IntroductionSpeakers of American En

Introduction

Speakers of American English generally use the present perfect tense (have/has + past participle) far less than speakers of British English. In spoken American English it is very common to use the simple past tense as an alternative in situations where the present perfect would usually have been used in British English. The two situations where this is especially likely are:

(i) In sentences which talk about an action in the past that has an effect in the present:



ii) In sentences which contain the words already, just or yet:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำของภาษาอเมริกันโดยทั่วไปใช้เครียดได้ (มีได้ + รูปอดีตกาล) น้อยกว่าของภาษาอังกฤษ ในการพูดภาษาอังกฤษอเมริกัน มันเป็นเรื่องธรรมดามากที่ใช้ในรูปอดีตกาลเป็นทางเลือกในสถานการณ์ที่ที่สมบูรณ์แบบในปัจจุบันจะมักจะถูกใช้ในอังกฤษ สองสถานการณ์ที่นี่คือแนวโน้มโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือ:(i) ในประโยคที่พูดคุยเกี่ยวกับการกระทำในอดีต ที่มีผลกระทบในปัจจุบัน:ii) ในประโยคซึ่งประกอบด้วยอยู่แล้ว เพียงคำ หรือยัง:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ

พูดภาษาอังกฤษแบบอเมริกันโดยทั่วไปใช้ปัจจุบันที่สมบูรณ์แบบเครียด (มี / มีกริยาที่ผ่านมา +) น้อยกว่าลำโพงของอังกฤษ ในการพูดภาษาอังกฤษแบบอเมริกันมันเป็นเรื่องธรรมดามากที่จะใช้ที่ผ่านมาเครียดง่ายเป็นทางเลือกในสถานการณ์ที่ที่สมบูรณ์แบบในปัจจุบันมักจะมีการใช้ในภาษาอังกฤษแบบอังกฤษ ทั้งสองสถานการณ์ที่นี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีแนวโน้มที่จะมี:

(i) ในประโยคที่พูดคุยเกี่ยวกับการกระทำในอดีตที่มีผลบังคับใช้ในปัจจุบัน:



ii) ในประโยคที่มีคำที่มีอยู่แล้วเพียงหรือยัง:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนะนำโดยทั่วไปในปัจจุบันตึงที่สมบูรณ์แบบใช้ลำโพงของภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน ( มี / มี + past participle ) ไกลน้อยกว่าลำโพงอังกฤษภาษาอังกฤษ พูดภาษาอังกฤษแบบอเมริกันมันเป็นเรื่องธรรมดามากที่จะใช้กาลอดีตเป็นทางเลือกในสถานการณ์ที่ปัจจุบันที่สมบูรณ์แบบมักจะถูกใช้ในอังกฤษภาษาอังกฤษ สองสถานการณ์นี้โดยเฉพาะอาจจะ :( ฉัน ) ในประโยคที่พูดถึงการกระทำในอดีตที่ได้ผลในปัจจุบัน :2 ) ในประโยคที่มีคำแล้วหรือยัง :