Previous findingsSudhakar et al. (2

Previous findings
Sudhakar et al. (2007) studied the loss of mass of synthetic
plastics in seawater due to (bio)degradation. To
this end, they immersed samples of HDPE, LDPE and PP
in the Bay of Bengal near Chennai Port (Port) and Fisheries
Survey of India (FSI) for a period of six months with a
monthly sample withdrawal. This study indicated maximum
losses of mass of 1.5-2.5% for LDPE, 0.5-0.8% for
HDPE and 0.5-0.6% for the PP after six months of exposure.
In studies of Albertsson & Karlsson (1990) it was
found that the LDPE buried in soil lost 3.5% of its mass
in 10 years. This low rate of decomposition is in accordance
with studies of Otake, Kobayashi, Asabe, Murakami,
& Ono (1995), in which it was found that 10 years is a relatively
short period of time for biodegradation of synthetic
polymers, such as polyethylene [3]. The same study reports
a mass reduction of 2.5% in LDPE and a decrease
in tensile strength of 24 to 20 MPa in 6 months in tropical
conditions. The formation of carbonyl groups was found
to help microorganisms in the process of degradation.
Note that under tropical conditions, higher levels of biodegradation
can probably be expected due to the higher
levels of temperature, oxygen and microorganisms

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลการวิจัยก่อนหน้านี้Sudhakar et al. (2007) ศึกษาการสูญเสียมวลของสังเคราะห์พลาสติกในน้ำทะเลเนื่องจากการย่อยสลาย (ชีวภาพ) ถึงการนี้ พวกเขาแช่ของ HDPE, LDPE และ PPในอ่าวเบงกอลไนพอร์ต (พอร์ต) และประมงการสำรวจของอินเดีย (FSI) เป็นระยะเวลา 6 เดือนกับการรายเดือนอย่างถอน สูงสุดตามการศึกษานี้สูญเสียของมวล 1.5-2.5% LDPE, 0.5-0.8%HDPE และ 0.5-0.6% PP 6 เดือนของการสัมผัสในการศึกษาของ Albertsson และ Karlsson (1990)พบว่า LDPE ที่ฝังอยู่ในดินหายไป 3.5% ของมวลของใน 10 ปี อัตราต่ำของการสลายตัวนี้เป็นไปตามกับการศึกษาของ Asabe, Otake โคะบะยะชิ มุระกะ มิและโอโนะ (1995), ซึ่งพบว่า 10 ปีเป็นค่อนข้างระยะเวลาสำหรับการย่อยสลายทางชีวภาพของสังเคราะห์เมอร์ เช่นเอทิลีน [3] รายงานการศึกษาเดียวกันลดมวล 2.5% LDPE และลดลงในแรงดึงของ MPa 24 ถึง 20 ใน 6 เดือนในเขตร้อนเงื่อนไขการ พบการก่อตัวของกลุ่ม carbonylเพื่อช่วยให้จุลินทรีย์ในกระบวนการย่อยสลายหมายเหตุว่า ภายใต้สภาพเขตร้อน ระดับสูงของการย่อยสลายทางชีวภาพอาจจะสามารถคาดหวังเนื่องจากสูงระดับของอุณหภูมิ ออกซิเจน และจุลินทรีย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการวิจัยก่อนหน้า
Sudhakar et al, (2007)
ศึกษาการสูญเสียมวลของสังเคราะห์พลาสติกในน้ำทะเลจาก(ชีวภาพ) การย่อยสลาย เพื่อเหตุนี้พวกเขาแช่ตัวอย่าง HDPE, LDPE และ PP ในอ่าวเบงกอลใกล้ท่าเรือเชนไน (พอร์ต) และการประมงการสำรวจของอินเดีย(FSI) สำหรับรอบระยะเวลาหกเดือนที่มีให้ถอนตัวอย่างเป็นรายเดือน การศึกษาครั้งนี้ชี้ให้เห็นสูงสุดสูญเสียมวลของ 1.5-2.5% สำหรับ LDPE, 0.5-0.8% สำหรับ HDPE และ 0.5-0.6% สำหรับ PP หลังจากหกเดือนของการเปิดรับ. ในการศึกษาของ Albertsson และคาล์ส (1990) มันถูกพบว่า LDPE ฝังอยู่ในดินหายไป 3.5% ของมวลของมันใน10 ปี นี้อัตราที่ต่ำของการย่อยสลายเป็นไปตามที่มีการศึกษา Otake, โคบายาชิ ASABE, มุราคามิและโอโน่(1995) ซึ่งพบว่า 10 ปีเป็นที่ค่อนข้างระยะเวลาสั้นๆ สำหรับการย่อยสลายของสารสังเคราะห์โพลีเมอเช่นเอทิลิน[ 3] การศึกษาเดียวกันรายงานการลดมวล 2.5% ใน LDPE และลดลงในความต้านทานแรงดึงของ24-20 เมกะปาสคาลในรอบ 6 เดือนในเขตร้อนเงื่อนไข การก่อตัวของกลุ่มคาร์บอนิลก็พบว่าจะช่วยให้จุลินทรีย์ในกระบวนการของการย่อยสลาย. โปรดทราบว่าภายใต้เงื่อนไขที่เขตร้อนระดับสูงของการย่อยสลายสามารถอาจจะคาดว่าเกิดจากการที่สูงกว่าระดับของอุณหภูมิออกซิเจนและจุลินทรีย์