While the secret garden was returni

While the secret garden was returning to life, a man with high crooked shoulders was wandering round the most beautiful places in Europe. For ten years he had lived this lonely life his heart full of sadness and his head full of dark dreams. Everywhere he went, he carried his unhappiness with him like a black cloud. Other travellers thought he was half mad or a man who could not forget some terrible crime. His name was Archibald Craven.

But one day, as he sat by a mountain stream, he actually looked at a flower, and for the first time in ten years he realized how beautiful something living could be. The valley seemed very quiet as he sat there, staring at the Mower. He felt strangely calm.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่ชีวิตถูกความลับสวน คนที่ มีไหล่สูงคดถูกหลงรอบสถานสวยที่สุดในยุโรป สิบปี เขามีอยู่ชีวิตโดดเดี่ยวนี้หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและเขาใหญ่เต็มไปด้วยความฝันที่มืด ทุกเขาไป เขาทำของเขาทุกข์กับเขาเช่นเมฆดำ นักท่องเที่ยวอื่น ๆ คิดว่า เขาบ้าครึ่งหนึ่ง หรือคนที่ไม่ลืมอาชญากรรมบางอย่างน่ากลัว ชื่อของเขาได้ Archibald Craven

แต่วันหนึ่ง เขานั่งตามลำธารภูเขา เขาดูที่ดอกจริง และเป็นครั้งแรกในสิบปี เขารู้วิธีสวยที่บางชีวิตอาจจะ หุบเขาประจักษ์เงียบขณะที่เขานั่งมี จ้องเครื่องตัดหญ้า เขารู้สึกสงบอย่างประหลาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่สวนลับที่กำลังจะกลับไปใช้ชีวิตคนที่มีไหล่คดเคี้ยวสูงก็เดินรอบสถานที่ที่สวยงามมากที่สุดในยุโรป เป็นเวลาสิบปีที่เขาได้ใช้ชีวิตโดดเดี่ยวนี้หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและหัวของเขาเต็มไปด้วยความฝันที่มืด ทุกที่ที่เขาไปเขาถือความทุกข์ของเขากับเขาเหมือนเมฆสีดำ เพื่อน ๆ คิดว่าเขาเป็นครึ่งบ้าหรือคนที่ไม่สามารถลืมบางอาชญากรรมที่น่ากลัว ชื่อของเขาคือมิสซิสขี้ขลาดแต่วันหนึ่งขณะที่เขานั่งโดยภูเขาลำธารเขาจริงมองไปที่ดอกไม้และเป็นครั้งแรกในรอบสิบปีเขาก็ตระหนักว่าวิธีการที่สวยงามอะไรบางอย่างที่อาจจะเป็นที่อยู่อาศัย หุบเขาดูเหมือนเงียบมากในขณะที่เขานั่งจ้องมองที่เครื่องตัดหญ้า เขารู้สึกสงบอย่างประหลาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่สวนลับถูกฟื้นคืนชีพ ผู้ชายสูงงอไหล่เดินไปเดินรอบสถานที่ที่สวยที่สุดในยุโรป สำหรับสิบปีที่เขาได้อาศัยอยู่ชีวิตที่โดดเดี่ยวนี้หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าและหัวของเขาเต็มไปด้วยความมืดความฝัน ทุกที่ที่เขาไป เขาก็แบกทุกข์ของเขากับเขาเหมือนเป็นเมฆสีดำการเดินทางอื่น ๆคิดว่า เขาคือ สติ หรือคนที่ไม่สามารถลืมบางอย่างที่น่ากลัวอาชญากรรม เขาชื่อ อาร์ชิบาลด์ ขี้ขลาด

แต่แล้ววันนึง เขานั่งด้วยลำธาร ภูเขา เขา มอง ดอกไม้ และ เป็นครั้งแรกในรอบสิบปี เขาตระหนักว่าชีวิตที่สวยงามบางอย่างที่อาจจะ หุบเขาดูเงียบมาก เขานั่งจ้องเครื่องตัดหญ้า เขารู้สึกแปลก ๆสงบ