Aspartame has been used in the Unit

Aspartame has been used in the United States since the early 1980s. It is now found in thousands of different food products. Aspartame is commonly used as a tabletop sweetener, as a sweetener in prepared foods and beverages, and in recipes that do not require too much heating (since heat breaks down aspartame). It can also be found as a flavoring in some medicines.
In the body, aspartame is broken down into phenylalanine, aspartic acid, and methanol. Methanol can be toxic in high amounts, but the amounts that result from the breakdown of aspartame is lower than with many “natural” foods. For example, drinking a liter of diet soda would lead to consumption of 55 milligrams (mg) of methanol, as compared to as much as 680 mg of methanol from a liter of fruit juice.
Phenylalanine and aspartic acid are amino acids and are naturally present in many foods that contain protein. They do not cause health problems in most people. However people with the disease phenylketonuria (discussed in more detail later on) need to restrict their intake of phenylalanine, and so are usually counseled to avoid aspartame.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการใช้แอสปาร์แตมในสหรัฐตั้งแต่ต้นทศวรรษ 1980 ขณะนี้พบในผลิตภัณฑ์อาหารแตกต่างกันหลายพัน แอสปาร์แตมเป็นที่นิยมใช้เป็นแบบตั้งโต๊ะแบบสารให้ความหวาน ความหวาน ในการเตรียมอาหารและเครื่องดื่ม และสูตรที่ไม่ต้องร้อนมากเกินไป (เนื่องจากความร้อนแบ่งแอสปาร์แตม) อีกทั้งยังสามารถพบเป็นเครื่องปรุงในยาบางในร่างกาย แอสปาร์แตมถูกทำลายลงเป็น phenylalanine กรด และเมทานอล เมทานอลสามารถเป็นพิษในปริมาณสูง แต่ยอดเงินที่ต่ำกว่า ด้วยอาหารธรรมชาติ"มากผลจากการสลายของแอสปาร์แตม เช่น ดื่มลิตรของอาหารจะนำไปสู่การใช้ 55 มิลลิกรัม (mg) ของเมทานอล เมทานอลจากลิตรของน้ำผลไม้ถึง 680 มิลลิกรัมเทียบกับPhenylalanine และกรดเป็นกรดอะมิโน และมีอยู่ตามธรรมชาติในอาหารหลายชนิดที่ประกอบด้วยโปรตีน พวกเขาไม่ทำให้เกิดปัญหาสุขภาพในคนส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตาม ผู้ที่ มีโรค phenylketonuria (กล่าวถึงในรายละเอียดเพิ่มเติมในภายหลัง) ต้องจำกัดรับ phenylalanine และดังนั้นจะมักจะแผ่เพื่อหลีกเลี่ยงแอสปาร์แตม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สารให้ความหวานที่ได้รับการใช้ในประเทศสหรัฐอเมริกาตั้งแต่ช่วงต้นทศวรรษ 1980 นอกจากนี้ยังพบในขณะนี้ในพันของผลิตภัณฑ์อาหารที่แตกต่าง สารให้ความหวานเป็นที่นิยมใช้เป็นสารให้ความหวานบนโต๊ะเป็นสารให้ความหวานในอาหารและเครื่องดื่มที่เตรียมไว้และในสูตรที่ไม่ต้องใช้ความร้อนมากเกินไป (ตั้งแต่ความร้อนแบ่งลงสารให้ความหวาน) นอกจากนี้ยังสามารถพบได้เป็นเครื่องปรุงในยาบาง.
ในร่างกายสารให้ความหวานถูกทำลายลงไป phenylalanine กรด aspartic และเมทานอล เมทานอลสามารถเป็นพิษในปริมาณที่สูง แต่จำนวนเงินที่เกิดจากการสลายของสารให้ความหวานที่ต่ำกว่าที่มีหลาย "ธรรมชาติ" อาหาร ยกตัวอย่างเช่นการดื่มลิตรของโซดาอาหารจะนำไปสู่การบริโภคของ 55 มิลลิกรัม (มก.) ของเมทานอลเมื่อเทียบกับมากที่สุดเท่าที่ 680 mg ของเมทานอลจากลิตรของน้ำผลไม้.
Phenylalanine และกรด aspartic มีกรดอะมิโนและมีอยู่ตามธรรมชาติ ในอาหารหลายชนิดที่มีโปรตีน พวกเขาไม่ได้ก่อให้เกิดปัญหาด้านสุขภาพในคนส่วนใหญ่ แต่คนที่มี phenylketonuria โรค (หารือในรายละเอียดมากขึ้นในภายหลัง) จำเป็นต้อง จำกัด การบริโภคของพวกเขา phenylalanine และอื่น ๆ มักจะมีการให้คำปรึกษาเพื่อหลีกเลี่ยงสารให้ความหวาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สารให้ความหวานที่ถูกใช้ในสหรัฐอเมริกาตั้งแต่ต้นทศวรรษ 1980 คือตอนนี้ที่พบในพันของผลิตภัณฑ์อาหารที่แตกต่างกัน สารให้ความหวานที่นิยมใช้เป็นโต๊ะสารให้ความหวานเป็นสารให้ความหวานในอาหารและเครื่องดื่ม และในสูตรที่ไม่ต้องใช้ความร้อนมากเกินไป ( เนื่องจากความร้อนแบ่งลงสารให้ความหวาน ) มันยังสามารถพบได้เป็นสารในยาในร่างกายเช่นกัน แตกตัวเป็นกรด aspartic และเฟนนิลอะลานีน , เมทานอล เมทานอลสามารถเป็นพิษในปริมาณสูง แต่ปริมาณที่เป็นผลจากการสลายของสารให้ความหวานที่ต่ำกว่ามาก " ธรรมชาติ " อาหาร ตัวอย่างเช่น การดื่มหนึ่งลิตรของโซดาอาหาร ทำให้ปริมาณ 55 มิลลิกรัม ( mg ) ของเมทานอล เทียบเท่า 680 มิลลิกรัมต่อลิตรของน้ำจากผลไม้ฟีนิล และกรดแอสปาร์ติกเป็นกรดอะมิโนและเป็นธรรมชาติที่มีอยู่ในอาหารที่ประกอบด้วยโปรตีน พวกเขาจะไม่ทำให้เกิดปัญหาสุขภาพในคนส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตาม ประชาชนที่เป็นโรคฟีนิลคีโตนูเรีย ( กล่าวถึงในรายละเอียดเพิ่มเติมในภายหลัง ) ต้อง จำกัด ปริมาณของฟีนิลอะลานีน และดังนั้นมักจะให้คำปรึกษาเพื่อหลีกเลี่ยงสารให้ความหวาน .