Faerch and Kasper (1983) and Dornye

Faerch and Kasper (1983) and Dornyei (1995) use the same system to classify Communication strategies. They classify Communication strategies into reduction strategies and achievement strategies. Dornyei (1995) also adds another type, that is, time-gaining strategies in his framework. Tarone (1977) classifies Communication strategies into five types. It can be seen that avoidance is a subtype of reduction strategies of Faerch and Kasper (1983) and Dornyei (1995); paraphrase, conscious transfer, appeal for assistance and mime are subtypes of achievement strategies of Dornyei (1995). In addition, Tarone, Cohen and Dumas (1976:194) she proposed five basic Communication strategies: avoidance, paraphrase, conscious transfer, appeal for assistance and mime (p.197). She also provided a definition and characteristics of Communication strategies as “Conscious communication strategies are used by an individual to overcome the crisis which occurs when language structures are inadequate to convey the individual’s thought” (p.195). Tarone’s framework has been considered the most important and influential in the literature and subsequent studies of communication strategies. (Cited in Tiwaporn Kongsom (2009) p.12) However, Bialystok (1990) classifies types of Communication strategies differently from other researchers. She divides Communication strategies into L1-based strategies, L2-based strategies, non-linguistic strategies, analysis-based strategies, and control based strategies. On the other hand, the Nijmegen group’s types of Communication strategies are based on conceptual strategies and linguistic strategies. Most recently, the classification of Communication strategies proposed by Dornyei and Scott (1997) was collected and extended from the CS research. They proposed three main categories: direct, indirect and interactional strategies.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Faerch และ Kasper (1983) และ Dornyei (1995) ใช้ระบบเดียวกันเพื่อจัดประเภทกลยุทธ์การสื่อสาร พวกเขาจัดประเภทกลยุทธ์การสื่อสารกลยุทธ์ลดและกลยุทธ์ความสำเร็จ Dornyei (1995) ยังเพิ่มชนิดอื่น คือ ดึงดูดเวลากลยุทธ์ในกรอบของเขา Tarone (1977) แบ่งประเภทกลยุทธ์การสื่อสารเป็นห้าชนิด จะเห็นได้ว่าหลีกเลี่ยงชนิดย่อยของแผนลด Faerch และ Kasper (1983) และ Dornyei (1995); ถ่ายทอดจาก โอนย้ายสติ ร้องขอความช่วยเหลือและแบบ mime subtypes กลยุทธ์ความสำเร็จของ Dornyei (1995) นอกจากนี้ Tarone โคเฮน และดูมาส (1976:194) เธอนำเสนอกลยุทธ์การสื่อสารพื้นฐานห้า: หลีกเลี่ยง การถ่ายทอดจาก โอน ย้ายสติ ร้องขอความช่วยเหลือและแบบ mime (p.197) เธอยังให้คำนิยามและลักษณะของกลยุทธ์การสื่อสารเป็น "กลยุทธ์การสื่อสารตระหนักใช้แต่ละฝ่าวิกฤตที่เกิดขึ้นเมื่อโครงสร้างภาษาไม่เพียงพอเพื่อสื่อความหมายของคิดแต่ละคน" (p.195) มีการพิจารณากรอบของ Tarone สำคัญมากที่สุด และมีอิทธิพลในวรรณกรรมและการศึกษาต่อมาของกลยุทธ์การสื่อสาร (อ้างใน Tiwaporn Kongsom p.12 (2009)) อย่างไรก็ตาม Bialystok (1990) แบ่งประเภทของกลยุทธ์การสื่อสารแตกต่างจากนักวิจัยอื่น เธอแบ่งกลยุทธ์การสื่อสารกลยุทธ์ใช้ L1, L2 ตามกลยุทธ์ กลยุทธ์ไม่ใช่ภาษาศาสตร์ ตามวิเคราะห์กลยุทธ์ และกลยุทธ์ก็ ในทางกลับกัน ชนิดของแชมป์กลุ่มของกลยุทธ์การสื่อสารอยู่กับกลยุทธ์แนวคิดและกลยุทธ์ภาษาศาสตร์ ล่าสุด ประเภทของกลยุทธ์การสื่อสารที่เสนอ โดย Dornyei และสก็อต (1997) ได้รวบรวม และขยายจากงานวิจัยของ CS พวกเขานำเสนอสามประเภทหลัก: กลยุทธ์ทางตรง ทางอ้อม และ interactional "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Faerch และแคสเปอร์ (1983) และ Dornyei (1995) ใช้ระบบเดียวกันการจำแนกกลยุทธ์การสื่อสาร พวกเขาจำแนกกลยุทธ์การสื่อสารเป็นกลยุทธ์การลดและกลยุทธ์ความสำเร็จ Dornyei (1995) นอกจากนี้ยังเพิ่มอีกชนิดหนึ่งนั่นคือเวลาดึงดูดกลยุทธ์ในกรอบของเขา Tarone (1977) จัดประเภทกลยุทธ์การสื่อสารเป็นห้าประเภท มันสามารถเห็นได้หลีกเลี่ยงที่เป็นชนิดย่อยของกลยุทธ์การลดลงของ Faerch และแคสเปอร์ (1983) และ Dornyei (1995); ถ่ายโอนสติอุทธรณ์เพื่อขอความช่วยเหลือและละครใบ้เป็นชนิดย่อยของกลยุทธ์ความสำเร็จของ Dornyei (1995) นอกจากนี้ Tarone, โคเฮนและมัส (1976: 194) ที่เธอเสนอห้ากลยุทธ์การสื่อสารขั้นพื้นฐาน: หลีกเลี่ยงถ่ายโอนสติอุทธรณ์เพื่อขอความช่วยเหลือและละครใบ้ (p.197) นอกจากนี้เธอยังให้ความหมายและลักษณะของกลยุทธ์การสื่อสารเป็น "กลยุทธ์การสื่อสารสติถูกนำมาใช้โดยบุคคลที่จะเอาชนะวิกฤติที่เกิดขึ้นเมื่อโครงสร้างภาษาที่มีไม่เพียงพอที่จะถ่ายทอดความคิดของแต่ละบุคคล" (p.195) กรอบ Tarone ได้รับการพิจารณาที่สำคัญที่สุดและมีอิทธิพลในวรรณกรรมและการศึกษาต่อมาของกลยุทธ์การสื่อสาร (อ้างถึงใน Kongsom คุณทิวาพร (2009) หน้า 12) อย่างไรก็ตามเบีย (1990) จัดประเภทชนิดของกลยุทธ์การสื่อสารที่แตกต่างจากนักวิจัยอื่น ๆ เธอแบ่งกลยุทธ์การสื่อสารเป็นกลยุทธ์ L1-based, กลยุทธ์ L2 ตามกลยุทธ์ที่ไม่ใช่ภาษากลยุทธ์การวิเคราะห์ที่ใช้และการควบคุมกลยุทธ์ตาม ในทางตรงกันข้าม, ประเภทของกลุ่ม Nijmegen ของกลยุทธ์การสื่อสารจะขึ้นอยู่กับกลยุทธ์แนวคิดและกลยุทธ์ทางด้านภาษา ส่วนใหญ่เมื่อเร็ว ๆ นี้การจำแนกประเภทของกลยุทธ์การสื่อสารที่เสนอโดย Dornyei และสกอตต์ (1997) ได้รับการเก็บรวบรวมและยื่นออกมาจากการวิจัย CS พวกเขาเสนอสามประเภทหลัก:. ทางตรงทางอ้อมและกลยุทธ์การปฏิสัมพันธ์ "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และ faerch kasper ( 1983 ) และ dornyei ( 1995 ) ใช้ระบบเดียวกันเพื่อศึกษากลยุทธ์การสื่อสาร พวกเขาจัดกลยุทธ์การสื่อสารในกลยุทธ์การลดและกลยุทธ์การเรียน dornyei ( 1995 ) ยังเพิ่มอีกชนิดหนึ่ง นั่นคือ เวลาสู่กลยุทธ์ในกรอบของเขา tarone ( 2520 ) คือกลยุทธ์การสื่อสารออกเป็นห้าประเภทจะเห็นได้ว่า หลีกเลี่ยงเป็นชนิดย่อยของกลยุทธ์การลด faerch และ แคสเปอร์ ( 1983 ) และ dornyei ( 1995 ) ; ถอดความการมีสติ ขอความช่วยเหลือ MIME เป็นชนิดย่อยของกลยุทธ์และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของ dornyei ( 1995 ) นอกจากนี้ tarone โคเฮน และ มัส ( 1976:194 ) เธอเสนอห้ากลยุทธ์การสื่อสารขั้นพื้นฐาน : การถอดความ , โอน , สติขอความช่วยเหลือ และ MIME ( p.197 ) เธอยังให้ความหมายและลักษณะของกลยุทธ์การสื่อสารเป็น " กลยุทธ์การสื่อสารจิตสำนึกจะถูกใช้โดยบุคคลที่จะเอาชนะวิกฤตการณ์ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อโครงสร้างภาษาไม่เพียงพอที่จะถ่ายทอดความคิดของแต่ละคน " ( p.195 )tarone กรอบได้รับการพิจารณาที่สำคัญที่สุดและมีอิทธิพลในวรรณคดี และต่อมาได้ศึกษากลยุทธ์การสื่อสาร ( อ้างใน ทิวา kongsom ( 2009 ) p.12 ) อย่างไรก็ตาม เบียลีสตอค ( 2533 ) คือประเภทของกลยุทธ์การสื่อสารที่แตกต่างจากนักวิจัยอื่น ๆ เธอแบ่งกลยุทธ์การสื่อสารในการใช้กลยุทธ์การใช้กลยุทธ์ L1 , L2 ,กลยุทธ์หลักที่ไม่ใช่การวิเคราะห์ตามกลยุทธ์ และการควบคุมที่ใช้กลยุทธ์ บนมืออื่น ๆ , Nijmegen กลุ่มประเภทของกลยุทธ์การสื่อสารจะขึ้นอยู่กับกลยุทธ์ แนวคิดและกลวิธีทางภาษา มากที่สุดเมื่อเร็ว ๆนี้ประเภทของกลยุทธ์การสื่อสารและการนำเสนอ โดย dornyei สก็อต ( 1997 ) รวบรวมและขยายจาก CS )พวกเขาเสนอสามประเภทหลัก : ทางตรง ทางอ้อม และปฏิสัมพันธ์กลยุทธ์”