BANGKOK — The Mekong River runs mor

BANGKOK — The Mekong River runs more than 4,000 kilometers, from China into Myanmar and then through Laos, Thailand, Cambodia and Vietnam, where it empties into the sea. Traditionally a major transport route and food source, it is also increasingly becoming a supply of energy — at its own peril and at the cost of instability among states in the region.
Several large dams already straddle the Mekong in China, and construction on more dams downstream is underway. Hydropower is a well-established source of renewable energy, and the countries of the lower Mekong see it as an attractive way to help meet their exploding energy demand while diversifying their energy portfolio. Over 80 percent of Thailand’s total energy consumption, for example, is satisfied with fossil fuels.
And so Thai, Malaysian, Chinese and Vietnamese developers and investors in the private sector have set out to build 11 dams on the Mekong’s main stem in Laos and Cambodia. Only about one-tenth of the power to be produced will go to the two host countries; the bulk will serve energy-hungry Thailand and Vietnam. Laos, the location of nine of these dams, is tapping the river, one of its few natural resources, to generate needed export revenues.
Energy security and economic development are legitimate goals, of course, but these main-stem dams were conceived with little regard for their environmental consequences and socioeconomic repercussions. The proposed dams will prevent sediment from the upper stretches of the Mekong River from reaching its delta, depriving rice fields in lower Vietnam of essential nutrients. They will also disrupt the migratory patterns of fish, which will endanger the stocks on which Cambodians, especially, rely for much of their protein intake.
Such prospects have already caused tensions, and have even strained relations among some governments in the region. Laos, for example, has proceeded with construction on the Xayaburi dam, the first in the main-stem series, over objections from the governments of Cambodia and Vietnam, which are concerned about the project’s impact on the environment and food security.
Formal mechanisms already exist to foster regional cooperation on this issue. The most prominent is the Mekong River Commission, which since 1995 has served as an important forum for the four countries of the lower Mekong to discuss how best to develop the river basin. The organization has also carried out extensive technical studies to advise policy makers. But with no real enforcement mechanism, it has so far been unable to resolve transboundary disputes, including those over Xayaburi. The commission stands little chance of influencing the other dam projects.
It will not be possible to stop or even slow down construction of these main-stem dams without coming up with alternative sources of energy. Fortunately, there are other, and better, ways to generate power for the region.
Existing dams could be retooled to increase their efficiency and limit their environmental impact. Other options include developing small-scale hydro- power in Vietnam and solar power in Vietnam and Thailand. In fact, according to a recent study by the International Center for Environmental Management, an NGO, developing a thoughtful combination of renewables could supply several times as much energy by 2025 as the amount expected to be generated by the proposed dams. And improving energy efficiency and implementing conservation measures — say, to cut electricity consumption in large commercial buildings throughout Thailand — could mean substantial savings and help curb demand.
Yet innovative energy projects rarely seem attractive, or competitive, against large hydropower projects, partly for lack of substantial financial backing up front. And the mega-dams tend to attract too much support. They are capital-intensive, which means that they boost foreign direct investment and stimulate G.D.P. growth (at least temporarily). They also allow host governments to collect money quickly by granting construction rights to private developers. And in countries where the rule of law is weak, they provide opportunities for skimming and cronyism.
But proponents of large dams almost always underestimate the environmental costs while overestimating the rates of return. And such projects can spur get-developed-quick schemes at the expense of broad social and economic progress.
A better approach — one that recognizes both the legitimate energy needs of the lower Mekong countries and the environmental and social costs of Big Hydro — would be to create an investment fund to finance the large-scale development of alternative forms of energy.
This sustainable-energy fund could be partly modeled after the Global Fund to Fight AIDS, Tuberculosis and Malaria. Like the Global Fund, it would pool resources among governments, foundations and the private sector. But unlike the Global Fund, which gives grants to various types of actors, this fund would finance only public-private joint ventures. The government partners would grant the necessary concessions and regulatory authorizations; the private partners would handle the implementation of the energy projects, including the construction of infrastructure.
Access to the fund would be conditional on the government partners’ willingness to adopt sustainable-development guidelines akin to the Equator Principles. As an incentive for governments to undertake such wide-ranging commitments (and abandon some lucrative deals), the fund should give out major grants; thus it must be endowed with several hundred million dollars. Big start-up grants could also be leveraged by the joint ventures to secure even bigger loans, allowing them to rapidly gain a foothold in the market and so stand a chance against main-stem hydropower projects.
On the other hand, the fund would exist only for a limited time — long enough to set the energy policy of the lower Mekong countries on a more sustainable path, but not so long that its grants would eventually distort the regional market by suppressing the price of certain renewable sources of energy.
Where would the money come from? Potential contributors include multilateral banks like the World Bank or the Asian Development Bank, and the United States, Australia, Japan and major European states. After all, these actors are already spending millions of dollars to mitigate environmental damage and promote resource management in the lower Mekong. Contributions could also come from private actors with a strategic interest in creating new energy markets.
This sustainable-energy fund could be administered by a multilateral bank, such as the A.D.B., which already has expertise and connections to governments. Or, better yet, it could be like the Global Fund, a stand-alone organization whose stakeholders, be they public or private, all share in the decision-making.
The rush to build big dams along the lower Mekong reflects an outdated vision of energy policy; it is a throwback to the environmentally irresponsible hydropower ambitions of the 1960s. Setting up a bold and generous start-up funding mechanism that promotes other ways of meeting the region’s energy demand is a much better approach: It would stabilize relations among the states that share the Mekong, even as it protected that mighty river.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรุงเทพ – แม่น้ำโขงรันมากกว่า 4000 กิโลเมตร จากจีน ในพม่า และลาว ไทย กัมพูชา และ เวียดนาม ซึ่งจะไหลลงสู่ทะเล ประเพณีการขนส่งที่สำคัญกระบวนการผลิตและอาหารแหล่ง ก็ยังเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ กลายเป็น อุปทานของพลังงาน — ที่มังกรของตนเอง และ ค่าความไม่แน่นอนรัฐในภูมิภาคเขื่อนขนาดใหญ่หลายแล้วคร่อมแม่น้ำโขงในประเทศจีน และการก่อสร้างเขื่อนเพิ่มเติมน้ำใน ไฟฟ้าเป็นแหล่งพลังงานหมุนเวียนดีขึ้น และประเทศโขงล่างดูมันเป็นวิธีน่าสนใจเพื่อช่วยตอบสนองความต้องการพลังงานของระเบิดขณะอย่างผลงานของพลังงาน กว่าร้อยละ 80 ของปริมาณการใช้พลังงานของประเทศไทย ตัวอย่าง มีความสุขกับเชื้อเพลิงฟอสซิลและเพื่อ ให้นักพัฒนาไทย มาเลเซีย จีน และเวียดนามและนักลงทุนในภาคเอกชนได้กำหนดสร้าง 11 เขื่อนบนก้านหลักของแม่น้ำโขงในลาวและกัมพูชา เพียงหนึ่งส่วนสิบของพลังการผลิตจะไปประเทศโฮสต์สอง จำนวนมากจะช่วยให้หิวพลังงานไทยและเวียดนาม ลาว ตำแหน่งที่ตั้งของเขื่อนเหล่านี้ เก้าจะแตะน้ำ หนึ่งในไม่กี่ทรัพยากรธรรมชาติ การสร้างต้องส่งรายได้พลังงานความปลอดภัยและการพัฒนาเศรษฐกิจมีเป้าหมายที่ถูกต้อง แน่นอน แต่เหล่านี้เป็นเหตุผลหลักก้านได้รู้สึกในผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมและประชากรร้ายของพวกเขา เหตุผลนำเสนอจะป้องกันไม่ให้ตะกอนจากพื้นที่ด้านบนของแม่น้ำโขงจากการเข้าถึงของเดลต้า depriving ข้าวในเวียดนามต่ำกว่าของสารอาหารที่จำเป็น นอกจากนี้พวกเขายังจะรบกวนรูปอพยพของปลา ซึ่งจะอันตรายต่อหุ้นซึ่งชาวกัมพูชา โดยเฉพาะ ใช้สำหรับการบริโภคโปรตีนมากแนวโน้มดังกล่าวแล้วได้เกิดความตึงเครียด และยังได้ย้ำความสัมพันธ์ระหว่างบางรัฐบาลในภูมิภาค ลาว ตัวอย่าง มีครอบครัวกับก่อสร้างบนเขื่อนไซยะบุลี หนึ่งในชุดหลักก้าน ผ่านการคัดค้านจากรัฐบาลของประเทศกัมพูชาและเวียดนาม ซึ่งมีความกังวลเกี่ยวกับผลกระทบของโครงการเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมและความปลอดภัยของอาหารกลไกที่เป็นทางมีอยู่แล้วเพื่อเสริมสร้างความร่วมมือระดับภูมิภาคเรื่องนี้ โดดเด่นที่สุดคือ แม่น้ำโขงแม่น้ำนาย ซึ่งตั้งแต่ 1995 และเป็นเวทีสำคัญสำหรับสี่ประเทศเพื่อหารือเกี่ยวกับวิธีส่วนการพัฒนาลุ่มแม่น้ำโขงต่ำกว่า นอกจากนี้องค์กรได้ดำเนินให้ศึกษาเทคนิคมากมายถึงผู้กำหนดนโยบาย แต่ มีกลไกบังคับใช้จริง จนแล้วไม่สามารถแก้ปัญหาข้อพิพาทข้ามแดน รวมทั้งผ่านไซยะบุลี นายยืนโอกาสน้อยโครงการเขื่อนอื่น ๆ มีอิทธิพลต่อจะไม่สามารถไล่ หรือแม้แต่ชะลอก่อสร้างเขื่อนหลักก้านเหล่านี้โดยไม่ขึ้นกับแหล่งพลังงานทางเลือกมา โชคดี มี และอื่น ๆ ดี ขึ้น วิธีการสร้างพลังงานในภูมิภาคเขื่อนที่มีอยู่อาจจะ retooled เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของพวกเขา และจำกัดผลกระทบของสิ่งแวดล้อม ตัวเลือกอื่น ๆ รวมถึงพัฒนาระบุน้ำไฟฟ้าในเวียดนามและพลังงานแสงอาทิตย์ในประเทศเวียดนามและประเทศไทย ในความเป็นจริง ตามการศึกษาล่าสุดโดยศูนย์นานาชาติสำหรับการจัดการสิ่งแวดล้อม NGO พัฒนาชุดเด่นของเท่าสามารถจัดหาพลังงานหลายครั้งเท่า 2025 เป็นยอดที่คาดว่าจะสร้าง โดยเขื่อนเสนอ และปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้พลังงาน และการปฏิบัติตามมาตรการอนุรักษ์ — พูด เพื่อลดปริมาณการใช้ไฟฟ้าในอาคารพาณิชย์ขนาดใหญ่ทั่วประเทศซึ่งอาจหมายถึง พบประหยัด และช่วยให้ความต้องการนุ่งได้ได้ พลังงานนวัตกรรมโครงการไม่ค่อยดูเหมือนน่าสนใจ หรือ แข่งขัน กับโครงการพลังงานน้ำขนาดใหญ่ บางส่วนขาดการพบเงินสำรองขึ้นหน้า และเขื่อนเมก้ามักจะ ดึงดูดการสนับสนุนมากเกินไป พวกเขาได้ capital-intensive ซึ่งหมายความ ว่า พวกเขาเพิ่มการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ และกระตุ้นการเจริญเติบโต G.D.P. (น้อยชั่วคราว) พวกเขายังอนุญาตให้โฮสต์รัฐบาลเพื่อรวบรวมเงินได้อย่างรวดเร็ว โดยให้สิทธิ์ก่อสร้างนักพัฒนาเอกชน และในประเทศอ่อนแอนิติธรรม ให้โอกาส skimming และ cronyismแต่ proponents เขื่อนใหญ่ดูถูกดูแคลนต้นทุนสิ่งแวดล้อมในขณะที่ overestimating อัตราผลตอบแทนเกือบตลอดเวลา และโครงการดังกล่าวสามารถกระตุ้นแผนรับพัฒนาด่วนค่าใช้จ่ายของความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจ และสังคมที่กว้างวิธีดี — ที่รู้จักทั้งความต้องการพลังงานที่ถูกต้องตามกฎหมายของประเทศแม่น้ำโขงลดลงและต้นทุนสิ่งแวด ล้อมของน้ำใหญ่ — การสร้างกองทุนการลงทุนการเงินการพัฒนาขนาดใหญ่ของรูปแบบพลังงานทดแทนกองทุนนี้พลังงานยั่งยืนอาจจะจำลองหลังจากกองทุนโลกเพื่อต่อสู้โรคเอดส์ วัณโรค และมาลาเรียบางส่วน เช่นกองทุนโลก มันจะสระว่ายน้ำทรัพยากรระหว่างรัฐบาล มูลนิธิ และภาคเอกชน แต่แตกต่างจากกองทุนรวมทั่วโลก ซึ่งให้เงินช่วยเหลือต่าง ๆ ของนักแสดง กองทุนรวมนี้จะเงินเฉพาะรัฐเอกชนกิจการร่วมค้า พันธมิตรรัฐบาลจะให้สิทธิสัมปทานจำเป็นการตรวจสอบกำกับดูแล คู่ส่วนตัวจะจัดการดำเนินงานของโครงการพลังงาน รวมทั้งการก่อสร้างโครงสร้างพื้นฐานการเข้าถึงกองทุนรวมจะมีเงื่อนไขในความตั้งใจของพันธมิตรรัฐบาลเพื่อนำมาใช้แนวทางการพัฒนาอย่างยั่งยืนเหมือนกับหลักการที่เส้นศูนย์สูตร เป็นสิ่งจูงใจสำหรับรัฐบาลเพื่อดำเนินการดังกล่าวผูกพันไพศาล (และละทิ้งข้อเสนอบางอย่างกำไร), กองทุนรวมควรให้เงินอุดหนุนหลัก ดังนั้น มันต้องมีมาพร้อมหลายร้อยล้านดอลลาร์ เริ่มต้นใหญ่ยังมี leveraged ทุน โดยกิจการร่วมค้าการสินเชื่อแม้แต่ใหญ่ ทำให้รวดเร็วได้รับ foothold ในตลาดและเพื่อยืนโอกาสกับโครงการพลังงานน้ำต้นกำเนิดหลักบนมืออื่น ๆ กองทุนรวมจะมีอยู่เฉพาะในเวลาที่จำกัดซึ่งนานพอที่จะกำหนดนโยบายพลังงานของประเทศแม่น้ำโขงต่ำกว่าบนเส้นทางยั่งยืนมากขึ้น แต่ไม่เป็นเวลานานว่า ทุนที่จะทำตลาดภูมิภาคในที่สุด โดยเมื่อราคาของบางแหล่งพลังงานทดแทนที่เงินจะมาจาก ผู้ให้การสนับสนุนอาจรวมธนาคารพหุภาคีเช่นธนาคารโลก หรือ ธนาคารพัฒนาเอเชีย และสหรัฐอเมริกา ออสเตรเลีย ญี่ปุ่น และอเมริกายุโรปที่สำคัญ หลังจากที่ทุก นักแสดงเหล่านี้อยู่แล้วใช้จ่ายล้านดอลลาร์เพื่อบรรเทาความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อม และส่งเสริมการจัดการทรัพยากรในลุ่มน้ำโขงต่ำกว่า ผลงานอาจมาจากนักแสดงส่วนตัวมีความสนใจเชิงกลยุทธ์ในการสร้างตลาดพลังงานใหม่สามารถบริหารกองทุนนี้พลังงานยั่งยืนธนาคารพหุภาคี เช่น A.D.B. ซึ่งมีความเชี่ยวชาญและเชื่อมต่อไปยังรัฐบาลแล้ว หรือ ดี อาจเป็นเช่นกองทุนโลก องค์กรแบบสแตนด์อโลนมีส่วนได้เสีย ทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นรัฐ หรือ เอกชน ร่วมในการตัดสินใจเร่งสร้างเขื่อนขนาดใหญ่ริมแม่น้ำโขงลดลงสะท้อนให้เห็นถึงวิสัยทัศน์การล้าสมัยของนโยบายพลังงาน ใหญ่ throwback เพื่อความทะเยอทะยานไฟฟ้าหลายสิ่งแวดล้อมของช่วงปี 1960 ได้ การตั้งค่าระบบเงินทุนเริ่มต้นหนา และกว้างขวางซึ่งวิธีอื่น ๆ ของการประชุมความต้องการพลังงานของภูมิภาค เป็นวิธีดีมาก: มันจะมุ่งความสัมพันธ์รัฐที่แม่น้ำโขง แม้ว่ามันถูกป้องกันแม่น้ำที่ยิ่งใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรุงเทพมหานคร - แม่น้ำโขงไหลกว่า 4,000 กิโลเมตรจากประเทศจีนเข้ามาในพม่าแล้วผ่านลาวไทยกัมพูชาและเวียดนามซึ่งจะไหลลงสู่ทะเล แต่เดิมเป็นเส้นทางการขนส่งที่สำคัญและแหล่งอาหารก็ยังเพิ่มขึ้นเป็นอุปทานของพลังงาน - ที่อันตรายของตัวเองและค่าใช้จ่ายของความไม่แน่นอนในสหรัฐฯในภูมิภาค.
เขื่อนขนาดใหญ่หลายแล้วคร่อมแม่น้ำโขงในประเทศจีนและการก่อสร้างเขื่อนเพิ่มเติม ล่องเป็นชิ้น ไฟฟ้าพลังน้ำเป็นแหล่งที่ดีขึ้นของพลังงานหมุนเวียนและประเทศในแม่น้ำโขงตอนล่างเห็นว่ามันเป็นวิธีที่น่าสนใจที่จะช่วยตอบสนองความต้องการพลังงานของพวกเขาระเบิดในขณะที่ผลงานการกระจายพลังงานของพวกเขา กว่าร้อยละ 80 ของการใช้พลังงานรวมของไทยเช่นจะพอใจกับเชื้อเพลิงฟอสซิล.
และเพื่อไทย, มาเลเซีย, นักพัฒนาจีนและเวียดนามและนักลงทุนในภาคเอกชนได้กำหนดไว้ในการสร้าง 11 เขื่อนบนลำต้นหลักโขงในลาวและกัมพูชา . เพียงประมาณหนึ่งในสิบของอำนาจที่จะมีการผลิตจะไปทั้งสองประเทศเจ้าภาพ; จะทำหน้าที่เป็นกลุ่มพลังงานหิวไทยและเวียดนาม ลาวที่ตั้งของเก้าเขื่อนเหล่านี้จะถูกแตะแม่น้ำซึ่งเป็นหนึ่งในทรัพยากรธรรมชาติน้อยในการสร้างรายได้จากการส่งออกที่จำเป็น.
ความมั่นคงด้านพลังงานและการพัฒนาเศรษฐกิจที่เป็นเป้าหมายที่ถูกต้องแน่นอน แต่เหล่านี้เขื่อนหลักก้านกำลังตั้งท้องมีน้อย คำนึงถึงผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและผลกระทบทางสังคมและเศรษฐกิจ เขื่อนที่นำเสนอจะป้องกันไม่ให้ตะกอนจากเหยียดบนของแม่น้ำโขงจากการเข้าถึงของเดลต้าพรากนาข้าวในเวียดนามลดลงของสารอาหารที่จำเป็น พวกเขายังจะส่งผลกระทบต่อรูปแบบการอพยพย้ายถิ่นของปลาซึ่งจะเป็นอันตรายต่อหุ้นที่ชาวกัมพูชาโดยเฉพาะอย่างยิ่งต้องใช้ในการมากของการบริโภคโปรตีนของพวกเขา.
กลุ่มเป้าหมายดังกล่าวได้ก่อให้เกิดความตึงเครียดอยู่แล้วและมีแม้กระทั่งเครียดความสัมพันธ์ระหว่างรัฐบาลบางประเทศในภูมิภาค ลาวเช่นได้ดำเนินการกับการก่อสร้างเขื่อนไซยะบุรีเป็นครั้งแรกในชุดหลัก-ลำต้นที่ขัดข้องจากรัฐบาลของประเทศกัมพูชาและเวียดนามซึ่งมีความกังวลเกี่ยวกับผลกระทบของโครงการต่อสิ่งแวดล้อมและความปลอดภัยของอาหาร.
กลไกที่เป็นทางการแล้ว ที่มีอยู่เพื่อเสริมสร้างความร่วมมือในระดับภูมิภาคในเรื่องนี้ โดดเด่นที่สุดคือคณะกรรมาธิการแม่น้ำโขงซึ่งตั้งแต่ปี 1995 ได้ทำหน้าที่เป็นฟอรั่มที่สำคัญสำหรับทั้งสี่ประเทศของแม่น้ำโขงตอนล่างเพื่อหารือเกี่ยวกับวิธีการที่ดีที่สุดในการพัฒนาลุ่มน้ำ องค์กรยังได้ดำเนินการศึกษาทางด้านเทคนิคที่ครอบคลุมเพื่อให้คำแนะนำแก่ผู้กำหนดนโยบาย แต่ด้วยกลไกการบังคับใช้ไม่จริงก็มีเพื่อให้ห่างไกลไม่สามารถที่จะแก้ไขข้อพิพาทพรมแดนรวมทั้งผู้ที่อยู่เหนือเขื่อนไซยะบุรี คณะกรรมการยืนโอกาสเพียงน้อยนิดที่มีอิทธิพลต่อโครงการเขื่อนอื่น ๆ .
มันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะหยุดหรือชะลอการก่อสร้างเขื่อนหลักเหล่านี้ก้านโดยไม่ต้องมาขึ้นกับแหล่งพลังงานทางเลือก โชคดีที่มีคนอื่น ๆ และดีกว่าวิธีการที่จะสร้างพลังงานสำหรับภูมิภาค.
เขื่อนที่มีอยู่อาจจะ retooled เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของพวกเขาและ จำกัด ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของพวกเขา ตัวเลือกอื่น ๆ รวมถึงการพัฒนาขนาดเล็กพลังงาน Hydro- ในเวียดนามและพลังงานแสงอาทิตย์ในประเทศเวียดนามและไทย ในความเป็นจริงตามการศึกษาที่ผ่านมาโดยศูนย์นานาชาติเพื่อการจัดการสิ่งแวดล้อมขององค์กรพัฒนาเอกชนในการพัฒนารวมกันคิดของพลังงานหมุนเวียนสามารถจัดหาหลายครั้งเป็นพลังงานมากในปี 2025 เป็นจำนวนเงินที่คาดว่าจะเกิดขึ้นจากการสร้างเขื่อนที่นำเสนอ และการปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้พลังงานและการดำเนินมาตรการอนุรักษ์ - พูดเพื่อลดการใช้ไฟฟ้าในอาคารพาณิชย์ขนาดใหญ่ทั่วประเทศไทย -. อาจหมายถึงเงินออมที่สำคัญและช่วยลดความต้องการ
แต่โครงการพลังงานนวัตกรรมไม่ค่อยดูน่าสนใจหรือแข่งขันกับโครงการไฟฟ้าพลังน้ำขนาดใหญ่ส่วนหนึ่งเป็นเพราะขาด ของการสนับสนุนทางการเงินมากขึ้นด้านหน้า และเขื่อนขนาดใหญ่มีแนวโน้มที่จะดึงดูดการสนับสนุนมากเกินไป พวกเขามีทุนมากซึ่งหมายความว่าพวกเขาจะเพิ่มการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศและกระตุ้นการเจริญเติบโตของ GDP (อย่างน้อยก็ชั่วคราว) นอกจากนี้ยังช่วยให้รัฐบาลเป็นเจ้าภาพในการเก็บรวบรวมเงินได้อย่างรวดเร็วโดยให้สิทธิในการก่อสร้างเพื่อนักพัฒนาเอกชน และในประเทศที่ปกครองด้วยกฎหมายอ่อนแอพวกเขาให้โอกาสสำหรับ skimming และวิจารณ์.
แต่ผู้เสนอของเขื่อนขนาดใหญ่มักจะประมาทค่าใช้จ่ายด้านสิ่งแวดล้อมในขณะที่ไขว้เขวอัตราผลตอบแทน และโครงการดังกล่าวสามารถกระตุ้นรูปแบบได้รับการพัฒนาอย่างรวดเร็วที่ค่าใช้จ่ายของความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจและสังคมในวงกว้าง.
วิธีการที่ดี - หนึ่งที่ตระหนักถึงทั้งความต้องการพลังงานที่ถูกต้องของที่ต่ำกว่าประเทศในลุ่มแม่น้ำโขงและค่าใช้จ่ายด้านสิ่งแวดล้อมและสังคมของบิ๊กไฮโดร - จะเป็น เพื่อสร้างกองทุนรวมที่ลงทุนเพื่อเป็นเงินทุนในการพัฒนาขนาดใหญ่ของรูปแบบทางเลือกของพลังงาน.
นี้กองทุนพลังงานที่ยั่งยืนอาจจะมีการสร้างแบบจำลองบางส่วนหลังจากที่กองทุนโลกเพื่อต่อสู้โรคเอดส์วัณโรคและมาลาเรีย เช่นเดียวกับกองทุนโลกก็จะทรัพยากรน้ำระหว่างรัฐบาลมูลนิธิและภาคเอกชน แต่แตกต่างจากกองทุนโลกซึ่งจะช่วยให้เงินอุดหนุนประเภทต่างๆของนักแสดง, กองทุนนี้จะเป็นเงินทุนเพียงกิจการร่วมค้าภาครัฐและเอกชน คู่ค้าที่รัฐบาลจะให้สัมปทานที่จำเป็นและการอนุมัติกฎระเบียบ พันธมิตรภาคเอกชนจะจัดการการดำเนินงานของโครงการพลังงานรวมทั้งการก่อสร้างโครงสร้างพื้นฐาน.
เข้ากองทุนจะเป็นเงื่อนไขในการเต็มใจที่คู่ค้าของรัฐบาลที่จะนำแนวทางการพัฒนาอย่างยั่งยืนที่คล้ายกับเส้นศูนย์สูตรหลักการ เป็นแรงจูงใจสำหรับรัฐบาลที่จะดำเนินการภาระผูกพันที่หลากหลายดังกล่าว (และละทิ้งบางข้อที่ร่ำรวย) กองทุนควรให้ออกทุนรายใหญ่ จึงต้องได้รับการกอปรด้วยหลายร้อยล้านดอลลาร์ บิ๊กเริ่มต้นขึ้นทุนอาจจะมีการยกระดับโดยกิจการร่วมค้าเพื่อเป็นหลักประกันเงินกู้ยืมที่ยิ่งใหญ่ช่วยให้พวกเขาได้อย่างรวดเร็วได้ตั้งหลักในตลาดและเพื่อให้โอกาสกับโครงการไฟฟ้าพลังน้ำหลักก้าน.
ในทางตรงกันข้ามกองทุนจะอยู่ เพียงระยะเวลาที่ จำกัด - นานพอที่จะกำหนดนโยบายพลังงานของประเทศลุ่มแม่น้ำโขงตอนล่างบนเส้นทางที่ยั่งยืนมากขึ้น แต่ไม่ได้มานานแล้วว่าทุนของตนในที่สุดก็จะบิดเบือนตลาดในภูมิภาคโดยการยับยั้งราคาของแหล่งพลังงานทดแทนบางอย่างของพลังงาน.
จะอยู่ที่ไหน เงินมาจากไหน? ผู้ให้ข้อมูลที่อาจเกิดขึ้นรวมถึงธนาคารพหุภาคีเช่นธนาคารโลกหรือธนาคารเพื่อการพัฒนาเอเชียและสหรัฐอเมริกา, ออสเตรเลีย, ญี่ปุ่นและสหรัฐฯยุโรปที่สำคัญ หลังจากที่ทุกนักแสดงเหล่านี้มีอยู่แล้วใช้เงินหลายล้านดอลลาร์เพื่อลดความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อมและส่งเสริมการจัดการทรัพยากรในแม่น้ำโขงตอนล่าง การมีส่วนร่วมนอกจากนี้ยังอาจจะมาจากภาคธุรกิจที่มีความสนใจเชิงกลยุทธ์ในการสร้างตลาดพลังงานใหม่.
นี้กองทุนพลังงานอย่างยั่งยืนจะได้รับการบริหารงานโดยธนาคารพหุภาคีเช่น ADB ซึ่งได้มีความเชี่ยวชาญและการเชื่อมต่อไปยังรัฐบาล หรือดีกว่ายังมันอาจจะเป็นเหมือนกองทุนโลกซึ่งเป็นองค์กรแบบสแตนด์อะโลนที่มีผู้มีส่วนได้เสียไม่ว่าจะเป็นภาครัฐหรือเอกชนหุ้นทั้งหมดในการตัดสินใจ.
เร่งด่วนในการสร้างเขื่อนขนาดใหญ่ตามแนวแม่น้ำโขงตอนล่างสะท้อนให้เห็นถึงวิสัยทัศน์ที่ล้าสมัย นโยบายพลังงาน มันเป็นสิ่งที่ย้อนกลับไปขาดความรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมความทะเยอทะยานของปี 1960 โรงไฟฟ้าพลังน้ำ การตั้งค่าเริ่มต้นขึ้นเป็นตัวหนาและมีน้ำใจกลไกการระดมทุนที่ส่งเสริมวิธีการอื่น ๆ ของการประชุมความต้องการพลังงานของภูมิภาคนี้เป็นวิธีการที่ดีมาก: มันจะมีเสถียรภาพความสัมพันธ์ระหว่างรัฐที่ใช้แม่น้ำโขงแม้ในขณะที่มันได้รับการป้องกันที่แม่น้ำอันยิ่งใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กรุงเทพฯ - แม่น้ำโขงไหลมากกว่า 4 , 000 กิโลเมตร จากจีนเข้ามาในพม่าแล้ว ผ่านลาว ไทย และกัมพูชา     , เวียดนาม ซึ่งเป็นรถเปล่าลงสู่ทะเล ประเพณีเป็นเส้นทางขนส่งหลัก และแหล่งอาหาร มันยังขึ้นเป็นอุปทานของพลังงานที่อันตรายของตัวเอง และต้นทุนของความไม่มั่นคงของสหรัฐอเมริกาในภูมิภาค .
เขื่อนขนาดใหญ่หลายแล้วคร่อมแม่น้ำโขงในประเทศจีน และการก่อสร้างเขื่อนท้ายเขื่อนมากขึ้นคือการอยู่ ไฟฟ้าพลังน้ำเป็นแหล่งที่มีชื่อเสียงของพลังงานทดแทน และประเทศของแม่น้ำโขงลดลง ดูเป็นวิธีที่น่าสนใจที่จะช่วยตอบสนองความต้องการใช้พลังงานของระเบิดในขณะที่ diversifying ผลงานของพลังงาน กว่า 80 เปอร์เซ็นต์ของปริมาณการใช้พลังงานทั้งหมดของประเทศไทยเช่นพอใจกับเชื้อเพลิงฟอสซิล .
และดังนั้น ไทย , มาเลเซีย , จีนและเวียดนามผู้ประกอบการและนักลงทุนในภาคเอกชนมีการตั้งค่าออกเพื่อสร้าง 11 เขื่อนบนลำต้นหลักของแม่น้ำโขงในลาวและกัมพูชา เพียงประมาณหนึ่งในสิบของพลังงานที่ผลิตได้จะไปสองเจ้าภาพประเทศ กลุ่มจะใช้พลังงานหิว ไทย และเวียดนาม ลาว , สถานที่ตั้งของเก้าของเขื่อนเหล่านี้คือ แตะน้ำ หนึ่งในไม่กี่ ทรัพยากรธรรมชาติ เพื่อสร้างความต้องการส่งออกรายได้ .
ความมั่นคงด้านพลังงานและการพัฒนาเศรษฐกิจที่ถูกต้อง เป้าหมายของหลักสูตร แต่หลักเหล่านี้ต้นเขื่อนเคยคิดเกี่ยวกับผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมและสังคมของพวกเขาเล็ก ๆน้อย ๆเพื่อความ .เสนอเขื่อนจะป้องกันไม่ให้ตะกอนจากยืดส่วนบนของแม่น้ำโขงจากการเข้าถึงของ Delta , depriving นาข้าวในเวียดนามกว่าสารอาหารที่จำเป็น พวกเขาจะทำให้รูปแบบการอพยพของปลา ซึ่งจะทำให้หุ้นที่กัมพูชา โดยอาศัยมากที่สุดของการบริโภคโปรตีน เช่น โอกาสได้เกิดความตึงเครียด
,และแม้มีความสัมพันธ์ที่ตึงเครียดระหว่างรัฐบาลในภูมิภาค ลาว ตัวอย่างเช่น มีการสร้างเขื่อนไซยะบุรีในที่แรกในชุดลำต้นหลักมากกว่าการคัดค้านจากรัฐบาลของประเทศกัมพูชาและเวียดนาม ซึ่งมีความกังวลเกี่ยวกับโครงการ ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและความปลอดภัยอาหาร .
กลไกที่เป็นทางการที่มีอยู่แล้วเพื่อส่งเสริมความร่วมมือระดับภูมิภาค ในประเด็นนี้ ที่โดดเด่นที่สุดคือคณะกรรมาธิการแม่น้ำโขง ซึ่งตั้งแต่ปี 1995 ได้ทำหน้าที่เป็นเวทีสำคัญสำหรับ 4 ประเทศแม่น้ำโขงลดเพื่อหารือเกี่ยวกับวิธีที่ดีที่สุดในการพัฒนาลุ่มน้ำ องค์กรยังทำการศึกษาอย่างละเอียด เพื่อแนะนำเทคนิคการกำหนดนโยบาย .แต่ไม่มีการบังคับใช้จริง กลไก มันมีเพื่อให้ห่างไกลได้รับไม่สามารถที่จะแก้ไขข้อพิพาทข้ามแดน รวมทั้งไปไซยะบุรี . คณะกรรมการยืนโอกาสของการอื่น ๆ โครงการเขื่อนน้อย
มันจะไม่เป็นไปได้ที่จะหยุดหรือชะลอสร้างเขื่อนเหล่านี้ลำต้นหลักโดยไม่ต้องมาขึ้นกับแหล่งทางเลือกของพลังงาน โชคดี มี อื่น ๆ , และดีกว่าวิธีการสร้างพลังงานในภูมิภาค
เขื่อนที่มีอยู่อาจจะต้องเพิ่มประสิทธิภาพของพวกเขาและ retooled จำกัดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของพวกเขา ตัวเลือกอื่น ๆรวมถึงการพัฒนากระบวนการไฮโดร - ไฟฟ้าในเวียดนาม และ  พลังแสงอาทิตย์ในเวียดนามและไทย ในความเป็นจริง , ตามผลการศึกษาล่าสุดโดยศูนย์การจัดการสิ่งแวดล้อมนานาชาติ NGO ,การพัฒนาการคิดของพลังงานสามารถจัดหาหลาย ๆ ครั้งเป็นพลังงานมากโดย 2025 เป็นยอดเงินที่คาดว่าจะถูกสร้างขึ้น โดยเสนอเขื่อน และการปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้พลังงาน และการใช้มาตรการอนุรักษ์ - พูด เพื่อตัดกระแสไฟฟ้าในอาคารพาณิชย์ขนาดใหญ่ทั่วประเทศไทย - อาจหมายถึงความประหยัดและช่วยให้ความต้องการ
ขอบถนนโครงการพลังงานใหม่ ยังไม่ค่อยดูมีเสน่ห์ หรือแข่งขันกับโครงการไฟฟ้าพลังน้ำขนาดใหญ่ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะขาดการสนับสนุนทางการเงินที่สำคัญข้างหน้า และเขื่อนใหญ่มีแนวโน้มที่จะดึงดูดการสนับสนุนมากเกินไป พวกเขามีทุน ซึ่งหมายความ ว่า พวกเขาเพิ่มการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ และกระตุ้นการเติบโต g.d.p. ( อย่างน้อยก็ชั่วคราว )พวกเขายังช่วยให้รัฐบาลเป็นเจ้าภาพในการรวบรวมเงินอย่างรวดเร็วโดยการให้สิทธิก่อสร้าง นักพัฒนาเอกชน และในประเทศที่กฎหมายอ่อนแอ พวกเขาให้โอกาสสำหรับการอ่าน และการเล่นพรรคเล่นพวก .
แต่ผู้เสนอของเขื่อนขนาดใหญ่มักจะดูถูกดูแคลนค่าใช้จ่ายด้านสิ่งแวดล้อมในขณะที่ประเมินอัตราผลตอบแทนและโครงการดังกล่าวสามารถกระตุ้นให้พัฒนาโครงร่างอย่างรวดเร็วที่ค่าใช้จ่ายคร่าว ๆ ทางเศรษฐกิจและสังคม ก้าวหน้า เป็นวิธีการที่ดีกว่า
- หนึ่งที่รู้จักทั้งพลังงานที่ถูกต้องความต้องการของประเทศแม่น้ำโขงลดลงและต้นทุนด้านสิ่งแวดล้อมและสังคมของน้ำจะสร้างกองทุนเพื่อการลงทุน การเงิน การพัฒนาขนาดใหญ่ของรูปแบบทางเลือกของพลังงาน .
กองทุนพลังงานนี้สามารถเป็น modeled หลังจากกองทุนโลกเพื่อต่อสู้โรคเอดส์ วัณโรค และมาลาเรีย เช่น กองทุนโลก ก็จะแบ่งปันทรัพยากรระหว่างภาครัฐ มูลนิธิ และภาคเอกชน แต่แตกต่างจากกองทุนโลก ซึ่งให้ทุนประเภทต่างๆ ของนักแสดง กองทุนนี้จะการเงินเพียงระหว่างภาครัฐและเอกชน กิจการร่วมค้ารัฐบาลพันธมิตรจะให้สัมปทานที่จำเป็นและการอนุมัติกฎระเบียบ ; หุ้นส่วนเอกชนจะจัดการการใช้พลังงานโครงการรวมถึงการก่อสร้างโครงสร้างพื้นฐาน .
เข้ากองทุนจะเป็นเงื่อนไขให้รัฐบาลพันธมิตรของความเต็มใจที่จะรับการพัฒนาอย่างยั่งยืนแนวทางคล้ายกับเส้นศูนย์สูตรหลักการเป็นแรงจูงใจสำหรับรัฐบาลรู้เช่นไพศาล ผูกพัน ( และทิ้งบาง deals ร่ำรวย ) กองทุนควรให้ทุนรายใหญ่ จึงต้องเป็น endowed กับหลายร้อยล้านดอลลาร์ ใหญ่เริ่มมอบสามารถ leveraged โดยกิจการร่วมค้าเพื่อรักษาความปลอดภัยเงินกู้อีกช่วยให้พวกเขาอย่างรวดเร็วได้รับตั้งหลักในตลาดและยืนโอกาสกับโครงการไฟฟ้าพลังน้ำ
ลำต้นหลัก บนมืออื่น ๆที่กองทุนจะอยู่เฉพาะสำหรับ จำกัด เวลานานพอ ที่จะกำหนดนโยบายพลังงานของประเทศแม่น้ำโขงลดลงในทางที่ยั่งยืนมากขึ้นแต่ไม่นานที่อนุญาตในที่สุดจะบิดเบือนตลาดภูมิภาค โดยไม่ใช้ราคาของบางอย่างทดแทนแหล่งพลังงาน .
แล้วเงินมาจากไหน ผู้ที่มีศักยภาพ ได้แก่ ธนาคารพหุภาคี เช่น ธนาคารโลก หรือธนาคารเพื่อการพัฒนาเอเชีย และสหรัฐอเมริกา ออสเตรเลีย ญี่ปุ่น และประเทศในยุโรปที่สำคัญ หลังจากทั้งหมดนักแสดงเหล่านี้มีการใช้จ่ายหลายล้านดอลลาร์เพื่อลดความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อมและการส่งเสริมการจัดการทรัพยากรในแม่น้ำโขงที่ลดลง ผลงานอาจมาจากนักแสดงส่วนตัวกับผลประโยชน์เชิงยุทธศาสตร์ในการสร้างตลาดพลังงานใหม่ .
กองทุนพลังงานนี้อาจจะบริหารโดยธนาคารพหุภาคี เช่น a.d.b. ,ซึ่งมีความเชี่ยวชาญและความสัมพันธ์กับรัฐบาล หรือดีกว่ายัง มันอาจจะเหมือนกับกองทุนโลก , - องค์กรที่มีผู้เกี่ยวข้องไม่ว่าจะเป็นภาครัฐหรือเอกชน ร่วมในการตัดสินใจ
รัชสร้างเขื่อนใหญ่ริมโขงลดลงสะท้อนให้เห็นถึงวิสัยทัศน์ที่ล้าสมัยของนโยบายพลังงานมันเป็น throwback เพื่อความรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมพลังความทะเยอทะยานของยุค การตั้งค่าตัวหนาและกว้างเริ่มต้นทุนกลไกที่ส่งเสริมวิธีการอื่น ๆของการประชุมความต้องการพลังงานของภูมิภาคนี้เป็นวิธีการที่ดีมาก : มันจะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างรัฐที่จะแบ่งปันแม่น้ำโขง แม้มันจะยิ่งใหญ่
ปกป้องแม่น้ำ