has suggested that times were tough

has suggested that times were tougher, or perhaps harder, at La
Brea than for modern analogous carnivore guilds, as carnivores
are inferred to have more fully utilized carcasses, based on
incidences of tooth breakage [10–12]. Specifically, P. atrox has the
greatest incidence of tooth breakage of canines (36%) while S.
fatalis has the lowest incidence for extinct Pleistocene taxa (11.2%)
[11]. These data contrast with those for extant large carnivorans,
which have average canine breakage of ,7%, including felid
values averaging between 3.2% to 9.8% (in the jaguar, Panthera
onca and leopard, Panthera pardus, respectively) and hyaenid values
averaging between 8.3 to 9.6% (in the striped hyena, Hyaena hyaena
and spotted hyena, Crocuta crocuta, respectively) [11]. While tooth
breakage is used as a proxy for carcass utilization, it is also possible
that increased tooth breakage in extinct taxa is a result of
carnivorans taking down larger prey. While Van Valkenburgh and
Hertel [10] exclude this explanation because both prey and
predator sizes are larger during the Pleistocene, it is important to
note that larger predators have relatively weaker teeth for a given
tooth shape (e.g., canines can support a smaller percentage of an
animal’s body weight with increased body size) [13–15].
The analysis of the microscopic wear features left during the
processing of food can also be used to infer extant and extinct diets
including relative durophagy (e.g., [16–18]). High-resolution
SEM-based microwear feature analysis demonstrates a lower

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการแนะนำครั้งรุนแรงมาก หรือบางที หนัก ลาBrea กว่าสมาคมมังสวิรัติชอบดื่มแอลกอฮอล์คู่ทันสมัย เป็น carnivoresสรุปจะมีมากกว่าประโยชน์ซาก ตามincidences ของฟันเคมีฯ [10-12] โดยเฉพาะ P. atrox ได้เกิดฟันเคมีฯ ของพบปะ (36%) ในขณะที่เอสมากที่สุดfatalis มีอุบัติการณ์ต่ำสุดสำหรับสูญ taxa Pleistocene (11.2%)[11] ข้อมูลเหล่านี้ความคมชัดกับสำหรับยังใหญ่ carnivoransซึ่งมีเคมีฯ สุนัขเฉลี่ยของ 7% รวมถึง felidหาค่าเฉลี่ยระหว่าง 3.2 ถึง 9.8% (ในเสือจากัวร์ Panthera ค่าonca และเสือ ดาว Panthera pardus ตามลำดับ) และค่า hyaenidหาค่าเฉลี่ยระหว่าง 8.3-9.6% (ในการข้อมูลแบบสไทรพ์วงศ์ไฮยีน่า Hyaena hyaenaและด่างวงศ์ไฮยีน่า Crocuta crocuta ตามลำดับ) [11] ในขณะที่ฟันเคมีฯ ใช้เป็นพร็อกซีสำหรับการใช้ประโยชน์ซาก ก็สามารถทำได้ว่าฟันเพิ่มเคมีฯ ใน taxa สูญผลของcarnivorans การลงเหยื่อขนาดใหญ่ ขณะที่รถตู้ Valkenburgh และHertel [10] รวมคำอธิบายนี้เนื่องจากทั้งกลุ่มเป้าหมาย และขนาดพรีเดเตอร์มีขนาดใหญ่ระหว่าง Pleistocene จะต้องหมายเหตุว่า ล่าใหญ่ฟันค่อนข้างแข็งแกร่งในการกำหนดรูปร่างฟัน (เช่น พบปะสนับสนุนเล็กเปอร์เซ็นต์ของการน้ำหนักตัวของสัตว์ มีขนาดร่างกายที่เพิ่มขึ้น) [13-15]การวิเคราะห์ลักษณะการทำงานของกล้องจุลทรรศน์สวมซ้ายระหว่างการยังสามารถใช้การประมวลผลของอาหารรู้อาหารสูญ และยังincluding relative durophagy (e.g., [16–18]). High-resolutionSEM-based microwear feature analysis demonstrates a lower

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ได้ชี้ให้เห็นว่าครั้งที่รุนแรงหรือบางทีอาจจะยากที่ลาเบรียกว่าสำหรับกิลด์ที่ทันสมัยคล้ายสัตว์กินเนื้อเป็นสัตว์กินเนื้อจะสรุปว่าจะมีซากใช้ประโยชน์อย่างเต็มที่มากขึ้นบนพื้นฐานของอุบัติการณ์ของการแตกฟัน[10-12] โดยเฉพาะพี atrox มีอุบัติการณ์ยิ่งใหญ่ที่สุดของการแตกหักของฟันเขี้ยว(36%) ในขณะที่เอสFatalis มีอัตราการเกิดต่ำที่สุดสำหรับแท็กซ่า Pleistocene สูญพันธุ์ (11.2%) [11] เหล่านี้ตรงกันข้ามข้อมูลที่มีเหล่านั้นสำหรับ carnivorans ขนาดใหญ่โผล่ออกมาที่มีความแตกแยกสุนัขเฉลี่ย7% รวมทั้งแมวค่าเฉลี่ยระหว่าง3.2% ถึง 9.8% (ในจากัวร์, Panthera Onca และเสือดาวเสือเสือดาวตามลำดับ) และค่านิยม hyaenid เฉลี่ยระหว่าง 8.3-9.6% (ในลายหมา, หมาหมาและหมาด่างCrocuta crocuta ตามลำดับ) [11] ในขณะที่ฟันแตกใช้เป็นพร็อกซี่สำหรับการใช้ซากก็ยังเป็นไปได้ที่แตกฟันที่เพิ่มขึ้นในแท็กซ่าสูญพันธุ์เป็นผลมาจากcarnivorans การลงเหยื่อที่มีขนาดใหญ่ ในขณะที่รถตู้ Valkenburgh และHertel [10] ไม่รวมคำอธิบายนี้เพราะทั้งเหยื่อและขนาดล่ามีขนาดใหญ่ในช่วงPleistocene มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่านักล่าขนาดใหญ่มีฟันที่ค่อนข้างอ่อนแอสำหรับให้รูปร่างฟัน(เช่นสุนัขสามารถสนับสนุนร้อยละขนาดเล็กของน้ำหนักตัวของสัตว์ที่มีขนาดร่างกายที่เพิ่มขึ้น) [13-15]. การวิเคราะห์คุณสมบัติที่สวมใส่ด้วยกล้องจุลทรรศน์ที่เหลือในระหว่างการประมวลผลของอาหารนอกจากนี้ยังสามารถใช้ในการสรุปอาหารที่ยังหลงเหลืออยู่และสูญพันธุ์รวมทั้งdurophagy ญาติ (เช่น [16-18]) . ความละเอียดสูงSEM ตามการวิเคราะห์แสดงให้เห็นถึงคุณลักษณะ microwear ต่ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีการแนะนำว่าเวลาที่ยาก หรือบางทีหนักกว่าที่ La Brea คล้ายสัตว์กินเนื้อที่ทันสมัย

กิลด์เป็นสัตว์กินเนื้อจะได้มีมากขึ้นอย่างเต็มที่ใช้ซากตาม
อุบัติการณ์ของฟันแตก [ 10 – 12 ] โดยเฉพาะ หน้า atrox มีอุบัติการณ์มากที่สุดของการแตกของ
ฟันเขี้ยว ( 36% ) ในขณะที่ S
ฟาตาิลิสมีอุบัติการณ์ต่ำสุดสูญพันธุ์ไพลสโตซีนแทกซา ( 11.2% )
[ 11 ]ข้อมูลเหล่านี้ ตรงกันข้ามกับผู้ที่ยัง carnivorans ขนาดใหญ่ , ซึ่งมีการแตก
สุนัขเฉลี่ย ร้อยละ 7 รวมสัตว์ตระกูลแมว
ค่าเฉลี่ยระหว่างร้อยละ 3.2 ถึง 9.8% ( ในจากัวร์ , Panthera
onca และเสือดาว Panthera @ label : listbox KDE distribution method ตามลำดับ ) และค่า hyaenid
เฉลี่ยระหว่าง 8.3 ร้อยละ 9.6 ( ในไฮยีน่าลายร้อยเล่ห์ร้อยเล่ห์
กับไฮยีน่า crocuta , crocuta ตามลำดับ ) [ 11 ] ในขณะที่ฟัน
การใช้เป็น proxy ใช้ซากก็ยังเป็นไปได้ที่เพิ่มขึ้น ฟันแตกใน
สูญพันธุ์และเป็นผลของ
carnivorans ล้มเหยื่อขนาดใหญ่ ขณะที่ ฟาน valkenburgh และ
เฮอร์เทิล [ 10 ] รวมคำอธิบายนี้เพราะทั้งเหยื่อและผู้ล่าที่มีขนาดใหญ่ขนาด
ช่วงไพลสโตซีน มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่านักล่าที่ใหญ่กว่ามีฟัน

ค่อนข้างแข็งแกร่งสำหรับให้ฟันรูปร่าง ( เช่นสุนัขสามารถสนับสนุนร้อยละขนาดเล็กของพยาบาลสัตว์น้ำหนักกับการเพิ่มขนาดร่างกาย ) [ 13 – 15 ] .
การวิเคราะห์ด้วยกล้องจุลทรรศน์สวมคุณลักษณะซ้ายระหว่าง
การประมวลผลของอาหารยังสามารถใช้ สรุปว่ายังมีชีวิตและสูญพันธุ์ญาติ รวมทั้งอาหาร
durophagy ( เช่น [ 16 18 ] ) ) ความละเอียดสูงแบบ
microwear แสดงการวิเคราะห์คุณลักษณะพื้นฐานกว่า