During the first half of the 20th c

During the first half of the 20th century, linguists who theorized about the human ability to speak did so from the behaviourist perspective that prevailed at that time. They therefore held that language learning, like any other kind of learning, could be explained by a succession of trials, errors, and rewards for success. In other words, children learned their mother tongue by simple imitation, listening to and repeating what adults said.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช่วงครึ่งแรกของศตวรรษ 20 นักภาษาศาสตร์ที่ theorized เกี่ยวกับมนุษย์สามารถพูดได้นั้นจากมุมมอง behaviourist ที่แผ่ขยายไปในขณะนั้น พวกเขาจึงถือว่า สามารถอธิบายภาษาการเรียนรู้ เช่นชนิดอื่น ๆ การเรียนรู้ โดยการสืบทอดของการทดลอง ผิดพลาด และรางวัลความสำเร็จ ในคำอื่น ๆ เด็กเรียนรู้ลิ้นแม่ของพวกเขา โดยเนื้อเรื่อง ฟัง และทำซ้ำสิ่งที่ผู้ใหญ่กล่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 20 นักภาษาศาสตร์ที่มหาเศรษฐีเกี่ยวกับความสามารถของมนุษย์ที่จะพูดไม่ดังนั้นจากมุมมองของพฤติกรรมที่ชนะในเวลานั้น พวกเขาจึงถือได้ว่าการเรียนรู้ภาษาเช่นชนิดอื่น ๆ ของการเรียนรู้สามารถอธิบายได้โดยต่อเนื่องของการทดลองผิดพลาดและผลตอบแทนสำหรับความสำเร็จ ในคำอื่น ๆ เด็ก ๆ ได้เรียนรู้ภาษาแม่ของพวกเขาโดยการเลียนแบบที่เรียบง่ายฟังและการทำซ้ำสิ่งที่ผู้ใหญ่บอกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 20 , นักภาษาศาสตร์ที่ theorized เกี่ยวกับความสามารถของมนุษย์ที่จะพูดได้ ดังนั้นจากมุมมองที่ behaviourist ชัยชนะในครั้งนั้น พวกเขาจึงถือกันว่า การเรียนรู้ภาษา เช่นเดียวกับประเภทอื่น ๆของการเรียนรู้ สามารถอธิบายได้โดยต่อเนื่องของการทดลอง , ข้อผิดพลาด , และรางวัลสำหรับความสำเร็จ ในคำอื่น ๆที่เด็กเรียนรู้ภาษาแม่ของตน โดยการเลียนแบบได้ง่ายฟังและทำซ้ำในสิ่งที่ผู้ใหญ่พูด