PostmodernismFrom Wikipedia, the fr

Postmodernism
From Wikipedia, the free encyclopedia
This article is about the movement. For the condition or state of being, see Postmodernity. For other uses, see Postmodernism (disambiguation).
Postmodernism
preceded by Modernism
Postmodernity
Hypermodernity Hypermodernism in art Metamodernism Posthumanism Post-materialism Post-postmodernism Post-structuralism
Postmodern...
anthropology archaeology architecture art Christianity criminology dance feminism film literature (picture books) music philosophy anarchism Marxism positivism social construction of nature psychology political science theatre
Criticism of postmodernism
v t e
Postmodernism is a late-20th-century movement in the arts, architecture, and criticism that was a departure from modernism.[1][2] Postmodernism articulates that the world is in a state of perpetual incompleteness and permanent unresolve. Postmodernism promotes the notion of radical pluralism; that there are many ways of knowing, and many truths to a fact. From a postmodern perspective knowledge is articulated from perspectives, with all its uncertainties, complexity and paradox. Thus knowledge is relational and all realities are woven on local linguistic looms.[3] Postmodernism includes skeptical interpretations of culture, literature, art, philosophy, history, economics, architecture, fiction, and literary criticism. It is often associated with deconstruction and post-structuralism because its usage as a term gained significant popularity at the same time as twentieth-century post-structural thought.

The term postmodernism has been applied to a host of movements, mainly in art, music, and literature, that reacted against tendencies in modernism, and are typically marked by revival of historical elements and techniques.[4]

Contents [hide]
1 History
2 Influence on art
2.1 Architecture
2.2 Urban planning
2.3 Literature
2.4 Music
2.5 Graphic design
3 Influential postmodernist philosophers
4 Deconstruction
5 Postmodernism and structuralism
6 Post-postmodernism
7 Criticisms
8 See also
9 References
10 Further reading
11 External links
History[edit]
The term postmodern was first used around the 1880s. John Watkins Chapman suggested "a Postmodern style of painting" as a way to depart from French Impressionism.[5] J. M. Thompson, in his 1914 article in The Hibbert Journal (a quarterly philosophical review), used it to describe changes in attitudes and beliefs in the critique of religion: "The raison d'etre of Post-Modernism is to escape from the double-mindedness of Modernism by being thorough in its criticism by extending it to religion as well as theology, to Catholic feeling as well as to Catholic tradition."[6]

In 1921 and 1925, postmodernism had been used to describe new forms of art and music. In 1942 H. R. Hays described it as a new literary form. However, as a general theory for a historical movement it was first used in 1939 by Arnold J. Toynbee: "Our own Post-Modern Age has been inaugurated by the general war of 1914–1918".[7]


Portland Building, an example of Postmodern architecture
In 1949 the term was used to describe a dissatisfaction with modern architecture, and led to the postmodern architecture movement,[8] perhaps also a response to the modernist architectural movement known as the International Style. Postmodernism in architecture is marked by a re-emergence of surface ornament, reference to surrounding buildings in urban architecture, historical reference in decorative forms (eclecticism), and non-orthogonal angles.

Peter Drucker suggested the transformation into a post modern world happened between 1937 and 1957 (when he was writing). He described an as yet "nameless era" which he characterised as a shift to conceptual world based on pattern purpose and process rather than mechanical cause, outlined by four new realities: the emergence of Educated Society, the importance of international development, the decline of the nation state, and the collapse of the viability of non-Western cultures.[9]

In 1971, in a lecture delivered at the Institute of Contemporary Art, London, Mel Bochner described "post-modernism" in art as having started with Jasper Johns, "who first rejected sense-data and the singular point-of-view as the basis for his art, and treated art as a critical investigation."[10]

More recently, Walter Truett Anderson described postmodernism as belonging to one of four typological world views, which he identifies as either (a) Postmodern-ironist, which sees truth as socially constructed, (b) Scientific-rational, in which truth is found through methodical, disciplined inquiry, (c) Social-traditional, in which truth is found in the heritage of American and Western civilization, or (d) Neo-romantic, in which truth is found through attaining harmony with nature and/or spiritual exploration of the inner self.[11]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Postmodernismจากวิกิพีเดีย วิกิพีเดียบทความนี้จะเกี่ยวกับการเคลื่อนไหว สำหรับเงื่อนไขหรือสถานะการ ดู Postmodernity สำหรับการใช้งานอื่น ๆ ดู Postmodernism (แก้ความกำกวม)Postmodernismนำหน้า ด้วยสมัยPostmodernityHypermodernity Hypermodernism ในศิลปะ Post-structuralism โพสต์-postmodernism Metamodernism Posthumanism Post-materialismหลังสมัยใหม่...ศิลปะสถาปัตยกรรมโบราณคดีมานุษยวิทยาศาสนาคริสต์อาชญาวิทยาเต้นสตรีภาพยนตร์วรรณกรรม (หนังสือภาพ) เพลงปรัชญาอนาธิปไตยลัทธิมากซ์ positivism สังคมก่อสร้างโรงละครธรรมชาติจิตวิทยารัฐศาสตร์การวิจารณ์ของ postmodernismv t ePostmodernism คือ การเคลื่อนไหวช้าศตวรรษที่ 20 ศิลปะ สถาปัตยกรรม และวิจารณ์ว่าการเดินทางจากสมัย [1] [2] postmodernism articulates ที่ โลกของเกอเดลถาวร และถาวร unresolve Postmodernism ส่งเสริมของ pluralism รุนแรง ว่า มีหลายวิธีของการรู้ และหลายความจริงกับความเป็นจริง จากมุมมองของหลังสมัยใหม่ ความรู้ก้องจากมุมมอง ความไม่แน่นอน ความซับซ้อน และ paradox ดังนั้นความรู้เกี่ยวข้อง และจริงทั้งหมดจะทอบน looms ภาษาท้องถิ่น [3] postmodernism มีตีความสงสัยของวัฒนธรรม วรรณกรรม ศิลปะ ปรัชญา ประวัติศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ สถาปัตยกรรม นิยาย และวิจารณ์วรรณคดี มันเป็นการเกี่ยวข้องกับ deconstruction และ post-structuralism เนื่องจากใช้เป็นคำได้รับความนิยมอย่างมากในเวลาเดียวกันเป็นโครงสร้างหลังศตวรรษที่ยี่สิบที่คิดPostmodernism ระยะได้ถูกใช้ในโฮสต์ของการเคลื่อนไหว ส่วนใหญ่เป็นศิลปะ ดนตรี และ วรรณกรรม ที่ตอบสนองต่อแนวโน้มในสมัย และมักจะมีเครื่องหมายขององค์ประกอบทางประวัติศาสตร์และเทคนิค [4]เนื้อหา [ซ่อน] ประวัติศาสตร์ 1อิทธิพลศิลปะ 22.1 สถาปัตยกรรม2.2 การวางผังเมือง2.3 เอกสารประกอบการ2.4 เพลง2.5 ออกแบบกราฟิก3 ปรัชญา postmodernist มีอิทธิพล4 deconstructionStructuralism และ 5 postmodernism6 โพสต์-postmodernismวิพากษ์วิจารณ์ 78 ดูอ้างอิงที่ 9เพิ่มแหล่งข้อมูลอื่นประวัติ [แก้]ครั้งแรกใช้คำว่าหลังสมัยใหม่รอบ 1880 จอห์นแชปแมนวัตคินส์แนะนำ "แบบหลังสมัยใหม่ของการวาดภาพ" เป็นวิธีการเดินทางออกจากฝรั่งเศสอิมเพรสชันนิซึม [5] J. M. ทอมป์สัน ในบทของเขา 1914 ในสมุดรายวัน Hibbert (ไตรปรัชญารีวิว), ใช้เพื่ออธิบายการเปลี่ยนแปลงทัศนคติและความเชื่อในการวิจารณ์ของศาสนา: "การ raison d'etre สมัยหลังคือการ หนีจากคู่ใจแคบสมัย โดยทั่วถึงในการวิจารณ์การขยายศาสนารวมทั้งศาสนา ที่คาทอลิกรู้สึกด้วยว่าประเพณีคาทอลิก" [6]ในปีค.ศ. 1921 และ 1925, postmodernism ได้ถูกใช้เพื่ออธิบายรูปแบบใหม่ของศิลปะและดนตรี ในปี 1942 H. R. Hays อธิบายไว้มันเป็นวรรณกรรมรูปแบบใหม่ อย่างไรก็ตาม เป็นทฤษฎีทั่วไปสำหรับการเคลื่อนไหวทางประวัติศาสตร์ มันครั้งแรกในปีพ.ศ. 2482 โดย Arnold J. หาว: "ได้ถูกเปิดยุคเราเองหลังจากสงครามทั่วไปของปี 1914 – 1918" [7]อาคารพอร์ตแลนด์ ตัวอย่างของสถาปัตยกรรมหลังสมัยใหม่วิจิตร คำที่ใช้เพื่ออธิบายความไม่พอใจกับสถาปัตยกรรมสมัยใหม่ และนำเคลื่อนสถาปัตยกรรมหลังสมัยใหม่, [8] บางทียังตอบสนองการเคลื่อนไหวทางสถาปัตยกรรมสมัยใหม่ที่เรียกว่าสไตล์นานาชาติที่ Postmodernism ในสถาปัตยกรรมถูกทำเครื่องหมาย โดยการเกิดใหม่ของผิวเครื่องประดับ อ้างอิงรอบอาคารสถาปัตยกรรมเมือง อ้างอิงประวัติศาสตร์ในรูปแบบตกแต่ง (คตินิยมสรรผสาน), และมุมเป็นมุมฉากPeter Drucker แนะนำการเปลี่ยนแปลงในโลกสมัยใหม่ที่เกิดขึ้นระหว่างปีค.ศ. 1937 และ 1957 เมื่อเขาถูกเขียน) โพสต์ เขาอธิบายเป็น ยัง "ยุคนิรนาม" ซึ่งเขาลักษณะเป็นกะโลกแนวคิดอิงจุดประสงค์รูปแบบ และกระบวนการ มากกว่ากล สาเหตุ ระบุไว้ โดยความเป็นจริงใหม่ที่สี่: การเกิดขึ้นของศึกษาสังคม ความสำคัญของการพัฒนา การลดลงของรัฐชาติ และการล่มสลายของชีวิตวัฒนธรรมตะวันตก [9]ในปี 1971 ในการบรรยายจัดส่งที่สถาบันศิลปะร่วมสมัย ลอนดอน Mel Bochner อธิบาย "สมัยหลัง" ในศิลปะเป็นมีการเริ่มต้นกับแจสเปอร์จอนส์ "ที่แรกปฏิเสธข้อมูลสมและเอกพจน์จุดดูเป็นพื้นฐานสำหรับงานศิลปะของเขา และถือว่าศิลปะเป็นการตรวจสอบที่สำคัญ" [10]เมื่อเร็ว ๆ นี้ Walter Truett แอนเดอร์สันอธิบาย postmodernism เป็นมองโลกเฉพาะสี่ ซึ่งเขาระบุเป็นอย่างใดอย่างหนึ่ง (a) Postmodern-ironist ที่เห็นความจริงที่สังคมสร้างขึ้น อย่างใดอย่างหนึ่ง (ข) วิทยาศาสตร์เหตุผล ในความเป็นจริงที่พบผ่านตามระบบ วินัยถาม, (c) สังคมแบบ ดั้งเดิม ที่จริงมีมรดกอารยธรรมอเมริกันและตะวันตก หรือ (d) นีโอ โรแมนติก ที่พบความจริงผ่านครบความกลมกลืนกับธรรมชาติหรือสำรวจจิตวิญญาณของตนเองภายใน [11]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Postmodernism
จากวิกิพีเดีย
บทความนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการเคลื่อนไหว สภาพหรือสถานะของการเป็นให้ดู Postmodernity สำหรับความหมายอื่นดู Postmodernism (แก้ความกำกวม).
Postmodernism
นำโดยสมัย
Postmodernity
Hypermodernity Hypermodernism ในศิลปะ Metamodernism Posthumanism โพสต์วัตถุนิยมโพสต์โพสต์ postmodernism โครงสร้าง
Postmodern ...
ศิลปะมานุษยวิทยาโบราณคดีสถาปัตยกรรมวรรณกรรมศาสนาคริสต์ภาพยนตร์เต้นรำอาชญาวิทยาสตรี (หนังสือภาพ) ปรัชญาเพลง อนาธิปไตยมาร์กซ์ positivism ก่อสร้างทางสังคมของธรรมชาติจิตวิทยารัฐศาสตร์เธียเตอร์
คำติชมของลัทธิหลังสมัยใหม่
V Te
postmodernism คือการเคลื่อนไหวศตวรรษที่ 20 ในช่วงปลายศิลปะสถาปัตยกรรมและวิจารณ์ว่าเป็นออกเดินทางจากสมัย. [1] [2] postmodernism ปวารณาว่า โลกอยู่ในสภาพไม่สมบูรณ์ตลอดและ unresolve ถาวร Postmodernism ส่งเสริมความคิดของฝ่ายหัวรุนแรง; ว่ามีหลายวิธีในการรู้และความจริงอีกมากมายที่จะเป็นความจริง จากความรู้มุมมองหลังสมัยใหม่เป็นเสียงก้องจากมุมมองกับทุกความไม่แน่นอนของความซับซ้อนและความขัดแย้ง ดังนั้นความรู้เชิงสัมพันธ์และความเป็นจริงทั้งหมดที่มีการทอใน looms ภาษาท้องถิ่น. [3] Postmodernism รวมถึงการตีความที่ไม่เชื่อในวัฒนธรรมวรรณคดี, ศิลปะ, ปรัชญาประวัติศาสตร์เศรษฐศาสตร์สถาปัตยกรรมนิยายและการวิจารณ์วรรณกรรม มันมักจะเกี่ยวข้องกับโครงสร้างและหลังโครงสร้างนิยมเพราะการใช้งานของมันเป็นคำที่ได้รับความนิยมอย่างมีนัยสำคัญในเวลาเดียวกับศตวรรษที่ยี่สิบความคิดหลังโครงสร้าง. postmodernism ระยะได้ถูกนำไปใช้โฮสต์ของการเคลื่อนไหวส่วนใหญ่ในศิลปะดนตรี และวรรณกรรมที่มีปฏิกิริยาตอบสนองกับแนวโน้มในสมัยและมีการทำเครื่องหมายโดยการฟื้นตัวขององค์ประกอบทางประวัติศาสตร์และเทคนิคโดยทั่วไป. [4] [ซ่อน] 1 ประวัติ2 มีอิทธิพลต่อศิลปะ2.1 สถาปัตยกรรม2.2 การวางผังเมือง2.3 วรรณคดี2.4 เพลง2.5 การออกแบบกราฟฟิค3 ที่มีอิทธิพลหลังสมัยใหม่ นักปรัชญา4 โครงสร้าง5 postmodernism และโครงสร้าง6 โพสต์ postmodernism 7 วิพากษ์วิจารณ์8 ดูเพิ่มเติม9 อ้างอิง10 อ่านเพิ่มเติม11 ภายนอกเชื่อมโยงประวัติศาสตร์ [แก้ไข] หลังสมัยใหม่ระยะถูกใช้ครั้งแรกรอบ 1880 จอห์นวัตคินส์แชปแมนแนะ "รูปแบบหลังสมัยใหม่ของการวาดภาพ" เป็นวิธีที่จะออกจากอิมเพรสชั่ฝรั่งเศส. [5] JM ธ อมป์สันในปี 1914 บทความของเขาในฮิบเบิร์วารสาร (ทบทวนปรัชญาไตรมาส) ที่ใช้เพื่ออธิบายการเปลี่ยนแปลงทัศนคติและความเชื่อ ในการวิจารณ์ของศาสนา: "การ raison d'etre หลังสมัยใหม่คือการหลบหนีจากคู่เห็นแก่สมัยโดยการตรวจสอบอย่างละเอียดในการวิจารณ์ของมันโดยการขยายไปยังศาสนาเช่นเดียวกับศาสนาคาทอลิกกับความรู้สึกเช่นเดียวกับคาทอลิก ประเพณี. "[6] ใน 1,921 และ 1,925 ลัทธิหลังสมัยใหม่ถูกนำมาใช้เพื่ออธิบายรูปแบบใหม่ของศิลปะและดนตรี การบริหารทรัพยากรบุคคลในปี 1942 เฮย์อธิบายว่ามันเป็นรูปแบบวรรณกรรมใหม่ แต่เป็นทฤษฎีทั่วไปสำหรับการเคลื่อนไหวทางประวัติศาสตร์มันถูกใช้ครั้งแรกในปี 1939 โดยอาร์โนลทอยน์บีเจ "ของเราเองอายุโพสต์โมเดิร์นได้รับการเปิดตัวโดยทั่วไปของสงคราม 1914-1918" [7]. อาคารพอร์ตแลนด์เป็นตัวอย่าง ของสถาปัตยกรรมหลังสมัยใหม่ในปี 1949 เป็นคำที่ใช้เพื่ออธิบายความไม่พอใจกับสถาปัตยกรรมสมัยใหม่และนำไปสู่การเคลื่อนไหวสถาปัตยกรรมหลังสมัยใหม่ [8] บางทีอาจจะยังมีการตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวของสถาปัตยกรรมสมัยใหม่ที่รู้จักกันในสไตล์นานาชาติ Postmodernism ในงานสถาปัตยกรรมถูกทำเครื่องหมายด้วยเกิดใหม่ของเครื่องประดับพื้นผิวการอ้างอิงถึงอาคารโดยรอบในงานสถาปัตยกรรมเมืองอ้างอิงทางประวัติศาสตร์ในรูปแบบการตกแต่ง (ประณีประนอม) และมุมที่ไม่ใช่มุมฉาก. Peter Drucker ปัญหาการเปลี่ยนแปลงในโลกโพสต์โมเดิร์นที่เกิดขึ้นระหว่าง 1937 และ 1957 (เมื่อเขาได้รับการเขียน) เขาอธิบายยังเป็นยุค "นิรนาม" ซึ่งเขามีลักษณะเป็นกะกับโลกความคิดขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์รูปแบบและขั้นตอนมากกว่าสาเหตุทางกลที่ระบุไว้โดยสี่ความเป็นจริงใหม่: การเกิดขึ้นของสังคมการศึกษาความสำคัญของการพัฒนาระหว่างประเทศที่ลดลงของ รัฐชาติและการล่มสลายของความมีชีวิตของวัฒนธรรมที่ไม่ใช่ตะวันตก. [9] ในปี 1971 ในการบรรยายส่งที่สถาบันศิลปะร่วมสมัยลอนดอนเมลบอชเนอร์อธิบาย "โพสต์สมัย" ในงานศิลปะว่ามีการเริ่มต้นกับแจสเปอร์ จอห์นส์ "ที่ปฏิเสธครั้งแรกรู้สึกข้อมูลและจุดของมุมมองเอกพจน์เป็นพื้นฐานสำหรับงานศิลปะของเขาและได้รับการรักษาเป็นศิลปะการตรวจสอบที่สำคัญ." [10] เมื่อเร็ว ๆ นี้วอลเตอร์ Truett เดอร์สันอธิบาย postmodernism ว่าเป็นหนึ่งในสี่ มุมมองโลก typological ซึ่งเขาระบุว่า (ก) มี Postmodern-ironist ซึ่งเห็นความจริงตามที่สังคมสร้าง (ข) ทางวิทยาศาสตร์ที่มีเหตุผลซึ่งในความเป็นจริงจะพบว่าผ่านระเบียบสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมระเบียบวินัย (c) สังคมแบบดั้งเดิมซึ่งใน ความจริงที่พบในมรดกทางวัฒนธรรมของชาวอเมริกันและอารยธรรมตะวันตกหรือ (ง) นีโอโรแมนติกที่จริงก็คือพบได้ผ่านการบรรลุความกลมกลืนกับธรรมชาติและ / หรือการสำรวจทางจิตวิญญาณของตัวเองภายใน. [11]