This sentence is acceptable because

This sentence is acceptable because the verb tenses are chronologically compatible. If the paragraph were to continue, though, one verb tense or the other would have to be used. If the writer continued to talk about the basketball camp, the paragraph would be in future tense; if the writer talked about Matthew’s activities which led to the scholarship, the past tense would be used.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประโยคนี้เป็นที่ยอมรับเนื่องจากกาลกริยากันลำดับ ถ้าย่อหน้า ต่อไป แม้ว่า กาลกริยาหนึ่งหรืออื่น ๆ จะได้ใช้ ถ้าผู้เขียนยังคงพูดคุยเกี่ยวกับค่ายบาสเกตบอล ย่อหน้าจะในอนาคตกาล ถ้าผู้เขียนพูดคุยเกี่ยวกับกิจกรรมของ Matthew ที่ทุน อดีตกาลจะสามารถใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประโยคนี้เป็นที่ยอมรับเพราะกาลกริยาเข้ากันได้ตามลำดับ ถ้าเป็นวรรคที่จะดำเนินการ แต่อย่างใดอย่างหนึ่งคำกริยาเครียดหรืออื่น ๆ จะต้องนำมาใช้ ถ้าผู้เขียนยังคงพูดคุยเกี่ยวกับค่ายบาสเกตบอลวรรคจะอยู่ในอนาคตกาล; ถ้าผู้เขียนได้พูดคุยเกี่ยวกับกิจกรรมของแมทธิวซึ่งนำไปสู่​​ทุนการศึกษาอดีตกาลจะใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประโยคนี้ก็ยอมรับเพราะกริยากาลเป็นลำดับที่เข้ากันได้ ถ้าย่อหน้ายัง แม้ว่า หนึ่งกริยากาลหรืออื่น ๆต้องใช้ ถ้านักเขียนที่ยังคงพูดคุยเกี่ยวกับค่ายบาสเกตบอล ย่อหน้าจะในอนาคตกาล ถ้าผู้เขียนพูดคุยเกี่ยวกับแมทธิวเป็นกิจกรรมซึ่งนำไปสู่ทุนการศึกษา อดีตจะใช้