Politics, Government and the State

Politics, Government and the State 57

human nature, emphasizing that, far from being Aristotle’s ‘political
animals’, most people are security-seeking, cautious and dependent
creatures. From this perspective, the inner core of human existence is a
‘private’ world of family, home, domesticity and personal relationships.
Oakeshott therefore regarded the rough-and-tumble of political life as
inhospitable, even intimidating.
From a liberal viewpoint, the maintenance of the ‘public/private’
distinction is vital to the preservation of individual liberty, typically
understood as a form of privacy or non-interference. If politics is regarded
as an essentially ‘public’ activity, centred upon the state, it will always have
a coercive character: the state has the power to compel the obedience of its
citizens. On the other hand, ‘private’ life is a realm of choice, freedom and
individual responsibility. Liberals therefore have a clear preference for
society rather than the state, for the ‘private’ rather than the ‘public’, and
have thus feared the encroachment of politics upon the rights and liberties
of the individual. Such a view is commonly expressed in the demand that
politics be ‘kept out of’ private activities or institutions, matters that can,
and should, be left to individuals themselves. For example, the call that
politics be ‘kept out of’ sport implies that sport is an entirely ‘private’
affair over which the state and other ‘public’ bodies exercise no rightful
responsibility. Indeed, such arguments invariably portray ‘politics’ in a
particularly unfavourable light. In this case, for example, politics represents
unwanted and unwarranted interference in an arena supposedly
characterized by fair competition, personal development and the pursuit
of excellence.
Not all political thinkers, however, have had such a clear preference for
society over the state, or wished so dearly to keep politics at bay. There is,
for instance, a tradition which portrays politics favourably precisely
because it is a ‘public’ activity. Dating back to Aristotle, this tradition
has been kept alive in the twentieth century by writers such as Hannah
Arendt (see p. 58). In her major philosophical work The Human Condition
(1958) Arendt placed ‘action’ above both ‘labour’ and ‘work’ in what she
saw as a hierarchy of worldly activities. She argued that politics is the most
important form of human activity because it involves interaction among
free and equal citizens, and so both gives meaning to life and affirms the
uniqueness of each individual. Advocates of participatory democracy have
also portrayed politics as a moral, healthy and even noble activity. In the
view of the eighteenth-century French thinker, Jean-Jacques Rousseau (see
p. 242), political participation was the very stuff of freedom itself. Only
through the direct and continuous participation of all citizens in political
life can the state be bound to the common good, or what Rousseau called
the ‘general will’. John Stuart Mill (see p. 256) took up the cause of
political participation in the nineteenth century, arguing that involvement

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเมืองของรัฐบาลและรัฐ 57

ธรรมชาติของมนุษย์เน้นว่าห่างไกลจากอริสโตเติล 'สัตว์
การเมือง' คนส่วนใหญ่ที่กำลังมองหาการรักษาความปลอดภัย, ระมัดระวังและสิ่งมีชีวิตที่ขึ้นอยู่กับ
จากมุมมองนี้แกนนำของการดำรงอยู่ของมนุษย์เป็นโลก
'ส่วนตัว' ของครอบครัวที่บ้านภายในบ้านและความสัมพันธ์ส่วนตัว.
Oakeshott จึงถือได้ว่าหยาบและเกลือกกลิ้งของชีวิตทางการเมืองเป็น
ไม่เอื้ออำนวยแม้ข่มขู่.
จากมุมมองเสรีนิยมการบำรุงรักษาของความแตกต่าง
'สาธารณะ / เอกชนมีความสำคัญต่อการเก็บรักษาของเสรีภาพส่วนบุคคลโดยทั่วไป
เข้าใจว่าเป็นรูปแบบของความเป็นส่วนตัวหรือการไม่แทรกแซง ถ้าการเมืองได้รับการยกย่องในฐานะที่เป็น
เป็นหลักกิจกรรม 'สาธารณะ' แน่นิ่งอยู่กับรัฐก็จะมีตัวละคร
บีบบังคับ:รัฐมีอำนาจที่จะบังคับให้เชื่อฟังคำสั่งของพลเมืองของตน
บนมืออื่น ๆ , ชีวิต 'ส่วนตัว' เป็นดินแดนของทางเลือกเสรีภาพและความรับผิดชอบของแต่ละบุคคล
เสรีนิยมดังนั้นจึงมีการตั้งค่าที่ชัดเจนสำหรับสังคม
มากกว่ารัฐสำหรับ 'ส่วนตัว' มากกว่า 'สาธารณะ' และ
ได้จึงกลัวการรุกล้ำของการเมืองตามสิทธิและเสรีภาพของบุคคล
เช่นมุมมองที่จะแสดงร่วมกันในความต้องการที่จะมีการเมือง
'เก็บออกจากกิจกรรมของเอกชนหรือสถาบันการศึกษาในเรื่องที่สามารถ
และควรจะปล่อยให้บุคคลที่ตัวเอง ตัวอย่างเช่นการเรียกว่าการเมืองจะ
'เก็บออกของ' กีฬาหมายถึงกีฬาที่เป็นความสัมพันธ์อย่างสิ้นเชิง
'ส่วนตัว' ซึ่งรัฐและอื่น ๆ ที่ร่างกาย 'สาธารณะ' ออกกำลังกายรับผิดชอบ
ไม่ชอบธรรม อันที่จริงข้อโต้แย้งดังกล่าวอย่างสม่ำเสมอวาดภาพ 'การเมือง' ใน
แสงที่ไม่เอื้ออำนวยโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในกรณีนี้เช่นการเมืองแทน
รบกวนที่ไม่พึงประสงค์และเหตุผลในเวทีที่คาดคะเน
โดดเด่นด้วยการแข่งขันที่เป็นธรรมในการพัฒนาส่วนบุคคลและ
การแสวงหาความเป็นเลิศ.
ไม่ทั้งหมดนักคิดทางการเมือง แต่มีการตั้งค่าดังกล่าวที่ชัดเจนสำหรับสังคม
ทั่วประเทศ,หรืออยากให้อย่างสุดซึ้งที่จะทำให้การเมืองที่อ่าว มี
เช่นประเพณี portrays ซึ่งการเมืองในเกณฑ์ดีอย่างแม่นยำ
เพราะมันเป็นกิจกรรมที่ 'ประชาชน' ย้อนหลังไปถึงอริสโตเติล
ประเพณีนี้ได้รับยังมีชีวิตอยู่ในศตวรรษที่ยี่สิบโดยนักเขียนเช่น Hannah Arendt
(ดูพี. 58) ในปรัชญาการทำงานของเธอที่สำคัญของมวลมนุษย์
(1958) Arendt วาง 'การกระทำ' ข้างต้นทั้งสอง 'แรงงาน' และ 'ทำงาน' ในสิ่งที่เธอ
เห็นว่าลำดับชั้นของกิจกรรมทางโลก เธอแย้งว่าการเมืองเป็น
รูปแบบที่สำคัญที่สุดของกิจกรรมของมนุษย์เพราะเกี่ยวข้องกับการมีปฏิสัมพันธ์ในหมู่ประชาชนฟรีและเท่ากับ
และเพื่อให้ทั้งสองให้ความหมายต่อชีวิตและพิสูจน์เอกลักษณ์
ของแต่ละบุคคล สนับสนุนการปกครองระบอบประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมมี
ยัง portrayed การเมืองเป็นคุณธรรมกิจกรรมสุขภาพดีและสูงส่งแม้กระทั่ง ในมุมมอง
ของนักคิดฝรั่งเศสศตวรรษที่สิบแปด, jean-ฌาคส์รูสโซ (ดู
p. 242), การมีส่วนร่วมทางการเมืองเป็นสิ่งที่มากของเสรีภาพของตัวเอง
เพียงผ่านการมีส่วนร่วมโดยตรงและอย่างต่อเนื่องของประชาชนทุกคนในชีวิต
ทางการเมืองสามารถรัฐจะผูกพันกับที่ดีร่วมกันหรือสิ่งที่เรียกว่ารูสโซ
'ทั่วไปจะ'จอห์นสจ็วร์ (ดูพี. 256) หยิบขึ้นมาสาเหตุของการมีส่วนร่วมทางการเมือง
ในศตวรรษที่สิบเก้าการพิสูจน์การมีส่วนร่วมที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเมือง รัฐบาล และ 57 รัฐ

ธรรมชาติมนุษย์ เน้น ที่ห่างไกลจาก ของอาริสโตเติล ' เมือง
สัตว์ของ คนส่วนใหญ่ มี กำลังรักษาความปลอดภัย ระมัดระวังขึ้น
สิ่งมีชีวิต จากมุมมองนี้ เป็นแกนภายในของการดำรงอยู่ของมนุษย์การ
โลก 'ส่วนตัว' ของครอบครัว บ้าน domesticity และความสัมพันธ์ส่วนบุคคล.
Oakeshott จึงถือ rough-and-tumble ของเมืองเป็น
ต้อง แม้สับสน.
จากวิวที่เสรี การบำรุงรักษา 'รัฐ/เอกชน'
แตกต่างมีความสำคัญต่อการรักษาแต่ละเบอร์ ปกติ
เข้าใจรูปแบบของความเป็นส่วนตัวหรือไม่มีสัญญาณรบกวน ถ้าถือเมือง
เป็นกิจกรรมหลัก 'สาธารณะ' ศูนย์กลางเมื่อรัฐ มันจะมีเสมอ
coercive อักขระ: รัฐมีอำนาจสัมปชัญญะของของ
พลเมือง บนมืออื่น ๆ ชีวิต 'ส่วนตัว' คือ ขอบเขตของทางเลือก เสรีภาพ และ
ความรับผิดชอบแต่ละงาน Liberals ดังนั้นมีความชัดเจนสำหรับ
สังคมมากกว่ารัฐ สำหรับ 'ส่วนตัว' แทน 'สาธารณะ' และ
จึงได้กลัว encroachment เมืองสิทธิและเสรีภาพ
ของแต่ละบุคคล โดยทั่วไปมีแสดงเช่นนี้ในความต้องการที่
เมืองเป็นกิจกรรมส่วนตัว 'เก็บไว้ของ' หรือสถาบัน เรื่องที่สามารถ,
และควร ซ้ายไปบุคคลที่ตัวเอง ตัวอย่าง การโทรที่
เมือง 'แฝงของ' หมายถึงกีฬาว่ากีฬาเป็นทั้ง 'ส่วน'
เรื่องออกกำลังที่รัฐและองค์กรอื่น ๆ 'สาธารณะ' กายไม่มา
ความรับผิดชอบ แน่นอน อาร์กิวเมนต์เช่นวาดภาพ 'เมือง' คงเส้นคงวาในการ
แสง unfavourable อย่างยิ่ง ในกรณีนี้ เช่น เมืองแทน
รบกวนที่ไม่พึงประสงค์ และ unwarranted ในเวทีการคาดคะเน
โดยแข่งขันที่เป็นธรรม การพัฒนาบุคคล และการแสวงหา
ของเลิศ
thinkers เมืองไม่ อย่างไรก็ตาม มีค่าดังกล่าวชัดเจนสำหรับ
สังคมผ่านรัฐ หรือ wished เพื่อลองให้เมืองเบย์ มี,
เช่น ประเพณีที่ portrays เมือง favourably แม่นยำ
เนื่องจากมีกิจกรรม 'สาธารณะ' ลช่วยอริสโตเติล ประเพณีนี้
ที่ได้ยังคงมีชีวิตอยู่ในศตวรรษที่ยี่สิบ โดยนักเขียนเช่นฮันนาห์
Arendt (ดู p. 58) เงื่อนไขมนุษย์ทำงานหลักของเธอปรัชญา
Arendt (1958) วาง 'การกระทำ' เหนือ 'แรงงาน' และ 'ทำ' อะไรเธอ
เห็นเป็นลำดับชั้นของกิจกรรมทางการ เธอโต้เถียงว่า การเมืองเป็นที่สุด
สำคัญรูปแบบของกิจกรรมมนุษย์เนื่องจากมันเกี่ยวข้องกับการโต้ตอบระหว่าง
ประชาชนฟรี และเท่า และดังนั้นทั้งสองให้ความหมายกับชีวิต และ affirms
เอกลักษณ์ของแต่ละคน สนับสนุนประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมได้
นอกจากนี้ยัง สื่อถึงการเมืองศีลธรรม สุขภาพและกิจกรรมแม้โนเบิล ในการ
ดูของที่ราชฝรั่งเศส thinker, Jean Jacques Rousseau (ดู
p. 242), มีส่วนร่วมทางการเมืองเป็นสิ่งดีของเสรีภาพในตัวเอง เฉพาะ
ผ่านร่วมโดยตรง และต่อเนื่องของพลเมืองทั้งหมดในเมือง
ชีวิตสามารถรัฐสามารถผูกการประโยชน์ Rousseau เรียก
'ทั่วไปจะ' จอห์น Stuart Mill (ดู p. 256) เอาค่าของ
เข้าร่วมทางการเมืองในศตวรรษที่ผ่านมา การโต้เถียงที่มีส่วนร่วม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเมืองรัฐบาลและรัฐที่ 57

ธรรมชาติของมนุษย์โดยเน้นที่อยู่ไกลจากการของอริสโตเติล'ทางการเมือง
สัตว์'คนส่วนใหญ่เป็นสัตว์หิมพานต์อย่างระมัดระวังและขึ้นอยู่กับ
ซึ่งจะช่วยรักษาความ ปลอดภัย - กำลังมองหา. จากมุมมองนี้หลักด้านในของการดำรงอยู่ของมนุษย์คือ
'ส่วนตัว'โลกของครอบครัวและจุดหักเหความสัมพันธ์ส่วนตัว.
oakeshott ดังนั้นจึงถือว่าหัวหกก้นขวิดของชีวิตทางการเมืองเป็น
สภาพแวดล้อม ไม่เอื้ออำนวยแม้จะน่าเกรงขาม.
จากจุดชมวิวเสรีมีการบำรุงรักษาที่สาธารณะของ'/แบบส่วนตัว'
ความแตกต่างที่มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการรักษาของ เสรีภาพ ส่วนบุคคลโดยทั่วไปแล้ว
ซึ่งจะช่วยทำความเข้าใจเป็นรูปแบบหนึ่งของความเป็นส่วนตัวหรือไม่การรบกวน หากการเมืองได้รับการพิจารณาว่าเป็น
ซึ่งจะช่วยให้นักเรียนเป็นศูนย์กลางนั้นเป็นสิ่งจำเป็นของการทำงานของระบบเสียงประกาศสาธารณะที่'เมื่อรัฐจะต้องมีอักขระบังคับขู่เข็ญ
ซึ่งจะช่วยให้รัฐที่มีอำนาจที่จะบังคับให้อ่อนน้อมถ่อมตนของ
พลเมืองของตน ในอีกด้านหนึ่งที่'ส่วนตัว'ชีวิตเป็นอาณาจักรของความเป็นอิสระทางเลือกและความรับผิดชอบ
แบบเฉพาะราย พวกเสรีนิยมดังนั้นจึงมีการกำหนดการตั้งค่าที่ชัดเจนสำหรับ
ซึ่งจะช่วยสังคมมากกว่ารัฐที่สำหรับ'ส่วนตัว'มากกว่า'ประชาชน'และ
มีกลัวข้อหาบุกรุกพื้นที่ป่าของการเมืองถึงสิทธิและ เสรีภาพ ของบุคคล
ซึ่งจะช่วยทำให้รับชมวิวทิวทัศน์ที่เช่นว่านั้นคือการแสดงความต้องการว่า
ซึ่งจะช่วยให้การเมือง"ได้รับการดูแลรักษาจากการกำกับสถาบันการเงินหรือกิจกรรมของส่วนตัวเรื่องที่สามารถใช้ร่วมกัน
และควรจะได้ผู้ใช้บริการแบบเฉพาะรายด้วยกันเอง ตัวอย่างเช่นการโทรที่
ซึ่งจะช่วยให้การเมือง"ได้รับการดูแลรักษาจาก'กีฬาหมายถึงว่ากีฬาเป็นเรื่องอย่างสิ้นเชิง'ส่วนตัว'
ที่มากกว่าซึ่งรัฐและสาธารณะอื่นๆ''ศพไม่มีการออกกำลังกายที่ถูกต้อง
ความรับผิดชอบ จริงๆแล้วอาร์กิวเมนต์ดังกล่าวจะแสดง"การเมืองในแสงสว่าง
โดยเฉพาะไม่เอื้อให้ ในกรณีนี้ตัวอย่างเช่นการเมืองเป็นการรบกวน
ไม่พึงประสงค์และไม่น่าไว้วางใจในสนามกีฬาที่เป็นลักษณะ
ซึ่งจะช่วยในการแข่งขันที่เป็นธรรมการพัฒนาส่วนตัวและการติดตาม
ของความเป็นเลิศ.
ไม่ได้ทั้งหมดนักคิดทางการเมืองอย่างไรก็ตามได้มีการตั้งค่าที่ชัดเจนเช่น
ซึ่งจะช่วยให้สังคมมากกว่ารัฐที่หรืออยากจะทำให้ราคาในการทำให้การเมืองที่ Bay ได้ มี
ยกตัวอย่างเช่นขนบประเพณีซึ่งรับเกณฑ์การเมืองได้อย่างแม่นยำ
เนื่องจากเป็นกิจกรรม''สาธารณะที่ ย้อนเวลากลับไปในการอริสโตเติล
ซึ่งจะช่วยแบบดั้งเดิมแห่งนี้มีชีวิตชีวาได้รับการดูแลรักษาให้อยู่ในศตวรรษที่ยี่สิบโดยนักเขียนเช่นฮันนาห์
Hannah Arendt ฉันศึกษาหนังสือของ Max Stirner (ดูที่ p . 58 ) ในงานทางปรัชญาหลักของเธอของมนุษย์ สภาพ
ตามมาตรฐานได้( 1958 ) Hannah Arendt ฉันศึกษาหนังสือของ Max Stirner วางไว้"การดำเนินการ'ด้านบนทั้งสอง'แรงงาน'และ'งาน'ในสิ่งที่เธอเห็น
ซึ่งจะช่วยเป็นลำดับชั้นในรูปของกิจกรรมต่างๆมากมาย เธอให้เหตุผลว่าการเมืองเป็นรูปแบบ
ซึ่งจะช่วยมากที่สุดที่มีความสำคัญอย่างสูงสุดของกิจกรรมของมนุษย์เพราะมันเกี่ยวข้องกับการติดต่อในหมู่ประชาชน
ซึ่งจะช่วยแบบไม่เสียค่าบริการและเท่าเทียมกันและดังนั้นจึงจะทำให้ความหมายในชีวิตและยืนยัน
ซึ่งจะช่วยเป็นเอกลักษณ์ของแต่ละคน สนับสนุนของประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมมี
ตามมาตรฐานนอกจากนี้ยังมองว่าการเมืองเป็นกิจกรรมเพื่อ สุขภาพ และแม้แต่พระอริยะทางศีลธรรมที่. ใน
ซึ่งจะช่วยดูที่ความคิดเป็นอิสระของฝรั่งเศสศตวรรษที่สิบแปด jean-jacques , Rousseau (กรุณาดู
P . : 242 )การมีส่วนร่วมทางการเมืองการเป็นสิ่งของเป็นอย่างมากที่มีอิสระในตัวของมันเอง เฉพาะ
ซึ่งจะช่วยในการมีส่วนร่วมโดยตรงและมีความต่อเนื่องของประชาชนทั้งหมดในทางการเมือง
ซึ่งจะช่วยชีวิตของรัฐที่มีหน้าที่ที่จะดีร่วมกันหรือว่า, Rousseau เรียกว่า
'จะทั่วไป'John สจวร์ตโถบด(ดูที่, p . 256 )มาทำให้ของ
ซึ่งจะช่วยในการมีส่วนร่วมทางการเมืองการศตวรรษที่สิบเก้าให้เหตุผลว่าการมีส่วนร่วม