After three decades of struggle for

After three decades of struggle for agrarian reform, Brazil’s Landless Movement paused during its 6th Congress to evaluate its experience and reflect on the new reality. The goal: to change while changing themselves.

Source: Americas Program

“Our greatest victory was to build an organization of campesinos that rescued the history of land struggle, that lasts over time, that maintains its internal unity, and that has become a point of reference, even internationally,” reflects Gilmar Mauro, historical leader of one of the largest social movements in the world.[1] From February 10-14, the Landless Workerss Movement (MST, by its Portuguese initials) held its sixth congress in Brasília. The Congress sought to define new directions in the thirty year history of the MST.


Between 12,000 and 15,000 delegates participated in the meeting, marked by the solid organization based in discipline and collective work that is characeristic of the the movement. Far from being a bureaucratic affair, the Congress stood out for its many colors and the songs, plays and performances that animated the members and have become a hallmark of the peasant organization. A huge camp managed by movement leaders housed the delegates.


Before the end of the sixth Congress, delegates marched to the Palacio de Planalto, where clashes with police were reported. A large delegation was received by [Brazilian President] Dilma Rousseff on Thursday, February 13. Before the extensive list of unmet demands presented by the landless–who accuse her government of giving the fewest number of peasant farmers land since the end of the dictatorship–the president responded with a terse: “Pass on all the information you can about what wrong is being done and we will make changes.”


It was the first time that Rousseff received  the landless, who complained that they were received several times by [former President] Lula da Silva, as well as conservative [former president] Henrique Cardoso. Three days later, in her weekly radio program “Coffee with the President,” Rousseff seemed happy that Brazil will become the world’s largest producer of soybeans this year. Its bumper crop (estimated at 90 million tons) will overtake the United States.


She stated, “The record crop of 2013-2014 is the result of the joint efforts of our producers, the development of new agricultural technologies, and the support given by government programs to farmers in the country”.[2] She stressed that to store the entire harvest, her government has released a line of credit for about $10.4 billion for the construction of silos in the next five years. Just the opposite of what the landless–for whom agribusiness is the principal problem–demand.


Historical crossroads


For a little over a year, the Landless Movement debated the evaluation of their thirty years of existence. They identified the main problems the movement faces and drew lines of action to confront them. Jorge Edgar Kolling, teacher and member of the education sector of the movement, highlighted in a preparatory work of the Congress entitled “Reinventing the MST so it continues to be the MST,” that “Our movement is experiencing a major crossroads in its history: agrarian reform is blocked”.[3]


Kolling does a close reading of the Brazilian political reality and the role played by the MST. He asserts that agrarian reform is no longer on the political agenda, while agribusiness advances with million-dollar government support.


Meanwhile, public opinion, influenced by mainstream media, “is satisfied with or acquiescent to this model” and does not understand that two conflicting projects vie for dominance in the countryside: agribusiness and family farming.


Kolling doesn’t beat around the bush in his analysis of the movement. “There are very few landless families willing to fight for land, especially in south-central Brazil. In the northeast and northern regions, where most of our families are concentrated, the fight for land still has life, but it also has declined in recent years.”


This analysis is important because the movement now has its major weaknesses precisely where it was born. Looking inward, Kolling wrote, “we see a wide gap between the political commitment to popular agrarian reform and its implementation by settler families. There are many settlers that prioritize monoculture, planting genetically modified seeds, using pesticides, and, in sum, reproducing the perverse agribusiness package that that MST combats.”


By contrast, he points out that the families that produce ecologically are the minority since the movement hasn’t worked to promote a different technological approach in the settlements. For this reason, he proposes “to place settlements at the center of the MST’s actions, build them up as an example of production and labor organization, and of consistency in selecting technological packages.”


The approximately 1,500 settlements nationwide should be places where people live well, in balance with nature and community. “They should serve as an example in the fight for hegemony in the over 1,000 municipalities in which we operate,” Kolling notes.


This perspective represents a shift from the movement’s first three decades. A courageous and realistic reading, though uncomfortable, that reveals that the movement is alive, that it has the will and the energy to overcome (and not accommodate) the situation, faced with the predominantly positive view of agribusiness, even among the settlers, which is winning the battle for land.


In 2011, during Rousseff’s first term, just 22,000 families were given land–the lowest number in the last 20 years. To change that relationship of forces, the MST proposes to “drink from its own well,” using a maxim of the liberation theology that played a major role in the birth of the movement. The movement set off a collective process of discussion and debate in late 2011. It was channeled into the Congress through meetings, seminars, courses and workshops, involving thousands of peasant farmers.


The results could be rewarding and the idea is to assure that the movement carries through into the next thirty years, “taking steps to make changes in the organizational structure, forms of struggle, management methods, and identifying our limits, progress, and challenges,” Kolling stated.


Shifting Strategies: A New Agrarian Reform


The MST was born by occupying property owners’ unused estates, resisting and working to turn them into living spaces. Their slogan–”Occupy, resist, produce”–has been flown since the movement’s first meetings.


During this long period, one of the symbols of their identity, as Sebastian Salgado’s photos recall, was the moment of occupation. Sickles in hand, intense focus on their faces, the photographer captured the peasants in the iconic moment of downing fences and entering the estates. The black plastic camps at the side of the highways where they lived sometimes for years as they mobilized for expropriation of large landholdings announced to passersby that there, land was being fought for.


“It is not enough to expropriate unproductive estates and divide the land among the families,” Cedenir de Oliveira of the MST’s National Coordination reasons. That kind of land reform has been overtaken by a new reality.


Now, the movement should “be the bearer of an agricultural model focused on ecological food production in a system of agricultural cooperation associated with small agro-industries that respect the environment and ensure the health of producers and consumers, while contributing to attaining the food sovereignty in the country.”

To take that step, the movement must be enter into “dialogue with society,” create alliances with the populations of rural municipalities that are most affected by fumigation and the joblessness brought about by mechanization that forces them to migrate to urban slums.

The MST’s new program, called Popular Agrarian Reform, adapts the logic of the movement to the unstoppable expansion of agribusiness. Huge investments by banks and multinational corporations have caused a geometric increase in the price of land, ruling out expropriations by the state.  These investments went to monocultures such as soy, sugarcane, and eucalyptus (to produce rations, fuel and paper) to the detriment of food crops.


“Agribusiness uses its economic power to impose monoculture production on society, pressing for banks to release more credit for those crops than for products that are not traded on the international exchange,” Miguel Stédile, member of the MST’s National Directorate, stated. For this reason, the agricultural area devoted to food production decreases every year. Much of the rice and beans that make up the traditional Brazilian diet are now imported from Mexico and China, because the land that formerly produced basic foods has been taken over by agribusiness export crops.


The movement is committed to continue its dialogue and partnership with the society around food sovereignty. Diversified, ecological production–coupled with rural social infrastructure (schools, roads, jobs, spaces for leisure and entertainment)–are the crucial part of the new program. Through it, the MST hopes to gain allies, especially in cities.


This shift responds to other more subtle, but no less problematic, changes for the future of the movement as well. Late last year, the federal government issued Provisional Measure 636 that includes a provision that could wipe out the gains of thirty years of struggle for land. Under the provision, the lands granted to people under agrarian reform, which up to now have been public, granting families the right to make use of them, will become private property. Families will be able to sell their parcels. Two decades ago, Fernando Henrique Cardoso’s government tried to impose this project, then it stalled during Lula’s two terms.


“The argument

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากสามทศวรรษที่ผ่านมาของการต่อสู้สำหรับแผนปฏิรูป เคลื่อนไหว Landless ของบราซิลชั่วคราวในระหว่างสภา 6 การประเมินประสบการณ์ และสะท้อนในความเป็นจริงใหม่ เป้าหมาย: การเปลี่ยนแปลงในขณะที่การเปลี่ยนแปลงตัวเองแหล่งที่มา: โปรแกรมอเมริกา"ชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเราคือการ สร้างองค์กรของ campesinos ที่ช่วยต่อสู้ ที่ดินที่ใช้เวลาช่วงเวลา ที่รักษาความสามัคคีภายใน และที่เป็นจุดอ้างอิง แม้แต่ในระดับสากล ประวัติ" สะท้อน Gilmar Mauro ผู้นำประวัติศาสตร์หนึ่งของการเคลื่อนไหวทางสังคมที่ใหญ่ที่สุดในโลก[1] จาก 10 กุมภาพันธ์-14, Landless Workerss ย้าย (MST โดยชื่อย่อของโปรตุเกส) จัดสภาหกในบราซิเลีย สภาพยายามที่จะกำหนดทิศทางใหม่ในประวัติศาสตร์ 30 ปีของ MSTระหว่าง 15000 และ 12000 ผู้เข้าร่วมประชุม การทำเครื่องหมาย โดยองค์กรแข็งแกร่งอยู่ในระเบียบวินัยและการทำงานรวมที่เป็น characeristic ของเคลื่อนที่ ห่างไกลจาก เรื่องราชการ สภายืนออกเป็นหลายสี และเพลง บทละคร และแสดงที่เคลื่อนไหวสมาชิก และได้กลายเป็น จุดเด่นขององค์กรชาวนา ค่ายใหญ่ที่จัดการ โดยผู้นำเคลื่อนไหวเอนมอบก่อนสิ้นสภาหก ผู้รับมอบสิทธิ์เดินไป Palacio de แพลนอลโต ที่มีรายงานปะทะกับตำรวจ การมอบหมายใหญ่ [ประธานาธิบดีบราซิล] Dilma Rousseff ในวันพฤหัสบดี 13 กุมภาพันธ์รับ ก่อน unmet ความต้องการนำเสนอ โดยที่ landless รายละเอียด – ที่กล่าวหารัฐบาลของเธอให้หยิบของเกษตรกรชาวนาเนื่องจากจุดสิ้นสุดของประธานาธิบดีเผด็จการ – ที่ตอบสนองกับการ terse: "ส่งข้อมูลทั้งหมดที่คุณสามารถเกี่ยวกับกำลังทำอะไรไม่ถูกต้อง และเราจะทำการเปลี่ยนแปลง"มันเป็นครั้งแรกที่ Rousseff ได้รับการ landless ผู้แนะนำให้ พวกเขาได้รับหลายครั้ง โดย [ประธาน] Lula da Silva เป็นอนุรักษนิยม [ประธาน] Henrique Cardoso สามวันต่อมา ในเธอประจำสัปดาห์รายการวิทยุ "กาแฟกับประธาน" Rousseff ดูเหมือนความสุขที่บราซิลจะกลายเป็น ผู้ผลิตที่ใหญ่ที่สุดในโลกของถั่วเหลืองในปีนี้ เป็นพืชกันชน (ประมาณที่ 90 ล้านตัน) จะแซงสหรัฐอเมริกาเธอกล่าว "พืชบันทึกของปี 2013-2014 เป็นผลของความพยายามร่วมกันของผู้ผลิตของเรา การพัฒนาเทคโนโลยีเกษตร และการสนับสนุนให้โปรแกรมรัฐบาลเกษตรกรในประเทศ"[2] เธอเน้นว่า เก็บเก็บเกี่ยวทั้งหมด รัฐบาลของเธอได้ออกเป็นวงเงินสำหรับประมาณ 10.4 พันล้านเหรียญสำหรับการก่อสร้างยุ้งฉางในถัดไปห้าปี เพียงตรงข้ามของสิ่งที่ landless – ผู้ประกอบการเป็นหลักปัญหา – ความต้องการสี่แยกประวัติศาสตร์สำหรับน้อยกว่าปี การเคลื่อนไหว Landless ยังคงประเมินตนสามสิบปีของการดำรงอยู่ พวกเขาระบุปัญหาหลักการเคลื่อนไหวใบหน้า และดึงบรรทัดของการเผชิญหน้านั้น Jorge Edgar Kolling ครูและสมาชิกของภาคการศึกษาการเคลื่อนไหว เน้นในการเตรียมงานของสภาได้รับการ "ฟื้นฟู MST เพื่อไป MST ที่" ความเคลื่อนไหวของเราพบสี่แยกที่สำคัญในประวัติศาสตร์ของ: ปฏิรูปแผนถู "[3]Kolling ไม่อ่านปิดของบราซิลการเมืองจริงและบทบาทที่เล่น โดย MST เขายืนยันว่า แผนปฏิรูปไม่ในวาระทางการเมือง ในขณะที่เกษตรล่วงหน้ากับฝ่ายสนับสนุนรัฐบาลล้านดอลลาร์ในขณะเดียวกัน ความเห็นสาธารณะ การรับอิทธิพลจากสื่อหลัก "คือ acquiescent รุ่นนี้ หรือพอใจกับ" และเข้าใจว่า สองโครงการความขัดแย้งสั่งสมครอบงำในชนบท: เกษตรและเลี้ยงครอบครัวKolling ไม่ชนะรอบบุชในการวิเคราะห์การเคลื่อนไหวของเขา "ได้เต็มใจที่จะต่อสู้เพื่อแผ่นดิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศบราซิลใต้กลาง landless มีเพียงไม่กี่ครอบครัว ในตะวันออกเฉียงเหนือ และเหนือขอบเขต ส่วนใหญ่ของครอบครัวของเราเข้มข้น การต่อสู้สำหรับที่ดินที่ยังมีชีวิต แต่มันยังได้ปฏิเสธในปีที่ผ่านมา"วิเคราะห์นี้มีความสำคัญเนื่องจากการเคลื่อนไหวตอนนี้มีจุดอ่อนที่สำคัญตรงที่มันเกิด มองขาเข้า Kolling เขียน "เราเห็นช่องว่างระหว่างความมุ่งมั่นทางการเมืองปฏิรูปนิยมเก็บและดำเนินการ โดยครอบครัว settler กว้าง มีจำนวนมากตั้งถิ่นฐานที่สำคัญเรื่อง ปลูกเมล็ดพืชดัดแปลงพันธุกรรม การใช้ยาฆ่าแมลง และ ในผล ทำเกษตร perverse แพคเกจที่ MST combats"โดยคมชัด เขาชี้ให้เห็นว่า ครอบครัวที่ทำให้เกิดระบบนิเวศชนกลุ่มน้อยที่เนื่องจากการเคลื่อนไหวไม่ได้ทำงานเพื่อส่งเสริมวิธีการเทคโนโลยีที่แตกต่างกันในการชำระ ด้วยเหตุนี้ เขาเสนอ "ไปทำการชำระเงินของการดำเนินการของ MST สร้างขึ้นเป็นตัวอย่าง ของการผลิตและองค์กรแรงงาน และความสม่ำเสมอในการเลือกแพคเกจเทคโนโลยี"จ่ายประมาณ 1500 ทั่วประเทศควรเป็นสถานที่ผู้คนอาศัยอยู่ด้วย ในสมดุลกับธรรมชาติและชุมชน "พวกเขาควรทำหน้าที่เป็นตัวอย่างในการต่อสู้สำหรับเจ้าในกว่า 1000 แห่งที่เรามี, " หมายเหตุ Kollingมุมมองนี้แสดงถึงกะจากการเคลื่อนไหวครั้งแรก 3 ทศวรรษ ความกล้าหาญ และจริงอ่าน ว่าไม่สบาย เปิดเผยว่า การเคลื่อนไหวมีชีวิต ว่า มีจะและพลังงานใน การเอาชนะ (ไม่รองรับ) สถานการณ์ ประสบกับมุมมองเป็นบวกของเกษตร แม้กระทั่งในการตั้งถิ่นฐาน ที่จะชนะการต่อสู้สำหรับที่ดินใน 2011 ในช่วงระยะแรกของ Rousseff ครอบครัวเพียง 22000 ได้รับเลขที่ดินสุดใน 20 ปี การเปลี่ยนแปลงที่ความสัมพันธ์ของกองกำลัง MST เสนอ "ดื่มจากสภาพดี, " การใช้แม็กของเทววิทยาแห่งการปลดปล่อยที่บทบาทสำคัญในการเกิดการเคลื่อนไหว การเคลื่อนไหวที่ตั้งค่ากระบวนการรวมของการอภิปรายกันในช่วงปลายเดือน 2011 มันเป็นจอในสภาผ่านการประชุม สัมมนา หลักสูตร และประชุมเชิง ปฏิบัติการ การเกี่ยวพันของเกษตรกรชาวนาผลลัพธ์ได้จะคุ้มค่า และเป็นความคิดเพื่อ ให้มั่นใจว่า การเคลื่อนไหวหมายถึงในปีถัดไปสามสิบ "ดำเนินขั้นตอนการเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างองค์กร รูปแบบของการต่อสู้ วิธีจัดการ และระบุขีดจำกัดของเรา กำลัง และความ ท้าทาย Kolling ระบุขยับกลยุทธ์: การใหม่แผนปฏิรูปMST ที่เกิด โดยมีคุณสมบัติของเจ้าของไม่ได้ใช้งานนิคม ต่อต้าน และทำงานเพื่อเปลี่ยนให้เป็นพื้นที่นั่งเล่น สโลแกนของพวกเขา – "ครอบครอง ต่อต้าน ผลิต" – มีการบินตั้งแต่การประชุมครั้งแรกของการเคลื่อนไหวช่วงนี้ยาวนาน หนึ่งในสัญลักษณ์ของตัว เป็นเซบาสเตียน Salgado เรียกคืนภาพ ถูกเวลาอาชีพ ๒๘ ในมือ ใบหน้า ความรุนแรงถ่ายภาพจับชาวนาในเวลาจานรั้ว และป้อนนิคมโดดเด่น มีกำลังสู้ค่ายพลาสติกสีดำที่ด้านข้างของทางหลวงที่พวกเขาอาศัยอยู่บางปีพวกเขาปฏิบัติสำหรับ expropriation ของ landholdings ขนาดใหญ่ที่ประกาศให้มาที่มี ที่ดินสำหรับ"มันไม่พอที่จะ expropriate นิคมก่อ และแบ่งที่ดินในหมู่ครอบครัว Cedenir de Oliveira ของ MST ประสานงานแห่งชาติด้วยเหตุผล ว่า ชนิดของการปฏิรูปที่ดินได้ถูก overtaken โดยความเป็นจริงใหม่ตอนนี้ การเคลื่อนไหวควร "ได้รับเงินของแบบจำลองเกษตรเน้นผลิตอาหารระบบนิเวศเป็นระบบของความร่วมมือด้านการเกษตรที่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมเกษตรที่เคารพสิ่งแวดล้อม และตรวจสอบสุขภาพของผู้ผลิตและผู้บริโภค ในขณะที่สนับสนุนการบรรลุอาหารอำนาจอธิปไตยในประเทศ ขนาดเล็ก"จะใช้ขั้นตอนที่ การเคลื่อนไหวจะต้องเป็น "พูดคุยกับสังคม สร้างพันธมิตรกับประชากรของอำเภอชนบทที่ได้รับผลกระทบ โดย fumigation และ joblessness โดย mechanization ที่บังคับให้ย้ายไปเมือง slumsโปรแกรมใหม่ของ MST เรียกว่านิยมแผนปฏิรูป ปรับตรรกะของการเคลื่อนไหวเพื่อการขยายตัวโจ๊กของเกษตร การลงทุน โดยธนาคารและบริษัทข้ามชาติขนาดใหญ่ได้เกิดขึ้นทรงเรขาคณิตราคาที่ดิน ออก expropriations ตามรัฐ การลงทุนเหล่านี้ไป monocultures เช่นถั่วเหลือง อ้อย ยูคาลิปตัส (การผลิตได้ น้ำมัน และกระดาษ) ให้ร้ายของพืชอาหาร"เกษตรใช้อำนาจทางเศรษฐกิจกำหนดเรื่องผลิตในสังคม กดสำหรับธนาคารจะปล่อยสินเชื่อเพิ่มเติมสำหรับพืชเหล่านั้นกว่าผลิตภัณฑ์ที่ไม่ได้ซื้อขายกับแลกเปลี่ยนนานาชาติ Miguel Stédile กรรมการฝ่ายชาติของ MST ระบุ ด้วยเหตุนี้ พื้นที่การเกษตรที่ทุ่มเทเพื่ออาหารผลิตลดลงทุกปี ข้าวและถั่วที่ประกอบอาหารบราซิลดั้งเดิมมากตอนนี้นำเข้าจากเม็กซิโกและจีน เนื่องจากที่ดินที่เคย ผลิตอาหารขั้นพื้นฐานนำ โดยพืชเกษตรส่งออกการเคลื่อนไหวจะมุ่งมั่นการเจรจาความร่วมมือกับสังคมรอบอาหารอำนาจอธิปไตย มีความหลากหลาย ระบบนิเวศผลิต – ควบคู่ไปกับโครงสร้างสังคมชนบท (โรงเรียน ถนน งาน ช่องว่างสำหรับพักผ่อนและความบันเทิง) – เป็นส่วนสำคัญของโปรแกรมใหม่ ผ่าน MST หวังว่าจะได้รับพันธมิตร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมืองกะนี้ตอบกันลึกซึ้งยิ่งขึ้น แต่ไม่น้อยมีปัญหา การเปลี่ยนแปลงในอนาคตของการเคลื่อนไหวเช่น ปลายปีที่แล้ว รัฐบาลออก 636 วัดชั่วคราวที่มีบทบัญญัติที่สามารถเช็ดออกกำไรของสามสิบปีของการต่อสู้สำหรับที่ดิน ภายใต้บทบัญญัติ ดินแดนให้กับผู้คนภายใต้แผนปฏิรูป ซึ่งถึงตอนนี้ได้รับสาธารณะ ให้ครอบครัวด้านขวาต้องใช้ของพวกเขา จะกลายเป็น ทรัพย์สินส่วนตัว ครอบครัวจะได้ขายของหีบห่อ สองทศวรรษที่ผ่านมา Fernando Henrique Cardoso รัฐบาลพยายามกำหนดโครงการนี้ แล้วก็หยุดการทำงานระหว่างสองพจน์ของ Lula"เป็นอาร์กิวเมนต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากสามทศวรรษของการต่อสู้เพื่อการปฏิรูปสังคมเคลื่อนไหวไร้ที่ดินบราซิลหยุดชั่วคราวในระหว่างการมีเพศสัมพันธ์ของตน 6 เพื่อประเมินประสบการณ์ และสะท้อนให้เห็นในความเป็นจริงใหม่ เป้าหมาย : การเปลี่ยนแปลงในขณะที่การเปลี่ยนแปลงตัวเอง

ที่มา : อเมริกาโปรแกรม

" ชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเราคือการสร้างองค์กรที่ช่วย campesinos ประวัติศาสตร์แห่งการต่อสู้ที่ดินที่คงอยู่ตลอดเวลาที่ยังคงความเป็นเอกภาพภายใน และได้กลายเป็นจุดอ้างอิง แม้ในระดับสากล " สะท้อนให้เห็นถึง gilmar เมาโร หัวหน้าทางประวัติศาสตร์ของขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคมที่ใหญ่ที่สุดในโลก [ 1 ] วันที่ 10-14 , การเคลื่อนไหว workerss ไม่มีที่ดินเป็นของตนเอง ( MST โดยโปรตุเกสชื่อย่อ ) ถือเป็นของหกรัฐสภาในสายจูบิลี .รัฐสภาพยายามที่จะกำหนดทิศทางใหม่ในสามสิบปีของประวัติศาสตร์ของ MST


ระหว่าง 12 และ 15 , 000 คนเข้าร่วมประชุมที่ทำเครื่องหมายโดยองค์กรที่มั่นคง อยู่ในระเบียบวินัย และรวมผลงานที่เป็นคุณลักษณะของการเคลื่อนไหว ห่างไกลจากการเป็นชู้ราชการรัฐสภายืนออกสำหรับหลายๆสี และเพลงเล่นและการแสดงภาพเคลื่อนไหว สมาชิก และได้กลายเป็นจุดเด่นของชาวนาในองค์กร ค่ายใหญ่ที่จัดการโดยผู้นำการเคลื่อนไหวอยู่คน


ก่อนจบที่ 6 ร่วมเดินขบวนไปยังรัฐสภา planalto Palacio de ที่การปะทะกันกับตำรวจ คือ รายงาน คณะผู้แทนขนาดใหญ่ที่ได้รับโดย [ บราซิลประธานาธิบดี Dilma ] เลือกตั้งในวันพฤหัสบดีที่ 13 กุมภาพันธ์ก่อนรายการที่กว้างขวางของ unmet ความต้องการที่นำเสนอโดยไร้ที่ดินและที่กล่าวหารัฐบาลของเธอให้จำนวนน้อยที่สุดของชาวนาเกษตรกรที่ดินตั้งแต่สิ้นสุดของการปกครองแบบเผด็จการและประธานตอบสนองกับสั้น : " ส่งข้อมูลทั้งหมดที่คุณสามารถเกี่ยวกับสิ่งที่ผิดเป็นถูก และเราจะเปลี่ยนแปลง "


มันเป็นครั้งแรกที่ได้รับเลือกตั้งไหมซึ่งตั้งอยู่ใครที่บ่นว่าพวกเขาได้รับหลายครั้งโดย [ อดีตประธานาธิบดี ] ลูลา ดา ซิลวา รวมทั้งอนุลักษณ์ [ อดีตประธานาธิบดี ] เฮนริเก้ คาร์โดโซ . 3 วันต่อมา ในโปรแกรม " วิทยุของเธอรายสัปดาห์ กาแฟกับประธานาธิบดี " เลือกตั้งก็ดูมีความสุขที่บราซิลจะกลายเป็นผู้ผลิตที่ใหญ่ที่สุดในโลกของถั่วเหลืองในปีนี้ของพืชกันชน ( ประมาณ 90 ล้านตัน ) จะแซงสหรัฐอเมริกา


เธอกล่าวว่า " บันทึกพืชศิลปะเป็นผลของความพยายามร่วมกันของผู้ผลิตของเรา การพัฒนาเทคโนโลยีทางการเกษตรใหม่ และได้รับการสนับสนุนโดยโปรแกรมของรัฐบาลให้กับเกษตรกรในประเทศ [ 2 ] เธอ " เน้นว่าต้องเก็บเกี่ยวทั้งหมดรัฐบาลของเธอได้เปิดสายของเครดิตสำหรับเกี่ยวกับ $ 10.4 พันล้านก่อสร้างไซโลในห้าปีถัดไป เพียงตรงข้ามของสิ่งที่ ) ตั้งอยู่ที่ธุรกิจการเกษตรเป็นปัญหาหลักและความต้องการ .





ทางสี่แยกปีกว่านิดหน่อย การเคลื่อนไหวไร้ที่ดินถกเถียงการประเมินผลของสามสิบปีของการดำรงอยู่พวกเขาระบุปัญหาการเคลื่อนไหวใบหน้าและวาดเส้นของการกระทำที่จะเผชิญกับมัน จอร์จเอ็ดการ์ Kolling อาจารย์และสมาชิกของภาคการศึกษาของการเคลื่อนไหวเน้น ในการเตรียมงานของรัฐสภา เรื่อง " reinventing MST ก็ยังคงเป็น ต " ว่า " การเคลื่อนไหวของเราพบสาขาสี่แยกในประวัติศาสตร์การปฏิรูปสังคมปิด " . [ 3 ]


ไม่ได้อ่านปิดของ Kolling ความเป็นจริงทางการเมืองชาวบราซิลและบทบาทที่เล่นโดย MST . เขาอ้างว่าการปฏิรูปเกษตรกรรมไม่มีในวาระการประชุมทางการเมือง ในขณะที่ธุรกิจการเกษตรก้าวหน้ากับล้านดอลลาร์สนับสนุนรัฐบาล


โดยมติมหาชน อิทธิพลจากสื่อหลัก" พอใจหรือ acquiescent รุ่น " นี้ และไม่เข้าใจว่า สองโครงการที่ขัดแย้งกันแย่งความเด่นในชนบท : ธุรกิจการเกษตรและครอบครัวฟาร์ม


Kolling ไม่อ้อมค้อมในการวิเคราะห์การเคลื่อนไหว " มีเพียงไม่กี่ครอบครัว ไม่มีที่ดินเป็นของตนเองยินดีที่จะต่อสู้เพื่อแผ่นดิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในใต้บราซิล ในพื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และภาคเหนือที่ที่สุดของครอบครัวของเราจะเข้มข้น ต่อสู้เพื่อแผ่นดิน ยัง มี ชีวิต แต่ก็ยังได้ลดลงในปีที่ผ่านมา . "


การวิเคราะห์นี้เป็นสิ่งสำคัญเพราะการเคลื่อนไหวขณะนี้มีจุดอ่อนหลักของ บริษัท แน่นอนที่มันเกิด มองเข้าไปด้านใน Kolling เขียนไว้ว่า " เราเห็นช่องว่างที่กว้างระหว่างความมุ่งมั่นทางการเมืองนิยมการปฏิรูปเกษตรกรรมและการนำไปปฏิบัติ โดยผู้อพยพครอบครัวมีหลายที่เข้ามาตั้งถิ่นฐานที่เน้นการปลูกเมล็ดพันธุ์ดัดแปลงพันธุกรรม การใช้ยาฆ่าแมลง และสรุปการทําเกษตร ขี้อ้อน แพคเกจที่ MST ต่อสู้ "


โดยคมชัด , เขาชี้ให้เห็นว่าครอบครัวที่ผลิตนิเวศวิทยาคือเสียงส่วนน้อย แต่การเคลื่อนไหว ไม่ได้ทำงานเพื่อส่งเสริมเทคโนโลยีที่แตกต่างกันวิธีการใน การชำระหนี้ . ด้วยเหตุผลนี้เขาเสนอ " สถานที่การชำระหนี้ที่ศูนย์ของการกระทำของ MST สร้างพวกเขาขึ้นเป็นตัวอย่างขององค์กรการผลิต และแรงงาน และความสอดคล้องในการเลือกแพคเกจเทคโนโลยี . "


ประมาณ 1500 การชำระหนี้ทั่วประเทศควรเป็นสถานที่ที่ผู้คนอาศัยอยู่แต่ในความสมดุลกับธรรมชาติ และชุมชน " พวกเขาจะเป็นตัวอย่างในการต่อสู้เพื่ออำนาจในกว่า 1 ,000 เทศบาลที่เราใช้งาน บันทึก " Kolling


มุมนี้หมายถึงเปลี่ยนจากการเคลื่อนไหวของแรกสามทศวรรษที่ผ่านมา มีความกล้าหาญและมีเหตุผลในการอ่าน แต่อึดอัด ที่พบว่ามีการเคลื่อนไหวอยู่ มันมีจะและพลังงานเพื่อเอาชนะ ( และไม่รองรับ ) สถานการณ์ที่เผชิญกับมุมมองที่ดีเด่นของธุรกิจการเกษตรแม้ในหมู่สมาชิก ซึ่งชนะการต่อสู้เพื่อแผ่นดิน


ใน 2011 , ในระหว่างระยะเวลาก่อนเลือกตั้ง เพียง 22 , 000 ครอบครัวได้รับที่ดินและจำนวนต่ำสุดในรอบ 20 ปี การเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ของการบังคับ MST เสนอ " ดื่มของตัวเองดี ใช้คาถาของวิมุตติธรรมที่เล่นบทบาทสำคัญในการกำเนิดของการเคลื่อนไหวการเคลื่อนไหวเริ่มกระบวนการโดยรวมของการอภิปรายและโต้วาทีในปลายปี 2011 มันเป็นช่องทางเข้าสู่รัฐสภาผ่านการประชุม สัมมนา หลักสูตร และการฝึกอบรมที่เกี่ยวข้องกับพันของเกษตรกรชาวนา


ผลอาจจะคุ้มค่า และความคิด เพื่อให้มั่นใจว่า การเคลื่อนไหวประกอบผ่านเข้าไปในอีกสามสิบปี " จดขั้นตอนการเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างขององค์การรูปแบบของการต่อสู้ วิธีการจัดการ และการระบุขอบเขตของเรา ความก้าวหน้า และความท้าทาย " Kolling ระบุ


เปลี่ยนกลยุทธ์ใหม่ การปฏิรูปเกษตรกรรม


MST เกิดครอบครองทรัพย์สินของเจ้าของไม่ได้ใช้นิคม ขัดขืน และทำงานเพื่อเปิดเข้าไปในชีวิตเป็น . สโลแกนของพวกเขาสำหรับ " ครอบครอง , ต้านทาน , ผลิต " และได้บินตั้งแต่การเคลื่อนไหวของการประชุมครั้งแรก


ตลอดระยะเวลาที่ยาวนาน หนึ่งในสัญลักษณ์ของตัวตนของพวกเขา เป็น เซบาสเตียน salgado ภาพถ่ายเรียกคืน คือช่วงเวลาของอาชีพ เคียวในมือ โฟกัสเข้มบนใบหน้าของพวกเขา ช่างภาพจับชาวบ้านในช่วงเวลาที่โดดเด่นของ ดาวนิง รั้ว และเข้านิคมอุตสาหกรรมสีดำพลาสติกค่ายที่ด้านข้างของทางหลวงที่พวกเขาอาศัยอยู่ในบางครั้งสำหรับปีเป็นระดม เพื่อการเวนคืนของ landholdings ขนาดใหญ่ประกาศก่อนหน้านี้ว่า ที่ดิน ถูกทำร้าย . . . . . .

" มันไม่เพียงพอที่จะยึดที่ดินและไม่แบ่งที่ดินของครอบครัว " cedenir de Oliveira เหตุผลประสานงานระดับชาติของ MST .ชนิดของการปฏิรูปที่ดินถูกยึดครองโดยความเป็นจริงใหม่


ตอนนี้ การเคลื่อนไหวควร " เป็นผู้ถือของรูปแบบการเกษตรที่เน้นการผลิตอาหารในระบบนิเวศในระบบของความร่วมมือด้านการเกษตรที่เกี่ยวข้องกับเกษตรอุตสาหกรรมขนาดเล็กที่เคารพสิ่งแวดล้อม และสุขภาพของผู้ผลิตและผู้บริโภค ขณะที่การบรรลุความเป็นเอกราช อาหารในประเทศ

"ไปที่ขั้นตอนที่เคลื่อนไหวจะต้องระบุลงใน " การสนทนากับสังคม สร้างพันธมิตรกับประชากรของเทศบาลในชนบทที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดโดยการรมควันและการตกงานมาเกี่ยวกับเรื่องที่บังคับให้อพยพไปยังเมืองสลัม

ของ MST โปรแกรมใหม่ที่เรียกว่าการปฏิรูปสังคมยอดนิยมปรับตรรกะของการเคลื่อนไหวการผ่านพ้นของธุรกิจการเกษตร ทุนขนาดใหญ่ โดยธนาคารและ บริษัท ข้ามชาติทำให้เพิ่มทางเรขาคณิตในราคาที่ดิน ปกครองออก expropriations โดยรัฐ ทำไมลงทุนเหล่านี้ ไปทรีตเมนต์ เช่น ถั่วเหลือง อ้อย และยูคาลิปตัส ( ผลิตอาหาร เชื้อเพลิง และกระดาษ ) เพื่อความเสียหายของพืชอาหาร

." ธุรกิจการเกษตรใช้อำนาจทางเศรษฐกิจของครอบการผลิตเชิงเดี่ยวในสังคม การปล่อยสินเชื่อธนาคาร เพื่อให้พืชเหล่านั้นกว่าสำหรับผลิตภัณฑ์ที่ไม่ใช่การซื้อขายแลกเปลี่ยนนานาชาติ " มิเกล St é dile สมาชิกของ MST แห่งชาติคณะกรรมการ , ระบุ สำหรับเหตุผลนี้ พื้นที่การเกษตรที่ทุ่มเทให้กับการผลิตอาหารลดลงทุกปีมากของข้าวและถั่วที่ทำให้อาหารบราซิลแบบดั้งเดิมขณะนี้นำเข้าจากเม็กซิโก และจีน เพราะที่ดินที่เคยผลิตพื้นฐาน อาหารที่ได้รับการยึดโดยพืชส่งออกเกษตร


การเคลื่อนไหวมุ่งมั่นที่จะยังคงเจรจากับหุ้นส่วนและสังคมรอบตัวอธิปไตยทางอาหาร หลากหลายนิเวศวิทยาการผลิต–คู่กับโครงสร้างพื้นฐานทางสังคมชนบท ( โรงเรียน , ถนน , งาน , เป็นเพื่อการพักผ่อนและบันเทิงและเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของโปรแกรมใหม่ ผ่าน , MST หวังที่จะได้รับพันธมิตรโดยเฉพาะในเมือง


กะนี้ตอบสนองอื่น ๆ มากกว่า แต่ไม่มีปัญหาน้อยกว่าการเปลี่ยนแปลงในอนาคตของการเคลื่อนไหวได้เป็นอย่างดี เมื่อปลายปีที่แล้วรัฐบาลออกมาตรการชั่วคราวนั้น มีเงื่อนไขที่สามารถเช็ดออกส่วนของสามสิบปีของการต่อสู้เพื่อแผ่นดิน ภายใต้บทบัญญัติในที่ดินให้ประชาชนภายใต้การปฏิรูปกสิกรรม ซึ่งถึงขณะนี้มีประชาชน , ให้ครอบครัว สิทธิที่จะใช้ประโยชน์จากพวกเขา จะกลายเป็นทรัพย์สินส่วนตัว ครอบครัวจะสามารถขายพัสดุของ สองทศวรรษที่ผ่านมารัฐบาลของเฟอร์นันโด Henrique คาร์โดโซพยายามที่จะกำหนดโครงการนี้แล้วมันจนตรอกใน Lula สองแง่


" อาร์กิวเมนต์