Many attempts to restore tropical f

Many attempts to restore tropical forests at deforested lands have failed, mostly because the traits of planted species were inappropriate without information on their regeneration. Thus, a new approach for determining the ability of tree species to reestablish in degraded forest land is necessary for restoration practices. We investigated plant functional traits and the factors affecting restoration success in forest communities that had been restored both by natural regeneration and enrichment plantations, in abandoned shifting-cultivation areas within the tropical montane forests of Suthep-Pui National Park Chiang Mai, northern Thailand. Five 1-ha permanent plots (100 m × 100 m) were established in three different forest management areas: primary forest, secondary forest, and enrichment plantations. The species composition of canopy trees, regenerated seedlings, and saplings were analyzed to determine tree functional traits and the factors governing forest composition, such as the physical environment and recruitment limitation. We found that trees within primary forest tended to have relatively heavier wood and larger seeds than secondary forest species. The dominance of certain species in primary forests was significantly correlated with wood density and seed size, although the correlations in secondary forests and enriched plantations varied among stands. The seedlings of the species with high leaf toughness, large leaf mass area, and wood density tended to be more sensitive to environmental conditions. Species with larger seeds tended to have a more limited recruitment, suggesting that enrichment plantations were more suitable for the establishment of these species. Our results suggest that the restoration of primary forest by natural regeneration is difficult because it is prevented by both environmental conditions and recruitment limitation. The contribution of these factors was species-dependent, which could be partly predicted by their functional traits.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พยายามกู้คืนป่าเขตร้อนที่ deforested ที่ดินมีเหลว เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากลักษณะของสายพันธุ์ปลูกไม่เหมาะสม โดยไม่มีข้อมูลในการฟื้นฟู ดังนั้น วิธีใหม่สำหรับการกำหนดความสามารถของพันธุ์ไม้จะสร้างในที่ดินป่าเสื่อมโทรมเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการปฏิบัติการฟื้นฟู เราตรวจสอบลักษณะการทำงานโรงงาน และปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จของการฟื้นฟูในป่าชุมชนที่ได้รับคืนทั้งที่ โดยธรรมชาติฟื้นฟูและตกแต่งสวน ในพื้นที่เพาะปลูกขยับร้างภายในป่าดิบชื้นเขตร้อนของสุเทพ-ปุยอุทยานแห่งชาติจังหวัดเชียงใหม่ ภาคเหนือ 1 ห้า-ฮา แปลงถาวร (100 × 100 เมตร) ก่อตั้งในพื้นที่การจัดการป่าที่แตกต่างกันสาม: ป่าหลัก รองป่า และสวนตกแต่ง องค์ประกอบของหลังคาต้นไม้ กล้าถ่าย และกล้าไม้พันธุ์ถูกวิเคราะห์เพื่อกำหนดต้นไม้ลักษณะงานและปัจจัยที่ควบคุมองค์ประกอบป่า เช่นข้อจำกัดทางกายภาพสิ่งแวดล้อมและสรรหาบุคลากร เราพบว่า ต้นไม้ในป่าหลักมีแนวโน้มที่จะ มีค่อนข้างหนักกว่าเมล็ดพันธุ์ไม้ และมีขนาดใหญ่กว่าพันธุ์ป่ารอง ปกครองบางพันธุ์ในป่าหลักถูกมากมีความสัมพันธ์กับความหนาแน่นของไม้และขนาดของเมล็ด แม้ว่าความสัมพันธ์ในรองป่าและพื้นที่เพาะปลูกอุดมด้วยความหลากหลายยืน ต้นกล้าพันธุ์เหนียวสูงใบ ใบมีขนาดใหญ่มวล และความหนาแน่นของไม้แนวโน้มที่จะอ่อนไหวมากกับสภาวะแวดล้อม สายพันธุ์ที่ มีเมล็ดขนาดใหญ่แนวโน้มที่จะ มีการสรรหาบุคลากรเพิ่มเติมจำกัด แนะนำว่า สวนตกแต่งได้เหมาะสำหรับการจัดตั้งของสายพันธุ์นี้ ผลของเราแนะนำว่า การฟื้นฟูป่าหลักโดยฟื้นฟูธรรมชาติเป็นเรื่องยากเนื่องจากเกิดจากสภาพแวดล้อมและข้อจำกัดในการสรรหาบุคลากร สัดส่วนของปัจจัยเหล่านี้คือ สายพันธุ์ขึ้นอยู่กับ ซึ่งสามารถคาดเดาบางส่วน โดยลักษณะการทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลายคนพยายามที่จะเรียกคืนป่าเขตร้อนในดินแดนป่าถูกทำลายได้ล้มเหลวส่วนใหญ่เป็นเพราะลักษณะของสายพันธุ์ที่ปลูกไม่เหมาะสมโดยไม่ต้องข้อมูลเกี่ยวกับการฟื้นฟูของพวกเขา ดังนั้นวิธีการใหม่ในการกำหนดความสามารถของพันธุ์ไม้ที่จะกอบกู้ในพื้นที่ป่าเสื่อมโทรมเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับการปฏิบัติฟื้นฟู เราตรวจสอบโรงงานลักษณะการทำงานและปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการฟื้นฟูป่าชุมชนที่ได้รับการบูรณะทั้งการฟื้นฟูและการตกแต่งสวนธรรมชาติในพื้นที่ที่ถูกทิ้งร้างขยับปลูกภายในภูเขาป่าเขตร้อนของสุเทพปุยอุทยานแห่งชาติเชียงใหม่ภาคเหนือของประเทศไทย ห้าแปลงถาวร 1-Ha (100 เมตร× 100 เมตร) ตั้งอยู่ในพื้นที่สามการจัดการป่าไม้ที่แตกต่างกัน: ป่าหลักรองป่าและสวนการเพิ่มปริมาณ องค์ประกอบชนิดของต้นไม้ทรงพุ่มต้นกล้าสร้างใหม่และต้นกล้าที่ได้มาวิเคราะห์เพื่อตรวจสอบต้นไม้ลักษณะการทำงานและปัจจัยที่ควบคุมองค์ประกอบป่าเช่นสภาพแวดล้อมทางกายภาพและการรับสมัครข้อ จำกัด เราพบว่าต้นไม้ที่อยู่ในป่าหลักมีแนวโน้มที่จะมีไม้ที่ค่อนข้างหนักและเมล็ดมีขนาดใหญ่กว่าสายพันธุ์รองป่า การปกครองของบางชนิดในป่าหลักมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญที่มีความหนาแน่นไม้และขนาดของเมล็ดแม้ว่าความสัมพันธ์ในป่ามัธยมศึกษาและสวนอุดมแตกต่างกันในหมู่ยืน ต้นกล้าของสายพันธุ์ที่มีความเหนียวใบสูงพื้นที่มวลใบขนาดใหญ่และความหนาแน่นของไม้มีแนวโน้มที่จะมีความไวต่อสภาพแวดล้อม สายพันธุ์ที่มีเมล็ดขนาดใหญ่มีแนวโน้มที่จะมีการสรรหาบุคลากรที่ จำกัด มากขึ้นชี้ให้เห็นว่าการเพิ่มปริมาณพื้นที่เพาะปลูกมีความเหมาะสมมากขึ้นสำหรับสถานประกอบการของสายพันธุ์เหล่านี้ ผลของเราแสดงให้เห็นว่าการฟื้นฟูป่าหลักโดยการฟื้นฟูธรรมชาติเป็นเรื่องยากเพราะมันคือการป้องกันโดยทั้งสภาพแวดล้อมและการรับสมัครข้อ จำกัด ผลงานของปัจจัยเหล่านี้เป็นสายพันธุ์ขึ้นอยู่กับที่สามารถคาดการณ์บางส่วนจากลักษณะการทำงานของพวกเขา