Osmotic dehydration involves the pa

Osmotic dehydration involves the partial removal of water from food, such as fruit
or vegetables, by immersing it in a hypertonic solution. A driving force for the
diffusion of water from the food into the solution is set up because the food cellular
surface structure acts as a semipermeable membrane. The diffusion of water is
accompanied by the simultaneous counter-diffusion of solute from the osmotic
solution into the food. Since the membrane responsible for osmotic transport is not
perfectly selective, other solutes present in the food are also leached into the
osmotic solution (Dixon et al., 1976; Dixon & Jen, 1977; Lerici et al., 1985; Giangiacoma
et al., 1987; Torreggiani et al., 1988).
In practice, osmotic dehydration is used for the partial dehydration of foods,
usually as an upstream processing step, before they are subjected to further processing
such as freezing (Ponting, 1973) freeze drying (Hawkes & Flink, 1978) vacuum
drying (Dixon & Jen, 1977) or air drying (Nanjundaswamy et al., 1978).
The rate of water removal depends upon many factors, such as the concentration
and temperature of osmotic solution, contact time, the level of agitation in the
solution, the size and shape of the food, the solution-to-food ratio and the vacuum
level, if applied. A large amount of information is available in the literature describing
the influence of these variables (Roult-Wack et al., 1992; Torreggiani, 1993; Fito,
1994; Roult-Wack, 1994; Rastogi & Raghavarao, 1995; 1996).
With regard to the geometry of the food, most investigators have considered a flat
plate configuration and, of these, only a few have considered unsteady state mass
transfer during osmotic dehydration (e.g. Convey et al., 1983; Magee et al., 1983;
Beristain et al., 1990; Azura et al., 1992; Rastogi & Raghavarao, 1994). Furthermore,
there are virtually no reports available on the analysis of osmotic mass transfer for
cylindrical configurations.
A continuing interest in dried banana products in the tropics has opened avenues
for the dehydration of banana by different methods, such as tray drying, vacuum
drying and freeze drying (Von Lesecke, 1955; Flink, 1975). A good quality dried
banana, whole or in slices, commands greater market potential than banana powder
because of its versatile culinary utility (Bongirwar & Srinivasan, 1977). Air and
vacuum drying alone did not yield a good product quality and hence osmotic
dehydration was considered to be a cost-effective alternative when compared with
freeze drying (Ponting et al., 1966; Brekke & Ponting, 1970; Hope & Vitale, 1973;
Flink, 1975). The purpose of the present work is (i) to study the effect of temperature and
concentration of the osmotic solution on the osmotic dehydration of banana and (ii)
to determine the effective diffusion coefficient of water during osmotic dehydration
over a range of concentration and temperature considering a cylindrical configuration,
which approximates well the natural shape of the banana.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การคายน้ำออสโมติกที่เกี่ยวข้องกับการกำจัดบางส่วนของน้ำจากอาหารเช่นผลไม้หรือผักโดยการแช่ไว้ในการแก้ปัญหา hypertonic เป็นแรงผลักดันสำหรับการแพร่กระจายของน้ำจากอาหารลงในสารละลายที่ถูกกำหนดขึ้นเพราะอาหารที่โทรศัพท์มือถือของโครงสร้างพื้นผิวที่ทำหน้าที่เป็นเยื่อเลือกผ่าน การแพร่กระจายของน้ำจะมาพร้อมกับการแพร่กระจายเคาน์เตอร์พร้อมกันของตัวถูกละลายจากออสโมติกแก้ปัญหาลงไปในอาหาร ตั้งแต่เมมเบรนมีความรับผิดชอบสำหรับการขนส่งดันไม่ได้เลือกที่ดีที่สุดที่สารอื่น ๆ ที่มีอยู่ในอาหารที่มีการชะล้างยังเข้ามาในการแก้ปัญหาการออสโมติก(ดิกสัน, et al, 1976;. ดิกสันและเจน 1977; Lerici et al, 1985;. Giangiacoma et al, 1987.. TORREGGIANI, et al, 1988) ในทางปฏิบัติการคายน้ำออสโมติกถูกนำมาใช้สำหรับการคายน้ำบางส่วนของอาหารมักจะเป็นขั้นตอนการประมวลผลต้นน้ำก่อนที่พวกเขาจะถูกต่อการประมวลผลเช่นการแช่แข็ง(ติ้ง, 1973) แช่แข็งอบแห้ง ( ฮอว์คและ Flink, 1978) สูญญากาศการอบแห้ง(ดิกสันและเจน, 1977) หรืออากาศแห้ง (Nanjundaswamy et al., 1978). อัตราการกำจัดน้ำขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่างเช่นความเข้มข้นและอุณหภูมิของสารละลายออสโมติกเวลาติดต่อระดับของความปั่นป่วนในการแก้ปัญหา, ขนาดและรูปร่างของอาหารที่มีอัตราส่วนการแก้ปัญหาต่อการอาหารและสูญญากาศระดับถ้าใช้ จำนวนมากของข้อมูลที่มีอยู่ในวรรณกรรมอธิบายอิทธิพลของตัวแปรเหล่านี้ (Roult-เลว et al, 1992;. TORREGGIANI 1993; Fito, 1994; Roult-เลว, 1994; Rastogi & Raghavarao, 1995; 1996). ด้วย ในเรื่องเกี่ยวกับรูปทรงเรขาคณิตของอาหารที่นักวิจัยส่วนใหญ่ได้รับการพิจารณาเป็นแบนการกำหนดค่าแผ่นและของเหล่านี้เพียงไม่กี่มีการพิจารณามวลรัฐไม่คงที่การถ่ายโอนระหว่างการคายน้ำออสโมติก(เช่นคอน et al, 1983;. จี et al, 1983;. Beristain et al, 1990;. Azura et al, 1992;. Rastogi & Raghavarao, 1994) นอกจากนี้มีแทบไม่มีรายงานที่มีอยู่ในการวิเคราะห์ของการถ่ายโอนมวลออสโมติกสำหรับการกำหนดค่ากระบอก. ดอกเบี้ยอย่างต่อเนื่องในผลิตภัณฑ์กล้วยตากในเขตร้อนได้เปิดลู่ทางสำหรับการคายน้ำของกล้วยด้วยวิธีการที่แตกต่างกันเช่นการอบแห้งถาดสูญญากาศการอบแห้งและแช่แข็งการอบแห้ง (ฟอน Lesecke 1955; Flink, 1975) ที่มีคุณภาพดีแห้งกล้วยทั้งหมดหรือชิ้นคำสั่งตลาดที่มีศักยภาพสูงกว่าผงกล้วยเพราะยูทิลิตี้การทำอาหารที่หลากหลาย(Bongirwar และ Srinivasan, 1977) อากาศและการอบแห้งสูญญากาศคนเดียวไม่ได้ผลที่มีคุณภาพผลิตภัณฑ์ที่ดีและออสโมติกจึงขาดน้ำได้รับการพิจารณาจะเป็นทางเลือกที่คุ้มค่าเมื่อเปรียบเทียบกับการอบแห้งแช่แข็ง(ติ้ง et al, 1966;. Brekke & ติ้ง 1970; & หวังไวเทล, 1973; Flink, 1975) จุดประสงค์ของการทำงานในปัจจุบันคือ (i) เพื่อศึกษาผลของอุณหภูมิและความเข้มข้นของการแก้ปัญหาออสโมติกในการคายน้ำออสโมติกของกล้วยและ(ii) การกำหนดค่าสัมประสิทธิ์การแพร่ที่มีประสิทธิภาพของน้ำในระหว่างการคายน้ำออสโมติกในช่วงของความเข้มข้นและอุณหภูมิพิจารณากำหนดค่ารูปทรงกระบอกซึ่งใกล้เคียงกันรูปทรงตามธรรมชาติของกล้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การออสโมซิสเกี่ยวข้องกับการกำจัดน้ำบางส่วนจากอาหาร เช่น ผักหรือผลไม้
โดยแช่ในสารละลายไฮเพอร์ทอนิก . แรงขับเคลื่อน
การแพร่ของน้ำจากอาหารเป็นวิธีตั้งค่าเพราะ
มือถืออาหารโครงสร้างผิวทำหน้าที่เป็นเยื่อแผ่นยา . การแพร่กระจายของน้ำ
มาพร้อมกับพร้อมกันนับการแพร่ของตัวถูกละลายในสารละลายออสโมติก
ในอาหาร เนื่องจากเยื่อรับผิดชอบการขนส่งการไม่ได้
อย่างสมบูรณ์การสารละลายอื่น ๆปัจจุบันในอาหารยังถูกชะล้างลงในสารละลายออสโมติก
( ดิกสัน et al . , 1976 ; ดิกสัน&เจน , 1977 ; เลริชิ et al . , 1985 ; giangiacoma
et al . , 1987 ; torreggiani et al . , 1988 )
ในการปฏิบัติการออสโมซิสที่ใช้สำหรับการบางส่วนของอาหารมักจะเป็นขั้นตอนการประมวลผล
ต้นน้ำ ก่อนที่พวกเขาจะต้องแปรรูปแช่แข็ง ( เช่น
ติ้ง , 1973 ) ตรึงแห้ง ( ฮอว์ค&ฟลิงก์ , 1978 )
อบแห้งสูญญากาศ ( ดิกสัน&เจน , 1977 ) หรืออากาศแห้ง ( nanjundaswamy et al . , 1978 )
อัตราการกำจัดน้ำ ขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย เช่น ปริมาณ
และอุณหภูมิของสารละลายออสโมติก เวลาติดต่อ ระดับกลาง ใน
โซลูชั่น ขนาดและรูปร่างของอาหาร , สารละลายอาหารอัตราส่วนและดูด
ระดับ ถ้าใช้ จำนวนมากของข้อมูลที่มีอยู่ในวรรณคดีอธิบาย
อิทธิพลของตัวแปรเหล่านี้ ( roult wack et al . , 1992 ; torreggiani , 1993 ; fito
, 1994 ; roult wack , 1994 ; rastogi & raghavarao , 1995 ; 1996 )
เกี่ยวกับเรขาคณิตของอาหาร นักวิจัยส่วนใหญ่มีการพิจารณาองค์ประกอบในจานแบน
และของเหล่านี้เพียงไม่กี่มีการพิจารณาสภาวะไม่คงตัวการถ่ายโอนมวล
ในการออสโมซิส ( เช่นสื่อ et al . , 1983 ; มากี et al . , 1983 ;
beristain et al . , 1990 ; ซูร่า และ อัล . , 1992 ; rastogi & raghavarao , 1994 ) นอกจากนี้
มีแทบไม่มีรายงานที่มีอยู่ในการวิเคราะห์ถ่ายโอนมวลโดยสำหรับ

แบบทรงกระบอก ต่อความสนใจในผลิตภัณฑ์กล้วยตากในเขตร้อนได้เปิดลู่ทาง
สำหรับน้ำกล้วยโดยวิธีการต่าง ๆ เช่น ถาด อบแห้ง , การอบแห้งและแช่แข็งแห้งสูญญากาศ
( จาก lesecke 2498 ; ฟลิงก์ , 1975 ) คุณภาพดี
กล้วยตากทั้งตัวหรือเป็นชิ้นสั่งมากกว่าตลาดที่มีศักยภาพกว่ากล้วยผง
เพราะสาธารณูปโภคอาหารของอเนกประสงค์ ( bongirwar & srinivasan , 1977 ) อากาศและการอบแห้งสูญญากาศ
คนเดียวไม่ได้ให้ผลดีผลิตภัณฑ์คุณภาพ และด้วยเหตุนี้การ
น้ำถือว่าเป็นทางเลือกที่คุ้มค่าเมื่อเทียบกับ
เสบย ( ติ้ง et al . , 1966 ; บริการ&ติ้ง , 1970 ; หวังว่า&วิเทล 1973 ;
ฟลิงก์ , 1975 )วัตถุประสงค์ของงานวิจัยคือ ( 1 ) เพื่อศึกษาผลของอุณหภูมิและความเข้มข้นของสารละลายออสโมติก
บนแช่อิ่มกล้วยและ ( ii )
เพื่อตรวจสอบประสิทธิภาพการแพร่ของน้ำในการออสโมซิส
ช่วงของความเข้มข้นและอุณหภูมิพิจารณาโครงสร้างทรงกระบอก
ซึ่งมีรูปร่างดี ธรรมชาติของกล้วย