My name is Cassandra Duncan. I grew

My name is Cassandra Duncan. I grew up an only child. I was also an only grandchild on both sides. The youngest of all my cousins and the only child in a small neighborhood that consisted of a bunch of adults, I never really learned what it meant to just be a kid. And I certainly never learned how to relate to other children.

Accustomed to being around primarily adults, I was always mature for my age. Even my own friends often annoyed me during my adolescent years. I had a lot of people who invested in me, and I excelled at most of my many and varied hobbies. I did well in school, often knowing how to do complex math problems before the concept had even been introduced to our class. Looking back, I’m sure I was quite smug, although I didn’t realize it at the time. Unfortunately, self-awareness wasn’t something I learned until many years later.

In high school, I began to tire of the pressure placed on me by my family and their high expectations. I gradually stopped my extra-curricular activities, including music and art lessons, and chose to work instead. I graduated at the top of my class, although I wasn’t valedictorian—perhaps because I didn’t want to give my overbearing family the satisfaction. And then I chose a large public university a lot farther from home than the small private college my parents hoped I’d attend. I wanted to be a small fish in a big pond for a change.

In college, I was involved in few outside activities. I did pledge a sorority and even served as its president, but only after several of my sisters convinced me I’d be great at it. After a handful of jobs that paid the bills right out of college, I finally went to work for a large investment firm. There I continued the trend of just meeting my potential, only taking on new challenges when someone brought it to my attention that I’d be perfect for the opportunity.

I was never one who saw myself with a family. Not wanting to be tied down by the constraints of a husband and kids, I always assumed I’d never marry. But then I met Don in 2010 and agreed to marry him after so many of my friends and family pointed out what a great couple we made. Our son was born just over a year later. And before I knew what had happened, this externally motivated, single-for-life, independent career woman was a stay-at-home

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

My name is Cassandra Duncan. I grew up an only child. I was also an only grandchild on both sides. The youngest of all my cousins and the only child in a small neighborhood that consisted of a bunch of adults, I never really learned what it meant to just be a kid. And I certainly never learned how to relate to other children. Accustomed to being around primarily adults, I was always mature for my age. Even my own friends often annoyed me during my adolescent years. I had a lot of people who invested in me, and I excelled at most of my many and varied hobbies. I did well in school, often knowing how to do complex math problems before the concept had even been introduced to our class. Looking back, I’m sure I was quite smug, although I didn’t realize it at the time. Unfortunately, self-awareness wasn’t something I learned until many years later. In high school, I began to tire of the pressure placed on me by my family and their high expectations. I gradually stopped my extra-curricular activities, including music and art lessons, and chose to work instead. I graduated at the top of my class, although I wasn’t valedictorian—perhaps because I didn’t want to give my overbearing family the satisfaction. And then I chose a large public university a lot farther from home than the small private college my parents hoped I’d attend. I wanted to be a small fish in a big pond for a change. ในวิทยาลัย ฉันมีส่วนร่วมในกิจกรรมภายนอก ฉันไม่ได้จำนำ sorority เป็น และได้ทำหน้าที่เป็นประธานของ แต่หลังจากหลายของน้องสาวของฉันเชื่อฉัน ฉันจะดีที่ หลังจากหยิบงานที่ชำระใบขวาจากวิทยาลัย ฉันก็ไปทำงานในบริษัทการลงทุนขนาดใหญ่ มีผมต่อแนวโน้มการประชุมเพียงศักยภาพของฉัน เพียง การบนความท้าทายใหม่เมื่อคนนำความสนใจของฉันว่า ฉันจะเหมาะสำหรับโอกาสที่ ผมไม่มีใครเห็นตัวเองกับครอบครัว ไม่อยากผูกพันลง ด้วยข้อจำกัดของสามีและเด็ก ผมจะถือว่า ฉันจะไม่แต่งงาน แต่แล้วฉันได้พบกับดอนในปี 2553 และตกลงที่จะแต่งงานกับเขาหลังจากของเพื่อนและครอบครัวที่ชี้ให้เห็นอะไรดีคู่เราทำ ลูกเกิดเพียงกว่าปีต่อมา และก่อนที่ผมรู้ว่ามีเกิดขึ้น ผู้หญิงทำงานแรงจูงใจภายนอก ครั้งเดียวในชีวิต อิสระ stay-at-home เป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชื่อของฉันคือดันแคนคาสซานดรา ผมเติบโตขึ้นมาเป็นลูกคนเดียว ฉันก็เป็นเพียงหลานทั้งสองด้าน น้องคนสุดท้องของญาติทั้งหมดของฉันและลูกคนเดียวในย่านที่มีขนาดเล็กที่ประกอบด้วยพวงของผู้ใหญ่ที่ผมไม่เคยเรียนรู้จริงๆสิ่งที่มันหมายถึงการเป็นเพียงเด็ก และฉันแน่นอนไม่เคยเรียนรู้วิธีการที่เกี่ยวข้องกับเด็กคนอื่น ๆ . คุ้นเคยกับการที่ได้อยู่ใกล้เป็นหลักผู้ใหญ่ฉันถูกเสมอสำหรับผู้ใหญ่อายุของฉัน แม้แต่เพื่อนของตัวเองมักจะรำคาญฉันในช่วงปีวัยรุ่นของฉัน ผมมีคนจำนวนมากที่ลงทุนในตัวผมและผมเก่งที่สุดของงานอดิเรกมากมายและหลากหลายของฉัน ฉันไม่ดีในโรงเรียนมักจะรู้วิธีการทำปัญหาทางคณิตศาสตร์ที่ซับซ้อนก่อนที่แนวความคิดที่ได้รับการแนะนำให้รู้จักกับแม้กระทั่งชั้นเรียนของเรา มองย้อนกลับไปผมว่าผมก็พอใจในตัวเองค่อนข้างแม้ว่าฉันไม่ได้ตระหนักถึงมันในเวลา แต่น่าเสียดายที่ความตระหนักในตนเองไม่ได้สิ่งที่ผมได้เรียนรู้จนกระทั่งอีกหลายปีต่อมา. ในโรงเรียนมัธยมผมเริ่มของความดันลมยางที่วางอยู่บนผมโดยครอบครัวของฉันและความคาดหวังของพวกเขาสูง ผมค่อยๆหยุดกิจกรรมนอกหลักสูตรของฉันรวมทั้งเรียนดนตรีและศิลปะและเลือกที่จะทำงานแทน ผมจบการศึกษาที่ด้านบนของชั้นเรียนของฉันแม้ว่าฉันไม่ได้ภาคเรียน-บางทีอาจเป็นเพราะผมไม่ต้องการที่จะให้ครอบครัวของฉันเอาแต่ใจความพึงพอใจ และจากนั้นผมเลือกมหาวิทยาลัยของรัฐที่มีขนาดใหญ่มากไกลออกไปจากบ้านกว่าวิทยาลัยเอกชนเล็ก ๆ พ่อแม่ของฉันหวังว่าฉันจะเข้าร่วม ฉันอยากจะเป็นปลาเล็กปลาน้อยในบ่อขนาดใหญ่สำหรับการเปลี่ยนแปลง. ในวิทยาลัยผมมีส่วนร่วมในกิจกรรมนอกไม่กี่ ฉันไม่จำนำชมรมและทำหน้าที่เป็นประธาน แต่หลังจากหลายน้องสาวของฉันเชื่อว่าฉันต้องการจะดีที่มัน หลังจากที่ไม่กี่คนของงานที่จ่ายค่าสิทธิออกจากวิทยาลัยในที่สุดผมก็ไปทำงานให้กับ บริษัท ด้านการลงทุนขนาดใหญ่ ฉันยังคงมีแนวโน้มของการประชุมที่มีศักยภาพเพียงฉันเท่านั้นที่ต้องเผชิญกับความท้าทายใหม่ ๆ เมื่อมีคนนำมาให้ความสนใจของฉันที่ฉันจะสมบูรณ์แบบสำหรับโอกาสที่. ผมไม่เคยเป็นผู้หนึ่งที่เห็นตัวเองกับครอบครัว ไม่อยากที่จะผูกลงด้วยข้อ จำกัด ของสามีและเด็ก ๆ ฉันมักจะสันนิษฐานว่าฉันไม่เคยแต่งงาน แต่แล้วผมได้พบกับดอนในปี 2010 และตกลงที่จะแต่งงานกับเขาหลังจากที่จำนวนมากดังนั้นของเพื่อนและครอบครัวของฉันชี้ให้เห็นสิ่งที่เป็นคู่ที่ดีที่เราทำ ลูกชายของเราเกิดเพียงกว่าหนึ่งปีต่อมา และก่อนที่ผมรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้มีแรงจูงใจภายนอกเดียวสำหรับชีวิตผู้หญิงอาชีพอิสระเป็นอยู่ที่บ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมชื่อ คาสเซนดร้า ดันแคน ฉันเติบโตขึ้นมาเป็นลูกคนเดียว ฉันยังเป็นหลานคนเดียว ทั้งสองข้าง ที่อายุน้อยที่สุดของลูกพี่ลูกน้องของฉันและเด็กเล็กๆ เท่านั้น ในชุมชนที่ประกอบด้วยกลุ่มของผู้ใหญ่ ผมไม่เคยได้เรียนรู้ว่ามันหมายถึงจะเป็นแค่เด็ก และฉันก็ไม่เคยได้เรียนรู้วิธีที่จะเกี่ยวข้องกับเด็กอื่น ๆ .

เคยอยู่ใกล้ๆ เป็นผู้ใหญ่ฉันมักจะถูกผู้ใหญ่สำหรับอายุของฉัน แม้แต่เพื่อนเองมักจะรำคาญฉันในระหว่างปีวัยรุ่นของฉัน ฉันมีผู้คนจำนวนมากที่ลงทุนในฉันและฉันในเรื่องส่วนใหญ่ของฉันมากมายและหลากหลาย งานอดิเรก ฉันทำดีในโรงเรียน มักจะรู้วิธีที่จะทำปัญหาคณิตศาสตร์ที่ซับซ้อนก่อนแนวคิดที่เคยเปิดตัวชั้นเรียนของเรา มองย้อนกลับไป ฉันว่าฉันค่อนข้างใจแคบแต่ฉันไม่เข้าใจมันเลย ขออภัย นับถือ ไม่ใช่สิ่งที่ผมเรียนรู้ จนหลายปีต่อมา . . .

ตอนมัธยม ผมเริ่มเบื่อความดันวางอยู่บนชั้น โดยครอบครัวและความคาดหวังสูงของพวกเขา ผมค่อยๆหยุดกิจกรรมของตัวเอง รวมทั้งดนตรีและศิลปะในการสอน และเลือกที่จะทำงานแทน ผมจบที่ด้านบนของชั้นถึงแม้ว่าผมไม่ได้เป็นตัวแทนนักเรียน บางทีอาจเป็นเพราะผมไม่อยากให้ครอบครัวยโสของฉันความพึงพอใจ . แล้วฉันเลือกมหาวิทยาลัยสาธารณะขนาดใหญ่มาก ไกลจากบ้านมากกว่าโรงเรียนขนาดเล็กของเอกชนที่พ่อแม่หวังจะเข้าร่วม ฉันต้องการที่จะเป็นปลาเล็กปลาน้อยในบ่อใหญ่ เพื่อเปลี่ยน

ในมหาลัย ผมเคยมีส่วนร่วมในกิจกรรมภายนอกบางฉันว่าและยังทำหน้าที่เป็นประธานของชมรม แต่หลังจากที่หลายพี่น้องของฉันเชื่อว่าฉันจะทำมันได้เป็นอย่างดี หลังจากหยิบงานที่จ่ายบิลออกมาจากมหาลัย ผมก็ได้ไปทำงานกับบริษัทลงทุนขนาดใหญ่ ฉันยังคงมีแนวโน้มจะพบศักยภาพของฉันรับความท้าทายใหม่เมื่อมีคนมาให้ความสนใจของฉันที่ฉันต้องการจะสมบูรณ์แบบสำหรับโอกาส

ผมเคยคนที่เห็นตัวเองกับครอบครัว ไม่อยากจะผูกมัด โดยข้อจำกัดของสามีและลูก ฉันคิดเสมอว่าฉันจะไม่แต่งงาน แต่แล้วฉันก็เจอกับดอน ในปี 2010 และตกลงแต่งงานกับเขาหลังจากหลายเพื่อนของฉันและครอบครัวชี้ให้เห็นสิ่งที่ดีคู่ที่เราทำลูกชายของเราเกิดเพียงกว่าปีต่อมา และก่อนที่ผมรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มันมีแรงจูงใจภายนอก เดียวสำหรับชีวิต ผู้หญิงที่ประกอบอาชีพอิสระ คือ อยู่บ้าน