Leaders in practice report that nur

Leaders in practice report that nursing students are not adequately prepared for the
clinical decision making expected of them after graduation. Nurses process information, think
critically, evaluate evidence, apply relevant knowledge, use problem-solving skills, reflect, and
use clinical judgment to select the best course of action that optimizes a patient’s health and
minimizes any potential harm (Berkow & Virkstis, 2008). Only ten percent of hospital nurse
executives believe that new graduates are ready to provide safe and effective patient care
(Nursing Executive Center, 2008). In fact, employers expect new graduates to possess generic
skills and abilities beyond the competencies learned in school (Cabellero & Walker, 2010).
Practice leaders challenge nurse educators to devise strategies to address this deficit (Berkow,
Virkstis, Stewart, & Conway, 2009). Students spend time in the clinical setting practicing the
skills on real patients that they learned in the classroom and in the laboratory. However, upon
graduation, they have difficulty managing caseloads of patients and making clinical decisions,
particularly in relation to patients with complex medical diagnoses (Kenward & Zhong, 2006; Li
& Kenward, 2006).
How students make clinical decisions has been of interest for many years (Shamian,
1991; Ingalls, 1997; Botti & Reeve, 2003; Baxter & Rideout, 2006). However, one of the
challenges plaguing nursing education today regarding CDM is the interchangeable use of terms
that, upon inspection, gives rise to confusion and lack of conceptual clarity. Thus, it is not
uncommon to encounter terms such as critical thinking, clinical reasoning, clinical judgment, and
clinical decision making (Thompson & Dowding, 2002; Tanner, 2006; Benner, Sutphen,
Leonard & Day, 2010) when describing how students make clinical decisions. All of these terms
are interconnected, but they are not the same thing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้นำในการปฏิบัติรายงานว่า นักศึกษาพยาบาลไม่เพียงพอพร้อมการตัดสินใจทางคลินิกที่ทำที่คาดไว้ของพวกเขาหลังจบการศึกษา ข้อมูลกระบวนการพยาบาล คิดว่าวิกฤต ประเมินหลักฐาน ใช้ความรู้ที่เกี่ยวข้อง ใช้ทักษะการแก้ปัญหา สะท้อน และใช้วิจารณญาณทางคลินิกเพื่อเลือกหลักสูตรที่ดีที่สุดของการกระทำที่เพิ่มสุขภาพของผู้ป่วย และลดการเสียหายที่อาจเกิดขึ้น (Berkow & Virkstis, 2008) เพียงร้อยละสิบของพยาบาลโรงพยาบาลผู้บริหารเชื่อว่า นักศึกษาจบใหม่พร้อมให้การดูแลผู้ป่วยปลอดภัย และมีประสิทธิภาพ(พยาบาลบริหารศูนย์ 2008) ในความเป็นจริง นายจ้างคาดหวังนักศึกษาจบใหม่ที่มีทั่วไปทักษะและความสามารถเกินกว่าความสามารถการเรียนรู้ในโรงเรียน (Cabellero & Walker, 2010)ฝึกผู้นำท้าทายนักการศึกษาพยาบาลวางกลยุทธ์เพื่อแก้ไขการขาดดุลนี้ (BerkowVirkstis สจ๊วต และคอน เวย์ 2009) นักเรียนใช้เวลาในการตั้งค่าทางคลินิกปฏิบัติการทักษะในผู้ป่วยจริงที่พวกเขาเรียนรู้ ในห้องเรียน และห้องปฏิบัติการ อย่างไรก็ตาม เมื่อสำเร็จการศึกษา พวกเขามีปัญหาในการจัดการ caseloads ของผู้ป่วย และการตัดสินใจทางคลินิกโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผู้ป่วยที่มีการวินิจฉัยทางการแพทย์ที่ซับซ้อน (Kenward & จง 2006 Li& Kenward, 2006)วิธีที่นักเรียนทำการตัดสินใจทางคลินิกได้รับน่าสนใจหลายปี (Shamian1991 Ingalls, 1997 บอตตีและรีฟ 2003 Baxter & Rideout, 2006) อย่างไรก็ตาม หนึ่งplaguing พยาบาลศึกษาวันนี้เกี่ยวกับ CDM ความท้าทายคือ การใช้เงื่อนไขแบบเมื่อการตรวจสอบ ก่อให้เกิดความสับสนและไม่ชัดเจนแนวคิด ดังนั้น มันไม่เรื่องแปลกที่จะพบเงื่อนไขการคิดวิเคราะห์ เหตุผลทางคลินิก การ วินิจฉัยทางคลินิก และตัดสินใจทางคลินิก (ทอมป์สัน & Dowding, 2002 แทนเนอร์ 2006 Benner, Sutphenลีโอนาร์ด & วัน 2010) เมื่ออธิบายว่า นักเรียนตัดสินใจทางคลินิก เงื่อนไขเหล่านี้ทั้งหมดจะเข้าใจ แต่ไม่เหมือนกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้นำในรายงานการปฏิบัติที่นักศึกษาพยาบาลไม่ได้เตรียมไว้อย่างเพียงพอสำหรับ
การตัดสินใจทางคลินิกที่คาดหวังของพวกเขาหลังจากที่จบการศึกษา ข้อมูลกระบวนการพยาบาลคิดว่า
วิกฤตประเมินหลักฐานที่ใช้ความรู้ที่เกี่ยวข้องการใช้ทักษะการแก้ปัญหาสะท้อนให้เห็นถึงและ
ใช้วิจารณญาณทางคลินิกเพื่อเลือกหลักสูตรที่ดีที่สุดของการดำเนินการที่เพิ่มประสิทธิภาพการดูแลสุขภาพของผู้ป่วยและ
ช่วยลดอันตรายที่อาจเกิดขึ้น (Berkow & Virkstis 2008) . เพียงสิบเปอร์เซ็นต์ของพยาบาลโรงพยาบาล
ผู้บริหารเชื่อว่าบัณฑิตจบใหม่มีความพร้อมที่จะให้การดูแลผู้ป่วยปลอดภัยและมีประสิทธิภาพ
(พยาบาลศูนย์บริหาร 2008) ในความเป็นจริงนายจ้างคาดหวังว่าบัณฑิตจบใหม่ที่จะมีทั่วไป
ทักษะและความสามารถเกินกว่าความสามารถที่เรียนอยู่ในโรงเรียน (Cabellero และวอล์คเกอร์, 2010).
ผู้นำการปฏิบัติท้าทายการศึกษาพยาบาลที่จะประดิษฐ์กลยุทธ์เพื่อรับมือกับการขาดดุลนี้ (Berkow,
Virkstis สจ๊วตและคอนเวย์ 2009 ) นักเรียนใช้เวลาในการตั้งค่าทางคลินิกฝึก
ทักษะกับผู้ป่วยจริงที่พวกเขาเรียนรู้ในห้องเรียนและในห้องปฏิบัติการ แต่เมื่อ
จบการศึกษาที่พวกเขามีความยากลำบากในการจัดการ caseloads ของผู้ป่วยและการตัดสินใจทางคลินิก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในความสัมพันธ์กับผู้ป่วยที่มีการวินิจฉัยทางการแพทย์ที่ซับซ้อน (Kenward & Zhong 2006; Li
& Kenward, 2006).
วิธีการที่นักเรียนในการตัดสินใจทางคลินิกได้รับที่น่าสนใจสำหรับ หลายปี (Shamian,
1991; Ingalls, 1997; Botti และรีฟ 2003; แบ็กซ์เตอร์และ Rideout 2006) แต่หนึ่งใน
ความท้าทายที่ทำให้เกิดภัยพิบัติการศึกษาพยาบาลในวันนี้เกี่ยวกับ CDM คือการใช้แทนกันของคำ
ว่าเมื่อตรวจสอบก่อให้เกิดความสับสนและขาดความชัดเจนแนวคิด ดังนั้นจึงไม่
แปลกที่จะพบคำศัพท์เช่นการคิดเชิงวิเคราะห์เหตุผลทางคลินิกการตัดสินใจทางคลินิกและ
การตัดสินใจทางคลินิก ( ธ อมป์สันและ Dowding 2002; แทนเนอร์ 2006 Benner, Sutphen,
ลีโอนาร์ & Day 2010) เมื่ออธิบายวิธีการที่นักเรียนทำ การตัดสินใจทางคลินิก ทั้งหมดของคำเหล่านี้
จะเชื่อมโยง แต่พวกเขาไม่ได้ในสิ่งเดียวกัน