุ่งนี้ตอนบ่าย"Ichabod ประหลาดใจ "โอ้" เขากล่าวว่า "อาจฉันมาเย็นวันพรุ่งนี้แล้ว""ไม่มี ไม่มีที่นี่ในตอนเย็นใด, " แคทรีนาตอบกลับ"ดี สามารถฉันมาในวันถัดไปหรือไม่""ไม่ ฉันจะไม่ว่างสัปดาห์นี้ทั้งหมด กล่าวว่า แคทรีนา "ตอนนี้นะ ฉันได้บอกลากับแขกของเรา"ไม่กี่นาทีต่อมา Ichabod เห็นแคทรีนากับกระดูก Brom พวกเขาได้พูดคุยกัน และหัวเราะเงียบ ๆ แล้ว Brom กระดูกมือของแคทรีนาที่จัดขึ้น และรั้งนั้น แคทรีนามองความยินดี และมีความสุข"สิ่งที่เกิดขึ้น" Ichabod ขอตัวเอง "ไม่แคทรีนาชอบ Brom กระดูกมากกว่าฉัน ที่เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่เชื่อ บางทีอยากทำให้ฉันอิจฉา"Ichabod ไม่ได้บอกลาแคทรีนา เขาทิ้งพรรคอย่างรวดเร็ว เขารู้สึกเศร้ามาก และเขารู้สึกโกรธมากเกินไป เขาไปคอก – สถานที่ที่ม้าถูก7เก็บ – และเขาพบดินปืน ดินปืนไม่หลับ แต่ Ichabod เตะม้า และก็ตื่นขึ้นอย่างรวดเร็วIchabod ปีนขึ้นบนหลังของดินปืน และเขาขี่ช้าไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อิคาบ็อดใช้เวลานานในการเตรียมความพร้อมสำหรับงานปาร์ตี้ เขามีชุดสูทสีดำเก่าของเสื้อผ้า มันเป็นชุดเดียวของเขา เขาแปรงอย่างระมัดระวัง เมื่ออิคาบ็อดมองไปที่ตัวเองในกระจกเขาก็ยินดีเป็นอย่างยิ่ง.
"วิธีการหล่อผมมอง" เขาคิดว่า "คืนนี้ฉันจะชนะความรักของแคทรีนา - ฉันแน่ใจว่า แต่ผมจะต้องมีม้าที่ดีที่จะนั่งไปงานเลี้ยง ฉันจะได้รับที่ไหน? บางทีผมอาจจะสามารถยืมม้าจากฮันส์แวนริปเปอร์ได้.
"ฮันส์แวนริปเปอร์เป็นเจ้าของฟาร์มที่อิคาบ็อดพักอยู่ในสัปดาห์นี้ อิคาบ็อดขอให้ยืมม้าจากเขา เกษตรกรตัดสินใจที่จะเล่นเคล็ดลับเกี่ยวกับครูได้.
"ใช่คุณสามารถยืมหนึ่งของม้าของฉันอิคาบอด" เขากล่าว "ฉันจะให้คุณกู้ที่ดีที่สุดของฉัน".
5
แต่เมื่ออิคาบ็อดเห็นม้าเขารู้สึกประหลาดใจมาก มันเป็นเก่าและบางและมันมีตาเพียงข้างเดียว.
"นี้เป็นม้าดีที่สุดของคุณ?" เขาถามเกษตรกร.
"ใช่" ตอบฮันส์แวนริปเปอร์ "เขาแข็งแกร่งมากและเขาวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่กระสุนจากปืน ชื่อของเขาคือดินปืน.
"ดินปืนไม่ทำงานได้อย่างรวดเร็ว แต่เขาก็ยังมีอารมณ์ไม่ดีมาก ฮันส์แวน Ripper ไม่ได้บอกเกี่ยวกับเรื่องนี้ Ichabod เขาชี้ไปที่อานบนหลังม้า.
"นี่คืออานที่ดีที่สุดของฉัน" เกษตรกรกล่าวว่า "ได้โปรดดูแลมัน."
อิคาบ็อดปีนขึ้นไปบนอานราคาแพงเขาและดินปืนเริ่มต้นการเดินทางของพวกเขาไปงานเลี้ยงแวน Tassels ' Ichabod และม้าทั้งสองบางมากและพวกเขาดูแปลกมากด้วยกัน! อิคาบ็อดไม่ได้เป็นผู้ขับขี่ม้าที่ดี เขานั่งอึดอัดที่ด้านหลังของดินปืน ในขณะที่เขาขี่ม้าเขาย้ายแขนยาวบางขึ้นและลงเหมือนปีกของนก เสื้อสีดำหลวมกระพือในลม เขามองเหมือนนกสีดำขนาดใหญ่.
มันเป็นฤดูใบไม้ร่วงที่สวยงามในช่วงบ่าย ใบบนต้นไม้เป็นสีแดงและสีทอง ในฐานะที่เป็นอิคาบอดขี่ม้าไปตามที่เขาได้ยินเสียงของนกร้อง เขาขี่ม้าผ่านทุ่งข้าวโพดสีทองและสาขาของต้นไม้แอปเปิ้ล เขาเริ่มที่จะรู้สึกหิว เขาเริ่มที่จะคิดเกี่ยวกับเค้กและพาย.
อัลที่ผ่านมาอิคาบ็อดมาถึงที่บ้านแวนพู่ บุคคลที่ได้เริ่มต้นแล้วและหลายของเกษตรกรจากพื้นที่อยู่ที่นั่นกับครอบครัวของพวกเขา ทุกคนอยู่ในชุดเสื้อผ้าที่ดีที่สุดของพวกเขา เสื้อผ้าของพวกเขาที่มีสีสันมากและสดใส.
หญิงสาวที่สวยที่สุดในงานปาร์ตี้เป็นแคทรีนา ทุกคนชื่นชมเธอ เธอเป็นคนที่หัวเราะและพูดคุยกับผู้เข้าพัก อิคาบ็อดมองไปที่เธอและเขายิ้ม.
แต่เร็ว ๆ นี้ครูมีน่าประหลาดใจ บรอมวิชยังเป็นกระดูกในงานปาร์ตี้ เขาได้มาอยู่บนหลังม้าสีดำขนาดใหญ่ระห่ำ บรอมวิชกำลังยืนอยู่ในช่วงกลางของกลุ่มเพื่อนของเขา เขาได้รับการเล่าเรื่องด้วยเสียงอันดัง ทุกคนก็หัวเราะที่เรื่องราวของเขา.
"โอ้ไม่!" อิคาบ็อดคิด "ทำไมคนที่นี่?"
เมื่อบรอมวิชกระดูกอิคาบอดเห็นใบหน้าของเขาก็โกรธ อิคาบ็อดรีบออกไปเข้าไปในห้องรับประทานอาหาร และเมื่อเขาเข้ามาในห้องที่เขาลืมเกี่ยวกับกระดูกบรอมวิชในครั้งเดียว เขายังลืมเกี่ยวกับแคทรีนา!
ในห้องอาหารที่โต๊ะที่ดีถูกปกคลุมด้วยทุกชนิดของอาหารที่ยอดเยี่ยม มีอาหารที่ปรุงสุกของเนื้อได้ มีแผ่นเค้กและพายได้ อิคาบ็อดเริ่มกินในครั้งเดียว ในขณะที่เขากินเขามองไปรอบ ๆ ห้องและยิ้ม.
"วันหนึ่งทั้งหมดนี้จะเป็นของฉัน" เขาคิดว่า.
ในขณะที่พ่อของแคทรีนามาต่อเขา.
"คุณเพลิดเพลินกับบุคคลที่อิคาบ็อด?" แวนพู่ถาม "โปรดกินได้มากเท่าที่คุณต้องการ เรามีความอุดมสมบูรณ์ของทุกอย่าง.
"หลังอาหารเกือบทุกคนเต้น อิคาบ็อดชอบเต้นมาก เมื่อเขาเต้นเขาย้ายแขนและขาของเขาอย่างรวดเร็ว เขามองที่แปลกมาก! แต่เขาไม่ได้รู้เรื่องนี้.
"ฉันเป็นนักเต้นที่ดีมาก" เขาบอกกับตัวเอง.
อิคาบ็อดเริ่มเต้นกับแคทรีนา เร็ว ๆ นี้ทุกคนในห้องพักถูกจ้องมองไปที่พวกเขา บางคนเริ่มที่จะหัวเราะ.
"วิธีอิคาบอดแปลกลักษณะ" พวกเขากล่าวว่าแต่ละอื่น ๆ "เขาทำไมเต้นในแบบที่"
บรอมวิชกระดูกไม่ได้เต้น เขานั่งด้วยตัวเองในมุม เขาจ้องมองด้วยความโกรธที่แคทรีนา.
"บรอมวิชเป็นที่อิจฉาเพราะแคทรีนากำลังเต้นรำกับฉัน" คิดอิคาบ็อด "นั่นคือสิ่งที่ดี."
6
หลังจากที่เต้นเสร็จ, อิคาบ็อดรู้สึกเหนื่อย เขาเข้าร่วมกลุ่มคนด้วยไฟ พวกเขาได้รับการบอกเล่าเรื่องราวซึ่งกันและกัน กระดูกบรอมวิชเป็นหนึ่งในกลุ่ม.
ตอนแรกเรื่องที่กำลังสงครามระหว่างอังกฤษและอเมริกันอาณานิคมของตน แต่แล้วคนเริ่มที่จะบอกเรื่องผี อิคาบ็อดฟังอย่างระมัดระวัง เขามักจะสนใจมากในเรื่องผี.
หลายคนจาก Sleepy Hollow อยู่ในงานปาร์ตี้ พวกเขาเริ่มต้นพูดคุยเกี่ยวกับหัวขาด.
"การขี่ม้าขี่อีกครั้ง" ชายคนหนึ่งกล่าวว่า "ไม่มีใครเคยเห็นเขามาเป็นเวลานาน แต่เดือนนี้หลายคนได้เห็นเขา ทุกคืนตอนนี้เขาขี่จากสุสานและเขาไม่กลับมาจนกระทั่งก่อนรุ่งอรุณ.
"" ใช่ที่เหมาะสม "ผู้ชายอีกคนหนึ่งกล่าวว่า "และคุณทราบเกี่ยวกับเกษตรกรที่ยากจนเก่าเว่อร์? เขาได้พบกับหัวขาดบนท้องถนน ขี่ม้าดึงเว่อร์ขึ้นไปบนม้าสีดำของเขาที่น่ากลัวและเขาขี่ม้าไปกับเขา เขาขี่ม้าจนกว่าเขาจะได้ไปสะพานเล็ก ๆ ใกล้กับโบสถ์เก่า จากนั้นขี่ม้าโยนเกษตรกรเว่อร์ลงไปในแม่น้ำและเขาขี่ม้าออกไปทำเสียงเหมือนฟ้าร้อง.
"ทันใดนั้นกระดูกบรอมวิชพูด."
ผมได้พบกับนักขี่ม้ามากเกินไป "เขากล่าว "แต่ฉันไม่ได้กลัวเขา ฉันขี่ม้าม้าดีกว่าเขาเป็น.
"" คุณจริงๆพบกับเขา? "มีคนถามอย่างตื่นเต้น "คุณไม่ได้พบกับเขา? บอกให้เราทราบสิ่งที่เกิดขึ้น.
"" ผมได้พบกับเขาบนท้องถนนในคืนหนึ่ง "กระดูกบรอมวิชตอบ "ฉันถามเขาว่าจะแข่งกับผม ดังนั้นเราจึงวิ่งม้าของเราไปยังโบสถ์เก่า แต่ม้าของฉันบ้าบิ่นได้เร็วกว่าม้าของเขา ฉันได้รับรางวัลการแข่งขันได้อย่างง่ายดาย และเมื่อเราได้ไปที่สะพานที่อยู่ใกล้คริสตจักร, ขี่ม้าหายไปในพริบไฟ.
"" คุณกล้าหาญมาก "กล่าวว่ามีใครบางคน.
อิคาบ็อดฟังเรื่องราวของกระดูกของบรอมวิช แล้วตัวเขาเองบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับวิญญาณชั่วร้ายในป่า แต่มันไม่ได้เป็นที่น่าสนใจเช่นเรื่องของบรอมวิช ไม่มีใครใด ๆ กล่าวว่า "คุณมีความกล้าหาญมาก" เพื่อ Ichabod.
ที่ล่าสุดพรรคเสร็จแล้วและมันก็ถึงเวลาที่จะกลับบ้าน อิคาบ็อดไปหาแคทรีนา เขาต้องการที่จะใช้เวลาไม่กี่นาทีกับเธอคนเดียว.
"คุณกำลังมองหาในคืนนี้ที่สวยงามมาก" เขาบอกกับหญิงสาว "ผมอาจมาจะเห็นคุณในช่วงบ่ายวันพรุ่งนี้? ฉันต้องการที่จะพูดคุยกับคุณเกี่ยวกับสิ่งที่สำคัญมาก ผมอยากจะถามคุณคำถาม.
"แต่แคทรีนาไม่ได้ดูมีความสุขมากหรือเป็นมิตร เธอไม่ได้ต้องการที่จะเป็นคนเดียวกับอีคาโบด.
"ไม่ฉันขอโทษ" เธอกล่าว "ฉันจะไม่อยู่ที่บ้านในช่วงบ่ายวันพรุ่งนี้."
อิคาบ็อดรู้สึกประหลาดใจ "Oh!" เขากล่าว "ผมอาจจะมาในช่วงเย็นวันพรุ่งนี้แล้ว?"
"ไม่ฉันจะไม่อยู่ที่นี่ในช่วงเย็นทั้ง" แคทรีนาตอบ.
"ดีฉันสามารถมาในวันถัดไปได้หรือไม่"
"ไม่ฉันจะไม่ว่างตลอดทั้งสัปดาห์นี้ "แคทรีนากล่าวว่า "ตอนนี้โปรดขอโทษ ผมต้องกล่าวคำอำลากับแขกคนอื่น ๆ ของเรา.
"ไม่กี่นาทีต่อมาอิคาบ็อดเห็นแคทรีนาบรอมวิชกับกระดูก พวกเขาได้พูดคุยและหัวเราะด้วยกันอย่างเงียบ ๆ แล้วกระดูกบรอมวิชมือถือของแคทรีนาและจูบมัน แคทรีนากำลังมองยินดีมากและมีความสุข.
"สิ่งที่เกิดขึ้น?" อิคาบ็อดถามตัวเอง "แคทรีนาไม่ชอบกระดูกบรอมวิชมากกว่าฉัน? ที่ไม่ได้เป็นไปได้! ฉันไม่สามารถเชื่อว่ามัน! บางทีที่เธอต้องการที่จะทำให้ฉันอิจฉา.
"อิคาบ็อดไม่ได้บอกลาแคทรีนา เขาออกจากงานปาร์ตี้ได้อย่างรวดเร็ว เขารู้สึกเสียใจมากและเขารู้สึกโกรธมากเกินไป เขาเดินไปที่คอกม้า - สถานที่ที่ม้าเป็น
7
เก็บไว้ - และเขาพบดินปืน ดินปืนกำลังนอนหลับ แต่อิคาบอดเตะม้าและมันได้อย่างรวดเร็วตื่นขึ้นมา.
Ichabod ปีนขึ้นไปบนหลังของดินปืนและเขาขี่ม้าออกไปอย่างช้าๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อีแคบ็อด ใช้เวลานาน ได้รับพร้อมสำหรับงานเลี้ยง เขาได้ตัวเก่า สีดำเหมาะกับเสื้อผ้า มันเป็นชุดของเขา เขาปัดมันอย่างรอบคอบ เมื่อคาบอดมองตัวเองในกระจก เขาพอใจมาก .
" หล่อแค่ไหนผมดู " เขาคิด " คืนนี้ฉันจะชนะยัยแคทริน่า ความรัก – ผมมั่นใจ แต่ฉันต้องมีม้าดีขี่ไปงานปาร์ตี้ ที่ฉันสามารถหาหนึ่ง ?บางทีผมอาจจะขอยืมม้าจาก ฮันส์ แวน ริปเปอร์ ฮันส์ แวน ริปเปอร์
เป็นเจ้าของฟาร์มที่คาบอดอยู่อาทิตย์นี้ อีแคบ็อดขอยืมม้าจากเขา ชาวนาตัดสินใจที่จะเล่นเคล็ดลับเกี่ยวกับครู .
" ใช่คุณสามารถยืมของม้า อีแคบ็อด " เขากล่าว " ผมจะให้คุณยืมหนึ่งที่ดีที่สุดของฉัน "
5
แต่เมื่อคาบอดเห็นม้า เขาประหลาดใจมาก มันเก่าและบางและมันมีเพียงหนึ่งตา .
" นี่ดีที่สุดของคุณม้า " เขาถามชาวนา .
" ใช่ " ตอบ ฮันส์ แวน ริปเปอร์ " เขาแข็งแกร่งมากและวิ่งเร็ว กระสุนจากปืน ชื่อของเขาคือดินปืน "
ดินปืนก็วิ่งเร็ว แต่เขายังมีอารมณ์เลวร้ายมาก ฮานส์แวน Ripper ไม่ได้บอกอีแคบ็อดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาชี้ไปที่อานบนหลังม้า .
" นี่เป็นอานที่ดีที่สุด”ชาวนาพูด" ฝากด้วยนะคะ "
คาบอดปีนขึ้นไปบนอานแพงและเขาและดินปืนเริ่มการเดินทางของพวกเขาในรถตู้พู่ ' ปาร์ตี้ อีแคบ็อดและม้าทั้งคู่มากบางและพวกเขาดูแปลก ๆ ด้วยกัน คาบอดไม่ได้ขี่ม้าที่ดี เขานั่งไม่สบายในดินปืน กลับมาแล้ว ที่เขาขี่ เขาขยับแขนยาวบาง ขึ้นและลง เหมือนปีกของนกเสื้อคลุมสีดำของเขาหลวมเหินในลม เขาดูเหมือนนกสีดำขนาดใหญ่ .
มันเป็นบ่ายฤดูใบไม้ร่วงที่สวยงาม ใบไม้บนต้นไม้เป็นสีแดงและสีทอง เป็นคาบอดขี่ตาม เขาได้ยินเสียงนกร้อง เขาขี่ม้าผ่านไร่ข้าวโพดสีทอง และสาขาของต้นไม้แอปเปิ้ล เขาเริ่มรู้สึกหิว เขาเริ่มที่จะคิดเกี่ยวกับเค้กและพาย .
ลล่าสุดอีแคบ็อดมาถึงรถตู้พู่ของบ้านไร่ งานเลี้ยงได้เริ่มขึ้นแล้ว และหลายของเกษตรกรจากพื้นที่มีกับครอบครัวของพวกเขา ทุกคนแต่งตัวในเสื้อผ้าของพวกเขาที่ดีที่สุด เสื้อผ้าถูกมากและมีสีสันสดใส .
ผู้หญิงที่สวยที่สุดในงาน คือ แคทรีนา ทุกคนชื่นชมเธอ เธอหัวเราะ และพูดคุยกับแขก คาบอดมองเธอแล้วก็ยิ้ม
แต่อีกไม่นาน ครูมีความประหลาดใจที่ไม่พึงประสงค์ บรอมกระดูกอยู่ในปาร์ตี้ เขามาอยู่บนม้าสีดำของเขาใหญ่ แดร์เดวิล บรอมยืนอยู่ตรงกลางของกลุ่มเพื่อนๆของเขา เขาพูดเรื่องเสียงดัง ทุกคนหัวเราะในเรื่องราวของเขา .
" โอ้ ไม่ ! " คิดว่าอีแคบ็อด . " ทำไมผู้ชายคนนั้นถึงมาอยู่ที่นี่ ? "
เมื่อบรอมกระดูกเห็นคาบอด ใบหน้าของเขาเริ่มโกรธคาบอดรีบหนีเข้าไปในห้องอาหาร และเมื่อเขาเข้ามาในห้อง เขาก็ลืม บรอมกระดูกทันที เขาถึงได้ลืมแคทริน่า !
ในห้องอาหาร โต๊ะใหญ่ถูกปกคลุมด้วยทุกชนิดของอาหารที่ยอดเยี่ยม มีจานเนื้อสุก มีจานเค้กและพาย อีแคบ็อดเริ่มกินทันที เขากินข้าว เขามองดูรอบ ๆห้องและยิ้ม .
" วันหนึ่งทั้งหมดนี้จะเป็นของฉัน " เขาคิด
ตอนนั้นพ่อแคทมาต่อเขา
" คุณสนุกกับงานปาร์ตี้ อีแคบ็อด ? " แวนพู่ถาม " ได้โปรด กินเท่าที่คุณต้องการ เรามีมากมายของทุกสิ่ง . "
หลังอาหารเกือบทุกคนเต้นได้ อีแคบ็อดชอบการเต้นมาก เมื่อเขาเต้น เขาขยับแขนขาของเขาอย่างรวดเร็ว เขาดูแปลกมากๆ แต่เขาไม่ได้รู้ว่ามัน .
" ฉันเป็นนักเต้นที่ดีมาก " เขาบอกกับตัวเอง
อีแคบ็อดเริ่มเต้นกับแคทรีนา ในไม่ช้า ทุกคนในห้องจ้องมาที่พวกเขา บางคนเริ่มหัวเราะ .
" แล้วอีแคบ็อดแปลก ลักษณะ " พวกเขาพูดกับแต่ละอื่น ๆ " ทำไมเค้าเต้นแบบนี้ "
บรอมกระดูกไม่ได้เต้น เขานั่งอยู่คนเดียวในมุม เขาจ้องด้วยความโกรธที่ Katrina .
" บรอมอิจฉาเพราะแคทจะเต้นรำกับฉัน" คิดว่าอีแคบ็อด . " ก็ดี "
6
หลังจากเต้นกินเสร็จคาบอดรู้สึกเหนื่อย เขาเข้าร่วมกลุ่มของผู้คนโดยไฟ พวกเขาบอกเรื่องราวกับแต่ละอื่น ๆ บรอมกระดูกเป็นหนึ่งในกลุ่ม
ตอนแรก เรื่องราวเกี่ยวกับสงครามระหว่างอังกฤษและอาณานิคมของอเมริกัน แต่แล้วคนเริ่มเล่าเรื่องผี อีแคบ็อดฟังให้ดีนะเขามักจะสนใจในเรื่อง ผี
หลายคนจากกลวงง่วงนอนอยู่ที่พรรค พวกเขาเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับนักขี่ม้าหัวขาด .
" ทหารม้าขี่อีกครั้ง " ชายผู้หนึ่งกล่าว " ไม่มีใครเห็นเขามานานแล้ว แต่เดือนนี้ หลายๆ คนได้เห็นเขา ทุกคืน เขาขี่จากสุสานและเขาไม่กลับมาจนถึงก่อนฟ้าสาง "
" ครับใช่แล้ว " ชายอีกคน " คุณได้ยินเกี่ยวกับคนจน ชาวนาแก่ มากไป ? เขาได้พบกับคนขี่ม้าหัวขาดบนถนน คนขี่ม้าดึง บรูเวอร์ ขึ้นไปบนม้าสีดำของเขาที่เขาขี่ออกไปกับเขา เขาขี่จนมาถึงสะพานเล็ก ๆใกล้โบสถ์เก่า แล้วคนขี่ม้าขว้างชาวนา บรูเวอร์ ลงในแม่น้ำ และเขาก็ขี่ออกไป ทำเสียงเหมือนฟ้าร้อง "
.ทันใดนั้น บรอมกระดูกพูด .
" ผมเจอคนขี่ม้าด้วย " เขากล่าว " แต่ผมไม่ได้กลัวเขา ผมเป็นม้าขี่ที่ดีกว่าเขา "
" เธอเจอเขา ? " มีคนถามด้วยความตื่นเต้น " คุณเจอเขาได้อย่างไร บอกเราว่าเกิดอะไรขึ้น "
" ฉันเจอเขาบนถนนคืนเดียว " ตอบบรอมกระดูก " ฉันถามเขาเพื่อแข่งกับผม เราวิ่ง ม้าของเราไปที่โบสถ์เก่า แต่ผมกล้า , ม้า ,มันเร็วกว่าม้าของเขา ฉันชนะการแข่งขันอย่างง่ายดาย และเมื่อเราได้ไปสะพานใกล้โบสถ์ , คนขี่ม้าหายไปในแฟลชของไฟ "
" เธอกล้าหาญมาก " กล่าวว่า บางคน
อีแคบ็อดฟังเรื่องราวบรอมกระดูก แล้วเขาก็เล่าเรื่องเกี่ยวกับผีร้ายอยู่ในป่า แต่มันก็ไม่น่าสนใจเท่าเรื่องบรอม . ใด ๆ ไม่มีใครบอกว่า " กล้า " มากอีแคบ็อด .
ในที่สุดงานเลี้ยงจบ และมันก็ถึงเวลากลับบ้านแล้ว อีแคบ็อดไปหาแคทรีนา เขาต้องการที่จะใช้จ่ายไม่กี่นาทีตามลำพังกับเธอ .
" คุณดูสวยมาก คืนนี้ " เขาบอกหญิงสาว " ผมอาจจะมาเจอกันพรุ่งนี้ตอนบ่าย ฉันต้องการพูดกับคุณเกี่ยวกับสิ่งที่สำคัญมาก ฉันต้องการถามคำถามคุณ "
แต่แคทไม่ได้ดูมีความสุขมาก หรือเป็นมิตรเธอไม่ได้ต้องการที่จะเป็นคนเดียวกับอีแคบ็อด .
" ไม่ต้องขอโทษ " เธอกล่าว " ฉันไม่ต้องการจะอยู่บ้านตอนบ่ายพรุ่งนี้ "
คาบอดแปลกใจ " โอ้ ! " เขากล่าวว่า " ฉันอาจจะมาพรุ่งนี้เย็นแล้วครับ "
" ไม่ ผมจะไม่อยู่ที่นี่ในตอนเย็น " แคทตอบ .
" เอ่อ ผมกลับมาวันถัดไป ? "
" ไม่ ผมมีงานยุ่งทั้งสัปดาห์นี้กล่าวว่า " แคทรีนา " ตอนนี้ขอตัวก่อนครับฉันต้องบอกลากับแขกของเรา . "
ไม่กี่นาทีต่อมา คาบอดเห็นแคทกับบรอมกระดูก พวกเขากำลังพูดกัน และหัวเราะเบาๆ จากนั้นบรอมกระดูกจัดแคทมือและจูบมัน แคทกำลังพอใจและมีความสุข
" เกิดอะไรขึ้น ? " คาบอดถามตัวเอง " ไม่่ชอบบรอมกระดูกมากกว่าฉัน นั่นเป็นไปไม่ได้ ! ฉันไม่สามารถเชื่อว่ามัน !บางทีเธออาจจะอยากให้ฉันหึง "
คาบอดไม่ได้บอกลาแคทรีนา เขาออกจากพรรคโดยเร็ว เขารู้สึกเศร้ามาก และเขารู้สึกโกรธมาก เขาไปที่คอกม้า–สถานที่ที่ม้าถูก

7 เก็บ ) และเขาพบดินปืน ดินปืนหลับ แต่อีแคบ็อดไล่ม้า และรีบตื่น
คาบอดปีนขึ้นไปบนดินปืนกลับมาและเขาขี่ช้าไป