112Chapter FourThe Audio - Lingual

112
Chapter Four
The Audio - Lingual Method and the
Communicative Language Teaching Method
4.1. The Audio - Lingual Method
It was Nelson Brooks of Yale University who suggested the term “Audio
- Lingual’ for ‘Aural - Oral’. This method is called ‘Structural Approach’ in
Britain. The method emphasised speech as the primary mode of expression
and was based on some of the characteristic features of Bloomsfieldian
linguistics and the Skinnerian model of learning, the basic tenets of which are:
i) Language is speech, not writing.
ii) A language is what its native speakers say, not what some
one thinks they ought to say.
iii) Languages are different; they have similarities and differences
which can be systematically studied.
iv) Language is behaviour and behaviour is a matter of habit.
Language learning is a mechanical skill and no intellectual
process is involved in it. Because it is mechanical, the
linguistic behaviour can be conditioned. So, in teaching a
113
language the teacher should follow the stimulus - response -
reinforcement pattern and in language teaching there should
be controlled, spaced, repetition.
v) Teach language, not about language.1
Linguists described language in terms of certain levels: phonology,
morphology and syntax. Audio Linguists believed in the separation of the
skills : listening, speaking, reading and writing (LSRW) and the Audio Lingual
Method used certain practical techniques like mimicry, memorization, pattern
practice and the language laboratory; it encouraged the use of dialogues and
substitution tables. The underlying theoretical assumptions like a scientific
approach to the study and teaching of languages, preparing materials based
on frequency counts of words and structures, emphasis on selection, gradation,
and presentation in a systematic manner, belief in behaviourism etc. constitute
the approach. Within an approach there can be several methods like the
audio lingual and the audiovisual developed in France based on visual
presentation of scenario etc. that emphasized the social use of language or
even the ‘bilingual method’ advocated by Dodson (1967) which allowed the
controlled and judicious use of the first language, the reading method, etc.
They can all be brought under what has come to be known as the Structural
114
Approach. Presentation, establishment, and classroom cultivation are matters
of technique. Thus, within the broad frame of the Structural Approach, which
emphasized the teaching of vocabulary and structures in a graded sequence
that has been arrived at on the basis of an objective description of the language
to be learnt, several methods and techniques were advocated. The Audio -
Lingual Method is in part a reflection of the availability of audio technology
during the 1950s and the structural views on language. This makes it an
improved version of the Direct Method.2
The most important aspects of the Audio Lingual Method are
summarised by Richards and Rodgers (1986):
i) Language teaching begins with the spoken language; the
material is taught orally before it is presented in written form.
ii) The target language is the language of the classroom.
iii) New language points are introduced and practised
situationally.
iv) Vocabulary selection procedures are followed to ensure that
an Essential Service Vocabulary is covered.
v) Items of grammar are graded following the principle that
simple forms should be taught before complex ones.
115
vi) Reading and writing are introduced when a sufficient lexical
and grammatical basis is established.3
Anthropologists and linguistic scientists have carried out various
researches. One of their findings reveals that the native language is always
learned by an infant in spoken form first and “this led to the theory that students
acquire a Foreign Language more easily if it is presented in the spoken form
before the written form”.4
This method was developed in the US during the II World War when
the Americans realised the necessity of teaching languages to their army in
order to have communication with their allies or with their enemy contacts. A
quick method was developed, which involved “small classes of native
informants, explanation of structure by linguistic experts, and long hours of
drilling and active practice with graded materials based on this analysis of
structure” to give a high degree of aural - oral skill to their army.5
This method
which was known as ‘Army Method’ later came to be known as the Audio -
Lingual Method or the Aural - Oral Method. An analysis of the principles laid
down and summarised by Moultan reveals that a language is learnt in its
spoken form first, even before the graphic form is introduced.
116
This, Rivers observes, is considering the fact that an early introduction
of graphic symbols can have a negative impact on the pronunciation of the
Target Language as they may have some correspondence to the native
language sounds. Thus, it is observed that no language in its graphic form
can be introduced to the learners before it is drilled in its oral form to a certain
extent.
An advantage of the written form introduced later is that sufficient
emphasis can be given to correct articulation and intonation of the sounds of
the Target Language. But this does not in any way convey the idea that
writing is neglected in this method. In Rivers’ view, Moulton’s Second principle,
‘A language is a set of habits’, is a result of the development of the concept of
habit formation accepted. Rivers observes further that the early exponents of
the Aural - Oral Method were influenced by B.F. Skinner’s Operant
Conditioning Theory. According to this theory, habits are reinforced with the
proper reinforcement of acts. In the Aural - Oral Method, the same principle
has been applied whereby learners respond to the language stimuli. Just as
we respond in our native language unaware of the structure we are using, we
can make the learner respond to the stumli and then be made to focus on the
structures used. Here also, giving appropriate stimuli necessitates responses
in the Target Language.
117
The Aural - Oral or the Audio - Lingual Method, in contrast to the
Grammar - Translation Method, does not involve the cumbersome task of
learning Grammar rules and exceptions followed by a wide variety of written
exercises. The method, instead, is very much concerned with the oral practices
the learners get. In fact, where the Grammar- Translation Method is used,
the learners are the least motivated because the very emphasis of the method
is on cramming up rules of Grammar. Advocates of the Aural - Oral Method
leave the study of Grammar for the more advanced group who show an
inclination towards it.
One severe criticism against the textbooks is that they contain abstracts
of Classic Literature that are of high intellectual value. This may sound trivial,
but this is one of the major reasons behind the learners’ incomprehension of
texts and inability to use the vocabulary they have learnt. The words and
usages in these texts may not be of any relevance to the present day learner,
but still they find place in the textbooks just because of their intellectual value.
The learners are at sea when confronted with a situation where they are
demanded of using any particular phrase in those texts. No retention of learning
occurs simply because the learners are not able to associate them with anything
concrete. They may rather be given dialogues and phrases that a native
speaker would use and the very cliche`s and expressions that find place in a
118
native speaker’s dialogues. If a contextual explanation is added to this, the
learners would know where they might use these foreign phrases or cliche`s,
in what context and to which audience.
In contrast to the Direct Method, which finds no place for the Mother
Tongue of the learner, allowances to a certain extent are permitted in the
Aural - Oral Method. Rivers observers, “since ‘meaning’, factual or emotional,
of segments of native language discourse is acquired in situations in the native
culture, one - to - one equivalents for words in another language can be very
misleading”.6
Thus it follows that instead of giving word - to - word equivalents, versions
of dialogues in the Mother Tongue, which contain idiomatic expressions similar
to those in the Foreign Language can be given. This would enable the learners
to assimilate their cultural significance and use equivalent expressions in the
Foreign Language when situations demand. Rivers goes on to give a detailed
study of the techniques of the Aural - Oral Method.7
The learners are given
oral practice of dialogues, in groups and individually. When they are sufficiently
trained in this, applications of the dialogues to the personal situation of the
learners are made as they ensure more effective retention. Further, pattern
practices are given to drill the structure in those dialogues. The learners are
119
then, only then, permitted to have a glance at the printed material, the oral
form of which has been practised already.
Writing is introduced at a later stage, restricting it to short transcriptions
at the initial stage and gradually moving to the recombination of what has
already been heard and learnt. Graded reading materials are provided at the
advanced stage, which are often discussed orally and played on tape prior to
it. At all stages, listening and speaking activities are given paramount
importance and are never neglected.
The Audio - Lingual or the Aural - Oral Method stands unique in its
approach as it succeeds in gradual development of all the four language skills
viz. listening, speaking, reading and writing. Even though reading and writing
are introduced only later, the method makes sure that the learners achieve
proficiency in all these. As the learners literally use the language at a very
early stage the motivation on the part of the learners is very high, as they
have the satisfaction that they are able to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

112บทที่ 4เสียง - วิธีภาษาและวิธีการสอนภาษาเพื่อ4.1.เสียง - วิธีภาษาก็มหาวิทยาลัยบรู๊คส์เยลเนลสันผู้แนะนำคำว่า "เสียง-ภาษา ' ใน 'ฟัง - พูด' วิธีนี้เรียกว่า 'วิธีการโครงสร้าง' ในสหราชอาณาจักร วิธีการ emphasised เสียงเป็นโหมดหลักของนิพจน์และเป็นไปตามของลักษณะของ Bloomsfieldianภาษาศาสตร์และรุ่น Skinnerian ของการเรียนรู้ tenets พื้นฐานของที่อยู่:i) ภาษาเป็นคำพูด ไม่เขียนii) ภาษาเป็นสิ่งที่ภาษาพูด ไม่อะไรบางอย่างหนึ่งคิดว่า พวกเขาควรจะพูดiii) ภาษาแตกต่างกัน มีความคล้ายคลึงและความแตกต่างซึ่งสามารถมีระบบศึกษาiv) ภาษาเป็นพฤติกรรม และพฤติกรรมเป็นเรื่องของนิสัยเรียนรู้ภาษาเป็นทักษะที่เป็นเครื่องจักรกลและทรัพย์สินทางปัญญาไม่กระบวนการมีส่วนร่วมใน เนื่องจากเครื่องจักรกล การพฤติกรรมภาษาศาสตร์สามารถปรับอากาศ ดังนั้น ในการ113ภาษาครูผู้สอนควรติดตามกระตุ้น -ตอบ-รูปแบบการเสริมแรง และภาษา ควรสอนมีควบคุม ระยะ ห่าง ทำซ้ำv) สอนภาษา ไม่เกี่ยวกับ language.1นักภาษาศาสตร์อธิบายภาษาในบางระดับ: วารสารมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวรสัณฐานวิทยาและไวยากรณ์ เสียงนักภาษาศาสตร์เชื่อกันว่าในการแยกของทักษะ: ฟัง พูด อ่าน และเขียน (LSRW) และ ภาษาเสียงวิธีใช้บางเทคนิคปฏิบัติเช่น mimicry สะท้อน รูปแบบpractice and the language laboratory; it encouraged the use of dialogues andsubstitution tables. The underlying theoretical assumptions like a scientificapproach to the study and teaching of languages, preparing materials basedon frequency counts of words and structures, emphasis on selection, gradation,and presentation in a systematic manner, belief in behaviourism etc. constitutethe approach. Within an approach there can be several methods like theaudio lingual and the audiovisual developed in France based on visualpresentation of scenario etc. that emphasized the social use of language oreven the ‘bilingual method’ advocated by Dodson (1967) which allowed thecontrolled and judicious use of the first language, the reading method, etc.They can all be brought under what has come to be known as the Structural114Approach. Presentation, establishment, and classroom cultivation are mattersof technique. Thus, within the broad frame of the Structural Approach, whichemphasized the teaching of vocabulary and structures in a graded sequencethat has been arrived at on the basis of an objective description of the languageto be learnt, several methods and techniques were advocated. The Audio -Lingual Method is in part a reflection of the availability of audio technologyduring the 1950s and the structural views on language. This makes it animproved version of the Direct Method.2The most important aspects of the Audio Lingual Method aresummarised by Richards and Rodgers (1986):
i) Language teaching begins with the spoken language; the
material is taught orally before it is presented in written form.
ii) The target language is the language of the classroom.
iii) New language points are introduced and practised
situationally.
iv) Vocabulary selection procedures are followed to ensure that
an Essential Service Vocabulary is covered.
v) Items of grammar are graded following the principle that
simple forms should be taught before complex ones.
115
vi) Reading and writing are introduced when a sufficient lexical
and grammatical basis is established.3
Anthropologists and linguistic scientists have carried out various
researches. One of their findings reveals that the native language is always
learned by an infant in spoken form first and “this led to the theory that students
acquire a Foreign Language more easily if it is presented in the spoken form
before the written form”.4
This method was developed in the US during the II World War when
the Americans realised the necessity of teaching languages to their army in
order to have communication with their allies or with their enemy contacts. A
quick method was developed, which involved “small classes of native
informants, explanation of structure by linguistic experts, and long hours of
drilling and active practice with graded materials based on this analysis of
structure” to give a high degree of aural - oral skill to their army.5
This method
which was known as ‘Army Method’ later came to be known as the Audio -
Lingual Method or the Aural - Oral Method. An analysis of the principles laid
down and summarised by Moultan reveals that a language is learnt in its
spoken form first, even before the graphic form is introduced.
116
This, Rivers observes, is considering the fact that an early introduction
of graphic symbols can have a negative impact on the pronunciation of the
Target Language as they may have some correspondence to the native
language sounds. Thus, it is observed that no language in its graphic form
can be introduced to the learners before it is drilled in its oral form to a certain
extent.
An advantage of the written form introduced later is that sufficient
emphasis can be given to correct articulation and intonation of the sounds of
the Target Language. But this does not in any way convey the idea that
writing is neglected in this method. In Rivers’ view, Moulton’s Second principle,
‘A language is a set of habits’, is a result of the development of the concept of
habit formation accepted. Rivers observes further that the early exponents of
the Aural - Oral Method were influenced by B.F. Skinner’s Operant
Conditioning Theory. According to this theory, habits are reinforced with the
proper reinforcement of acts. In the Aural - Oral Method, the same principle
has been applied whereby learners respond to the language stimuli. Just as
we respond in our native language unaware of the structure we are using, we
can make the learner respond to the stumli and then be made to focus on the
structures used. Here also, giving appropriate stimuli necessitates responses
in the Target Language.
117
The Aural - Oral or the Audio - Lingual Method, in contrast to the
Grammar - Translation Method, does not involve the cumbersome task of
learning Grammar rules and exceptions followed by a wide variety of written
exercises. The method, instead, is very much concerned with the oral practices
the learners get. In fact, where the Grammar- Translation Method is used,
the learners are the least motivated because the very emphasis of the method
is on cramming up rules of Grammar. Advocates of the Aural - Oral Method
leave the study of Grammar for the more advanced group who show an
inclination towards it.
One severe criticism against the textbooks is that they contain abstracts
of Classic Literature that are of high intellectual value. This may sound trivial,
but this is one of the major reasons behind the learners’ incomprehension of
texts and inability to use the vocabulary they have learnt. The words and
usages in these texts may not be of any relevance to the present day learner,
but still they find place in the textbooks just because of their intellectual value.
The learners are at sea when confronted with a situation where they are
demanded of using any particular phrase in those texts. No retention of learning
occurs simply because the learners are not able to associate them with anything
concrete. They may rather be given dialogues and phrases that a native
speaker would use and the very cliche`s and expressions that find place in a
118
native speaker’s dialogues. If a contextual explanation is added to this, the
learners would know where they might use these foreign phrases or cliche`s,
in what context and to which audience.
In contrast to the Direct Method, which finds no place for the Mother
Tongue of the learner, allowances to a certain extent are permitted in the
Aural - Oral Method. Rivers observers, “since ‘meaning’, factual or emotional,
of segments of native language discourse is acquired in situations in the native
culture, one - to - one equivalents for words in another language can be very
misleading”.6
Thus it follows that instead of giving word - to - word equivalents, versions
of dialogues in the Mother Tongue, which contain idiomatic expressions similar
to those in the Foreign Language can be given. This would enable the learners
to assimilate their cultural significance and use equivalent expressions in the
Foreign Language when situations demand. Rivers goes on to give a detailed
study of the techniques of the Aural - Oral Method.7
The learners are given
oral practice of dialogues, in groups and individually. When they are sufficiently
trained in this, applications of the dialogues to the personal situation of the
learners are made as they ensure more effective retention. Further, pattern
practices are given to drill the structure in those dialogues. The learners are
119
then, only then, permitted to have a glance at the printed material, the oral
form of which has been practised already.
Writing is introduced at a later stage, restricting it to short transcriptions
at the initial stage and gradually moving to the recombination of what has
already been heard and learnt. Graded reading materials are provided at the
advanced stage, which are often discussed orally and played on tape prior to
it. At all stages, listening and speaking activities are given paramount
importance and are never neglected.
The Audio - Lingual or the Aural - Oral Method stands unique in its
approach as it succeeds in gradual development of all the four language skills
viz. listening, speaking, reading and writing. Even though reading and writing
are introduced only later, the method makes sure that the learners achieve
proficiency in all these. As the learners literally use the language at a very
early stage the motivation on the part of the learners is very high, as they
have the satisfaction that they are able to

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

112
บทที่สี่เสียง - วิธีการภาษาและการสื่อสารภาษาวิธีการสอน4.1 เสียง - ภาษาวิธีมันเป็นเนลสันบรูคส์ของมหาวิทยาลัยเยลที่เสนอคำว่า"เสียง- ภาษา 'สำหรับ' หู - ปาก ' วิธีการนี้เรียกว่า 'โครงสร้างวิธีการในสหราชอาณาจักร วิธีการเน้นคำพูดเป็นโหมดหลักของการแสดงออกและอยู่บนพื้นฐานของบางส่วนของคุณสมบัติลักษณะของ Bloomsfieldian ภาษาศาสตร์และรูปแบบ Skinnerian ของการเรียนรู้หลักการพื้นฐานของการที่: i) ภาษาเป็นคำพูดไม่ได้เขียน. ii) ภาษาเป็น สิ่งที่เจ้าของภาษาที่พูดไม่ใช่สิ่งบางอย่างที่ใครคิดว่าพวกเขาควรจะพูด. iii) ภาษาที่แตกต่างกัน; พวกเขามีคล้ายคลึงและแตกต่างที่สามารถได้รับการศึกษาอย่างเป็นระบบ. iv) ภาษาเป็นพฤติกรรมและพฤติกรรมที่เป็นเรื่องของนิสัย. การเรียนรู้ภาษาเป็นทักษะทางกลและทางปัญญาไม่มีกระบวนการมีส่วนร่วมอยู่ในนั้น เพราะมันเป็นกลพฤติกรรมภาษาสามารถปรับอากาศ ดังนั้นในการเรียนการสอน113 ภาษาที่ครูควรปฏิบัติตามมาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจ - การตอบสนอง - รูปแบบการเสริมแรงและในการสอนภาษาควรมีการควบคุมระยะห่างซ้ำ. โวลต์) สอนภาษาไม่ได้เกี่ยวกับ language.1 นักภาษาศาสตร์ภาษาอธิบายในแง่ของระดับหนึ่ง: ระบบเสียง, ลักษณะทางสัณฐานวิทยาและไวยากรณ์ นักภาษาศาสตร์เชื่อเสียงในการคัดแยกของทักษะการฟังการพูดการอ่านและการเขียน (LSRW) และเสียงภาษาวิธีการใช้เทคนิคการปฏิบัติบางอย่างเช่นล้อเลียน, ความจำรูปแบบการปฏิบัติและห้องปฏิบัติการทางภาษานั้น มันได้รับการสนับสนุนการใช้งานของการหารือและตารางทดแทน สมมติฐานทฤษฎีพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์เช่นวิธีการศึกษาและการสอนภาษาเตรียมวัสดุที่ใช้ในการนับความถี่ของคำและโครงสร้างความสำคัญกับการเลือกการไล่ระดับสี, และการนำเสนออย่างเป็นระบบความเชื่อในพฤติกรรม ฯลฯ เป็นวิธีการที่ ภายในวิธีการสามารถมีได้หลายวิธีเช่นภาษาเสียงและภาพและเสียงที่พัฒนาขึ้นในประเทศฝรั่งเศสขึ้นอยู่กับภาพที่นำเสนอสถานการณ์อื่นๆ ที่เน้นการใช้งานทางสังคมของภาษาหรือแม้แต่'วิธีการพูดได้สองภาษา' สนับสนุนโดยดอด (1967) ซึ่งได้รับอนุญาตให้ควบคุมและการใช้เหตุผลของภาษาแรกวิธีการอ่าน ฯลฯพวกเขาทั้งหมดจะสามารถนำภายใต้สิ่งที่ได้มาเป็นที่รู้จักกันเป็นโครงสร้าง114 วิธี การนำเสนอการจัดตั้งและการเพาะปลูกห้องเรียนเรื่องของเทคนิค ดังนั้นภายในกรอบกว้างของวิธีโครงสร้างที่เน้นการเรียนการสอนคำศัพท์และโครงสร้างในลำดับที่จัดลำดับที่ได้รับมาถึงที่อยู่บนพื้นฐานของคำอธิบายวัตถุประสงค์ของภาษาที่จะเรียนรู้วิธีการหลายวิธีและเทคนิคที่ได้รับการสนับสนุน เสียง - ภาษาวิธีคือส่วนหนึ่งสะท้อนให้เห็นถึงความพร้อมของเทคโนโลยีด้านเสียงที่ในช่วงปี 1950 และมุมมองที่โครงสร้างด้านภาษา นี้จะทำให้มันเป็นรุ่นปรับปรุงของ Method.2 ตรงด้านที่สำคัญที่สุดของวิธีLingual เสียงจะสรุปโดยริชาร์ดและร็อดเจอร์ส(1986): i) การเรียนการสอนภาษาเริ่มต้นด้วยภาษาพูด; วัสดุการเรียนการสอนมารับประทานก่อนที่จะถูกนำเสนอในรูปแบบการเขียน. ii) ภาษาเป้าหมายภาษาของห้องเรียน. iii) คะแนนภาษาใหม่จะถูกนำมาใช้และปฏิบัติsituationally. iv) การขั้นตอนการเลือกคำศัพท์มีการปฏิบัติตามเพื่อให้แน่ใจว่าคำศัพท์บริการที่จำเป็นถูกปกคลุม. V) รายการของไวยากรณ์มีคะแนนดังต่อไปนี้หลักการที่ว่ารูปแบบที่เรียบง่ายควรจะสอนก่อนที่คนที่ซับซ้อน. 115 vi) การอ่านและการเขียนได้ถูกนำเสนอเมื่อเพียงพอศัพท์พื้นฐานและไวยากรณ์เป็นestablished.3 นักมานุษยวิทยาและนักวิทยาศาสตร์ภาษาศาสตร์ได้ดำเนินการต่างๆงานวิจัย หนึ่งในการค้นพบของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าภาษาพื้นเมืองอยู่เสมอเรียนรู้จากเด็กทารกในรูปแบบครั้งแรกและพูด"นี้จะนำไปสู่ทฤษฎีที่ว่านักเรียนได้รับภาษาต่างประเทศได้ง่ายขึ้นหากมีการเสนอในรูปแบบที่พูดก่อนที่จะมีรูปแบบการเขียน" 0.4 นี้ วิธีการได้รับการพัฒนาในสหรัฐอเมริกาในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองเมื่อชาวอเมริกันตระหนักถึงความจำเป็นของการเรียนการสอนภาษากองทัพของพวกเขาในการเพื่อให้มีการสื่อสารกับพันธมิตรของพวกเขาหรือที่มีรายชื่อศัตรู วิธีการที่รวดเร็วได้รับการพัฒนาที่เกี่ยวข้องกับ "ชั้นเรียนขนาดเล็กของชาวพื้นเมืองให้ข้อมูลคำอธิบายของโครงสร้างโดยผู้เชี่ยวชาญด้านภาษาและเวลานานในการขุดเจาะและการปฏิบัติงานกับวัสดุอย่างช้าๆ จากการวิเคราะห์นี้โครงสร้าง" ที่จะให้ระดับสูงของหู - ทักษะในช่องปาก เพื่อ army.5 ของพวกเขาวิธีการนี้ซึ่งเป็นที่รู้จักในฐานะของวิธีกองทัพ'ต่อมาเป็นที่รู้จักกันเป็นเสียง - ภาษาหรือวิธีการเกี่ยวกับหู - วิธีการในช่องปาก การวิเคราะห์หลักการที่วางลงและสรุปโดย Moultan เผยให้เห็นว่าภาษาที่จะเรียนรู้ในสิ่งรูปแบบการพูดครั้งแรกแม้กระทั่งก่อนที่รูปแบบกราฟิกที่มีการแนะนำ. 116 นี้แม่น้ำสังเกตคือการพิจารณาข้อเท็จจริงที่ว่าการแนะนำในช่วงต้นของสัญลักษณ์กราฟิกสามารถมีผลกระทบต่อการออกเสียงของภาษาเป้าหมายที่พวกเขาอาจจะมีการติดต่อกับชาวพื้นเมืองบางเสียงภาษา ดังนั้นจึงเป็นที่สังเกตว่าภาษาในรูปแบบกราฟิกของมันไม่สามารถนำไปเรียนก่อนที่จะเจาะในรูปแบบช่องปากเพื่อบางขอบเขต. ประโยชน์ของรูปแบบการเขียนนำมาเป็นที่เพียงพอเน้นจะได้รับการแก้ไขเสียงที่เปล่งออกและน้ำเสียงของเสียงของภาษาเป้าหมาย แต่นี้ไม่ได้ในทางใดทางหนึ่งในการถ่ายทอดความคิดที่ว่าการเขียนที่ถูกทอดทิ้งในวิธีการนี้ ในแม่น้ำมุมมองของหลักการที่สองมอลของ'ภาษาคือชุดของนิสัย' เป็นผลมาจากการพัฒนาแนวคิดของการสร้างนิสัยที่ได้รับการยอมรับ แม่น้ำสังเกตต่อไปว่าเลขยกกำลังเริ่มต้นของหู - วิธีการในช่องปากได้รับอิทธิพลจาก BF สกินเนอร์ผ่าตัดทฤษฎีปรับอากาศ ตามทฤษฎีนี้นิสัยจะเสริมด้วยการเสริมแรงที่เหมาะสมของการกระทำ ในหู - วิธีช่องปาก, หลักการเดียวกันได้ถูกนำมาใช้โดยผู้เรียนตอบสนองต่อสิ่งเร้าภาษา เช่นเดียวกับที่เราตอบสนองในภาษาพื้นเมืองของเราไม่ได้ตระหนักถึงโครงสร้างเราจะใช้ที่เราสามารถทำให้ผู้เรียนตอบสนองต่อการstumli แล้วจะทำเพื่อมุ่งเน้นไปที่โครงสร้างที่ใช้ ที่นี่ยังให้สิ่งเร้าที่เหมาะสมจำเป็นต้องตอบสนองในภาษาเป้าหมาย. 117 หู - ปากหรือเครื่องเสียง - ภาษาวิธีการในทางตรงกันข้ามกับไวยากรณ์- วิธีการแปลไม่เกี่ยวข้องกับงานที่ยุ่งยากของการเรียนรู้กฎไวยากรณ์และข้อยกเว้นตามด้วยกว้างความหลากหลายของการเขียนการออกกำลังกาย วิธีการแทนเป็นห่วงอย่างมากกับการปฏิบัติในช่องปากผู้เรียนจะได้รับ ในความเป็นจริงที่แปล Grammar- วิธีใช้ผู้เรียนเป็นอย่างน้อยเพราะแรงบันดาลใจความสำคัญมากของวิธีการที่อยู่ในการอัดขึ้นกฎของไวยากรณ์ ประชาสัมพันธ์ของหู - วิธีปากออกจากการศึกษาของไวยากรณ์สำหรับกลุ่มที่สูงขึ้นที่แสดงความโน้มเอียงไปทางมัน. หนึ่งวิจารณ์อย่างรุนแรงกับตำราคือการที่พวกเขามีบทคัดย่อวรรณกรรมคลาสสิกที่มีคุณค่าทางปัญญาสูง นี้อาจจะเล็กน้อยแต่นี้เป็นหนึ่งในเหตุผลสำคัญที่อยู่เบื้องหลังไม่เข้าใจของผู้เรียนของข้อความและไม่สามารถที่จะใช้คำศัพท์ที่พวกเขาได้เรียนรู้ คำพูดและการใช้งานในตำราเหล่านี้อาจไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับผู้เรียนยุคปัจจุบันใด ๆ แต่พวกเขายังคงหาสถานที่ในตำราเรียนเพียงเพราะของมูลค่าทางปัญญาของพวกเขา. เรียนอยู่ที่ทะเลเมื่อเผชิญหน้ากับสถานการณ์ที่พวกเขาเป็นผู้เรียกร้องของการใช้วลีใด ๆ โดยเฉพาะผู้ที่อยู่ในตำรา การเก็บรักษาของการเรียนรู้ไม่มีที่เกิดขึ้นเพียงเพราะผู้เรียนไม่สามารถที่จะเชื่อมโยงกับสิ่งที่เป็นรูปธรรม พวกเขาค่อนข้างอาจจะได้รับการหารือและวลีที่ชาวลำโพงจะใช้และ cliche`s มากและการแสดงออกที่หาสถานที่ใน 118 หารือลำโพงของพื้นเมือง หากคำอธิบายบริบทจะถูกเพิ่มเข้าไปนี้ผู้เรียนจะได้รู้ว่าที่พวกเขาอาจใช้วลีต่างประเทศเหล่านี้หรือ cliche`s, ในบริบทและสิ่งที่ผู้ชม. ในทางตรงกันข้ามกับวิธีการโดยตรงซึ่งพบว่าสถานที่สำหรับแม่ลิ้นของเรียนค่าในระดับหนึ่งจะได้รับอนุญาตในหู - วิธีการในช่องปาก แม่น้ำสังเกตการณ์ "เพราะ 'ความหมาย' จริงหรืออารมณ์ของกลุ่มของวาทกรรมภาษาพื้นเมืองจะได้รับในสถานการณ์ในพื้นเมืองวัฒนธรรมหนึ่ง- เพื่อ - หนึ่งเทียบเท่าคำในภาษาอื่นสามารถมากทำให้เข้าใจผิด" 0.6 ดังนั้นมันตามที่ แทนที่จะให้คำ - เพื่อ - คำเทียบเท่ารุ่นการหารือในภาษาแม่ซึ่งมีสำนวนที่คล้ายกันผู้ที่อยู่ในภาษาต่างประเทศจะได้รับ นี้จะช่วยให้ผู้เรียนที่จะดูดซึมความสำคัญทางวัฒนธรรมของพวกเขาและใช้นิพจน์เทียบเท่าในภาษาต่างประเทศเมื่อสถานการณ์เรียกร้อง แม่น้ำไปในการให้รายละเอียดการศึกษาเทคนิคของหู - Method.7 ช่องปากผู้เรียนจะได้รับการปฏิบัติในช่องปากของการหารือในกลุ่มและรายบุคคล เมื่อพวกเขาถูกพอผ่านการฝึกอบรมในครั้งนี้การใช้งานของการหารือกับสถานการณ์ส่วนบุคคลของผู้เรียนที่จะทำตามที่พวกเขาให้แน่ใจว่าการเก็บรักษามีประสิทธิภาพมากขึ้น นอกจากนี้รูปแบบการปฏิบัติที่จะได้รับการเจาะโครงสร้างในบทสนทนาเหล่านั้น ผู้เรียนจะได้119 แล้วเพียงแล้วรับอนุญาตให้มีเหลือบวัสดุพิมพ์ที่ช่องปากรูปแบบที่ได้รับการฝึกแล้ว. เขียนเป็นที่รู้จักในขั้นตอนภายหลัง จำกัด ไปยังทานสั้นในระยะเริ่มแรกและค่อยๆย้ายไปรวมตัวกันอีกของสิ่งที่ได้รับการได้ยินและเรียนรู้ วัสดุการอ่านอย่างช้า ๆ จะได้รับบริการที่ขั้นสูงซึ่งจะกล่าวถึงมักจะรับประทานและเล่นบนเทปก่อนที่จะมีมัน ในทุกขั้นตอนการฟังและกิจกรรมการพูดสิ่งสำคัญยิ่งที่จะได้รับความสำคัญและจะไม่ทอดทิ้ง. เสียง - ภาษาหรือหู - วิธีปากยืนอยู่ในที่ไม่ซ้ำกันของวิธีการที่มันประสบความสำเร็จในการพัฒนาอย่างค่อยเป็นค่อยไปของทุกทักษะภาษาสี่ได้แก่ ฟังการพูดการอ่านและการเขียน แม้ว่าการอ่านและเขียนได้ถูกนำเสนอในภายหลังเพียงวิธีการที่จะทำให้แน่ใจว่าผู้เรียนบรรลุความสามารถในการทั้งหมดเหล่านี้ ในฐานะที่เป็นผู้เรียนอย่างแท้จริงใช้ภาษาที่มากในช่วงเริ่มต้นแรงจูงใจในส่วนของผู้เรียนอยู่ในระดับสูงมากที่พวกเขามีความพึงพอใจที่พวกเขาจะสามารถ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

112

เสียงบทที่ 4 - วิธีด้วยวิธีสอนภาษาเพื่อการสื่อสารและ

. . เสียงภาษาวิธี
มันเนลสันบรูคส์ของมหาวิทยาลัยเยลที่แนะนำคำว่า " เสียง
- ' ' ด้านการฟัง - การพูด ' วิธีนี้เรียกว่า ' วิธีการ '
โครงสร้างในอังกฤษ วิธีการเน้นการพูดเป็นโหมดหลักของการแสดงออก
และถูกใช้ในบางส่วนของลักษณะของภาษาศาสตร์ bloomsfieldian
และ skinnerian รูปแบบการเรียนรู้ ความเชื่อพื้นฐานที่ :
) ภาษาเป็นคำพูดไม่ได้เขียน .
2 ) ภาษาเป็นสิ่งที่เจ้าของภาษาที่พูด ไม่ใช่สิ่งที่คนคิดว่าพวกเขาควรจะพูดว่า
.
3 ) ภาษา จะแตกต่างกัน พวกเขามีความคล้ายคลึงกันและความแตกต่าง

ซึ่งสามารถเป็นระบบที่ศึกษา4 ) ภาษาเป็นพฤติกรรมและความประพฤติเป็นเรื่องของนิสัย
การเรียนรู้ภาษาเป็นทักษะทางกลและไม่มีปัญญา
กระบวนการมีส่วนร่วมในมัน เพราะมันคือกล
พฤติกรรมทางภาษาสามารถปรับอากาศ ดังนั้น ในการสอนครูควร

113 ภาษาตามสิ่งเร้า - การตอบสนอง -
เสริมรูปแบบและในการสอนภาษานั้นจะถูกควบคุมโดย

, , ซ้ำ5 ) สอนภาษา ไม่ใช่ภาษา 1
นักภาษาศาสตร์อธิบายภาษาในแง่ของบางระดับ : แบบ
สัณฐานวิทยาและวากยสัมพันธ์ นักภาษาศาสตร์เชื่อว่าเสียงในการแยกของ
ทักษะการฟัง พูด อ่าน และเขียน ( lsrw ) และวิธีการเกี่ยวกับภาษา
เสียงใช้เทคนิคการปฏิบัติบางอย่างเช่น การล้อเลียน า , ฝึก , รูปแบบ
และห้องปฏิบัติการทางภาษา ;มันสนับสนุนการใช้บทสนทนาและ
ตารางการแทนที่ ภายใต้สมมติฐาน เช่น ทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์
วิธีการศึกษาและการสอนภาษา การเตรียมวัสดุตาม
บนถี่ของคำและโครงสร้าง เน้นการเลือกชั้น
และนำเสนอในลักษณะที่เป็นระบบ ความเชื่อเกี่ยวกับพฤติกรรม ฯลฯ ถือเป็น
วิธีการภายในวิธีการสามารถมีได้หลายวิธี เช่น เสียงและโสตพัฒนาด้วย

ในฝรั่งเศสตามการนำเสนอภาพสถานการณ์ฯลฯที่เน้นการใช้ภาษา หรือแม้แต่สังคม
' วิธีการ ' สองภาษา สนับสนุนโดย ดอดสัน ( 1967 ) ซึ่งได้รับอนุญาต
ควบคุมและใช้ความสุขุมของภาษาก่อน วิธีอ่าน
ฯลฯพวกเขาทั้งหมดจะสามารถนำอะไรมาเป็นที่รู้จักกันเป็นโครงสร้าง
0
) การนำเสนอ การก่อตั้ง และการเพาะปลูก ห้องเรียนเรื่อง
เทคนิค ดังนั้น ภายในกรอบกว้างของวิธีการก่อสร้างซึ่ง
เน้นสอนคำศัพท์ และโครงสร้างในระดับลำดับ
ที่ได้รับมาถึงบนพื้นฐานของวัตถุประสงค์ของภาษา