คำศัพท์คณิตศาสตร์The use of auxilia

คำศัพท์คณิตศาสตร์
The use of auxiliary information improves the efficiency of estimators. Cochran (1940) used auxiliary information at the estimation stage and envisaged the ratio estimation method. This method provides a ratio estimator which assumes that the population mean of the auxiliary variate is known. The ratio estimator performs well when a study and auxiliary variate are positively correlated. When these variates are negatively correlated, Robson’s (1957) product method, which was independently given by Murthy (1964), is used. Searls (1964) utilized the coefficient of variation of an auxiliary variate to estimate the population mean of a study variate. Based on the work of Searls (1964), Sisodia and Dwivedi (1981) used a coefficient of variation of an auxiliary variate. Singh, et al. (2004) proposed ratio and product type estimators using the coefficient of kurtosis of an auxiliary variate, whereas Upadhyaya and Singh (1999) utilized both the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำศัพท์คณิตศาสตร์การใช้ข้อมูลเสริมการปรับปรุงประสิทธิภาพของ estimators Cochran (1940) ใช้ข้อมูลเสริมในขั้นของการประเมิน และวิธีการประมาณการอัตราส่วนน้า วิธีนี้ให้ประมาณอัตราซึ่งสันนิษฐานว่า หมายถึงประชากรของ variate เสริมเป็นที่รู้จัก ประมาณอัตราส่วนประสิทธิภาพดีเมื่อศึกษาและ variate เสริมมีความสัมพันธ์เชิงบวก เมื่อ variates เหล่านี้มีความสัมพันธ์ในเชิงลบ จะใช้วิธี (1957) ผลิตภัณฑ์ของร็อบสัน ซึ่งอิสระให้ โดย Murthy (1964), Searls (1964) ใช้ค่าสัมประสิทธิ์ความผันแปรของการ variate เสริมการประมาณค่าเฉลี่ยประชากรของการศึกษา variate คะแนนจากการทำงานของ Searls (1964), Sisodia และ Dwivedi (1981) ใช้สัมประสิทธิ์ความผันแปรของ variate การเสริม สิงห์ et al. (2004) เสนออัตรา และผลิตภัณฑ์ชนิด estimators โดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์ของสเชิงของ variate การเสริม ในขณะที่ Upadhyaya และสิงห์ (1999) ใช้ทั้งการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำศัพท์คณิตศาสตร์
การใช้ข้อมูลเสริมช่วยเพิ่มประสิทธิภาพของตัวประมาณ Cochran (1940) ที่ใช้ข้อมูลช่วยในขั้นตอนการประเมินและการวาดภาพอัตราส่วนวิธีการประเมิน วิธีการนี้จะให้ประมาณการอัตราส่วนซึ่งสันนิษฐานว่าหมายถึงประชากรของตัวแปรเสริมเป็นที่รู้จักกัน ประมาณการอัตราการทำงานได้ดีเมื่อมีการศึกษาและตัวแปรเสริมมีความสัมพันธ์ในเชิงบวก เมื่อ variates เหล่านี้มีความสัมพันธ์ในเชิงลบ (1957) วิธีการผลิตภัณฑ์ของร็อบสันซึ่งได้รับอิสระโดย Murthy (1964) ถูกนำมาใช้ Searls (1964) ใช้ค่าสัมประสิทธิ์ของการเปลี่ยนแปลงของตัวแปรเสริมสำหรับค่าเฉลี่ยประชากรตัวแปรการศึกษา ขึ้นอยู่กับการทำงานของ Searls (1964) ที่ Sisodia และ Dwivedi (1981) ที่ใช้ค่าสัมประสิทธิ์ของการเปลี่ยนแปลงของตัวแปรเสริม ซิงห์, et al (2004) ได้เสนออัตราส่วนและประเภทสินค้าประมาณโดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์ของความโด่งของตัวแปรเสริมในขณะที่ Upadhyaya และซิงห์ (1999) ใช้ทั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำศัพท์คณิตศาสตร์ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศช่วยเพิ่มประสิทธิภาพของตัวประมาณ Cochran ( 1940 ) ใช้ข้อมูลสำรองที่คาดว่าจะมีสัดส่วนประมาณขั้นตอนและวิธีการประมาณค่า . วิธีนี้ให้ตัวประมาณอัตราส่วนซึ่งสันนิษฐานว่าประชากรหมายถึงของ variate ช่วยเป็นที่รู้จัก อัตราส่วนประมาณมีประสิทธิภาพดีเมื่อการศึกษาและเสริม variate มีความสัมพันธ์ . เมื่อ variates เหล่านี้จะมีความสัมพันธ์ ร็อบสัน ( 1957 ) , ผลิตภัณฑ์ที่เป็นอิสระที่ได้รับจากเมอร์ที่ ( 1964 ) , ใช้ เซียลส์ ( 1964 ) ใช้สัมประสิทธิ์ของการแปรผันของ variate ช่วยในการประมาณค่าเฉลี่ยของประชากรศึกษา variate . ขึ้นอยู่กับการทำงานของเซียลส์ ( 1964 ) , ซิโซเดีย และ dwivedi ( 1981 ) ใช้สัมประสิทธิ์ของการแปรผันของ variate เสริม Singh et al . ( 2004 ) และเสนออัตราส่วนประมาณประเภทสินค้าโดยใช้สัมประสิทธิ์ความโด่งของ variate สอื่น ๆและในขณะที่ upadhyaya ซิงห์ ( 1999 ) ที่ใช้ทั้ง