The farm kitchen, where the tripper

The farm kitchen, where the tripper takes his tea, was part of Navron dininghall,
and the little half-stair, now terminating in a bricked-up wall, was the stair
leading to the gallery. The rest of the house must have crumbled away, or been
demolished, for the square farm-building, though handsome enough, bears little
likeness to the Navron of the old prints, shaped like the letter E, and of the formal
garden and the park there is no trace to-day.
The tripper eats his split and drinks his tea, smiling upon the landscape,
knowing nothing of the woman who stood there once, long ago, in another summer,
who caught the gleam of the river amidst the trees, as he does, and who lifted her
head to the sky and felt the sun.
He hears the homely farm-yard noises, the clanking of pails, the lowing of
the cattle, the rough voices of the farmer and his son as they call to each other
across the yard, but his ears are deaf to the echoes of that other time, when
someone whistled softly from the dark belt of trees, his hands cupped to his mouth,
and was swiftly answered by the thin, stooping figure crouching beneath the walls
of the silent house, while above them the casement opened, and Dona watched and
listened, her hands playing a little nameless melody upon the sill, her ringlets
falling forward over her face.
The river flows on, the trees rustle in the summer wind, and down on the
mud-flats the oyster-catchers stand at ebbtide scanning the shallows for food, and
the curlews cry, but the men and women of that other time are forgotten, their headstones
encrusted with lichen and moss, their names indecipherable.
To-day the cattle stamp and churn the earth over the vanished porch of
Navron House, where once a man stood as the clock struck midnight, his face
smiling in the dim candle-light, his drawn sword in his hand.
In spring the farmer's children gather primroses and snowdrops in the banks
above the creek, their muddy boots snapping the dead twigs and the fallen leaves of
a spent summer, and the creek itself, swollen with the rains of a long winter, looks
desolate and grey.
The trees still crowd thick and darkly to the water's edge, and the moss is
succulent and green upon the little quay where Dona built her fire and looked
across the flames and laughed at her lover, but to-day no ship lies at anchor in the
pool, with rakish masts pointing to the skies, there is no rattle of chain through the
hawser, no rich tobacco smell upon the air, no echo of voices coming across the
water in a lilting foreign tongue.
The solitary yachtsman who leaves his yacht in the open roadstead of
Helford, and goes exploring up river in his dinghy on a night in midsummer, when
the night-jars call, hesitates when he comes upon the mouth of the creek, for there
is something of mystery about it even now, something of enchantment. Being a
stranger, the yachtsman looks back over his shoulder to the safe yacht in the
roadstead, and to the broad waters of the river, and he pauses, resting on his
paddles, aware suddenly of the deep silence of the creek, of its narrow twisting
channel, and he feels-for no reason known to him-that he is an interloper, a
trespasser in time. He ventures a little way along the left bank of the creek, the
sound of the blades upon the water seeming over-loud and echoing oddly amongst
the trees on the farther bank, and as he creeps forward the creek narrows, the trees
crowd yet more thickly to the water's edge, and he feels a spell upon him,
fascinating, strange, a thing of queer excitement not fully understood.
He is alone, and yet-can that be a whisper, in the shallows, close to the bank,
and does a figure stand there, the moonlight glinting upon his buckled shoes and
the cutlass in his hand, and is that a woman by his side, a cloak around her
shoulders, her dark ringlets drawn back behind her ears? He is wrong, of course,
those are only the shadows of the trees, and the whispers are no more than the
rustle of the leaves and the stir of a sleeping bird, but he is baffled suddenly, and a
little scared, he feels he must go no farther, and that the head of the creek beyond
the farther bank is barred to him and must remain unvisited. And so he turns to go,
heading the dinghy's nose for the roadstead, and as he pulls away the sounds and
the whispers become more insistent to his ears, there comes the patter of footsteps,
a call, and a cry in the night, a far faint whistle, and a curious lilting song. He
strains his eyes in the darkness, and the massed shadows before him loom hard and
clear like the outline of a ship. A thing of grace and beauty, born in another time, a
painted phantom ship. And now his heart begins to beat, and he strains at his
paddles, and the little dinghy shoots swiftly over the dark water away from
enchantment, for what he has seen is not of his world, and what he has heard is

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ห้องครัว ฟาร์มที่ tripper ที่ใช้ชาของเขา เป็นส่วนหนึ่งของ Navron dininghallและน้อยครึ่งบันได ขณะนี้ สิ้นสุดค่า bricked ผนัง บันไดนำไปเก็บ ส่วนเหลือของบ้านต้องได้ขยี้เก็บ หรือการกำลังกาย สำหรับพื้นที่ฟาร์มอาคาร ว่าหล่อพอ หมีน้อยคล้ายกับ Navron ของงาน พิมพ์เก่า รูปร่างคล้ายตัวอักษร E และแบบทางสวนและสวนมีจะไม่ติดตามวันนี้ Tripper ที่กินแบ่งของเขา และดื่มชาของเขา ยิ้มตามแนวนอนรู้อะไรของผู้หญิงที่ยืนมีครั้ง นาน ในฤดูร้อนอีกที่จับคล้ายปีศาจแม่น้ำท่ามกลางต้นไม้ ทำไม และที่ยกเธอมุ่งหน้าไปยังท้องฟ้า และรู้สึกว่าดวงอาทิตย์ เขาได้ยินเสียงบ้านฟาร์มหลา clanking กระป๋อง ควายเหล็กของควาย เสียงหยาบของชาวนาและลูกชายของเขา ตามที่พวกเขาเรียกกันทั่วหล้า แต่เขาหูหนวกไป echoes ที่อื่นเวลา เมื่อคน whistled เบา ๆ จากเข็มขัดสีเข้มต้นไม้ มือ cupped ไปปากและตอบได้อย่างรวดเร็ว โดยตัวเลขบาง stooping crouching ใต้ผนังบ้านเงียบ ใน ขณะที่ด้านในเคสเมนต์เปิด โดน่าดู และฟัง มือของเธอเล่นเมโลดี้นิรนามน้อยเมื่อสืบ ringlets ของเธอล้มไปข้างหน้าทั่วใบหน้าของเธอ แม่น้ำไหลบน ต้นไม้ rustle ลมร้อน และลงในการหอยนางรม-catchers ยืน ebbtide แกนน้ำตี้นสำหรับอาหาร แฟลตโคลน และcurlews ร้อง แต่ชายและหญิงเวลาอื่น ๆ ที่ถูก ลืม แห่ง headstones ของพวกเขาหุ้มห่อ ด้วยมอสส์ และไลเคน ชื่อ indecipherable วันนี้วัวแสตมป์ และผลาญโลกผ่านระเบียง vanished ของNavron บ้าน เมื่อคนยืนเป็นนาฬิกาหลงเที่ยงคืน ใบหน้าของเขายิ้มในมืดแสงเทียน ดาบวาดในมือ ในฤดูใบไม้ผลิ เด็กชาวรวบรวม primroses และ snowdrops ในธนาคารข้างต้นครี muddy ของรองเท้าจัดระยะกิ่งตายและลดลงของใบไม้ใช้จ่ายฤดูร้อน และครีเอง บวมกับฝนของฤดูหนาวยาวนาน ดูอ้างว้าง และสีเทา ต้นไม้ยังฝูงชนที่หนา และมืด ๆ น้ำ และมอเป็นอวบน้ำสีเขียวตามที่โดน่าสร้างเธอฟากน้อยไฟ และมองในเปลวไฟ และหัวเราะที่เธอรัก แต่เรือไม่อยู่ที่จุดยึดในการวันสระว่ายน้ำ เมื่อ rakish ชี้ไปยังฟากฟ้า มีจะไม่สั่นโซ่ผ่านการhawser ไม่มีกลิ่นยาสูบรวยเมื่ออากาศ ไม่สะท้อนเสียงที่มาในการน้ำในเป็นลิ้นต่างประเทศ lilting หรายขาวสะอาดปัจเจกผู้ยอร์ชของเขาใน roadstead ที่เปิดของHelford และไปสำรวจค่าแม่น้ำพายของเขาในคืนในมิดซัมเมอร์ เมื่อเรียกคืนขวด hesitates เมื่อเขามาปากของครีก สำหรับเป็นสิ่งลึกลับเกี่ยวกับเรื่องป่านนี้ บางสิ่งบางอย่างของมนต์เสน่ห์ กำลังเป็นคนแปลกหน้า หรายขาวสะอาดดูกลับบ่าของเขาเรือปลอดภัยในการroadstead และน้ำกว้างของแม่น้ำ และเขาหยุดชั่วคราว พักบนเขาทาง ความเงียบของครีก ของบิดแคบลึกทราบทันทีช่อง และความรู้สึกของเขา-เหตุผลไม่รู้จักเขา-เขาว่าการ interloper การtrespasser ในเวลา เขาเวนเชอร์สน้อยทางฝั่งซ้ายของครีก การเสียงของใบพัดตามน้ำด้วยเสียง ดังมาก และห้องพักน่าอยู่ต้นไม้ ในธนาคารมากขึ้น และครีเขาไปข้างหน้านั้นจำกัด ต้นไม้ฝูงชนได้มากขึ้นต้นไปที่ขอบของน้ำ และเขารู้สึกตรึงพระองค์อันน่าทึ่ง แปลก สิ่งที่ตื่นเต้นแปลก ๆ ไม่เต็มที่เข้าใจ เขาอยู่คนเดียว และยัง ได้สามารถที่จะเป็น whisper ในน้ำตี้น ธนาคารและไม่เป็นรูปยืน แสงจันทร์ glinting เมื่อเขารองเท้า buckled และcutlass ในเขามือ และว่าผู้หญิงริมเขา เสื้อคลุมรอบ ๆ เธอไหล่ ringlets เธอมืดดึงกลับไปข้างหลังหูของเธอ เขาไม่ถูกต้อง แน่นอนผู้ที่เป็นเพียงเงาของต้นไม้ และ whispers ไม่มากกว่าrustle ใบและผัดของนกนอน แต่เขาเป็น baffled ทันที และน้อยกลัว รู้สึกเขาต้องไปไม่ไกลออกไป และที่หัวของครีกเกินกีดขวางเขา และต้องยังคงเยี่ยมชมธนาคารมากขึ้น และเพื่อ ให้เขาเปลี่ยนไปหัวเรื่องจมูกของพาย roadstead และ เป็นการดึงเขาออกเสียง และwhispers ที่เป็น insistent ขึ้นกับหูของเขา มีมาลายเท้าโทร และร้องไห้ในเวลากลางคืน นกหวีดไกลมัว และ lilting เพลงอยากรู้อยากเห็น เขาสายพันธุ์ตาในความมืด เงา massed ก่อนเขา loom ยาก และชัดเจนเช่นเค้าร่างของเรือ สิ่งที่พระคุณและความงาม เกิดในเวลาอื่น การทาสีเรือแฝง ตอนนี้ หัวใจของเขาเริ่มที่จะชนะ และเขาสายพันธุ์ที่เขาpaddles และพายน้อยหน่ออย่างรวดเร็วน้ำมืดไปมนต์เสน่ห์ สำหรับสิ่งที่เขาได้เห็นไม่ใช่โลกของเขา และสิ่งที่เขาได้ยินคือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ห้องครัวฟาร์มที่ท่องเที่ยวที่ใช้ชาของเขาเป็นส่วนหนึ่งของ Navron dininghall,
และครึ่งบันไดเล็ก ๆ น้อย ๆ
ตอนนี้เปี๊ผนังก่ออิฐขึ้นเป็นบันไดนำไปสู่แกลเลอรี่ ส่วนที่เหลือของบ้านที่จะต้องมีการร่วงออกไปหรือถูกทำลายสำหรับตารางฟาร์มอาคารแต่หล่อพอหมีน้อยอุปมากับNavron ของพิมพ์เก่าที่มีรูปร่างเหมือนตัวอักษร E และของอย่างเป็นทางการสวนและสวนสาธารณะมีร่องรอยต่อวันไม่มี. ท่องเที่ยวกินแยกของเขาและดื่มชาของเขายิ้มเมื่อภูมิทัศน์รู้อะไรเกี่ยวกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนอยู่ที่นั่นเมื่อนานมาแล้วในช่วงฤดูร้อนอื่นที่จับแสงของแม่น้ำท่ามกลางต้นไม้ในขณะที่เขาไม่และที่ยกเธอมุ่งหน้าไปยังท้องฟ้าและรู้สึกว่าดวงอาทิตย์. เขาได้ยินเสียงฟาร์มหลาอบอุ่นส่งเสียงลากโซ่ของถังที่ควายเหล็กของวัวเสียงหยาบของเกษตรกรและลูกชายของเขาที่พวกเขาเรียกถึงกันทั่วบ้าน แต่หูของเขาเป็นคนหูหนวกจะสะท้อนจากการที่เวลาอื่น ๆ เมื่อมีคนผิวปากเบาๆ จากเข็มขัดสีเข้มของต้นไม้มือของเขาป้องปากของเขาและได้รับการตอบอย่างรวดเร็วโดยบางรูปก้มหมอบใต้ผนังของบ้านเงียบในขณะที่เหนือกว่าพวกเขาบานเปิดและ Dona ดูและฟังมือของเธอเล่นเพลงนิรนามเล็กๆ น้อย ๆ เมื่อธรณีประตู, ผมลอนของเธอล้มไปข้างหน้าให้ทั่วใบหน้าของเธอ. แม่น้ำไหลบนต้นไม้ที่พลิ้วไหวในช่วงฤดูร้อน ลมและลงบนโคลนแฟลตยืนหอยนางรมมือปราบมารที่ebbtide สแกนน้ำตื้นสำหรับอาหารและร้องไห้เลียแต่ผู้ชายและผู้หญิงที่เวลาอื่น ๆ จะลืมจารึกของพวกเขาหุ้มห่อด้วยไลเคนและมอสชื่อของพวกเขาอ่านไม่ออก. เพื่อวันประทับตราวัวและปั่นโลกเหนือระเบียงหายไปของNavron บ้านที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นคนที่ยืนอยู่ในฐานะนาฬิกาหลงเที่ยงคืนใบหน้าของเขายิ้มในใต้แสงเทียนสลัวดาบของเขาในมือของเขา. ในฤดูใบไม้ผลิ เด็กเกษตรกรรวบรวมพริมโรสและ snowdrops ในธนาคารดังกล่าวข้างต้นลำห้วย, รองเท้าโคลนของพวกเขาหักกิ่งไม้ที่ตายแล้วและใบลดลงของฤดูร้อนที่ใช้เวลาและลำห้วยตัวเองบวมมีฝนเป็นฤดูหนาวที่ยาวนานที่ดูรกร้างและสีเทา. ต้นไม้ ยังฝูงชนหนาและลึกลับไปที่ขอบของน้ำและตะไคร่น้ำเป็นฉ่ำและสีเขียวกับท่าเรือเล็กๆ น้อย ๆ ที่ Dona สร้างไฟของเธอและมองข้ามเปลวไฟและหัวเราะเยาะคนรักของเธอแต่ต่อวันไม่มีเรืออยู่ที่สมอในสระว่ายน้ำกับเสาเฉี่ยวชี้ไปที่ท้องฟ้ามีสั่นของห่วงโซ่ไม่ผ่านเชือกไม่มีกลิ่นยาสูบที่อุดมไปด้วยเมื่ออากาศเสียงสะท้อนของเสียงที่มาในไม่มีน้ำในลิ้นต่างประเทศจังหวะ. ชนชาติโดดเดี่ยวที่ใบเรือยอชท์ของเขาในการเปิด ทอดสมอของHelford และไปสำรวจแม่น้ำในเรือของเขาในคืนในฤดูร้อนเมื่อไหคืนที่โทรลังเลเมื่อเขามาปิดปากลำห้วยสำหรับมีบางสิ่งบางอย่างของความลึกลับเกี่ยวกับมันแม้ตอนนี้สิ่งที่มีความลุ่มหลง. เป็นคนแปลกหน้าชนชาติที่มีลักษณะกลับไปที่ไหล่ของเขาไปเรือยอชท์ที่ปลอดภัยในทอดสมอและน้ำกว้างของแม่น้ำและเขาหยุดยืนอยู่บนเขาพายทราบทันทีเงียบลึกของลำห้วยของแคบบิดช่องทางและเขารู้สึกว่าสำหรับเหตุผลที่ไม่รู้จักกันกับเขาที่เขาเป็นผู้บุกรุกที่บุกรุกในเวลา กิจการเขาเป็นวิธีที่เล็ก ๆ น้อย ๆ ตามแนวฝั่งซ้ายของลำห้วยที่เสียงของใบมีดอยู่บนน้ำที่เห็นมากกว่าที่ดังและสะท้อนอย่างผิดปกติในหมู่ต้นไม้บนฝั่งไกลออกไปและในขณะที่เขาครีพไปข้างหน้าลำห้วยแคบต้นไม้ยังฝูงชนมากขึ้นหนาไปที่ขอบของน้ำและเขารู้สึกว่าการสะกดให้เขาที่น่าสนใจแปลกเป็นสิ่งที่ตื่นเต้นแปลกไม่เข้าใจ. เขาเป็นคนเดียวและยังสามารถที่จะกระซิบในน้ำตื้นใกล้กับธนาคารและไม่ยืนมีตัวเลขที่แววแสงจันทร์เมื่อรองเท้า buckled ของเขาและดาบในมือของเขาและเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่เคียงข้างเขา, เสื้อคลุมรอบเธอไหล่ผมลอนสีดำของเธอดึงกลับหลังหูของเธอ? เขาเป็นคนที่ไม่ถูกต้องของหลักสูตรเหล่านั้นเป็นเพียงเงาของต้นไม้และกระซิบที่มีไม่มากไปกว่าเสียงกรอบแกรบของใบไม้และคนของนกนอนแต่เขาก็งงงันอย่างกระทันหันและกลัวเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาที่เขารู้สึก ต้องไปไม่ไกลและที่หัวของลำห้วยเกินธนาคารจะระงับไกลออกไปกับเขาและต้องอยู่unvisited และเพื่อให้เขาหันไปมุ่งหน้าจมูกเรือสำหรับทอดสมอและในขณะที่เขาดึงออกไปเสียงและกระซิบกลายเป็นยืนหยัดมากขึ้นในหูของเขามีมาลายฝีเท้า, สายและเสียงร้องในเวลากลางคืนได้ ลมเป่านกหวีดให้ห่างไกลและเป็นเพลงจังหวะอยากรู้อยากเห็น เขาสายพันธุ์ตาของเขาในความมืดและเงามวลชนก่อนที่เขาทอผ้าอย่างหนักและชัดเจนเหมือนร่างของเรือ สิ่งที่สง่างามและความงามเกิดในเวลาอื่นซึ่งเป็นเรือผีทาสี และตอนนี้หัวใจของเขาเริ่มต้นที่จะชนะและเขาสายพันธุ์ที่เขาพายและยิงเรือบดเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างรวดเร็วในช่วงน้ำมืดออกไปจากความลุ่มหลงในสิ่งที่เขาได้เห็นไม่ได้มาจากโลกของเขาและสิ่งที่เขาได้ยินคือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฟาร์มที่ครัว Tripper ใช้เวลาชาของเขา เป็นส่วนหนึ่งของ navron ไดนิ่ง ลล์
, และบันไดครึ่งเล็กน้อย ตอนนี้ยกเลิกใน bricked ขึ้นผนัง , บันได
นำไปสู่แกลเลอรี่ ส่วนที่เหลือของบ้านคงพังทลายลงไป หรือถูก
รื้อถอน , อาคารฟาร์มตาราง แต่หล่อพอ หมีน้อย
อุปมากับ navron ของภาพพิมพ์เก่า รูปร่างเหมือนตัวอักษร Eและสวนแบบเป็นทางการ
และปาร์ค ไม่มีหลักฐานในวันนี้
Tripper กินแยกของเขาและเครื่องดื่มชาของเขายิ้มตามแนวนอน ,
รู้ว่าไม่มีอะไรของผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงนั้น ครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว ในฤดูร้อนอื่น
ใครจับแววของแม่น้ำ ท่ามกลางต้นไม้ เหมือนเขา และที่ยกหัวของเธอ
ท้องฟ้าและรู้สึกดวงอาทิตย์ เขาได้ยินเสียง
หลาฟาร์มอบอุ่น , เขย่าของถัง ,เพราะ
โค , ขรุขระเสียงของชาวนา และลูกชายของเขาตามที่พวกเขาเรียกกัน
ข้ามสนาม แต่หูของเขาไม่ได้ยินเสียงสะท้อนของเวลาอื่น ๆเมื่อ
บางคนผิวปากเบาๆจากเข็มขัดสีดำของต้นไม้มือบรรจุในถ้วยเข้าปาก
และตอบอย่างรวดเร็ว by the thin คลอเร figure crouching beneath the walls
ของ the house silent , while above them the casement มากยิ่งขึ้นและ ดอนน่า เฝ้าดูและ
ฟัง มือเล่นนิดหน่อยนิรนามเนื้อเพลงบนธรณีประตู ringlets เธอ
ล้มไปข้างหน้าผ่านใบหน้าของเธอ
แม่น้ำไหลบนต้นไม้เสียงกรอบแกรบในสายลมฤดูร้อน และลงบน
โคลนแฟลตหอยนางรมจับยืน ebbtide สแกน shallows สำหรับอาหาร และ curlews
ร้องไห้ แต่ผู้ชายและผู้หญิงที่เวลาอื่น ๆพวกเขาจะลืม headstones
ตกแต่งด้วยไลเคนและมอส ชื่ออ่านไม่ออก .
วันนี้วัวแสตมป์และปั่นโลกผ่านหายไปมุข
บ้าน navron ที่ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่เป็นนาฬิกาหลงเที่ยงคืนหน้า
ยิ้มในแสงเทียนสลัว เขาวาดดาบในมือของเขา
ในฤดูใบไม้ผลิของชาวนาเด็กรวบรวมและพริมโรส snowdrops ในธนาคาร
ข้างบน ครีกพวกเขาเปื้อนรองเท้าเด็ดกิ่งไม้ที่ตายแล้วและใบไม้ที่ร่วงจากการใช้เวลาในฤดูร้อน และลำห้วยตัวเองบวมกับฝนฤดูหนาวยาวนาน ดูอ้างว้างและสีเทา
.
ต้นไม้ยังฝูงชนที่หนา และมืด ๆขอบของน้ำและมอส
ฉ่ำและสีเขียวบนท่าเรือเล็ก ๆน้อย ๆที่ โดน่า สร้างไฟและมอง
ข้ามเปลวไฟ และหัวเราะที่คนรักของเธอแต่ในวันนี้ไม่มีเรือที่ทอดสมออยู่ใน
น้ํากับฉูดฉาดเสากระโดงชี้ไปที่ท้องฟ้า มีโซ่ไม่สั่นผ่าน
พวน ไม่ร่ำรวย ยาสูบ กลิ่นในอากาศ ไม่สะท้อนเสียงมาข้ามน้ำในต่างประเทศ

จังหวะลิ้น โดดเดี่ยว เจ้าของเรือที่ออกจากเรือยอชท์ของเขาใน roadstead เปิด
Helford และไปสำรวจต้นน้ำในรุ่นของเขาในคืนในฤดูร้อนเมื่อ
คืนขวดเรียกลังเลเมื่อเขามาปิดปากอ่าว มี
บางสิ่งบางอย่างของความลึกลับเกี่ยวกับมันตอนนี้ อะไรที่ทำให้ลุ่มหลง เป็น
คนต่างด้าว เจ้าของเรือกลับไปดูบ่าเรือปลอดภัย
roadstead และน้ำกว้างของแม่น้ำ เขาหยุดยืนอยู่บนพายของเขา
ทราบทันทีของความเงียบลึกของลำธารของ
ของ twisting แคบช่อง และเขารู้สึกว่าไม่มีเหตุผลที่รู้จักเขา เขาเป็นปีแล้ว ,
ผู้บุกรุกในเวลา he กลับไป a little way along the คือ the bank บนโทรศัพท์เคลื่อนที่และ
sound ของเรือนจำ the water seeming ที่จะ loud ( รามใน oddly amongst
และลวด on the farther bank , เมืองคุณ creeps รอบตัวเองและเชือกลวด
crowd yet more thickly to edge the 's water , คุณสร้าง a spell
เมื่อเขาที่น่าสนใจ , ประหลาด , สิ่งประหลาดตื่นเต้นไม่เข้าใจ
เขาอยู่คนเดียว และยังสามารถเป็นเสียงกระซิบใน shallows , ใกล้ธนาคาร ,
และไม่รูปยืนตรงนั้น แสงจันทร์แววบนรองเท้า buckled และ
มีดสั้นในมือของเขา และเป็นผู้หญิง โดย ข้างๆเสื้อคลุมไหล่ของเธอ
ringlets มืดเธอดึงกลับหลังหูของเธอ เขาผิดแน่นอน
นั่นเป็นเพียงเงาของต้นไม้ และกระซิบไม่เกิน
เสียงกรอบแกรบของใบไม้ และผัดของนกนอน แต่เขางงงันพลันและ
กลัว เขารู้สึกว่าเขาต้องไม่ไปไกลกว่านี้ และที่หัวของลำธารนอกเหนือ
ไกลธนาคารระงับเขาต้องอยู่ unvisited . และเพื่อให้เขาเปลี่ยนไป
หัวเรื่องในจมูกของ roadstead ยางสำหรับ ,และเมื่อเขาดึงออกไปเสียงและ
กระซิบกลายเป็นยืนกรานที่หูของเขา มันมาจากฝีเท้า
โทร และร้องไห้ในเวลากลางคืน นกหวีด ไกล เป็นลม และรู้จังหวะเพลง เขา
สายพันธุ์ตาของเขาในความมืดและเงาก่อนที่เขาทอผ้า massed อย่างหนักและ
ชัดเจนเหมือนร่างของเรือ เรื่องของพระคุณและความงาม เกิดในเวลาอื่น ๆ ,
ทาสีเรือผี .และตอนนี้หัวใจของเขาเริ่มเต้น และสายพันธุ์ที่เขาพายของเขา
และเรือบดเล็กยิงอย่างรวดเร็วผ่านน้ำมืดห่างจาก
มนต์เสน่ห์ เพราะสิ่งที่เขาเห็นคือ ในโลกของเขา และสิ่งที่เขาได้ยินคือ