On one level, then, the two truths

On one level, then, the two truths amount to a distinction between conventional
reality, where things appear with svabhāva, and ultimate reality, where they are seen as
empty. Yet, a number of misunderstandings need to be clarified, each of which involves a
reification of emptiness, or its misconstrual in terms of svabhāva. For instance, we might regard emptiness as some realm or reality that is completely independent of the ordinary world of conventional reality.
Otherwise, we might conceive of the conventional and ultimate as involving two different perspectives on the same world, one held before and the other gained after enlightenment is attained. A third misinterpretation is to think that although an enlightened being perceives the two truths simultaneously, he perceives them as dual, apprehending the conventional and the ultimate as two different things.
Nāgārjuna‘s emphasis that "there is not even the slightest difference" between nirvana
and saṃsāra suggests that the two truths are wholly identified with each other. I shall
argue, following Garfield and other authors, that to perceive the ultimate truth is to
perceive the conventional as conventional, that is, to see the relation between the two
truths.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในระดับหนึ่ง แล้ว จริงสองจำนวนความแตกต่างระหว่างแบบเดิมความเป็นจริง ซึ่งสิ่งที่ปรากฏกับ svabhāva และความเป็นจริงที่ดีที่สุด ที่พวกเขาจะเห็นเป็นว่างเปล่า ยัง จำนวนเกิดความเข้าใจผิดต้องเป็นขึ้ ซึ่งเกี่ยวข้องกับการreification ของความว่างเปล่า หรือของ misconstrual ใน svabhāva เช่น เราอาจพิจารณาเปล่าบางขอบเขตหรือความเป็นจริงที่เป็นอิสระอย่างสมบูรณ์โลกสามัญของความเป็นจริงทั่วไป มิฉะนั้น เราอาจตั้งครรภ์ปกติ และสูงสุดเป็นสองมุมมองในโลกเดียวกัน การเกี่ยวข้องกับหนึ่งขึ้นก่อน และอื่น ๆ ที่ได้รับหลังจากบรรลุธรรม Misinterpretation สามจะคิดว่า แม้ว่าจะมีพุทธเจ้าละเว้นจริงสองพร้อมกัน เขาละเว้นพวกเขาเป็นคู่ apprehending ที่ปกติและที่ดีสุดเป็นสองสิ่งที่แตกต่างกันเน้นของ Nāgārjuna ที่ว่า "ไม่มีแม้ความแตกต่างเพียงน้อยนิด" ระหว่างเนอวานาและวัฏสงสารแนะนำว่า จะมีระบุจริงสองกันทั้งหมด ฉันจะโต้เถียง ต่อการ์ฟิลด์และอื่น ๆ ผู้เขียน สังเกตความจริงสูงสุดคือสังเกตทั่วไปเป็นธรรมดา ที่เป็น เพื่อดูความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองสัจธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในระดับหนึ่งแล้วทั้งสองจริงเป็นจำนวนเงินความแตกต่างระหว่างการชุมนุม
ความเป็นจริงสิ่งที่ปรากฏขึ้นพร้อมกับ ā VA,
ที่ว่างเปล่า แต่จำนวนของความเข้าใจผิดจะต้องมีการชี้แจงแต่ละที่เกี่ยวข้องกับการ
ทำให้เป็นจริงของความว่างเปล่าหรือ ā VA ยกตัวอย่างเช่นเราอาจจะมองว่าเป็นความว่างเปล่าดินแดนบางส่วนหรือความเป็นจริงที่เป็นอิสระอย่างสมบูรณ์ของโลกของความเป็นจริงสามัญเดิม
มิฉะนั้นเราอาจจะตั้งครรภ์ของธรรมดาและดีที่สุดเท่าที่เกี่ยวข้องกับสองมุมมองที่แตกต่างกันบนโลกเดียวกันหนึ่งที่จัดขึ้นก่อนและอื่น ๆ หลังจากได้รับการตรัสรู้จะบรรลุ การเข้าใจผิดที่สามคือการคิดว่าถึงแม้จะเป็นพุทธะรับรู้ทั้งสองจริงพร้อมกันเขารับรู้พวกเขาเป็นคู่
ไม่มีā กรัมā rjuna ' เน้นของที่
และสาM S ā RA ฉันจะ
เถียงต่อไปนี้การ์ฟิลด์และเขียนคนอื่น ๆ ที่จะรับรู้ถึงความจริงสูงสุดคือการ
รับรู้แบบเดิมที่เป็นแบบเดิมที่มีเพื่อที่จะเห็นความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสอง
จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในระดับหนึ่งแล้ว สอง ความจริงเงินที่แยกความแตกต่างระหว่างความเป็นจริงปกติ
, สิ่งที่ปรากฏกับ svabh อุบาสก VA , และความเป็นจริงที่ดีที่สุดที่พวกเขาจะเห็นเป็น
ที่ว่างเปล่า แต่จำนวนของเข้าใจผิดต้องชี้แจงแต่ละที่เกี่ยวข้องกับ
reification ของความว่างเปล่าหรือ misconstrual ในแง่ของ svabh อุบาสกบริษัทตัวอย่างเราอาจพิจารณาความว่างเป็นอาณาจักรหรือความจริงที่เป็นอิสระอย่างสมบูรณ์ในธรรมดาโลกของความเป็นจริง ทั่วไป
มิฉะนั้นเราอาจจะประดิษฐ์ของปกติ และสุดท้ายอย่างที่เกี่ยวข้องกับสองมุมมองที่แตกต่างกันบนโลกใบเดียวกัน หนึ่งจัดขึ้นก่อนและอื่น ๆได้รับหลังจากตรัสรู้ คือบรรลุมีการเข้าใจผิดที่สามคือการคิดว่า แม้ว่าความเป็นพุทธะรับรู้สองความจริงพร้อมกัน เขาเข้าใจว่าพวกเขาเป็นคู่ การจับแบบปกติ และสุดท้ายเป็นสองสิ่งที่แตกต่างกัน .
n G อุบาสกอุบาสก rjuna ก็เน้นว่า " ไม่มีความแตกต่างระหว่าง " แม้แต่น้อย และนิพพาน
กฎอัยการศึกชี้ให้เห็นว่า 2 ระบุความจริงทั้งหมดกับแต่ละอื่น ๆ ผมจะ
โต้เถียง , ต่อไปนี้การ์ฟิลด์และนักเขียนอื่น ๆที่รับรู้ความจริงที่สุดคือ
รู้สึกธรรมดาเป็นปกติ นั่นคือ การมองเห็นความสัมพันธ์ระหว่างสอง
ความจริง