Finally, non-representational theor

Finally, non-representational theory aligns itself with a sort of experimentalism which does not shy away from providing an open-ended account of the world. Taking inspiration from the performing arts (Thrift 2003a), non-representational theory seeks to escape the “reading techniques on which the social sciences are founded” to “inject a note of wonder back into a social science which, too often, assumes that it must explain everything” (Thrift 2007: 12). In a somewhat Deleuzo-Nietzschean vein, non-representational theory is motivated by the sentiment: “Let us try it!” (Nietzsche 1974: 115) rather than ‘let us judge it’ (Deleuze 1997).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุดท้าย ทฤษฎีไม่ใช่ representational จัดตัวเอง ด้วยการจัดเรียงของ experimentalism ซึ่งไม่อายจากบัญชีแบบเปิดของโลกให้ มีแรงบันดาลใจจากศิลปะทฤษฎีไม่ใช่ representational (เกี่ยวกับภัตตาคาร 2003a), พยายามที่จะหลบหนี "อ่านเทคนิคต่าง ๆ ที่จะก่อตั้งสังคมวิทยา" "ฉีดจำใจกลับเข้าไปในสังคมซึ่ง บ่อย อนุมานว่า มันต้องอธิบายทุกอย่าง " (เกี่ยวกับภัตตาคาร 2007:12) ในค่อนข้าง Deleuzo Nietzschean หลอดเลือดดำ ทฤษฎี representational ไม่เป็นแรงจูงใจ โดยความเชื่อมั่น: "เราลอง" (Nietzsche 1974:115) แทนที่จะ 'ให้เราตัดสินว่า' (Deleuze 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในที่สุด ทฤษฎีตัวแทนไม่สอดคล้องกับตัวเองเหมือน experimentalism ซึ่งไม่ได้อายห่างจากการเปิด บัญชี ของโลก มีแรงบันดาลใจจากศิลปะ ( 2003a thrift ) ทฤษฎีตัวแทน ไม่พยายามที่จะหนี " เทคนิคการอ่านที่สังคมศาสตร์ก่อตั้งขึ้น " " ทราบว่าฉีดกลับเข้าไปในทางสังคมศาสตร์ซึ่งบ่อยเกินไป ถือว่า มันต้องอธิบายทุกอย่าง " ( thrift 2007 : 12 ) ในค่อนข้าง deleuzo nietzschean เส้นเลือด , ทฤษฎีตัวแทนไม่ใช่เกิดจากความเชื่อมั่น " ให้เราลอง ( นิท 1974 : 115 ) มากกว่า ' ให้เราตัดสินมัน ' ( เดอลูซ
1997 )