‘What happening, Colonel?’ Helen as

‘What happening, Colonel?’ Helen asked. ‘Those are the hijackers voices. How can
we hear them?’
The Colonel laughed. ‘Well, madam, you can see it’s raining, can’t you? We didn’t
want our poor prisoner to get wet, so we gave him a nice yellow raincoat, you see. But it
was an expensive raincoat, because one of its buttons is a small transmitter. So now we
can hear everything they say and we know where are on the plane!’
Helen smiled. ‘Good idea, Colonel. I hope it helps.’
‘Prime Minister,’ Michael interrupted. ‘They’re coming!’
Helen looked through the window. The door of the plane was open and people were
coming down the steps one after another. Some of them started to run towards the airport
building, and few knelt down on the wet tarmac.
‘What are they doing?’ Helen asked.
‘Praying, perhaps?’ said Michael. ‘To thank God that they’re alive?’
Police and doctors came out of the building to help the passengers. Helen stood and
watched through binoculars. She did not see Carl.
‘Ninety-nine, a hundred. That’s it, then,’ said Colonel Carter. The plane door closed.
‘Now we move on to the next step of our plan. Goodbye, Prime Minister.’
Helen turned and saw that the Colonel was putting on white clothes on top of his army
uniform. He put several grenades in the coat pocket, and a machine gun into a long pocket
inside the coat. He smiled at her. ‘I must help my men refuel the plane.’
‘May God go with you, Colonel,’ she said.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'อะไรเกิดขึ้น พันเอก' เฮเลนถาม ' ผู้มีเสียงจี้ วิธีการที่สามารถเราได้ยินพวกเขา?'อัพเดต:พัน ' ดี แหม่ม คุณสามารถเห็นฝนตก ไม่คุณ เราไม่ได้ต้องโทษเราจนเปียก เพื่อเราเขามีกระสีเหลืองดี คุณเห็น แต่มันเป็นเสื้อกันฝนราคาแพง เพราะปุ่มกดอย่างใดอย่างหนึ่งคือเครื่องส่งสัญญาณขนาดเล็ก ตอนนี้เราสามารถได้ยินทุกอย่างที่พูดและเราทราบว่าอยู่บนเครื่องบิน!'เฮเลนยิ้ม ' ความคิดดี พันเอก ฉันหวังว่า มันช่วย ''นายกรัฐมนตรี การขัดจังหวะของไมเคิล 'พวกเขากำลังมา'เฮเลนมองผ่านหน้าต่าง ประตูของเครื่องบินถูกเปิด และคนมาลงขั้นตอนหนึ่ง บางคนเริ่มที่จะเรียกใช้สู่สนามบินอาคาร และไม่กี่ทำลงเปียกสายการบิน'ทำอะไร' เฮเลนถาม'สวดมนต์ บางที ' กล่าวว่า ไมเคิล การขอบคุณพระเจ้าที่พวกเขากำลังมีชีวิตอยู่หรือไม่'ตำรวจและแพทย์มาจากอาคารจะช่วยให้ผู้โดยสาร เฮเลนยืน และดูผ่านทางกล้องส่องทางไกล เธอไม่ได้เห็นคาร์ล' เก้าเก้า ร้อย ที่อยู่ แล้ว กล่าวว่า พันคาร์เตอร์ ปิดประตูเครื่องบิน' ตอนนี้เราย้ายไปยังขั้นตอนถัดไปของเรา ลาก่อน นายกรัฐมนตรี.'เฮเลนเปิด และเห็นว่า พันถูกวางลงบนผ้าสีขาวด้านบนของกองทัพของเขาเหมือนกัน เขาวางระเบิดหลายในกระเป๋าเสื้อ และปืนกระเป๋ายาวภายในเสื้อ ยิ้มที่เธอ 'ฉันต้องช่วยผู้ชายของฉันเครื่องบินเติมเชื้อเพลิง'เธอกล่าวว่า 'พระเจ้าไปอาจกับคุณ พันเอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'สิ่งที่เกิดขึ้นพันเอก? เฮเลนถาม 'เหล่านี้คือเสียงจี้ วิธีสามารถ
เราได้ยินพวกเขา? '
ผู้พันหัวเราะ 'ดี, แหม่ม, คุณสามารถเห็นมันมีฝนตกไม่สามารถคุณ? เราไม่ได้
ต้องการให้นักโทษที่ไม่ดีของเราที่จะได้รับเปียกดังนั้นเราจึงทำให้เขามีเสื้อกันฝนสีเหลืองดีที่คุณเห็น แต่มัน
เป็นเสื้อกันฝนที่มีราคาแพงเพราะปุ่มใดปุ่มหนึ่งที่เป็นเครื่องส่งสัญญาณขนาดเล็ก ดังนั้นตอนนี้เรา
สามารถได้ยินทุกอย่างที่พวกเขาพูดและเรารู้ว่าอยู่ที่ไหนบนเครื่องบิน! '
เฮเลนยิ้ม 'ความคิดที่ดีพันเอก ผมหวังว่ามันจะช่วยให้. '
' นายกรัฐมนตรี 'ไมเคิลขัดจังหวะ 'พวกเขากำลังมา!'
เฮเลนมองผ่านหน้าต่าง ประตูเครื่องบินเปิดและคนถูก
ลงมาหนึ่งขั้นตอนหลังจากที่อื่น บางส่วนของพวกเขาเริ่มวิ่งไปทางสนามบิน
อาคารและไม่กี่คุกเข่าลงบนพื้นเปียก.
'พวกเขากำลังทำอะไร?' เฮเลนถาม.
'สวดมนต์อาจ?' ไมเคิลกล่าวว่า 'เพื่อขอบคุณพระเจ้าที่พวกเขากำลังมีชีวิตอยู่?'
ตำรวจและแพทย์ออกจากอาคารมาช่วยผู้โดยสาร เฮเลนยืน
เฝ้ามองผ่านกล้องส่องทางไกล เธอไม่ได้เห็นคาร์ล.
'เก้าสิบเก้าร้อย นั่นคือมันแล้ว 'พันเอกคาร์เตอร์กล่าวว่า ประตูเครื่องบินปิด.
'ตอนนี้เราย้ายไปยังขั้นตอนต่อไปของแผนของเรา Goodbye, นายกรัฐมนตรี. '
เฮเลนหันและเห็นว่าพันเอกถูกวางบนเสื้อผ้าสีขาวด้านบนของกองทัพของเขา
เครื่องแบบ เขาวางระเบิดหลายแห่งในกระเป๋าเสื้อและปืนกลในกระเป๋ายาว
ภายในเสื้อ เขายิ้มให้เธอ 'ฉันจะต้องช่วยคนของข้าเติมน้ำมันเครื่องบิน.'
'พระเจ้าอาจจะไปกับคุณพันเอก' เธอกล่าวว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เกิดอะไรขึ้น ผู้พัน " เฮเลนถาม " นั่น เป็นจี้เสียง ยังไงเราได้ยินพวกเขาไหม ? "ผู้พัน หัวเราะ " ดีค่ะ คุณสามารถดู ฝนตกมั้ย เราไม่ได้อยากให้นักโทษที่น่าสงสารของเราเปียก เราก็เลยให้เขาเป็นเสื้อกันฝนสีเหลืองสวยที่คุณเห็น แต่มันเป็นเสื้อกันฝนที่แพงเพราะหนึ่งของปุ่มของเครื่องส่งสัญญาณขนาดเล็ก ดังนั้นตอนนี้เราสามารถได้ยินทุกอย่างที่เขาพูดและเรารู้ว่าบนเครื่องบิน "เฮเลนยิ้ม " ดีครับ ผู้พัน ฉันหวังว่ามันจะช่วยให้ ." นายกฯ " ไมเคิล ขัดจังหวะ " พวกเขากำลังมา ! "เฮเลนมองผ่านทางหน้าต่าง ประตูของเครื่องบินที่ถูกเปิดและคนลงมาหนึ่งหลังจากที่อื่น บางส่วนของพวกเขาเริ่มที่จะวิ่งตรงไปที่สนามบินอาคาร และไม่คุกเข่าลงบนถนนเปียก" พวกเขากำลังทำอะไร ? " เฮเลนถาม" สวดมนต์ , บางที ? " ไมเคิล " ขอบคุณพระเจ้าที่พวกเขากำลังมีชีวิตอยู่ "ตำรวจและแพทย์ออกมาจากอาคารเพื่อช่วยผู้โดยสาร เฮเลนยืน และมองผ่านกล้องส่องทางไกล ที่เธอไม่เห็น คาร์ล" เก้า ร้อย . เพราะงั้น " ผู้พันคาร์เตอร์ ประตูเครื่องบินปิดตอนนี้เราย้ายไปยังขั้นตอนต่อไปของแผนของเรา ลาก่อน นายกรัฐมนตรี . . .เฮเลนหันไปเห็นผู้พันก็ใส่เสื้อสีขาวด้านบนของกองทัพเครื่องแบบ เขาวางหลายระเบิดมือในเสื้อโค้ท และปืนกลในกระเป๋ายาวด้านในเสื้อ เขายิ้มให้กับเธอ " ฉันต้องช่วยคนเติมน้ำมันเครื่องบิน’" ขอให้พระเจ้าอยู่กับคุณ ผู้พัน , " เธอกล่าว