2.4. Molecular approaches for guava

2.4. Molecular approaches for guava improvement
Guava breeding through conventional approaches is a long term and cumbersome process that relies on the arbitrary rearrangement of existing genes between two closely related parent plants. The combination of morpho agronomic characters and DNA molecular markers constituted a novel tool of great utility to characterize guava germplasm, estimate diversity level and parentage relationship among accessions, and also to recommend genotypes with conservation and breeding potential. Clonal identifications are traditionally based on various morphological characters; however, morphological characters may not be reliable attribute to discriminate between the closely related guava genotypes (Chandra et al., 2005b). Being a cross-pollinated species, substantial variability exists in seedling populations grown in diferent regions (Srivastava, 2005). High heterozygosis could be a merit if stringent selection is made and selected plants could be used as parents for future breeding programs. Most of the cultivars grown on a commercial scale are seedling selections from the well known parent cultivars (Jaiswal and Amin, 1992). A close genetic relationship among cultivars, somatic mutations, and changes due to environmental alterations can create problems in correct iden- tification of germplasm. Genetic engineering has now opened up new possibilities by allowing the transfer of individual genes within or across species and compliments the classical breeding approaches. Molecular markers are the main working tools for genomics surveys. With the development and availability of an array of molecular markers and dense molecular genetics maps in crop plants, marker assisted selection has become possible for traits both governed by major genes as well as quantitative trait loci (QTLs) (Babu et al., 2004). DNA markers are the predominant types of genetic markers for marker assisted breeding (MAB). Each type of markers has advantages and disadvantages for specific purposes. In recent years, different molecular markers (RAPD, RFLP, AFLP, SSRs, ISSR, and VNTRS) have been employed for the investigation of cultivar origin and taxonomic relationship of several plant species (Schlotterer, 2004; Schulman, 2007; Bernardo, 2008; Arif et al., 2011; Abdel-Mawgood, 2012). These molecular techniques have been widely used to monitor differences in DNA sequence in and among species. They also allow the creation of new sources of genetic variation by introducing new and desirable traits from wild varieties into elite lines. While restriction fragment length polymorphism (RFLP) markers have been the basis for most genetic work in crop plants, amplified fragment length polymorphism (AFLPs) and simple sequence repeats (SSRs) are currently the most popular techniques used due to ease in detection and automation. The adoption of the new marker system, single nucleotide polymorphisms (SNPs), is now highly preferred, with the increas- ing amount of sequence information, and the determination of gene function due to genomic research. Relatively speaking, SSRs have most of the desirable features and thus are the current marker of choice for many crops. SNPs require more detailed knowledge of the specific, single nucleotide DNA changes responsible for genetic variation among individuals. However, more and more SNPs have become available in many species, and thus they are also considered an important type for marker assisted breeding (Ribaut et al., 2010; Correia et al., 2011; Faria et al., 2011). Some of the important achievements made in guava through molecular approaches are presented in Table 1.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.4 แนวทางที่โมเลกุลปรับปรุงฝรั่งฝรั่งปรับปรุงพันธุ์ โดยวิธีปกติเป็นระยะยาว และกระบวนการที่ยุ่งยากที่อาศัย rearrangement อำเภอใจของยีนที่มีอยู่ระหว่างสองอย่างใกล้ชิด ที่เกี่ยวข้องกับพืชหลัก ชุดเครื่องหมายโมเลกุลดีเอ็นเอและอักขระลักษณะทาง morpho ทะลักมือนวนิยายของยูทิลิตี้ดีลักษณะ germplasm ฝรั่ง ประเมินความหลากหลายระดับและ parentage สัมพันธ์ระหว่าง accessions และยังแนะนำการศึกษาจีโนไทป์กับอนุรักษ์และเพาะพันธุ์ศักยภาพ รหัส clonal ซึ่งขึ้นอยู่กับตัวอักษรของต่าง ๆ อย่างไรก็ตาม อักขระสัณฐานไม่ได้แอตทริบิวต์เชื่อถือเขาถือเราระหว่างศึกษาจีโนไทป์ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดฝรั่ง (al. et จันทรา 2005b) เป็นชนิด cross-pollinated ความแปรผันพบอยู่ในแหล่งประชากรเติบโตในภูมิภาค diferent (Srivastava, 2005) Heterozygosis สูงอาจมีบุญถ้าเลือกเข้มงวด และเลือกพืชสามารถใช้เป็นพ่อแม่พันธุ์ในอนาคตโปรแกรม ส่วนใหญ่พันธุ์ที่ปลูกในระดับเชิงพาณิชย์ได้เลือกแหล่งจากพันธุ์หลักที่รู้จักกันดี (Jaiswal และเสื้อผ้าของ 1992) เป็นความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมระหว่างพันธุ์ somatic กลายพันธุ์ และเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมการเปลี่ยนแปลงสามารถสร้างปัญหาใน iden tification ถูกต้องของ germplasm พันธุวิศวกรรมได้เปิดตอนนี้ขึ้นใหม่ โดยให้โอนย้ายแต่ละยีนภายใน หรือ ข้ามพันธุ์ และชมเชยวิธีเพาะพันธุ์คลาสสิก เครื่องหมายโมเลกุลเป็นเครื่องมือทำงานหลักสำหรับการสำรวจ genomics มีการพัฒนาและความพร้อมของเครื่องหมายโมเลกุลและแผนที่พันธุศาสตร์โมเลกุลความหนาแน่นสูงในพืช เครื่องช่วยเลือกเป็นไปในลักษณะที่ทั้งควบคุมโดยยีนที่สำคัญติดเชิงปริมาณ loci (QTLs) (Babu et al., 2004) เครื่องหมายดีเอ็นเอมีการกันชนิดของเครื่องหมายพันธุสำหรับเครื่องช่วยผสมพันธุ์ (มาบ) เครื่องหมายแต่ละชนิดมีข้อดีและข้อเสียสำหรับวัตถุประสงค์เฉพาะ ในปีล่าสุด เครื่องหมายโมเลกุลต่าง ๆ (อาร์เอพีดี RFLP, AFLP, SSRs, ISSR และ VNTRS) มีการว่าจ้างการตรวจสอบของ cultivar สัมพันธ์อนุกรมวิธานของพืชหลายชนิด (Schlotterer, 2004 Schulman, 2007 เบอร์นาร์โด 2008 Al. Arif ร้อยเอ็ด 2011 Abdel-Mawgood, 2012) ใช้เทคนิคโมเลกุลเหล่านี้เพื่อตรวจสอบความแตกต่างของลำดับดีเอ็นเอใน และ ระหว่างพันธุ์อย่างกว้างขวาง พวกเขายังให้สร้างแหล่งใหม่ของการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรม โดยการแนะนำลักษณะใหม่ และต้องจากพันธุ์ป่าในรายการอีลิท จำกัดส่วนความยาวโพลีมอร์ฟิซึม (RFLP) เครื่องหมายได้รับพื้นฐานสำหรับการทำงานทางพันธุกรรมมากที่สุดในพืช บัตรฟแอล (AFLPs) และลำดับซ้ำ (SSRs) ปัจจุบันเทคนิคนิยมใช้ครบกำหนดเพื่อความสะดวกในการตรวจจับและระบบอัตโนมัติ เป็นที่ยอมรับของระบบเครื่องหมายใหม่ นิวคลีโอไทด์เดี่ยว polymorphisms (SNPs), สูง มีกำลัง increas จำนวนลำดับข้อมูล และกำหนดฟังก์ชันยีนจาก genomic วิจัย ค่อนข้างพูด SSRs มีของต้องการ และจึง เป็นเครื่องหมายปัจจุบันที่เลือกสำหรับพืชมาก SNPs ต้องการรายละเอียดเพิ่มเติมความรู้เฉพาะ เดียวนิวคลีโอไทด์ DNA เปลี่ยนแปลงชอบความผันแปรทางพันธุกรรมระหว่างบุคคล อย่างไรก็ตาม SNPs มากมีงานหลายชนิด และดังนั้น พวกเขายังถือว่าสำคัญชนิดสำหรับเครื่องช่วยผสมพันธุ์ (Ribaut et al., 2010 Correia et al., 2011 เนสฟาเรีย et al., 2011) บางส่วนของความสำเร็จที่สำคัญที่ทำในฝรั่งผ่านแนวโมเลกุลจะแสดงในตารางที่ 1

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.4 วิธีโมเลกุลในการปรับปรุงฝรั่ง
ฝรั่งพันธุ์ผ่านวิธีการแบบเดิมเป็นระยะยาวและขั้นตอนที่ยุ่งยากที่อาศัยการปรับปรุงใหม่โดยพลการของยีนที่มีอยู่ระหว่างสองเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดพืชปกครอง การรวมกันของตัวละครทางการเกษตร Morpho และเครื่องหมายโมเลกุลดีเอ็นเอประกอบด้วยเครื่องมือนวนิยายของสาธารณูปโภคที่ดีที่จะอธิบายลักษณะพันธุกรรมฝรั่งประเมินระดับความหลากหลายและความสัมพันธ์ในหมู่สายบิดามารดาและยังแนะนำยีนกับการอนุรักษ์และศักยภาพในการเพาะพันธุ์ ระบุ Clonal จะขึ้นอยู่แบบดั้งเดิมในลักษณะทางสัณฐานวิทยาต่างๆ แต่ลักษณะทางสัณฐานวิทยาอาจจะไม่แอตทริบิวต์ที่เชื่อถือได้เพื่อแยกแยะระหว่างยีนฝรั่งเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด (จันทรา et al., 2005b) เป็นสายพันธุ์ข้ามเรณูแปรปรวนอย่างมีนัยสำคัญที่มีอยู่ในประชากรของต้นกล้าที่ปลูกในพื้นที่ที่แตกต่างกัน (Srivastava 2005) heterozygosis สูงอาจจะเป็นบุญที่เข้มงวดถ้าเลือกทำเลือกและพืชสามารถนำมาใช้เป็นพ่อแม่พันธุ์สำหรับโปรแกรมในอนาคต ส่วนใหญ่เป็นสายพันธุ์ที่ปลูกในเชิงพาณิชย์ได้รับการเลือกจากต้นกล้าที่รู้จักกันดีของพ่อแม่พันธุ์ (Jaiswal และอามิน, 1992) ความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมใกล้หมู่พันธุ์กลายพันธุ์ร่างกายและการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมสามารถสร้างปัญหาใน tification iden- ที่ถูกต้องของเชื้อพันธุกรรม พันธุวิศวกรรมได้เปิดตอนนี้ขึ้นเป็นไปได้ใหม่โดยให้การถ่ายโอนของยีนของแต่ละบุคคลภายในหรือข้ามสายพันธุ์และชมเชยวิธีการเพาะพันธุ์คลาสสิก เครื่องหมายโมเลกุลเป็นเครื่องมือหลักในการทำงานฟังก์ชั่นสำหรับการสำรวจ กับการพัฒนาและความพร้อมของอาร์เรย์ของโมเลกุลและพันธุศาสตร์ระดับโมเลกุลหนาแน่นแผนที่ในพืชเครื่องหมายเลือกความช่วยเหลือเป็นไปได้สำหรับลักษณะทั้งควบคุมโดยยีนที่สำคัญเช่นเดียวกับตำแหน่งลักษณะเชิงปริมาณ (QTLs) (นาย et al., 2004) . เครื่องหมายดีเอ็นเอเป็นชนิดเด่นของเครื่องหมายทางพันธุกรรมสำหรับเครื่องหมายช่วยการเพาะพันธุ์ (MAB) ชนิดของตัวบ่งชี้แต่ละคนมีข้อดีและข้อเสียเพื่อวัตถุประสงค์เฉพาะ ในปีที่ผ่านเครื่องหมายโมเลกุลที่แตกต่างกัน (RAPD, RFLP, AFLP, SSRs, ISSR และ VNTRS) ได้รับการว่าจ้างเพื่อการตรวจสอบแหล่งกำเนิดของพันธุ์และความสัมพันธ์ของการจัดหมวดหมู่ของพันธุ์พืชหลาย (Schlotterer 2004; Schulman 2007; Bernardo 2008; Arif et al, 2011;. อับเดล-Mawgood 2012) เทคนิคโมเลกุลเหล่านี้ได้ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายในการตรวจสอบความแตกต่างในลำดับดีเอ็นเอในและระหว่างสายพันธุ์ พวกเขายังช่วยให้การสร้างแหล่งใหม่ของการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมโดยการแนะนำลักษณะใหม่และเป็นที่น่าพอใจจากพันธุ์เข้าไปในป่าสายที่ยอดเยี่ยม ในขณะที่ความแตกต่างส่วนระยะเวลาในการ จำกัด (RFLP) ได้รับเครื่องหมายพื้นฐานสำหรับการทำงานทางพันธุกรรมมากที่สุดในพืช, ส่วนขยายระยะเวลาในหลายรูปแบบ (AFLPs) และลำดับที่เรียบง่ายซ้ำ (SSRs) ปัจจุบันมีเทคนิคที่นิยมใช้มากที่สุดเนื่องจากเพื่อความสะดวกในการตรวจสอบและระบบอัตโนมัติ การยอมรับของระบบเครื่องหมายใหม่หลากหลายเดี่ยวเบื่อหน่าย (SNPs) คือตอนนี้ที่ต้องการอย่างมากกับจำนวนเงินที่ไอเอ็นจี increas- ข้อมูลลำดับและความมุ่งมั่นการทำงานของยีนที่เกิดจากการวิจัยจีโนม ค่อนข้างพูด SSRs มีมากที่สุดของคุณลักษณะที่พึงประสงค์และทำให้มีเครื่องหมายปัจจุบันของทางเลือกสำหรับการปลูกพืชจำนวนมาก SNPs ต้องใช้ความรู้รายละเอียดเพิ่มเติมของเฉพาะดีเอ็นเอเดี่ยวเบื่อหน่ายการเปลี่ยนแปลงผู้รับผิดชอบในการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมในหมู่ประชาชน อย่างไรก็ตาม SNPs มากขึ้นได้กลายเป็นที่มีอยู่ในหลายชนิดและทำให้พวกเขาได้รับการพิจารณายังประเภทที่สำคัญสำหรับเครื่องหมายช่วยการเพาะพันธุ์ (Ribaut et al, 2010;. Correia et al, 2011;.. Faria et al, 2011) บางส่วนของความสำเร็จที่สำคัญที่เกิดขึ้นในฝรั่งผ่านวิธีโมเลกุลจะถูกนำเสนอในตารางที่ 1

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขายังอนุญาตให้สร้างแหล่งใหม่ของความแปรปรวนทางพันธุกรรมโดยการแนะนำคุณลักษณะใหม่และคุณลักษณะจากป่าพันธุ์สายท ในขณะที่การ fragment length polymorphism ( RFLP ) เครื่องหมายมีพื้นฐานทางพันธุกรรมส่วนใหญ่ทำงานในพืชพืช