Chen Fan suddenly staggered, and hi

Chen Fan suddenly staggered, and his face twisted. Without an instant of hesitation, his body transformed into a beam of light that disappeared into the distance.

“What a good fellow,” said the meat jelly parrot, sighing with emotion. “I really like this Elder Brother Chen of yours. I haven’t met someone in years who could carry on such a long conversation with me. Eee? We never discussed the meaning of life!”

Meng Hao’s scalp suddenly began to grow numb. To be able to provoke such a reaction from Elder Brother Chen showed how truly powerful this meat jelly was. Such power was rarely seen in the world.

“It’s too bad I couldn’t finish,” said the meat jelly discontentedly. “I was just starting to get excited. Now it’s all over?” Chattering away, it flew up onto Meng Hao’s shoulder. “Why don’t you chat a bit with me, I’m feeling a bit lonely….”

Meng Hao’s face went pale, and he took a deep breath. He forced a wry smile onto his face, and his mind spun, trying to come up with an idea.

“I think perhaps you forgot someone,” he said.

“Who? Who? Who? Who did I forget? How could I forget somebody?” Given a chance to have a conversation, the meat jelly would definitely seize it immediately.

“You forgot about the old man in the mask!” said Meng Hao hurriedly. “You still haven’t turned him back from the path of wickedness.”

“Eee? Right! That old man isn’t too bad, actually. But you’re right. I need to go have a talk with him.” Face shining with anticipation, the meat jelly parrot flashed, instantly disappearing into Meng Hao’s bag of the Cosmos.

Meng Hao could just barely hear the sound of the Li Clan Patriarch’s sad, shrill cry when the meat jelly entered the mask. He had never heard such a cry come from the man before.

Meng Hao let out a long sigh and sat down on the ground, laughing bitterly. He looked at the moonlight outside and sighed again, wondering about what his life would be like in the coming days. Having the meat jelly with him constantly was a frightening thought.

“There must be a way to control it. That damned meat jelly….” Meng Hao gritted his teeth, and his eyes glittered brightly. “Its old enemy… the copper mirror… the parrot….” His eyes glittered even more brightly when he thought about reaching Core Formation. His anticipation soared to new heights.

Three days flashed by, during which time Chen Fan never returned. Obviously, he was so frightened of Meng Hao’s meat jelly that he didn’t dare to come back. If he did, the meat jelly parrot might draw him into another conversation.

It was on the fourth day that he cautiously made his way back. He opened the door to the room, then immediately retreated several steps. When he saw that there was no parrot on Meng Hao’s shoulder, he glanced around the room and then let out a sigh.

Meng Hao could only give him a wry smile. What else could he say?

Chen Fan stood nervously outside the room. “That…. Little Junior Brother, it… it’s gone?” He looked very nervous.

“Pretty much….” replied Meng Hao, standing up and walking out.

Chen Fan let out a long sigh and looked at Meng Hao with a forced smile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผวนก็แปรผัน และใบหน้าของเขาบิด โดยพริบลังเล ร่างกายของเขากลายเป็นลำแสงที่หายไปเป็นระยะทาง"อะไรดีเพื่อน กล่าวว่า นกแก้วเนื้อเยลลี่ sighing กับอารมณ์ "จริง ๆ ชอบเฉินนี้พี่พี่ของคุณ ฉันยังไม่เจอคนในปีที่สามารถทำเช่นการสนทนายาวกับฉัน Eee เราไม่เคยกล่าวถึงความหมายของชีวิต"หนังศีรษะเมงเฮาก็เริ่มเติบโตชา สามารถกระตุ้นเช่น ปฏิกิริยาจากพี่พี่เฉินแสดงให้เห็นว่านี้เนื้อวุ้นวิธีอย่างแท้จริงมีประสิทธิภาพมาก พลังงานดังกล่าวก็ไม่ค่อยเห็นในโลก"มันไม่ดีเกินไปไม่สามารถเสร็จสิ้น กล่าวว่า เจลลี่เนื้อ discontentedly "ฉันเป็นเพียงเริ่มตื่นเต้น ตอนนี้ มันคือทั้งหมด มัน chattering ไป บินขึ้นลงบนไหล่เมงเฮา "ทำไมไม่คุณแชบิตกับฉัน ฉันรู้สึกเหงานิด ๆ..."เมงเฮาหน้าซีด และเขาได้หายใจลึก ๆ เขาบังคับ wry ยิ้มบนใบหน้าของเขา และจิตใจของเขา ปั่น พยายามที่จะมากับความคิดเขากล่าวว่า "ผมคิดว่า บางทีอาจจะลืมใครบางคน"ใคร ใคร ใคร ที่ไม่ลืม ว่าฉันจะลืมใครสักคน" มีโอกาสที่จะมีการสนทนา เจลลี่เนื้อจะแน่นอนยึดมันทันที"คุณลืมเกี่ยวกับชายชราในหน้ากาก" กล่าวว่า เฮาเมงรีบ "คุณยังไม่เปิดเขากลับจากเส้นทางของความชั่วร้าย""Eee ใช่ คนเก่าที่ไม่มากเกินไป ไม่จริง แต่คุณก็ ฉันต้องการไปพูดคุยกับเขาได้" ใบหน้าเปล่งประกาย ด้วยความคาดหวัง นกแก้ววุ้นเนื้อประกาย ทันทีที่หายไปลงในถุงเมงเฮาของจักรวาลเมงเฮาอาจเพิ่งจะได้ยินเสียงร้องไห้เศร้า ร้องของพระตระกูล Li เมื่อวุ้นเนื้อใส่หน้ากาก นอกจากนี้เขาไม่เคยได้ได้ยินร้องไห้มาจากมนุษย์ก่อนเมงเฮาให้ออกถอนหายใจยาว และนั่งลงบนพื้น หัวเราะดี ๆ เขามองที่แสงจันทร์นอก และถอนหายใจอีกครั้ง สงสัยเกี่ยวกับชีวิตของเขาจะเหมือนอะไรในวันมา มีเนื้อวุ้นกับเขาตลอดเวลาเป็นความคิดที่น่ากลัว"ต้องมีวิธีที่จะควบคุมมัน ที่เคราะห์ร้ายเนื้อวุ้น..." เฮา เมง gritted ฟันของเขา แล้วตาแวววาวสดใส "ศัตรูเก่า...ทองแดงกระจก...นกแก้ว..." ตาแวววาวสดใสมากยิ่งขึ้นเมื่อเขาคิดถึงก่อตัวหลัก ความคาดหวังของเขาเพิ่มสูงขึ้นไปอีกระดับสามวันประกาย ช่วงเวลาซึ่งผวนไม่ส่งกลับ อย่างชัดเจน เขาก็กลัวดังนั้นของเมงเฮาเนื้อเยลลี่ที่เขาไม่กล้ากลับมา หากเขาได้ นกแก้วเนื้อวุ้นอาจดึงเขาเข้าสนทนาอื่นมันเป็นวันสี่ที่เขาทำทางของเขากลับด้วยความระมัดระวัง เขาเปิดประตูไปยังห้อง จาก นั้นทันทีสภาพระส่ำหลายขั้นตอน เมื่อเขาเห็นว่า มันมีนกแก้วไม่บนไหล่เมงเฮา เขา glanced รอบ ๆ ห้อง และจากนั้น ให้ออกด้วย[เมงเฮาสามารถเท่านั้นให้เขายิ้ม wry เขาอาจพูดอะไรได้ผวนเป็นยืนนอกห้องพัก ที่... น้องจูเนียร์ มัน... มันหายไป" เขาดูมากประสาท"สวยมากค่ะ..." ตอบกลับเมงเฮา ลุกขึ้นยืน และเดินออกผวนให้ออกถอนหายใจยาว และดูเมงเฮา ด้วยรอยยิ้มที่ถูกบังคับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฉินจู่ ๆ ก็ถูกย้ายพัดลมและใบหน้าของเขาบิด โดยไม่ต้องลังเลทันทีที่ร่างกายของเขากลายเป็นลำแสงที่หายไปในระยะทางที่.

"สิ่งที่เพื่อนที่ดี" กล่าวว่านกแก้วเนื้อเจลลี่ถอนหายใจด้วยอารมณ์ "ผมชอบพี่นี้บราเดอร์เฉินของคุณ ฉันไม่ได้พบใครบางคนในปีที่ผ่านมาที่สามารถดำเนินการเช่นการสนทนายาวกับฉัน Eee? เราไม่เคยกล่าวถึงความหมายของชีวิต! "

หนังศีรษะเม้งเฮาส์ก็เริ่มที่จะเติบโตชา เพื่อให้สามารถที่จะกระตุ้นปฏิกิริยาดังกล่าวจากพี่เฉินบราเดอร์แสดงให้เห็นว่ามีประสิทธิภาพอย่างแท้จริงเนื้อวุ้นนี้คือ อำนาจดังกล่าวจะไม่ค่อยได้เห็นในโลก.

"มันเลวร้ายเกินไปฉันไม่สามารถเสร็จสิ้นการกล่าวว่า" เจลลี่เนื้อ discontentedly "ฉันเป็นเพียงการเริ่มต้นที่จะได้รับความตื่นเต้น ตอนนี้มันจบแล้ว? "พูดเจื้อยแจ้วไปมันบินขึ้นไปบนไหล่เม้งเฮาส์ "ทำไมคุณไม่แชท bit กับฉันฉันรู้สึกบิตเหงา ... ."

ใบหน้าเม้งเฮาส์หน้าซีดและเขาเอาลมหายใจลึก เขาบังคับให้รอยยิ้มเบี้ยวลงบนใบหน้าของเขาและใจของเขาปั่นพยายามที่จะเกิดขึ้นกับความคิด.

"ผมคิดว่าบางทีคุณอาจจะลืมใครสักคน" เขากล่าว.

"ใคร? ใคร? ใคร? ที่ไม่ลืม? ฉันจะลืมใครสักคน? "ได้รับโอกาสที่จะมีการสนทนาเนื้อวุ้นแน่นอนจะยึดทันที.

" คุณลืมเกี่ยวกับคนชราในหน้ากาก! "เม้งเฮากล่าวอย่างรีบเร่ง "คุณยังไม่ได้เปิดให้เขากลับมาจากเส้นทางของความชั่วร้าย."

"Eee? ขวา! ว่าคนเก่าไม่เลวร้ายเกินไปจริง แต่คุณขวา ฉันต้องไปมีการพูดคุยกับเขา. "ใบหน้าที่ส่องแสงด้วยความคาดหวัง, นกแก้วเนื้อวุ้นประกายทันทีหายเข้าไปในถุงเม้ง Hao ของคอสมอส.

เม้งเฮาอาจเพิ่งได้ยินเสียงเศร้าร้องไห้โหยหวนหลี่ตระกูลของพระสังฆราชเมื่อ เนื้อวุ้นที่ป้อนหน้ากาก เขาไม่เคยได้ยินเสียงร้องให้ช่วยดังกล่าวมาจากชายคนหนึ่งก่อน.

เม้งเฮาให้ออกถอนหายใจยาวและนั่งลงบนพื้นดินหัวเราะอย่างขมขื่น เขามองไปที่แสงจันทร์ข้างนอกและถอนหายใจอีกครั้งสงสัยเกี่ยวกับสิ่งที่ชีวิตของเขาจะเป็นเช่นในวันที่มา มีเนื้อวุ้นกับเขาอย่างต่อเนื่องเป็นความคิดที่น่ากลัว.

"ต้องมีวิธีที่จะควบคุมมัน ที่เนื้อวุ้นไอ้ ... . "เม้งเฮา gritted ฟันของเขาและดวงตาของเขาประกายสดใส "ศัตรูเก่า ... กระจกทองแดง ... นกแก้ว ... ." ดวงตาของเขาประกายสดใสมากยิ่งขึ้นเมื่อเขาคิดเกี่ยวกับการเข้าถึงหลักของการพัฒนา ความคาดหวังของเขาเพิ่มสูงขึ้นถึงความสูงใหม่.

สามวันประกายโดยช่วงเวลาที่เฉินแฟนไม่เคยกลับมา เห็นได้ชัดว่าเขาจึงกลัวเนื้อวุ้นเม้งเฮาว่าเขาไม่กล้าที่จะกลับมา ถ้าเขาไม่, นกแก้วเนื้อวุ้นอาจจะดึงเขาเข้าสู่การสนทนาอีก.

มันเป็นในวันที่สี่ว่าเขาระมัดระวังทำทางของเขากลับมา เขาเปิดประตูห้องแล้วทันทีถอยหลายขั้นตอน เมื่อเขาเห็นว่ามีนกแก้วที่ไม่มีบนไหล่เม้งเฮาเขาชำเลืองมองไปรอบ ๆ ห้องแล้วให้ออกถอนหายใจ.

เม้งเฮาเท่านั้นที่จะให้เขามีรอยยิ้มบอกบุญ สิ่งที่คนอื่นเขาอาจจะพูด?

เฉินพัดลมยืนหงุดหงิดนอกห้อง "ที่…. น้องชายคนเล็กจูเนียร์มัน ... มันหายไป? "เขามองประสาทมาก.

" สวยมาก ... . "ตอบเม้งเฮาลุกขึ้นยืนและเดินออกไป.

เฉินพัดลมให้ออกถอนหายใจยาวและมองไปที่เม้งเฮาด้วยรอยยิ้มบังคับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซีรีสก็โงนเงน และใบหน้าของเขาบิดเบี้ยว โดยไม่ลังเลทันที ร่างของเขากลายเป็นลำแสงนั้นหายไปในระยะทาง" สิ่งที่ผู้ชายดี " กล่าวว่าเนื้อวุ้นนกแก้ว ถอนหายใจด้วยอารมณ์ " ฉันชอบพี่เชนของนายจริงๆ ผมยังไม่เคยเจอใครในปีที่ดำเนินการเช่นความยาวบทสนทนากับผม เอ๋ ? เราไม่เคยได้กล่าวถึงความหมายของชีวิต "เหม็ง เฮาหนังศีรษะก็เริ่มปลูกชา สามารถกระตุ้นการเกิดปฏิกิริยาดังกล่าว จากพี่เฉิน พบว่ามีประสิทธิภาพอย่างแท้จริงนี้เนื้อวุ้นอยู่ พลังนี้ก็ไม่ค่อยเห็นในโลก" น่าเสียดายที่ผมไม่สามารถเสร็จสิ้น " กล่าวว่าเนื้อวุ้นด้วยความไม่พอใจ . " ผมเริ่มตื่นเต้น ตอนนี้มันจบลงแล้ว " คุยกัน มันบินขึ้นลง เหม็ง เฮาบ่า " ทำไมคุณไม่แชทนิดหน่อย ผมรู้สึก . . . เหงา "หน้าเมิงเฮาถึงกับหน้าซีด และเขาก็หายใจเข้าลึกๆ เขาบังคับรอยยิ้มเหยเกลงบนใบหน้าของเขา และความคิดของเขาก็ปั่น พยายามที่จะมากับความคิด" ฉันคิดว่า บางทีคุณอาจจะลืมใครบางคน " เขากล่าว" ใคร ? ใคร ? ใคร ? คนที่ฉันลืมเหรอ ? ข้าจะลืมได้อย่างไรใคร " โอกาสที่จะมีการสนทนา เนื้อวุ้นจะคว้ามันทันที" คุณลืมคนเก่าในหน้ากาก ! " บอกว่า เมิงห้าวรีบ . " คุณยังไม่ได้ทำให้เขากลับมาจากหนทางแห่งความชั่วร้าย "" เอ๋ ? ใช่ ! ตาแก่นั่นไม่เลวเลยจริงๆ แต่คุณพูดถูก ฉันต้องไปคุยกับเขา ใบหน้าเปล่งประกายด้วยความคาดหวัง เนื้อวุ้นแก้วประกายทันที เหม็ง เฮาหายเข้าไปในถุงของจักรวาลเมิ่งฮ่าวก็แทบจะได้ยินเสียงของลีตระกูลประมุขเศร้าโหยหวนร้องเมื่อเนื้อวุ้นใส่หน้ากาก เขาไม่เคยได้ยินเช่นร้องไห้มาจากผู้ชายมาก่อนเมิ่งเฮ่าถอนหายใจยาว และนั่งลงกับพื้น หัวเราะอย่างขมขื่น เขามองดูแสงจันทร์ภายนอก และถอนหายใจอีกครั้ง สงสัยว่าชีวิตของเขาจะเหมือนในวันที่มา มีเนื้อวุ้นกับเขาตลอดเวลาก็คิดว่าน่ากลัว" ต้องมีวิธีการที่จะควบคุมมัน ไอ้เยลลี่เนื้อ . . . . . . . " เมิ่งเฮ่า gritted ฟันของเขา ดวงตาของเขาแวววาวสดใส " ศัตรูเก่าของกระจกทองแดง . . . . . . . . . . . . . . นกแก้ว . . . . . . . " ดวงตาของเขาแวววาวยิ่งสดใสเมื่อเขาคิดเกี่ยวกับเข้าถึงการพัฒนาหลัก ความคาดหมายของเขาเพิ่มสูงขึ้นไปสูงใหม่3 วันจับได้โดย ซึ่งในระหว่างนั้น เฉิน แฟนก็ไม่เคยกลับมาอีกเลย เห็นได้ชัดว่าเขากำลังกลัวเนื้อเมิงเฮา เยลลี่ที่เขาไม่กล้าที่จะกลับมา ถ้าเขาทำ เนื้อเยลลี่นกแก้วอาจดึงเขาเข้าสู่การสนทนาอื่นมันเป็นวันที่สี่ที่เขาระมัดระวังทำให้ทางของเขากลับมา เขาเปิดประตูห้อง แล้วรีบถอยหลายก้าว เมื่อเขาเห็นว่าไม่มีนกแก้วของเมิงเฮาบ่า เขาเหลือบมองไปรอบๆห้องแล้วถอนหายใจ .เมงเฮาจะเอารอยยิ้มบอกบุญไม่รับ . แล้วจะให้เขาพูดอะไร ?ซีรีสยืนกระสับกระส่ายอยู่ข้างนอกห้อง " . . . . . . . พี่จูเนียร์น้อย , มัน . . . . . . . มันหายไป " เขาดูลุกลี้ลุกลนมาก" . . . . " สวยมากตอบเมิง หาว ลุกขึ้นยืนและเดินออกไปซีรีสถอนหายใจยาวและมองเมิงเฮา ปั้นหน้ายิ้ม