Whenever we think of equal treatmen

Whenever we think of equal treatment, we automatically think it equals fair treatment. That is not necessarily true. Just because everyone is treated equally, it does not mean that it is fair. Everybody's situation is different. No one is exactly the same not even identical twins. We cannot presume that treating everyone equally is the same as treating them fairly. For example, if a mother has been giving her sixteen year-old son the permission to drive, it does not mean that she has to allow her five year-old daughter to do the same. If the mother does not allow the five year-old to drive, she is seen as being unequal because she is allowing her sixteen year-old to do so. What the mother is doing is not equal but fair. It is fair because the five year-old is obviously too young to drive. When the five year-old turns sixteen, she will then be allowed to drive. That is fair. Things and situations should be based on the merits of the situation. It will not mean equal treatment for everyone but by doing what the mother is doing, she is being fair to both her children. Fair treatment should be based on treating each person accordingly. Another example would be that two students both forget to hand in their homework on a particular day. One student is chronically late, and one has never been late before. The teacher will then base her judgement on the students' background and the situation they're in. The teacher will most likely be more lenient with the student that has never been late, and probably will penalize the other student more strictly. The teacher is not being equal, but she is being fair. The ˜good' student probably just forgot their homework that day. It was only the first time, so the punishment will be less severe. Criminals get treated the same way. If it was a first time offender, their punishment is usually lighter than that of a repeat offender. That is fair because if its only the first t

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อใดก็ ตามที่เราคิดว่า การปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกัน เราโดยอัตโนมัติคิดว่า มันเท่ากับเป็นธรรมรักษา ที่ไม่จำเป็นต้องเป็นจริง เพียง เพราะทุกคนถือว่าเท่า ๆ กัน มันไม่ได้หมายความ ว่า เป็นธรรม สถานการณ์ของทุกคนแตกต่างกันได้ ไม่มีใครเป็นเหมือนกันแม้ไม่เหมือนคู่ เราไม่สามารถเหมาเอาว่ารักษาทุกคนเท่า ๆ กันว่าเหมือนกับการรักษาธรรม ตัวอย่าง ถ้าแม่ให้มาสิบหกปีชายสิทธิ์ไปยังไดรฟ์ ไม่หมายความว่า ที่ เธอมีให้ลูกสาวปีห้าทำอย่างเดียว ถ้าแม่อนุญาตห้าปีไดรฟ์ เธอถูกมองว่าเป็นการไม่เท่ากันเนื่องจากเธอเป็นให้เธอสิบหกปีทำ แม่จะทำอะไรได้ไม่เท่า แต่พอ เป็นธรรมเพราะห้าปีเก่าอย่างชัดเจนยังเด็กเกินไปที่จะขับ เมื่อห้าปีอายุจะ sixteen เธอจะแล้วสามารถขับ ที่เป็นธรรม กิจกรรมและสถานการณ์ควรขึ้นอยู่กับบุญของสถานการณ์ จะหมายถึง ปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกันทุกคน แต่ โดยทำแม่ทำอะไรอยู่ เธอจะถูกธรรมให้ลูกทั้งสอง รักษาธรรมควรจะใช้ในการรักษาแต่ละคนตามลำดับ อีกตัวอย่างหนึ่งจะว่า สองนักศึกษาทั้งสองลืมมือในบ้านของพวกเขาในวันกำหนด นักเรียนหนึ่งเป็นสิ่งแปลกปลอมที่เข้าสู่สาย และหนึ่งไม่เคยล่าช้าก่อน ครูจะยึดตัดสินเธอแล้วเบื้องหลังของนักเรียนและสถานการณ์ ที่พวกเขากำลังในการ ครูมักจะผ่อนเพิ่มเติมกับนักเรียนที่เคยล่าช้า และอาจจะลงโทษนักเรียนอื่น ๆ เพิ่มเติมอย่างเคร่งครัด ครูจะไม่เท่ากัน แต่เธอถูกธรรม ˜good ' นักเรียนอาจเป็นเพียงแค่ลืมการบ้านของวันนั้น มันเป็นเฉพาะครั้งแรก เพื่อการลงโทษจะรุนแรงน้อยกว่า อาชญากรได้รับรักษาแบบเดียวกับ ถ้ามันเป็นการจัดครั้งแรก โทษของพวกเขานั้นมักจะเบากว่าของผู้กระทำผิดซ้ำ ที่ยุติธรรมเนื่องจากถ้าเพียงทีแรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อใดก็ตามที่เราคิดว่าเท่าเทียมกันเราจะคิดว่ามันเท่ากับเป็นธรรม นั่นไม่เป็นความจริงจำเป็นต้อง เพียงเพราะทุกคนจะปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกันก็ไม่ได้หมายความว่ามันมีความเป็นธรรม สถานการณ์ที่ทุกคนจะแตกต่างกัน ไม่มีใครเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ฝาแฝดเหมือน เราไม่สามารถเข้าใจว่าทุกคนอย่างเท่าเทียมกันในการรักษาเป็นเช่นเดียวกับการรักษาพวกเขาอย่างเป็นธรรม ตัวอย่างเช่นถ้าแม่ได้รับการให้ลูกชายอายุสิบหกปีของเธอได้รับอนุญาตที่จะขับรถก็ไม่ได้หมายความว่าเธอมีที่จะอนุญาตให้ลูกสาวห้าปีของเธอจะทำเช่นเดียวกัน ถ้าแม่ไม่อนุญาตให้ห้าปีเพื่อผลักดันให้เธอเห็นว่าเป็นเพราะเธอไม่เท่ากันจะช่วยให้เธอสิบหกปีจะทำเช่นนั้น สิ่งที่แม่จะทำไม่เท่ากับ แต่ยุติธรรม มันมีความเป็นธรรมเพราะห้าปีจะเห็นได้ชัดเด็กเกินไปที่จะขับรถ เมื่อห้าปีสิบหกเปลี่ยนเธอจะได้รับอนุญาตให้ขับรถ ที่เป็นธรรม สิ่งที่และสถานการณ์ที่ควรจะอยู่ในคุณธรรมของสถ​​านการณ์ มันจะไม่ได้หมายถึงการรักษาที่เท่าเทียมกันสำหรับทุกคน แต่ด้วยการทำสิ่งที่แม่จะทำเธอจะเป็นธรรมกับเด็กทั้งสองของเธอ ธรรมควรจะอยู่บนพื้นฐานของการรักษาแต่ละคนตามความเหมาะสม อีกตัวอย่างหนึ่งจะเป็นที่สองนักศึกษาทั้งสองลืมที่จะถึงมือในบ้านของพวกเขาในวันหนึ่ง นักศึกษาคนหนึ่งเป็นโรคเรื้อรังปลายและหนึ่งที่ไม่เคยมีมาก่อนในช่วงปลาย ครูจะแล้วฐานการตัดสินใจของเธอบนพื้นหลังของนักเรียนและสถานการณ์ที่พวกเขาอยู่ใน. ครูส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะผ่อนปรนมากขึ้นกับนักเรียนที่ไม่เคยมีสายและอาจจะลงโทษนักเรียนคนอื่นมากขึ้นอย่างเคร่งครัด ครูไม่ได้เหมือนกัน แต่เธอก็เป็นธรรม ~good 'นักเรียนอาจจะเพียงแค่ลืมบ้านของพวกเขาในวันนั้น มันเป็นเพียงครั้งแรกดังนั้นการลงโทษจะรุนแรงน้อยลง อาชญากรได้รับการรักษาด้วยวิธีเดียวกัน ถ้ามันเป็นครั้งแรกที่ผู้กระทำผิดลงโทษของพวกเขามักจะมีน้ำหนักเบากว่าของผู้กระทำผิดซ้ำ ที่เป็นธรรมเพราะถ้าเพียงทีแรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อใดก็ตามที่เราคิดว่าเราโดยอัตโนมัติว่า เท่าเทียมกัน เท่าเทียมกันอย่างยุติธรรม นั่นไม่จำเป็นเลย เพราะทุกคนจะปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกัน มันไม่ได้หมายความ ว่า มันไม่ยุติธรรม สถานการณ์ของทุกคนจะแตกต่างกัน ไม่มีใครเป็น ตรงเดียวกัน ไม่เหมือนแฝด เราไม่สามารถเข้าใจว่าการรักษาทุกคนอย่างเท่าเทียมกันเช่นเดียวกับการรักษาพวกเขา ตัวอย่างเช่นถ้าแม่ให้มาสิบหกปีลูกชายของเธอได้รับอนุญาตขับรถ มันไม่ได้หมายความว่าเธอจะให้ลูกสาวห้าขวบของเธอเพื่อทำแบบเดียวกัน ถ้าคุณแม่ไม่อนุญาตให้ห้าขวบขับรถ เธอเห็นเป็นเพราะเธอยอมให้เธอไม่เท่ากันสิบหกปีเพื่อทำ สิ่งที่แม่ทำมันไม่เท่ากันแต่พอใช้มันไม่ยุติธรรม เพราะ 5 ปีก็ยังเด็กเกินกว่าที่จะขับรถ เมื่อห้าปีจะสิบหก เธอจะได้รับอนุญาตให้ไดรฟ์ ที่ยุติธรรม เรื่องและสถานการณ์ที่ควรจะขึ้นอยู่กับอุปนิสัยของสถานการณ์ มันไม่ได้หมายถึงการรักษาเท่าเทียมกันทุกคน แต่ทำในสิ่งที่แม่ทำ แม่จะยุติธรรมกับเด็กของเธอการรักษาความยุติธรรมควรอยู่บนพื้นฐานการรักษาแต่ละบุคคลตาม อีกตัวอย่างหนึ่งคือสองนักเรียนลืมส่งการบ้านในแต่ละวัน นักเรียนคนหนึ่งคือ " สายหนึ่งก็ไม่เคยสายมาก่อน ครูจะฐานการตัดสินของเธอบนพื้นหลังของนักเรียน และสถานการณ์ที่พวกเขากำลังมาครูส่วนใหญ่จะเป็นมากขึ้นผ่อนปรนกับนักเรียนที่เคยล่าช้า และอาจจะลงโทษนักเรียนอื่น ๆเพิ่มเติมอย่างเคร่งครัด ครูจะไม่เท่าเทียมกัน แต่เธอถูกธรรม นักเรียน˜ดี ' คงแค่ลืมการบ้านที่วันของพวกเขา มันเป็นครั้งแรก ดังนั้นบทลงโทษจะรุนแรงน้อยลง นักโทษได้รับการปฏิบัติแบบเดียวกันถ้ามันเป็นครั้งแรกของผู้กระทำผิด การลงโทษของพวกเขามักจะเบากว่าที่กระทำผิดซ้ำสอง . ที่เป็นธรรม เพราะหากมีเพียงครั้งแรกที