In his search to determine interval

In his search to determine interval ratios
in music (an interval being both the space
and the relationship between two sounding
notes), Pythagoras employed the lyre and
the monochord, a one-stringed instrument
he may have invented, which featured frets
on the fingerboard at various lengths. By
stopping the string exactly at the halfway
point, he produced an octave, or a ratio of
1:2. By dividing the string into various other
lengths, intervals of the fourth and fifth were
produced, and so on.4 Pythagoras and his
followers conceived of the universe as a vast
lyre, in which each planet, vibrating at a
specific pitch, in relationships similar
to the stopping of the monochord’s
string, harmonized with other
heavenly bodies to create a “music
of the spheres,” a concept which
remained viable for centuries. Even
though his theory was primitive,
it serves to give us a picture which
was later developed by philosophers
such as Boethius, Johannes Kepler,
the Rosicrucian Robert Fludd, and,
in contemporary times, by scientists
working with quantum relationships.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการค้นหาของเขาในการกำหนดอัตราส่วนช่วงเพลง (ช่วงเป็นทั้งพื้นที่และความสัมพันธ์ระหว่างสองหูบันทึก), Pythagoras lyre การว่าจ้าง และmonochord เครื่องมือหนึ่งเครื่องสายเขาอาจมีการคิดค้น ซึ่งที่โดดเด่น fretsบน fingerboard ที่ความยาวต่าง ๆ โดยหยุดสายตรงที่อยู่ตรงกลางจุด เขาผลิตอ็อกเทฟ หรืออัตราส่วนของ1:2. โดยแบ่งข้อความต่าง ๆ กันมีความยาว ช่วงสี่และห้าผลิต และ on.4 Pythagoras และเขาลูกศิษย์รู้สึกของจักรวาลเป็นการใหญ่lyre ในซึ่งแต่ละดาวเคราะห์ ระบบสั่นในตัวเฉพาะสนาม ในความสัมพันธ์ที่คล้ายกันการหยุดของของ monochordสตริง harmonized กันเนื้อสวรรค์สร้าง "เพลงของท้องถิ่น แนวคิดที่ยังคงทำงานมานานหลายศตวรรษ แม้แม้ว่า ทฤษฎีของเขาถูกดั้งเดิมมันทำหน้าที่เพื่อให้ภาพที่ภายหลังถูกพัฒนาขึ้น โดยนักปรัชญาเช่น Boethius โยฮันเนสกฎRosicrucian โรเบิร์ต Fludd และในสมัยเวลา นักวิทยาศาสตร์การทำงานกับความสัมพันธ์ของควอนตัม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการค้นหาของเขาในการกำหนดอัตราส่วนช่วงเวลา
ในเพลง (ช่วงเวลาที่เป็นทั้งพื้นที่
และความสัมพันธ์ระหว่างสองเสียง
บันทึก), Pythagoras ลูกจ้างพิณและ
monochord, เครื่องมือหนึ่งในสาย
เขาอาจได้คิดค้นซึ่งเป็นจุดเด่นวิตกกังวล
เกี่ยวกับการย่างที่ ความยาวต่างๆ โดย
การหยุดสายตรงที่ครึ่งหนึ่ง
จุดที่เขาผลิตคู่หรืออัตราส่วน
1: 2 โดยการหารสตริงเป็นอื่น ๆ
ความยาวของช่วงเวลาที่สี่และห้าได้รับการ
ผลิตและอื่น ๆ on.4 Pythagoras เขาและ
ลูกน้องรู้สึกของจักรวาลเป็นใหญ่
พิณซึ่งในแต่ละโลกสั่นที่
สนามเฉพาะในความสัมพันธ์ที่คล้ายกัน
การหยุดทำงานของ monochord ของ
สตริงกลมกลืนกับคนอื่น ๆ
ร่างกายสวรรค์สร้าง "เพลง
ของทรงกลม "แนวคิดที่
ยังคงทำงานได้นานหลายศตวรรษ แม้
แม้ว่าทฤษฎีของเขาเป็นดั้งเดิม
จะทำหน้าที่ที่จะให้เราเป็นภาพที่
ได้รับการพัฒนาต่อมาโดยนักปรัชญา
เช่นโบติอุส, โยฮันเนเคปเลอร์,
โรเบิร์ต Rosicrucian Fludd และ
ในช่วงเวลาที่ร่วมสมัยโดยนักวิทยาศาสตร์
ที่ทำงานกับความสัมพันธ์ของควอนตัม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการค้นหาของเขาเพื่อหาช่วงอัตราส่วน
ในเพลง ( ช่วงมีทั้งพื้นที่และความสัมพันธ์ระหว่างสองหู

บันทึก ) พีทาโกรัสและใช้พิณ
โมโนคอร์ดหนึ่ง เครื่องสาย
เขาอาจจะคิดค้น ซึ่งจุดเด่น frets
บนฟิงเกอร์บอร์ดที่ความยาวต่าง ๆ โดย
หยุดเชือกตรงจุดกึ่งกลาง
เขาผลิตความถี่ หรือ อัตราส่วน 1 : 2
.โดยแบ่งสายออกเป็นความยาวอื่น
ต่างๆ ช่วงเวลาที่ 4 และ 5 คือ
ผลิต และอื่น ๆ 4 ปีธากอรัส และผู้ติดตาม
รู้สึกของจักรวาลเป็นพิณใหญ่
ซึ่งในแต่ละดาวเคราะห์ ระบบสั่นที่
สนามเฉพาะในความสัมพันธ์กับการหยุดของเส้นคล้ายกัน

ของ โมโนคอร์ดความกลมกลืนกับร่างกายสวรรค์ , อื่น ๆเพื่อสร้าง " เพลง

ของทรงกลม " แนวคิดที่
ยังคงทำงานได้สำหรับหลายศตวรรษ แม้
ถึงแม้ว่าทฤษฎีของเขาดั้งเดิม
มันทำหน้าที่เพื่อให้ภาพที่ถูกพัฒนาต่อมาโดยนักปรัชญา

เช่น เบอธี , โยฮันเนสเคปเลอร์ , โรซิคลูเซียน

Robert ฟลัดด์ และในเวลาที่ทันสมัย โดยนักวิทยาศาสตร์
ทำงานกับความสัมพันธ์ของควอนตัม