Wilson wanted the study of public a

Wilson wanted the study of public administration to focus not only on personnel problems, as
many other reformers of the time had advocated, but also on organization and management in general.
The reform movement of the time, which had already secured the passage of the first lasting federal
civil service reform legislation, the Pendleton Act of 1883, had a reform agenda that both started
and ended with merit appointments. Wilson sought to move the concerns of public administration a
step further by investigating the “organization” and “methods of our government offices” with a view
toward determining “first, what government can properly and successfully do, and secondly, how it
can do these proper things with the utmost possible efficiency and at the least possible cost either
of money or energy.” Wilson was concerned with organizational efficiency and economy—that is,
productivity in its most simplistic formulation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Wilson ต้องการศึกษาการบริหารราชการให้ความสำคัญกับบุคลากรปัญหา ไม่เพียงแต่เป็นปฏิรูปอื่น ๆ เวลามี advocated แต่ในองค์กรและการจัดการทั่วไปการเคลื่อนไหวปฏิรูปของเวลา ซึ่งมีแล้วปลอดภัยกาลกลางยั่งยืนครั้งแรกกฎหมายปฏิรูปข้าราชการพลเรือน พระราชบัญญัติ Pendleton 1883 มีการปฏิรูปทั้งสองเริ่มและสิ้นสุด ด้วยการนัดหมายทำบุญ Wilson ขอย้ายความกังวลของการบริหารราชการแบบขั้นตอนต่อไป โดยการตรวจสอบ "องค์กร" และ "วิธีการของสำนักงานรัฐบาล" ด้วยต่อการกำหนด "แรก รัฐบาลใดได้อย่างถูกต้อง และเรียบร้อยทำ และประการที่ สอง วิธีนั้นสามารถทำสิ่งเหล่านี้เหมาะสมกับประสิทธิภาพได้สูงสุด และที่สุดอย่างน้อยทุนเงินหรือพลังงาน" Wilson เกี่ยวข้องกับประสิทธิภาพขององค์กรและเศรษฐกิจ — นั่นคือผลผลิตในการกำหนดความเร่งรีบที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิลสันอยากศึกษาการบริหารภาครัฐให้ความสำคัญไม่เพียง
แต่ในปัญหาบุคลากรเช่นการปฏิรูปอื่นๆ อีกมากมายของเวลาที่ได้สนับสนุน แต่ยังอยู่ในองค์กรและการจัดการทั่วไป.
การเคลื่อนไหวการปฏิรูปของเวลาซึ่งได้ปลอดภัยแล้วทางเดินของแรก
ที่ยั่งยืนของรัฐบาลกลางกฎหมายปฏิรูปราชการพระราชบัญญัติตั้นของ1883
มีวาระการปฏิรูปที่ทั้งสองเริ่มต้นและจบลงด้วยการนัดหมายบุญ วิลสันพยายามที่จะย้ายความกังวลของการบริหารสาธารณะขั้นตอนต่อไปโดยการตรวจสอบว่า "องค์กร" และ "วิธีการของหน่วยงานภาครัฐของเรา" ที่มีมุมมองที่มีต่อการกำหนด"ครั้งแรกสิ่งที่รัฐบาลต้องและประสบความสำเร็จสามารถทำและประการที่สองวิธีการที่จะสามารถทำสิ่งเหล่านี้สิ่งที่เหมาะสมกับความเป็นไปได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงสุดและค่าใช้จ่ายที่เป็นไปได้น้อยอย่างใดอย่างหนึ่งของเงินหรือพลังงาน. "วิลสันที่เกี่ยวข้องกับประสิทธิภาพขององค์กรและเศรษฐกิจที่เป็นผลผลิตในการกำหนดที่ง่ายที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิลสันต้องการเรียนรัฐประศาสนศาสตร์ เพื่อมุ่งเน้นไม่เพียง แต่ในปัญหาบุคลากร และปฏิรูปอื่น ๆอีกมากมายของ
เวลาได้สนับสนุน แต่ยังเกี่ยวกับองค์การและการจัดการทั่วไป .
การปฏิรูปการเคลื่อนไหวของเวลา ซึ่งก็มีเส้นทางของแรกกฎหมายปฏิรูประบบข้าราชการของรัฐบาลกลางพระราชบัญญัติเพน
อันยั่งยืน 1883 มีวาระการปฏิรูปที่เริ่ม
และจบด้วยการนัดหมายบุญ วิลสันพยายามที่จะย้ายเกี่ยวกับรัฐประศาสนศาสตร์ เป็นขั้นตอนต่อไป โดยตรวจสอบ
" องค์กร " และ " วิธีการของหน่วยงานราชการของเรา " ด้วยมุมมอง
ต่อกำหนด " ก่อน สิ่งที่รัฐบาลสามารถทำได้อย่างถูกต้อง และประสบความสำเร็จ และประการที่สอง วิธีการ
ทำสิ่งที่เหมาะสมกับประสิทธิภาพและเป็นไปได้สูงสุดที่เป็นไปได้น้อยที่สุด ค่าใช้จ่ายเหมือนกัน
เงินหรือพลังงาน . " วิลสันกังวลกับประสิทธิภาพองค์กรและเศรษฐกิจ นั่นคือ ผลผลิตของ
ง่ายที่สุดการกำหนด