HELP ProgramThe ACE program require

HELP Program

The ACE program requires specially designed and constructed units. In 1999, the Hospitalized Elder Life Program (HELP) was introduced; HELP can be implemented in any preexisting hospital environment. The HELP program was developed by Inouye at Yale University School of Medicine and was first described in the New England Journal of Medicine. 26 Implementation of the HELP program at other hospitals outside of Yale began in 2001. 27 HELP is a program that is designed “to maintain physical and cognitive function throughout the hospitalization; to maximize independence at discharge; to assist with the transition from hospital to home; and to prevent unplanned remissions.” 16 The program is composed of multiple interventions that are applied based on individual need. 16

In HELP, older patients are screened for 6 risk factors of functional decline and delirium: cognitive orientation and impairment, sleep deprivation, immobility, vision impairment, hearing impairment, and dehydration.16 and 28 For patients deemed at risk for functional decline or delirium based on these risk factors, protocols are put in place to prevent decline. Protocols include a daily visitor program, therapeutic activities program, early mobilization program, nonpharmacologic sleep protocol, hearing and vision protocol, geriatric interdisciplinary care, and links with community services.27 “While the intervention protocol are standardized, the menu of assigned interventions is individualized for each patient” based on their individual risk factors at screening and regular reassessments.16 An individual patient can be involved in anywhere from 0 to all 6 protocols to avoid functional decline.

The HELP program uses an interdisciplinary team of volunteers and professionals. Volunteers must undergo a rigorous hospital training program; untrained volunteers, such as family members, are not considered to be a part of the intervention. Methods of volunteer recruitment are left to the discretion of the individual hospital. Trained volunteers can implement many aspects of the HELP model.16, 27 and 28 Volunteers are used to assist with the ambulation of patients, offering warm milk and massages before bed, and providing socialization.16, 27 and 28 Other members of the HELP team include an elder life nurse specialist, elder life specialist, geriatrician, program director, and interdisciplinary support staff as needed (including a chaplain, pharmacist, dietician, rehabilitation therapists, discharge planner, social worker, and psychiatric liaison nurse).27 Each member of the team works to decrease risk factors for each patient.

Five articles report aspects of research on the HELP program. Two studies surveyed HELP sites;28 and 29 1 study was a descriptive study,16 and 1 was a prospective matching clinical trial.26 One study followed a pre- and posttest design of a HELP implementation.30 Sample sizes were large, ranging from 852 patients in 1 study26 to 4763 patients in the largest study.30 Methods varied widely (see Appendix A). Bradley and colleagues29 and Inouye and colleagues28 used survey-style self-reporting by HELP administrators. Inouye and colleagues16 and Rubin and colleagues30 enrolled all qualified patients to HELP within a given time period. Inouye and colleagues26 used a prospective patient-matching style for their clinical trial.

Inouye and colleagues26 and Rubin and colleagues30 reviewed the effectiveness of the HELP program by looking at how HELP influenced risk factors and delirium. In these studies, the HELP program met its main goal of maintaining physical and cognitive function in geriatric patients. HELP resulted in a lower incidence of delirium, a lower number of total days with delirium, and a lower number of episodes of delirium. HELP also had a positive effect on the presence of risk factors in patients. When HELP patients were reassessed after 5 days of hospitalization or at discharge (whichever occurred first), they were found to have less cognitive impairment, less sleep deprivation and less use of sedative drugs, less immobility, more vision and hearing corrected patients, and less dehydration.26 These findings showed positive trends; however, only the findings for cognitive impairment and sleep deprivation and use of sedative drugs were statistically significant.26

Bradley and colleagues29 and Inouye and colleagues28 looked at various hospitals implementing HELP to look at perceived benefits of HELP, structures necessary for successful implementation, and challenges of implementation (see Appendix A). Subjective reported benefits of the HELP program included decreased incidence of delirium, decreased use of restrains, improved quality of care, and improved patient outcomes. Hospitals reported that their clinical staff had a better understanding of geriatric care and that HELP acted as an educational resource.29 and 30 HELP improved nursing education and increased nursing retention.28 An increase in communication among the interdisciplinary team was also reported.29 The program was perceived to be cost-effective for multiple hospitals.28 and 29 The HELP program assisted in improved geriatric care, staff education and retention, and cost-effectiveness.

Bradley and colleagues29 and Inouye and colleagues28 also examined factors that led to the success of the HELP program. Factors that were deemed essential to the success of the HELP program in various hospitals included the work of dedicated clinician leaders to champion the cause and internal support from multiple departments.28 and 29 Allowing flexibility to adapt the HELP program to meet the individual needs of the hospital was also necessary to the success of HELP in different hospital settings.28 and 29 Adaptations included changing some forms to decrease repetitive documentation, decreasing the frequency of some interventions, allowing flexibility for the intensity of the interventions.28 and 29 Quality assurance procedures (such as staff meetings, patient satisfaction surveys, and monitoring the performance of volunteers) were not always implemented.28 and 29 There were no reports examining whether adaptations affected the fidelity of the HELP program.

The most commonly cited concerns by hospital employees when implementing a HELP program were obtaining adequate staffing, funding, and volunteers.16 and 29 Patient adherence to the program was also a common concern. Patients did not always adhere to all or any parts of the HELP program.16 Reasons for patient nonadherence included a lack of volunteer or staff to implement the interventions, patient refusal of the intervention, medical contraindication, and patient unavailability (such as when the patient was off the floor for procedures).16

Bradley and colleagues29 (2005) and Inouye and colleagues16 and 28 examined patient, family, and nurse satisfaction in HELP. All results reported patient and family satisfaction with HELP at greater than 90% by self-report in surveys. Nurses and nursing aids also reported greater satisfaction with the HELP program than the usual care methods.30

Inouye and colleagues28 and Bradley and colleagues29 examined cost-effectiveness of HELP in survey studies. Bradley and colleagues reported that 2 hospitals conducted their own financial analyses and found HELP to be cost-effective. Inouye and colleagues surveyed 13 HELP sites; 10 of those sites reported that they found HELP to be cost-effective for their hospitals. All studies examining cost-effectiveness were based on self-report, which may have an impact on the validity of the results.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีใช้โปรแกรมโปรแกรมเอต้องออกแบบ และสร้างขึ้นเป็นพิเศษ ในปี 1999 พักพี่ชีวิตโปรแกรม (วิธีใช้) ถูกนำมาใช้ วิธีใช้สามารถนำมาใช้ในสภาพแวดล้อมใด ๆ โรงพยาบาลอิง วิธีใช้โปรแกรมถูกพัฒนา โดย Inouye ที่โรงเรียนแพทย์มหาวิทยาลัยเยล และถูกอธิบายครั้งแรกในนิวอิงแลนด์วารสารการแพทย์ เริ่มใช้ 26 โปรแกรมช่วยที่โรงพยาบาลอื่นนอกเยลในปีค.ศ. 2001 วิธีใช้ 27 เป็นโปรแกรมที่ถูก "รักษาฟังก์ชันการมีอยู่จริง และรับรู้ทั่วโรงพยาบาล เพื่อเพิ่มความเป็นอิสระที่ปล่อย เพื่อช่วยเปลี่ยนจากโรงพยาบาลบ้าน และ เพื่อป้องกันการ remissions ที่ไม่ได้วางแผน" 16 โปรแกรมประกอบด้วยหลายงานวิจัยที่นำไปใช้ตามต้องการแต่ละกัน 16ในวิธีใช้ ผู้ป่วยเก่าที่ฉายใน 6 ปัจจัยเสี่ยงต่อการทำงานลดลงและ delirium: แนวรับรู้และผล นอนมา พบ บกพร่อง ยิน และ dehydration.16 และ 28 สำหรับผู้ป่วยถือว่าเสี่ยงสำหรับทำงานลดลงหรือ delirium ตามปัจจัยเสี่ยงเหล่านี้ โปรโตคอลจะเก็บไว้เพื่อป้องกันไม่ให้ลดลง โปรโตคอลได้แก่โปรแกรมผู้เยี่ยมชมทุกวัน โปรแกรมกิจกรรมบำบัด โปรแกรมเคลื่อนไหวช่วง สลี nonpharmacologic โพรโทคอล โพรโทคอลได้ยินและการมองเห็น geriatric อาศัยดูแล และเชื่อมโยงกับชุมชน services.27 "ในขณะที่โพรโทคอลในการแทรกแซงมีมาตรฐาน เมนูกำหนดมาตรการเป็นราย ๆ ในผู้ป่วยแต่ละ" ตามปัจจัยเสี่ยงของแต่ละที่คัดกรอง และ reassessments.16 ปกติผู้ป่วยแต่ละรายจะเกี่ยวข้องในทุก 0 การโพรโทคอ 6 ทั้งหมดเพื่อหลีกเลี่ยงการทำงานลดลงโปรแกรมช่วยใช้ทีมการอาศัยอาสาสมัครและผู้เชี่ยวชาญ อาสาสมัครต้องผ่านโปรแกรมการฝึกอบรมอย่างเข้มงวดโรงพยาบาล อาสาสมัครฝึกฝน เช่นสมาชิกในครอบครัว จะถือเป็นส่วนหนึ่งของการแทรกแซง วิธีการสรรหาบุคลากรที่อาสาสมัครมีซ้ายกับดุลพินิจของแต่ละโรงพยาบาล อาสาสมัครฝึกอบรมสามารถนำด้านในของ model.16 วิธีใช้ 27 และ 28 อาสาสมัครใช้ในการช่วย ambulation ของผู้ป่วย ที่อุ่นนมและนวดก่อนนอน และให้ socialization.16, 27 และ 28 สมาชิกคนอื่น ๆ ของทีมช่วยเหลือได้แก่การชีวิตพี่พยาบาลผู้เชี่ยวชาญ ผู้เชี่ยวชาญชีวิตพี่ geriatrician ผู้อำนวยการโปรแกรม และอาศัยพนักงานสนับสนุนเมื่อจำเป็น (รวมถึงการอนุศาสนาจารย์ เภสัชกร dietician บำบัดฟื้นฟู การวางแผนจำหน่าย สังคมสงเคราะห์ และพยาบาลจิตเวชเดอะลิเอซัน) .27 แต่ละสมาชิกของทีมทำงานเพื่อลดปัจจัยเสี่ยงในผู้ป่วยแต่ละบทที่ 5 รายงานด้านวิจัยเกี่ยวกับโปรแกรมช่วย ศึกษาสองสำรวจไซต์วิธีใช้ การศึกษาอธิบายได้ศึกษา 1 28 และ 29, 16 และ 1 เป็นการศึกษาทางคลินิก trial.26 หนึ่งตรงคาดหวังตามแบบก่อน และออกแบบ posttest เป็นวิธีใช้ implementation.30 ตัวอย่างขนาดมีขนาดใหญ่ ตั้งแต่ 852 ผู้ป่วยใน 1 study26 ผู้ป่วย 4763 ใน study.30 ที่ใหญ่ที่สุดที่วิธีการที่แตกต่างกันอย่างกว้างขวาง (ดูภาคผนวก A) Bradley และ colleagues29 และ Inouye และ colleagues28 ใช้สำรวจแบบรายงานตนเอง โดยผู้ดูแลช่วยเหลือ Inouye และ colleagues16 และ Rubin และ colleagues30 ลงทะเบียนผู้ป่วยที่เหมาะสมทั้งวิธีใช้ภายในระยะเวลาที่กำหนด Inouye และ colleagues26 ใช้ลักษณะตรงกับผู้ป่วยมีแนวโน้มในการทดลองทางคลินิกInouye และ colleagues26 และ Rubin และ colleagues30 ตรวจสอบประสิทธิภาพของโปรแกรมช่วย โดยดูวิธีวิธีใช้อิทธิพลปัจจัยเสี่ยงและ delirium ในการศึกษาเหล่านี้ วิธีใช้โปรแกรมตรงตามเป้าหมายหลักของฟังก์ชันที่มีอยู่จริง และรับรู้ในผู้ป่วยที่ geriatric ช่วยให้เกิดล่าง delirium ลดจำนวนวันรวมกับ delirium และลดจำนวนตอนของ delirium ความช่วยเหลือยังมีผลดีต่อของปัจจัยเสี่ยงในผู้ป่วย เมื่อผู้ป่วยช่วยเหลือถูก reassessed หลังจาก 5 วัน ของโรงพยาบาล หรือ ที่จำหน่าย (แล้วเกิดก่อน), พวกเขาพบว่ามีผลการรับรู้น้อยกว่า น้อยกว่าภาวะขาดการนอนหลับ และยา sedative ไม่พบ การเพิ่มเติมวิสัยทัศน์ และได้ยินใช้น้อยแก้ไขผู้ป่วย และ dehydration.26 น้อยค้นพบเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าแนวโน้มบวก อย่างไรก็ตาม เท่านั้นที่พบในผลและโหมดสลีมารับรู้และการใช้ยา sedative ได้ทางสถิติ significant.26Bradley และ colleagues29 และ Inouye และ colleagues28 ดูที่โรงพยาบาลต่าง ๆ ที่ใช้วิธีใช้ให้ดูที่การรับรู้ประโยชน์ของโครงสร้างที่จำเป็นสำหรับการดำเนินงานที่ประสบความสำเร็จ วิธีใช้ และความท้าทายของงาน (ดูภาคผนวก A) ใช้ประโยชน์รายงานตามอัตวิสัยของวิธีใช้โปรแกรมรวมลดลงเกิด delirium การลดลงของยับยั้ง เพิ่มคุณภาพการดูแล และผลลัพธ์ของผู้ป่วยดีขึ้น โรงพยาบาลรายงานว่า เจ้าหน้าที่ของทางคลินิกมีความเข้าใจด้าน geriatric ดูแล และเพิ่มในการสื่อสารระหว่างทีมอาศัยเป็น reported.29 โปรแกรมมองเห็นจะคุ้มค่าสำหรับ hospitals.28 หลายและ 29 ช่วยโปรแกรมช่วยในการดูแลปรับปรุง geriatric ยังที่ ช่วยดำเนินการเป็น resource.29 การศึกษา และช่วย 30 พยาบาลศึกษาการปรับปรุง และเพิ่ม retention.28 พยาบาล เจ้าหน้าที่ศึกษา และเก็บข้อมูล และประหยัดค่าใช้จ่ายBradley และ colleagues29 และ Inouye และ colleagues28 นอกจากนี้ยังตรวจสอบปัจจัยที่นำไปสู่ความสำเร็จของโปรแกรมช่วย ปัจจัยที่มีความจำเป็นต่อความสำเร็จของโปรแกรมช่วยในโรงพยาบาลต่างๆ รวมการทำงานของผู้นำทุ่มเท clinician แชมเปี้ยนสาเหตุ และสนับสนุนภายใน departments.28 หลายและ 29 Allowing ยืดหยุ่นปรับโปรแกรมช่วยเพื่อตอบสนองความต้องการแต่ละของโรงพยาบาลก็ยังจำเป็นเพื่อความสำเร็จของวิธีใช้ในโรงพยาบาลต่าง ๆ settings.28 และ 29 ท้องรวมเปลี่ยนบางฟอร์มทดถอยเอกสารซ้ำ การลดความถี่ของการแทรกแซงบาง ให้ความยืดหยุ่นสำหรับความเข้มของการ interventions.28 และการประกันคุณภาพ 29 ขั้นตอน (เช่นประชุมพนักงาน แบบสำรวจความพึงพอใจผู้ป่วย และการตรวจสอบประสิทธิภาพการทำงานของอาสาสมัคร) ไม่เสมอ implemented.28 และ 29 มีรายงานตรวจสอบว่าท้องได้รับผลกระทบคุณภาพของวิธีใช้โปรแกรมใดอ้างถึงความกังวลของพนักงานโรงพยาบาลทั่วไปเมื่อใช้โปรแกรมช่วยได้รับเพียงพอพนักงาน เงินทุน และ volunteers.16 และติดผู้ป่วย 29 โปรแกรมยังมีความกังวลทั่วไป ผู้ป่วยได้ไม่เสมอไปตามส่วน หรือทั้งหมดของเหตุผล program.16 วิธีใช้สำหรับผู้ป่วย nonadherence รวมขาดอาสาสมัครหรือพนักงานปฏิบัติงาน ผู้ป่วยปฏิเสธการแทรกแซง ข้อห้ามใช้ทางการแพทย์ และผู้ป่วยไม่พร้อมใช้งาน (เช่นเมื่อผู้ป่วยถูกปิดชั้นสำหรับกระบวนงาน) .16Bradley และ colleagues29 (2005) และ Inouye และ colleagues16 และ 28 กล่าวถึงผู้ป่วย ครอบครัว และความพึงพอใจของพยาบาลในการช่วยเหลือ ทั้งหมดผลการรายงานผู้ป่วย และครอบครัวความพึงพอใจ ด้วยความช่วยเหลือที่มากกว่า 90% โดยรายงานตนเองในการสำรวจ ช่วยพยาบาลและพยาบาลยังรายงานค่าความพึงพอใจกับโปรแกรมช่วยกว่า methods.30 ดูแลปกติInouye และ colleagues28 และ Bradley และ colleagues29 ตรวจสอบการประหยัดค่าใช้จ่ายวิธีใช้ในการศึกษาสำรวจ Bradley และผู้ร่วมงานรายงานว่า โรงพยาบาลที่ 2 ดำเนินการวิเคราะห์ทางการเงินของตนเอง และพบวิธีใช้ให้คุ้มค่า Inouye และร่วมสำรวจ 13 วิธีใช้ไซต์ 10 ของไซต์ดังกล่าวรายงานว่า พวกเขาพบวิธีใช้ให้คุ้มค่าสำหรับโรงพยาบาลของพวกเขา ประหยัดค่าใช้จ่ายการตรวจสอบการศึกษาทั้งหมดได้ตามรายงานด้วยตนเอง ซึ่งอาจมีผลต่ออายุของผลการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช่วยเหลือโปรแกรมโปรแกรม ACE ต้องออกแบบมาเป็นพิเศษและสร้างหน่วย ในปี 1999 โรงพยาบาลผู้สูงอายุโปรแกรมชีวิต (HELP) ได้รับการแนะนำ; ช่วยเหลือสามารถดำเนินการในสภาพแวดล้อมที่โรงพยาบาลมาก่อนใด ๆ โปรแกรมช่วยเหลือการพัฒนาโดยอินูเอะที่มหาวิทยาลัยเยลโรงเรียนแพทย์ของมหาวิทยาลัยและเป็นครั้งแรกในนิวอิงแลนด์วารสารการแพทย์ 26 การดำเนินการตามโครงการช่วยเหลือที่โรงพยาบาลอื่น ๆ นอกเยลเริ่มต้นขึ้นในปี 2001 ที่ 27 ช่วยเหลือเป็นโปรแกรมที่ถูกออกแบบมา "ฟังก์ชั่นในการรักษาทางกายภาพและความรู้ความเข้าใจในโรงพยาบาลทั่ว; เพื่อเพิ่มความเป็นอิสระในการปล่อย; เพื่อช่วยในการเปลี่ยนจากโรงพยาบาลไปที่บ้าน; และเพื่อป้องกันไม่ทุเลาทันที. "16 โครงการประกอบด้วยการแทรกแซงหลายตัวที่ถูกนำมาใช้ตามความต้องการของแต่ละบุคคล 16 ในการช่วยเหลือผู้ป่วยที่มีอายุมากกว่าจะคัดเลือก 6 ปัจจัยเสี่ยงของการลดลงการทำงานและเพ้อ: ปฐมนิเทศองค์ความรู้และการด้อยค่าอดนอนเคลื่อนจากการด้อยค่าการมองเห็นการได้ยินและ dehydration.16 และ 28 สำหรับผู้ป่วยที่ถือว่ามีความเสี่ยงสำหรับการลดลงของการทำงานหรือเพ้อ ขึ้นอยู่กับปัจจัยเสี่ยงเหล่านี้โปรโตคอลจะวางในสถานที่ที่จะป้องกันไม่ให้ลดลง โปรโตคอลรวมถึงโปรแกรมที่ผู้เข้าชมทุกวัน, โปรแกรมกิจกรรมบำบัดโปรแกรมการระดมต้นโปรโตคอลการนอนหลับ nonpharmacologic การได้ยินและการมองเห็นโปรโตคอลการดูแลผู้สูงอายุแบบสหวิทยาการและการเชื่อมโยงกับชุมชน services.27 "ในขณะที่การแทรกแซงของโปรโตคอลที่มีมาตรฐานเมนูของการแทรกแซงที่ได้รับมอบหมายเป็นรายบุคคล สำหรับผู้ป่วยแต่ละราย "ขึ้นอยู่กับปัจจัยความเสี่ยงของแต่ละคนที่คัดกรองและการ reassessments.16 ปกติของผู้ป่วยแต่ละคนสามารถมีส่วนร่วมในทุกที่จาก 0 ถึงทั้งหมด 6 โปรโตคอลที่จะหลีกเลี่ยงการลดลงของการทำงาน. โปรแกรมช่วยเหลือการใช้ทีมสหสาขาของอาสาสมัครและผู้เชี่ยวชาญ อาสาสมัครจะต้องผ่านโปรแกรมการฝึกอบรมที่โรงพยาบาลอย่างเข้มงวด; อาสาสมัครที่ได้รับการฝึกฝนเช่นสมาชิกในครอบครัวจะไม่ได้รับการพิจารณาให้เป็นส่วนหนึ่งของการแทรกแซง วิธีการของการรับสมัครอาสาสมัครถูกทิ้งให้อยู่กับดุลยพินิจของแต่ละโรงพยาบาล อาสาสมัครที่ผ่านการฝึกอบรมสามารถใช้หลาย ๆ ด้านของ model.16 ช่วยเหลือ, 27 และ 28 อาสาสมัครถูกนำมาใช้เพื่อช่วยในการลุกของผู้ป่วยที่นำเสนอนมอุ่นและบริการนวดก่อนนอนและการให้ socialization.16, 27 และ 28 สมาชิกคนอื่น ๆ ของทีมงานช่วยเหลือ รวมถึงชีวิตของผู้สูงอายุผู้เชี่ยวชาญพยาบาลผู้เชี่ยวชาญชีวิตพี่ geriatrician ผู้อำนวยการโครงการและพนักงานช่วยเหลือสหวิทยาการตามความจำเป็น (รวมถึงโรงพยาบาลเภสัชกรนักโภชนาการ, นักบำบัดฟื้นฟูวางแผนปล่อยนักสังคมสงเคราะห์และผู้ประสานงานพยาบาลจิตเวช) 0.27 สมาชิกของแต่ละคน ทีมทำงานเพื่อลดปัจจัยเสี่ยงสำหรับผู้ป่วยแต่ละ. ห้าบทความรายงานด้านการวิจัยเกี่ยวกับโปรแกรมช่วยเหลือ สองการศึกษาสำรวจเว็บไซต์ช่วยเหลือ; 28 และ 29 เป็น 1 การศึกษาวิจัยเชิงพรรณนา, 16 และ 1 เป็นที่คาดหวังการจับคู่ทางคลินิก trial.26 หนึ่งการศึกษาตามการออกแบบก่อนและหลังการทดลองของช่วยเหลือ implementation.30 ขนาดตัวอย่างมีขนาดใหญ่ตั้งแต่ 852 ผู้ป่วยใน 1 study26 4763 เพื่อผู้ป่วยในวิธีการที่ใหญ่ที่สุด study.30 ต่าง ๆ มากมาย (ดูภาคผนวก) แบรดลีย์และ colleagues29 และอินูเอะและ colleagues28 ใช้การสำรวจแบบรายงานตนเองโดยผู้ดูแลระบบช่วยเหลือ อินูเอะและ colleagues16 และรูบินและลงทะเบียนเรียน colleagues30 ผู้ป่วยที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะช่วยให้ทุกคนที่อยู่ในช่วงเวลาที่กำหนด อินูเอะและ colleagues26 ใช้รูปแบบการจับคู่ผู้ป่วยที่คาดหวังสำหรับการทดลองทางคลินิกของพวกเขา. อินูเอะและ colleagues26 และรูบินและ colleagues30 การตรวจสอบประสิทธิภาพของโปรแกรมการช่วยเหลือโดยการมองหาวิธีการช่วยเหลือที่ได้รับอิทธิพลปัจจัยเสี่ยงและความคุ้มคลั่ง ในการศึกษานี้โปรแกรมช่วยเหลือได้พบกับเป้าหมายหลักของฟังก์ชั่นของการรักษาทางกายภาพและความรู้ความเข้าใจในผู้ป่วยสูงอายุ ช่วยเหลือส่งผลให้อัตราการเกิดที่ลดลงของเพ้อเป็นจำนวนที่ต่ำกว่าของวันรวมกับเพ้อและจำนวนที่ลดลงของเอพเพ้อ ช่วยเหลือยังมีผลกระทบในเชิงบวกต่อการปรากฏตัวของปัจจัยเสี่ยงในผู้ป่วย เมื่อผู้ป่วยได้รับการช่วยเหลือคล้อยหลังวันที่ 5 ของการรักษาในโรงพยาบาลหรือที่ปลดประจำการ (แล้วแต่จำนวนใดจะเกิดขึ้นก่อน) พวกเขาถูกพบว่ามีความบกพร่องทางสติปัญญาน้อยกีดกันการนอนหลับน้อยลงและใช้น้อยของยาเสพติดยากล่อมประสาทเคลื่อนน้อยวิสัยทัศน์มากขึ้นและผู้ป่วยที่ได้รับการแก้ไขการได้ยินและน้อย การค้นพบเหล่านี้แสดงให้เห็น dehydration.26 แนวโน้มในเชิงบวก; แต่เพียงการค้นพบองค์ความรู้การด้อยค่าและกีดกันการนอนหลับและการใช้ยาเสพติดยากล่อมประสาททางสถิติ significant.26 แบรดลีย์และ colleagues29 และอินูเอะและ colleagues28 มองไปที่โรงพยาบาลต่าง ๆ การดำเนินการช่วยเหลือจะมองไปที่การรับรู้ประโยชน์ของการช่วยเหลือโครงสร้างที่จำเป็นสำหรับการดำเนินงานที่ประสบความสำเร็จและความท้าทาย ของการดำเนินงาน (ดูภาคผนวก) อัตนัยรายงานผลประโยชน์ของโปรแกรมช่วยเหลือรวมลดลงอุบัติการณ์ของการเพ้อลดลงการใช้ยับยั้ง, ที่มีคุณภาพที่ดีขึ้นในการดูแลรักษาและการปรับปรุงการรักษาผู้ป่วย โรงพยาบาลรายงานว่าพนักงานที่คลินิกของพวกเขามีความเข้าใจที่ดีขึ้นของการดูแลผู้สูงอายุและคำแนะนำที่ทำหน้าที่เป็น resource.29 การศึกษาและการช่วยเหลือที่ดีขึ้น 30 การศึกษาพยาบาลและการพยาบาลที่เพิ่มขึ้น retention.28 เพิ่มขึ้นในการติดต่อสื่อสารระหว่างทีมสหสาขาก็ยัง reported.29 โปรแกรม ถูกมองว่าจะเป็นค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพสำหรับหลาย hospitals.28 และ 29 โปรแกรมช่วยเหลือการช่วยเหลือในการดูแลที่ดีขึ้นผู้สูงอายุ, การศึกษาและการเก็บรักษาพนักงานและค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพ. แบรดลีย์และ colleagues29 และอินูเอะและ colleagues28 ยังตรวจสอบปัจจัยที่นำไปสู่ความสำเร็จของ โปรแกรมช่วยเหลือ ปัจจัยที่ถือว่าสำคัญต่อความสำเร็จของโปรแกรมช่วยเหลือในโรงพยาบาลต่าง ๆ รวมถึงการทำงานของผู้นำแพทย์เฉพาะแชมป์สาเหตุและการสนับสนุนภายในจากหลาย departments.28 และ 29 ช่วยให้ความยืดหยุ่นในการปรับตัวเข้ากับโปรแกรมคำแนะนำเพื่อตอบสนองความต้องการส่วนบุคคลของ โรงพยาบาลก็ยังเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อความสำเร็จของการช่วยเหลือใน settings.28 โรงพยาบาลที่แตกต่างกันและ 29 รวมถึงการดัดแปลงเปลี่ยนรูปแบบบางอย่างเพื่อลดเอกสารซ้ำลดความถี่ของการแทรกแซงบางอย่างที่ช่วยให้ความยืดหยุ่นสำหรับความเข้มของ interventions.28 และ 29 ขั้นตอนการประกันคุณภาพ ( เช่นการประชุมเจ้าหน้าที่สำรวจความพึงพอใจของผู้ป่วยและการตรวจสอบการปฏิบัติงานของอาสาสมัคร) เป็นไปไม่ได้เสมอ implemented.28 และ 29 มีรายงานไม่มีการตรวจสอบว่าได้รับผลกระทบการปรับตัวความจงรักภักดีของโปรแกรมช่วยเหลือ. กังวลอ้างกันมากที่สุดโดยพนักงานโรงพยาบาลเมื่อการดำเนินการ โปรแกรมช่วยเหลือพนักงานที่ได้รับการได้รับเพียงพอในการระดมทุนและ volunteers.16 และ 29 ของผู้ป่วยการยึดมั่นในการเขียนโปรแกรมนี้ยังมีความกังวลร่วมกัน ผู้ป่วยที่ไม่ได้มักจะยึดทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดของเหตุผล program.16 ช่วยเหลือสำหรับผู้ป่วยความไม่ร่วมมือรวมถึงการขาดการเป็นอาสาสมัครหรือเจ้าหน้าที่ในการดำเนินการแทรกแซงการปฏิเสธผู้ป่วยของการแทรกแซงที่ห้ามทางการแพทย์และผู้ป่วยไม่พร้อม (เช่นเมื่อผู้ป่วย เป็นพื้นสำหรับขั้นตอน) 0.16 แบรดลีย์และ colleagues29 (2005) และอินูเอะและ colleagues16 และ 28 ตรวจสอบผู้ป่วยครอบครัวและความพึงพอใจของพยาบาลในการช่วยเหลือ ผลทั้งหมดรายงานผู้ป่วยและความพึงพอใจของครอบครัวที่มีความช่วยเหลือที่มากกว่า 90% โดยตัวเองในรายงานการสำรวจ พยาบาลและช่วยพยาบาลยังมีรายงานความพึงพอใจมากขึ้นกับโปรแกรมช่วยเหลือกว่าการดูแลตามปกติ methods.30 อินูเอะและ colleagues28 และแบรดลีย์และ colleagues29 ตรวจสอบค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพของความช่วยเหลือในการศึกษาสำรวจ แบรดลีย์และเพื่อนร่วมงานรายงานว่า 2 โรงพยาบาลดำเนินการวิเคราะห์ทางการเงินของตัวเองและพบว่าคำแนะนำที่จะเป็นค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพ อินูเอะและเพื่อนร่วมงานสำรวจ 13 เว็บไซต์ช่วยเหลือ; 10 ของเว็บไซต์เหล่านั้นมีรายงานว่าพวกเขาพบว่าคำแนะนำที่จะเป็นค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพสำหรับโรงพยาบาลของพวกเขา การศึกษาทั้งหมดตรวจสอบค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพอยู่บนพื้นฐานของรายงานตนเองซึ่งอาจมีผลกระทบต่อความถูกต้องของผลการค้นหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่วยโปรแกรม

โปรแกรมเอซต้องออกแบบมาเป็นพิเศษและสร้างหน่วย ใน 1999 , โรงพยาบาลผู้สูงอายุชีวิตโปรแกรม ( ช่วย ) ใช้ ช่วยให้สามารถใช้ในสภาพแวดล้อมใด ๆจากโรงพยาบาล โปรแกรมช่วยพัฒนาโดยอินูเอ้ที่คณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยเยลและได้อธิบายครั้งแรกในนิวอิงแลนด์วารสารการแพทย์26 การใช้โปรแกรมช่วยในโรงพยาบาลอื่น ๆนอกของเยลเริ่มในปี 2001 27 ช่วยเป็นโปรแกรมที่ถูกออกแบบมาเพื่อรักษาทางกายภาพและทางปัญญาฟังก์ชันทั่วโรงพยาบาล เพื่อเพิ่มอิสระการ ; ให้ความช่วยเหลือกับการเปลี่ยนผ่านจากโรงพยาบาลถึงบ้าน และเพื่อป้องกันปัญหา remissions ." 16 โปรแกรมประกอบด้วยหลายมาตรการที่ใช้ตามความต้องการของแต่ละบุคคล 16

ช่วยผู้ป่วยเก่าจาก 6 ปัจจัยเสี่ยงของการปฏิเสธการทำงาน และเพ้อ : การรับรู้ และการไม่สามารถเคลื่อน , วิสัยทัศน์ , การอดนอน , บกพร่อง , การด้อยค่า การได้ยิน การขาดน้ำ16 และ 28 สำหรับผู้ป่วยถือว่าความเสี่ยงลดลงการทำงานขึ้นอยู่กับปัจจัยความเสี่ยงเหล่านี้ หรือเพ้อ โปรโตคอล จะวางในสถานที่เพื่อป้องกันการปฏิเสธ โปรแกรมรวมโปรแกรมเยี่ยมชมทุกวัน จัดโปรแกรมบำบัด , โปรแกรมการระดมต้น nonpharmacologic นอนฟังวิสัยทัศน์และโปรโตคอล โปรโตคอล การดูแล โครงการผู้สูงอายุ และการเชื่อมโยงกับการบริการชุมชน27 " ในขณะที่การแทรกแซงโปรโตคอลเป็นมาตรฐาน โดยเฉพาะเมนูที่ได้รับมอบหมายคือ ผู้ป่วยแต่ละราย " ตามแต่ละปัจจัยเสี่ยงในการคัดกรองและปกติ reassessments.16 คนไข้แต่ละบุคคลสามารถมีส่วนร่วมในที่ใดก็ได้จาก 0 ทั้งหมด 6 ขั้นตอนเพื่อหลีกเลี่ยงการปฏิเสธหน้าที่

โปรแกรมช่วยให้ใช้ทีมสหวิทยาการของอาสาสมัคร และผู้เชี่ยวชาญอาสาสมัครจะต้องผ่านการฝึกอบรมอย่างเข้มงวดโรงพยาบาล ; อาสาสมัครมือใหม่ เช่น สมาชิกในครอบครัว จะไม่ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของการทดลอง วิธีการรับสมัครงานสมัครที่เหลืออยู่ในดุลพินิจของโรงพยาบาลแต่ละ อาสาสมัครการฝึกอบรมสามารถใช้หลาย ๆด้านของช่วย model.16 , 27 และ 28 อาสาสมัครใช้จะช่วย ในการป่วยของผู้ป่วยนมอุ่นและนวดให้ก่อนนอน และการให้ socialization.16 , 27 และ 28 สมาชิกอื่น ๆของทีมช่วยรวมผู้ใหญ่ชีวิตพยาบาลผู้เชี่ยวชาญอาวุโสชีวิต ผู้เชี่ยวชาญ อิมพอสสิเบิ้ล ผู้อำนวยการโครงการและเจ้าหน้าที่สนับสนุนสหวิทยาการตามต้องการ ( รวมทั้งอนุศาสนาจารย์ เภสัชกร นักโภชนาการ การฟื้นฟูบำบัด , การวางแผน , นักสังคมสงเคราะห์และจิตเวช ผู้ประสานงาน พยาบาล )27 สมาชิกของแต่ละทีมทำงาน เพื่อลดปัจจัยเสี่ยงของผู้ป่วยแต่ละคน

ห้าบทความรายงานด้านการวิจัยที่ช่วยให้โปรแกรม สองการศึกษาสำรวจเว็บไซต์ช่วยเหลือ ; 28 และ 29 1 เป็นการศึกษาเชิงพรรณนา , 16 และ 1 คืออนาคตที่ตรงกัน ทางคลินิก trial.26 การศึกษาหนึ่งตาม ก่อนและหลัง implementation.30 ช่วยออกแบบของขนาดตัวอย่างมีขนาดใหญ่ตั้งแต่พวกผู้ป่วย 1 study26 เพื่อ 4763 ผู้ป่วยที่ใหญ่ที่สุดในวิธีการ study.30 แตกต่างกันอย่างกว้างขวาง ( ดูภาคผนวก ) และ และ และ แบรดลี่ย์ colleagues29 อินูเอ้ colleagues28 ใช้สำรวจสไตล์ตนเองรายงาน โดย ผู้บริหาร ช่วย และและและอินูเอ้ colleagues16 รูบิน colleagues30 ลงทะเบียนเรียนทั้งหมดมีคุณสมบัติที่จะช่วยผู้ป่วยภายในระยะเวลาที่กําหนดอินูเอ้ colleagues26 ใช้ในอนาคตและผู้ป่วยที่ตรงกับสไตล์สำหรับการทดลองทางคลินิกของพวกเขา และ colleagues26 อินูเอ้

และ colleagues30 ตรวจสอบประสิทธิผลของ รูบิน และช่วยให้โปรแกรมดูแล้วช่วยให้มีอิทธิพลต่อปัจจัยความเสี่ยง และสับสน ในการศึกษานี้ , โปรแกรมช่วยเจอของเป้าหมายหลักของการรักษาทางกายภาพและการทำหน้าที่ในผู้ป่วยสูงอายุ .ช่วยส่งผลในการลดอุบัติการณ์ของภาวะเพ้อ หมายเลขล่างของวันรวมกับเพ้อ และตัวเลขที่ลดลงของตอนเพ้อ . ช่วยให้สามารถมีผลบวกในการปรากฏตัวของปัจจัยเสี่ยงในผู้ป่วย เมื่อผู้ป่วยช่วยได้ reassessed หลังจาก 5 วันของการรักษา หรือการใดเกิดขึ้นก่อน ) พบว่ามีการรับรู้น้อยกว่า ,การกีดกันการนอนหลับน้อยกว่า และใช้น้อย ยานอนหลับ ยาไม่สามารถเคลื่อนน้อย มองเห็นและได้ยินการแก้ไขผู้ป่วย และน้อย dehydration.26 เหล่านี้พบแนวโน้มในเชิงบวก แต่ เพียง ใช้สำหรับสมองเสื่อม และการอดนอนและการใช้ยานอนหลับ ยา 26

มีความแตกต่างกันและ และ และ แบรดลี่ย์ colleagues29 อินูเอ้ colleagues28 มองต่าง ๆโรงพยาบาล การช่วยมอง การรับรู้ประโยชน์ของการช่วยให้โครงสร้างที่จำเป็นสำหรับการประสบความสำเร็จและความท้าทายของการดำเนินงาน ( ดูภาคผนวก ) อัตนัยรายงานประโยชน์ของโปรแกรมช่วยลดอุบัติการณ์ของภาวะเพ้อรวมลดลงใช้ยับยั้ง , ปรับปรุงคุณภาพของการดูแลและปรับปรุงผลลัพธ์ของผู้ป่วย โรงพยาบาลรายงานว่าเจ้าหน้าที่ทางคลินิกของพวกเขามีความเข้าใจที่ดีขึ้นของการดูแลผู้สูงอายุ และช่วยทำตัวเป็น resource.29 การศึกษาและช่วยการศึกษาพยาบาลและพยาบาล retention.28 การปรับปรุงเพิ่มขึ้นการเพิ่มการสื่อสารระหว่างทีมสหยัง reported.29 โปรแกรมรับรู้จะคุ้มค่าสำหรับโรงพยาบาลหลาย28 และ 29 วิธีใช้โปรแกรมช่วยในการปรับปรุงการดูแลคนชรา พนักงานการศึกษาและการเก็บรักษา และเจ และ colleagues29 อินูเอ้

แบรดลีย์และและการ colleagues28 ปัจจัยที่นำไปสู่ความสำเร็จของวิธีใช้โปรแกรมปัจจัยที่ถือว่าสำคัญต่อความสำเร็จของโปรแกรมในโรงพยาบาลต่าง ๆ รวมถึงช่วยงานของแพทย์โดยเฉพาะผู้นำแชมป์สาเหตุและการสนับสนุนภายในจาก departments.28 หลายและ 29 ช่วยให้ความยืดหยุ่นปรับช่วยให้โปรแกรมที่จะตอบสนองความต้องการของโรงพยาบาลก็ยังเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อความสำเร็จของโรงพยาบาลช่วยในการตั้งค่าที่แตกต่างกัน28 และ 29 การรวมการเปลี่ยนแปลงบางรูปแบบเพื่อลดเอกสารที่ซ้ำซ้อน ลดความถี่ของการแทรกแซง ให้ความเข้มของ interventions.28 29 ดำเนินงานประกันคุณภาพ ( เช่นการประชุม เจ้าหน้าที่สำรวจ ความพึงพอใจของผู้ป่วย และตรวจสอบการปฏิบัติงานของอาสาสมัคร ) ไม่เคยใช้28 และ 29 ไม่มีรายงานการตรวจสอบว่าดัดแปลงมีผลต่อความจงรักภักดีของโปรแกรมช่วย

ส่วนใหญ่มักอ้างกับพนักงานของโรงพยาบาลเมื่อใช้โปรแกรมช่วยได้ขอรับการเพียงพอ เงินทุน และ volunteers.16 29 ผู้ป่วยตามโปรแกรมก็เป็นปัญหาทั่วไป ป่วยไม่เสมอไปทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดของโปรแกรมช่วย16 เหตุผลแลผู้ป่วยรวมขาดอาสาสมัคร หรือ เจ้าหน้าที่จะใช้มาตรการ คนไข้ปฏิเสธการแทรกแซงใช้ทางการแพทย์และ unavailability ผู้ป่วย ( เช่น เมื่อผู้ป่วยออกจากพื้นสำหรับขั้นตอน ) . 16

colleagues29 ( 2005 ) และ แบรดลี่ย์ และ โน เย colleagues16 และ 28 และตรวจสอบผู้ป่วย ครอบครัว และ พยาบาลมีความพึงพอใจในความช่วยเหลือผลการค้นหาทั้งหมดรายงานผู้ป่วยและครอบครัวมีความพึงพอใจกับความช่วยเหลือที่มากกว่า 90 % ด้วยตนเองในการสำรวจ ช่วยพยาบาลและพยาบาลมีความพึงพอใจมากขึ้นกับโปรแกรมช่วยมากกว่าวิธีการดูแลตามปกติ และ 30

colleagues28 อินูเอ้และตรวจสอบต้นทุน และ แบรดลี่ย์ colleagues29 ช่วยในการสำรวจ ศึกษาแบรดลีย์และเพื่อนร่วมงานรายงานว่า 2 โรงพยาบาลดำเนินการวิเคราะห์ตนเองทางการเงินและพบว่าช่วยให้ประหยัดต้นทุน อินูเอ้และเพื่อนร่วมงานสำรวจ 13 เว็บไซต์ช่วย 10 เว็บไซต์ที่รายงานว่าพวกเขาพบช่วยให้ประหยัดค่าใช้จ่ายสำหรับโรงพยาบาลของพวกเขา การศึกษาการตรวจสอบความคุ้มค่าขึ้นอยู่กับตนเอง ซึ่งอาจมีผลกระทบต่อความถูกต้องของผลลัพธ์