Based on this analysis, to detect a

Based on this analysis, to detect a rate of SOC change of 1 Mg ha− 1 a− 1 (which was the rate observed) to 150 cm, if one were to follow the suggestion of Kravchenko and Robertson (2011) and consider each depth layer individually (and thus satisfying the β = 0.2 constraint for each depth layer) would require 1448 paired sampling plots (2896 individual samples). Considered cumulatively, the same analysis would require 78 paired plots (12 individual samples each: 936 individual samples, Table 6) to maintain β = 0.2.

The Kravchenko and Robertson (2011) method for calculating SOC stocks offers an improvement on the more traditional cumulative method insofar as it reduces the likelihood of masking of treatment effects at individual depth increments by other layers. But far from increasing power and reducing the sampling requirement, the high ratio of standard deviation to the mean (CV, Table 6) at individual depth increments requires more sampling (n = 2896 individual samples) to maintain an acceptable type II error rate across the whole depth profile (Fig. 8). This does not mean that researchers should not use the method, but must be prepared to sample much more intensively to avoid lower power problems at the field scale.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อิงการวิเคราะห์นี้ การตรวจหาอัตราเปลี่ยนแปลง SOC ของ a− ha− 1 1 Mg 1 (ซึ่งเป็นอัตราที่สังเกต) ที่ 150 ซม. หากพิจารณาแต่ละชั้นความลึกเป็นรายบุคคล และทำตามคำแนะนำของ Kravchenko และโรเบิร์ตสัน (2011) (และจึง น่าพอใจβ = 0.2 จำกัดสำหรับแต่ละชั้นความลึก) ต้องสุ่มจับคู่ผืน 1448 (2896 แต่ละตัวอย่าง) พิจารณาจำนวน การวิเคราะห์เดียวกันจำเป็นต้องแปลงคู่ที่ 78 (12 แต่ละตัวอย่างแต่ละ: 936 บุคคลตัวอย่าง ตารางที่ 6) รักษาβ = 0.2Kravchenko และโรเบิร์ตสัน (2011) วิธีการคำนวณหุ้น SOC มีการปรับปรุงในวิธีการสะสมแบบดั้งเดิมมากขึ้นตราบเท่าที่จะช่วยลดโอกาสของกาวของผลการรักษาที่เพิ่มความลึกของแต่ละบุคคล โดยชั้นอื่น ๆ แต่พลังงานที่เพิ่มขึ้น และลดความต้องการสุ่มตัวอย่าง อัตราส่วนของส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานจะหมายถึง (CV ตารางที่ 6) ที่ความลึกแต่ละทีต้องสุ่มตัวอย่างเพิ่มเติม (n =ตัวอย่างแต่ละ 2896) เพื่อรักษาอัตราการผิดพลาด II ชนิดยอมรับในโพรไฟล์ความลึกทั้งหมด (รูป 8) นี้ไม่ได้หมายความ ว่า นักวิจัยควรใช้วิธี แต่ต้องเตรียมตัวอย่างเข้มมากเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาพลังงานต่ำส่วนฟิลด์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากการวิเคราะห์นี้ในการตรวจสอบอัตราของการเปลี่ยนแปลง SOC 1 มิลลิกรัม ha- 1 A- 1 (ซึ่งเป็นอัตราที่ผู้ปฏิบัติ) ถึง 150 เซนติเมตรถ้าคนใดคนหนึ่งที่จะปฏิบัติตามคำแนะนำของ Kravchenko และโรเบิร์ต (2011) และพิจารณาความลึกแต่ละครั้ง ชั้นรายบุคคล (และความพึงพอใจของβ = 0.2 ข้อ จำกัด สำหรับแต่ละชั้นความลึก) จะต้องจับคู่ 1448 แผนการสุ่มตัวอย่าง (2896 ตัวอย่างของแต่ละบุคคล) ถือว่าสะสมการวิเคราะห์เดียวกันจะต้องมี 78 แปลงจับคู่ (12 ตัวอย่างแต่ละบุคคล: 936 ตัวอย่างแต่ละตารางที่ 6) เพื่อรักษาβ = 0.2.

Kravchenko และโรเบิร์ต (2011) วิธีการคำนวณหุ้น SOC มีการปรับปรุงในแบบดั้งเดิมมากขึ้นสะสม วิธีตราบเท่าที่มันจะช่วยลดโอกาสในการกำบังของผลการรักษาที่เพิ่มขึ้นทีละลึกของแต่ละบุคคลโดยชั้นอื่น ๆ แต่ไกลจากพลังงานที่เพิ่มขึ้นและลดความต้องการการสุ่มตัวอย่างอัตราส่วนสูงของส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานค่าเฉลี่ย (CV, ตารางที่ 6) ที่เพิ่มขึ้นทีละลึกของแต่ละบุคคลต้องมีการสุ่มตัวอย่างเพิ่มเติม (n = 2,896 ตัวอย่างของแต่ละบุคคล) เพื่อรักษาอัตราความผิดพลาดที่ยอมรับชนิด II ข้าม รายละเอียดเชิงลึกทั้ง (รูปที่. 8) นี้ไม่ได้หมายความว่านักวิจัยไม่ควรใช้วิธีการ แต่ต้องเตรียมที่จะลิ้มลองมากขึ้นอย่างหนาแน่นเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาพลังงานต่ำในระดับเขต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากการวิเคราะห์นี้เพื่อตรวจสอบอัตราสเปลี่ยน 1 มก. ฮา− 1 − 1 ( ซึ่งเป็นคะแนนที่สังเกต ) 150 ซม. ถ้าทำตามคำแนะนำของ kravchenko และ โรเบิร์ตสัน ( 2011 ) และพิจารณาแต่ละความลึกชั้นที ( และดังนั้นจึงพอใจบีตา = 0.2 ข้อจำกัดแต่ละความลึก ชั้น ) จะต้องมีหากจับคู่แปลงตัวอย่าง ( 2896 ตัวอย่างบุคคล ) ถือเป็นการสั่งสมความรู้ การวิเคราะห์เดียวกันจะต้องแปลง 78 คู่ ( 12 : 936 บุคคลแต่ละบุคคลตัวอย่าง ตัวอย่าง ตารางที่ 6 ) เพื่อรักษาบีตา = 0.2และที่ kravchenko โรเบิร์ตสัน ( 2011 ) วิธีการคำนวณสำหรับหุ้นเสนอเกี่ยวกับการปรับปรุงวิธีการสะสมแบบดั้งเดิมมากขึ้นตราบเท่าที่มันช่วยลดโอกาสของการรักษาผลที่บังแต่ละความลึกเพิ่มขึ้นโดยชั้นอื่น ๆ แต่ห่างไกลจากการเพิ่มพลังงานและลดความต้องการสุ่มตัวอย่าง , อัตราส่วนสูงของส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเพื่อหมายถึงพันธุ์ , ตารางที่ 6 ) ในแต่ละความลึกน้อยต้องการมากกว่าตัวอย่าง ( n = 2896 ตัวอย่างบุคคล ) เพื่อรักษาที่ยอมรับได้ ชนิดที่ ๒คะแนนผ่านโปรไฟล์ความลึกทั้งหมด ( รูปที่ 8 ) นี้ไม่ได้หมายความ ว่า นักวิจัยไม่ควรใช้วิธี แต่ต้องเตรียมพร้อมกับตัวอย่างมากและมากขึ้นเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาพลังงานต่ำที่ระดับฟิลด์ .