I feel that my cartoon is a faceles

I feel that my cartoon is a faceless shell in which some social awkward can be removed, allowing true expressions to be heard...when showing my works, i feel more comfortable using the guise of my avatar. In a way, the anonymous nature allows the viewer and the artist to be more critical.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รู้สึกว่า การ์ตูนของฉันเป็นเปลือก faceless ที่สังคมบางตกใจเอาออก ทำให้นิพจน์เป็นจริงให้ได้ยิน...เมื่อแสดงผลงานของฉัน ฉันรู้สึกสะดวกสบายมากขึ้นโดยใช้ครอบอวตารของฉัน ในทาง ธรรมชาติไม่ให้ตัวแสดงและศิลปินจะสำคัญมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมรู้สึกว่าการ์ตูนของฉันคือเปลือก faceless ในบางสังคมที่น่าอึดอัดใจที่สามารถถอดออกได้เพื่อให้การแสดงความจริงที่จะได้ยิน ... เมื่อแสดงผลงานของฉันฉันรู้สึกสะดวกสบายมากขึ้นโดยใช้หน้ากากของ avatar ของฉัน ในทางธรรมชาติที่ไม่ระบุชื่อที่ช่วยให้ผู้ชมและศิลปินที่จะสำคัญมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมรู้สึกว่าการ์ตูนเป็นเปลือกที่ไร้ตัวตนในสังคมอึดอัดซึ่งสามารถถอดออกให้นิพจน์เป็นจริงที่จะได้ยิน . . . . . . . เมื่อแสดงผลงานของผม ผมรู้สึกสะดวกสบายมากขึ้นการใช้หน้ากากของ avatar ของฉัน ในทาง ธรรมชาติที่ไม่ระบุชื่อให้ผู้ชมและศิลปินจะวิกฤตมากขึ้น