The particle morphologies of bagass

The particle morphologies of bagasse ash are shown in Fig. 2. The bagasse ash particles have irregular shape, large size, rough surface, and have high porosity. The original bagasse ash (see Tables 1 and 2) has particles retaining on a 45-lm sieve of 66.85% by weight and has strength activity indices at 7 and 28 days of 62% and 74%, respectively. These results suggested that the original bagasse ash is not qualified to be used as a pozzolanic material in concrete because
the physical requirements of ASTM C 618 [15] limit the pozzolan particles retained on a 45-lm sieve to not exceed 34% and should have strength activity index at least 75% at 7 or 28 days. Therefore, the original bagasse ash was ground to improve its reactivity because pozzolanic materials with high fineness exhibit high pozzolanic activity [16]. After grinding, the ground bagasse ash (GBA) had higher fineness and lower porosity than the original bagasse ash. The amount of retained particles of GBA on a 45-lm sieve was reduced to 0.42% by weight and the strength activity indices at 7 and 28 days were 87.4% and 112.7%, respectively. Physical properties, strength activity index, and chemical composition
of the materials are reported in Tables 1–3, respectively. It is noted that GBA had loss on ignition (LOI) of 19.6% which was higher than the limitation of natural pozzolan, which was 10% by weight as specified by ASTM C618-00 [15]. However, Chusilp et al. [17] reported that the high LOI content in bagasse ash which was up to 20% by weight slightly affected the compressive strength of mortar when the age of mortar was more than 28 days.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปร่างลักษณะอนุภาคของเถ้าชานอ้อยมีการแสดงในรูป 2. อนุภาคเถ้าชานอ้อยมีรูปร่างผิดปกติขนาดขนาดใหญ่พื้นผิวขรุขระและมีความพรุนสูง เถ้าชานอ้อยเดิม (ดูตารางที่ 1 และ 2) มีอนุภาครักษาบนตะแกรง 45 LM ของ 66.85% โดยน้ำหนักและมีความแข็งแรงดัชนีกิจกรรมที่ 7 และ 28 วันที่ 62% และ 74% ตามลำดับ ผลการศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่าเถ้าชานอ้อยต้นฉบับไม่ได้มีคุณสมบัติที่จะถูกนำมาใช้เป็นวัสดุปอซโซลานในคอนกรีตเพราะ
ความต้องการทางกายภาพของ ASTM C 618 [15] จำกัด อนุภาคปอซโซลานไว้บนตะแกรง 45 LM จะไม่เกิน 34% และควรจะมี ดัชนีกิจกรรมความแข็งแรงอย่างน้อย 75% ที่ 7 หรือ 28 วัน ดังนั้นเถ้าชานอ้อยเดิมเป็นพื้นดินเพื่อปรับปรุงความไวต่อปฏิกิริยาเพราะวัสดุปอซโซลานที่มีความละเอียดสูงแสดงฤทธิ์ปอซโซลานสูง [16] หลังจากบดพื้นเถ้าชานอ้อย (GBA) มีความละเอียดที่สูงขึ้นและความพรุนต่ำกว่าเถ้าชานอ้อยเดิม ปริมาณของอนุภาคสะสมของ GBA บนตะแกรง 45 LM ลดลงเป็น 0.42% โดยน้ำหนักและกิจกรรมความแรงของดัชนีที่ 7 และ 28 วันเป็น 87.4% และ 112.7% ตามลำดับ คุณสมบัติทางกายภาพดัชนีกิจกรรมความแข็งแรงและองค์ประกอบทางเคมี
ของวัสดุที่จะมีการรายงานในตารางที่ 1-3 ตามลำดับ เป็นที่สังเกตว่า GBA มีขาดทุนจากการเผาไหม้ (LOI) 19.6% ซึ่งสูงกว่าข้อ จำกัด ของปอซโซลานธรรมชาติซึ่งเป็น 10% โดยน้ำหนักตามที่ระบุโดยมาตรฐาน ASTM C618-00 [15] อย่างไรก็ตาม Chusilp et al, [17] รายงานว่าเนื้อหา LOI สูงในเถ้าชานอ้อยซึ่งเป็นถึง 20% โดยน้ำหนักผลกระทบเล็กน้อยแรงอัดของปูนเมื่ออายุปูนได้มากกว่า 28 วัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สัณฐานของอนุภาคของเถ้าชานอ้อยที่แสดงในรูปที่ 2 จากเถ้าชานอ้อยอนุภาครูปทรง ขนาด พื้นผิวขรุขระขนาดใหญ่ผิดปกติ และมีความพรุนสูง เถ้าชานอ้อยเดิม ( ดู ตารางที่ 1 และ 2 ) มีอนุภาคที่ค้างบนตะแกรงของ LM 66.85 45 % โดยน้ำหนัก และมีความแข็งแรง ดัชนีกิจกรรมที่ 7 และ 28 วัน ร้อยละ 62 และ 74 ตามลำดับ ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าเถ้าชานอ้อยเดิมไม่เหมาะที่จะใช้เป็นวัสดุปอซโซลาน คอนกรีต เพราะความต้องการทางกายภาพของ ASTM C 618 [ 15 ] จำกัด ปอซโซลานอนุภาคที่สะสมบนตะแกรง 45 LM ไม่เกิน 34 % และดัชนีกิจกรรมควรมีความแข็งแรง อย่างน้อย 75% ที่ 7 และ 28 วัน ดังนั้น เถ้าชานอ้อยเดิมพื้นดินเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพ เพราะมีความละเอียดสูง วัสดุปอซโซลาน กับ 3 กิจกรรม [ 16 ] หลังจากบด , เถ้าชานอ้อย ( GBA ) มีความละเอียดสูงและมีรูพรุนกว่าเถ้าชานอ้อยต้นฉบับ ยอดเงินสะสมอนุภาคของ GBA บนตะแกรง 45 LM ก็ลดลง 0.42 เปอร์เซ็นต์โดยน้ำหนักและความแข็งแรง ดัชนีกิจกรรมที่ 7 และ 28 วัน และ 112.7 87.4 % ตามลำดับ คุณสมบัติทางกายภาพ และองค์ประกอบทางเคมีของดัชนีกิจกรรมแรงของวัสดุที่มีการรายงานในตารางที่ 1 และ 3 ตามลำดับ มันเป็นข้อสังเกตว่า GBA มีการสูญเสียในการจุดระเบิด ( LOI ) 19.6 % ซึ่งสูงกว่าขีดจำกัดของเครื่องขุดดินธรรมชาติ ซึ่งเท่ากับร้อยละ 10 โดยน้ำหนักที่กำหนดโดยมาตรฐาน ASTM c618-00 [ 15 ] อย่างไรก็ตาม ชูศิลป์ และคณะ [ 17 ] รายงานว่า ลอยสูง ปริมาณเถ้าชานอ้อยซึ่งเป็นถึง 20% โดยน้ำหนักเล็กน้อยที่มีผลต่อกำลังอัดของมอร์ต้าร์เมื่ออายุปูนมากกว่า 28 วัน